Wat is het weer heerlijk!

Hè, ik weet dat niet iedereen dit zo ervaart, maar ik zat vanmiddag op bed, mijn kersverse baby lekker duttend naast me, beneden hoorde ik mijn oudste zoontje schaterlachen met papa, en boven stond de kraamverzorgster lekker te strijken, en ik bedacht me opeens 'wat is dit toch weer heerlijk'! Niet meer zwanger, niet meer bevallen, de ergste bevallingsmoeheid en ongemakken beginnen weg te zakken en ik merk dat het ritme van een pasgeboren baby alweer bekend begint te voelen.

Ik had me vooraf ontzettend druk gemaakt: kan ik net zoveel houden van een 2e kindje, gaat mijn oudste het vervelend om aandacht te moeten delen, ga ik slapeloze nachten weer trekken, enzv, enzv, en puntje bij paaltje: ja, ik hou toch weer gewoon zielsveel van de nieuwe baby, mijn oudste is superblij met en lief voor zijn broertje, hij geeft hem kusjes en kroeltjes de hele dag door, en de slapeloze nachten en krampjes vallen in het niet bij de ellende van zwanger zijn, dus dat is ook goed te dragen. Natuurlijk ben ik oververmoeid en emotioneel, ik huil om niets, maar ook zo blij dat ik het net als de eerste keer weer gewoon hartstikke zalig vind, zo'n lief kleintje erbij! Niet echt een nuttig topic, wilde het gewoon even kwijt!

 

Haha, bedankt hoor. Ik was gewoon even zo vervuld van blijheid dat ik het even ergens kwijt moest . En helaas hoor en lees ik heel vaak ook hele andere verhalen over de kraamtijd, dus ook wel eens leuk om een lekker positief verhaal te laten horen! Lijkt me overigens hartstikke pittig als alles moeilijker verloopt hoor, heel vervelend aks je dat overkomt.

 

Graag gedaan