Onze dochter is bijna 7 weken en we hebben al redelijk veel kraambezoek gehad. Heel gezellig natuurlijk, maar het uit handen geven van m'n baby aan het bezoek vind ik heel moeilijk. Zelfs met de tante en ouders van m'n man had ik laatst moeite om m'n dochter door hen te laten vasthouden. Ik spreek dit overigens niet tegen hen uit. Ik voel me zo ontzettend verweven met dat kleintje, dat ik zelfs vergeet het vasthouden aan te bieden... De afgelopen paar bezoekjes let ik erop en bied ik het wel aan, alleen merk ik dat ik me er eigenlijk helemaal niet fijn bij voel. Deze week kwam m'n directe collega langs met haar vriend. Ze wilden m'n dochter beiden wel vasthouden (de vriend vroeg het zelf; collega bood ik het aan). Toen aaide haar vriend wat over het hoofdje van m'n dochter en hield z'n duim wat tegen de fontanel aan. Hij drukte niet, zover ik kon zien, maar ik vond het geen prettig idee. Ben ik te beschermend of is dit een heel natuurlijk oermoedergevoel of zo?? Ik voel me na zo'n bezoek met "vasthoudmoment" wat uit balans en wil dan non-stop knuffelen met m'n kleintje, alsof ik haar weer "van m'n mij" moet maken...
Hier mocht iedereen haar gewoon vasthouden, na een paar dagen weliswaar. Als bezoek iets doet wat je niet prettig vind, kun je dat toch gewoon voorzichtig corrigeren? Net als die vriend, je kunt toch gewoon vragen of hij z'n hand wat anders wil houden want hij zit bij de fontanel (grote kans dat hij niet eens weet wat dat is ). Ik wilde na bezoek ook altijd lekker knuffelen hoor, dat lijkt me heel normaal. Maar ik denk wel dat je ietsje relaxter kunt worden, een klein beetje vertrouwen in je medemens p Zeker bij opa en oma, ze hebben je man opgevoed dus neem aan dat je daar wel een beetje vertrouwen in moet kunnen hebben. Overigens zijn er wel wat mensen waarbij ik erg in de buurt blijf als ze kleine vast hebben. Mijn eigen oma is bijvoorbeeld nogal chaotisch
Ik snap je gevoel hier goed. Hier heeft niemand haar vastgehouden, op mn vader, zus, zwager, sm en sz na. Het ging niet eens bewust, maar hield haar gewoon zelf vast en bood niemand het aan. Niemand vroeg er ook naar gelukkig. Ik vraag het zelf ook nooit. En ik ben helemaal geen overbezorgde moeder, na een maand of 2 vond ik het allemaal niet zo erg meer. Maar ik vind dat persoonlijk niks, dat van hand tot hand gaan.
Ik heb hier ook vreselijk "last" van.. mijn kindje, van mij, alleen van mij.. wil dr het liefste ook gewoon bij me houden.. ik geef dr wel uit handen, met moeite maar het voelt niet lekker.. ze hoort bij mij haha
Ik vind het onzin dat al het kraambezoek het kindje maar moet vasthouden. Als jij je er niet goed bij voelt moet je het niet doen. Hier had dochter 24 uur wiegrust nodig na de bevalling. Dat heb ik gewoon opgerekt naar 72 uur. Een vriendin van mij, een hele zorgzame moeder en die ik vertrouw, vroeg mijn vriend om dochter vast te houden. Zelfs toen moest ik slikken. Dus ik denk dat het ook een soort oermoedergevoel is.
Het kan volgens mij best een stukje oerinstinct zijn hoor, en de een is daar gevoeliger voor als de ander. Persoonlijk vink er niks verkeerd aan om er aan toe te geven, het is jouw bloed jouw baby geen nieuwe pop ofzo, thja en als men daarom vind dat je overbezorgt bent jammer dan. Ik had juist hoe meer ik toegaf aan mijn gevoel hoe makkelijker het op den duur werd om haar wel uit handen te geven.
Logisch hoor is ook een stukje oerinstinct natuurlijk. Je moet ook niet in de buurt van de welpjes van een beer komen
Dat gevoel is heel normaal hoor! Ik had het ook heel sterk. Heb het de eerste twee maanden ook gewoon niemand aangeboden uiteraard hebben de opa's en oma's en broers en zussen ze wel vastgehouden. En beste vriendinnen. Daarna werd het wat makkelijker. Ik ga geen dingen tegen mijn wil in doen, daarnaast waren onze meiden extra gevoelig voor "ziektes" dus vanuit het ziekenhuis moesten we ook extra voorzichtig zijn. Vond het fijn dat ik dat als excuus kon gebruiken . En ik ben het met voorgaande reactie eens dat een baby niet door iedereen vastgehouden hoeft te worden. Is alleen maar vervelend voor zo'n kleintje lijkt mij.
mee eens gewoon doen waar jij je goed bij voelt, waarom zou je het anders doen? omdat andere mensen vinden dat het anders kan? ja misschien wel maar jij bent jij en doet het weer anders dan anderen, helemaal goed. Je hebt alleen jezelf er mee als je het niet doet zoals je het fijn vindt ; )
Dank voor jullie reacties! Dan zie ik het maar als een soort oermoederinstinct. Als ik me er niet prettig bij voel, dan geef ik daar voortaan maar aan toe. Het is inderdaad geen pop!!! Ik vind het achteraf gezien heel raar dat die vriend van m'n collega haar vroeg vast te houden. Ik heb hem maar een keer eerder ontmoet. Het is toch anders dan een partner van een goede vriendin of zo. Ik heb alleen wel geconstateerd dat ik echt even iets voor mezelf moet gaan doen zónder m'n dochter. Ik ben nog niet de deur uit geweest zonder haar, dus... Binnenkort maar eens afspreken met een vriendin zonder kindje erbij. Zal wel wennen zijn!
Ik had dat bij sommige mensen ook en dan kregen ze ons zoontje ook niet vast. Gelukkig vroeg niemand er om, had day ergens ook wel brutaal gevonden maar er waren wel meer mensen, dan wat ik bij jou lees, waar ik het oké bij vond. Ach, dat is gewoon voor ieder verschillend en dat moeten ze het maar mee doen! Eerste keer weg zonder hem vind ik ook echt even slikken en toen was hij lekker veilig thuis bij papa
Ik vond het ook heel mooi dat anderen mijn kindje zo graag vast wilden houden. Dus heb het wel toegestaan. Achteraf blij mee, want al na een paar weken ging dochter mij onrustig volgen en protesteren zodra ze bij iemand anders zat. Dus het vasthouden was hier van korte duur voor het bezoek Je kan dus ook gewoon naar je kindje kijken. Is die ontspannen bij iemand anders, dan is er toch niks aan de hand.
Ik zou vooral doen waar je jezelf prettig bij voelt! En tegelijkertijd tegen jezelf zeggen dat het wel los zal lopen ik was zelf ook heel erg voorzichtig bij mijn eerste, bij mijn tweede was dat al veel minder. Overigens vind ik het argument dat opa's en oma's zelf ook ooit kinderen goed hebben opgevoed altijd een beetje onzin. Je vergeet Namelijk ontzettend snel hoe je ook alweer met een pas geborene om moet gaan. Ik had dat zelfs al toen mijn tweede geboren werd dat ik echt weer een beetje onzeker was van hoe je ook alweer een luier verschoont en goed moet vasthouden en dergelijke. Succes!
Het gaat al ietsje beter hoor. Schoonmoeder is geweest en ik had geen moeite met het laten vasthouden. Dat ik er eerst wel moeite mee had, hing samen met haar gedrag naar mij toe. Die was niet zo leuk (lees: beetje lomp vlak na de bevalling). Maar goed, zand erover, soort van. Verder ben ik voor het eerst zonder kind met een vriendin koffie gaan drinken, terwijl m'n dochter thuis was met haar papa. Dat ging goed! Even slikken met weggaan, maar toen ik eenmaal weg was, voelde het stiekem ook wel weer lekker! Even wat mama-tijd.
Het lijkt wel of ik het verhaal zelf geschreven heb 3 jaar geleden. Heel herkenbaar dus . Ik wilde mijn zoon ook aan niemand geven, alleen aan mijn eigen moeder. Verder als er visite kwam lag hij in de box en liet hem daar liggen, als hij lag te slapen. Af en toe gaf ik hem aan iemand. Voor mij voelde het ook gewoon niet goed, dat hand naar hand gedoe. Misschien dat ik er met de tweede wat makkelijker in wordt, omdat ik ook de aandacht aan mijn zoon moet blijven geven, maar zoals ik er nu in staat gaat het gewoon hetzelfde als bij mijn zoon. Gelukkig staat mijn vriend er precies hetzelfde in
Als jij je er niet prettig bij voelt, hou haar dan lekker bij je. Echt, het is nergens voor nodig dat anderen haar vasthouden. Het kan natuurlijk ook écht geen kwaad als iemand haar over haar fontanel aait, die kan echt heel wat meer hebben dan je denkt Dus daar moet je je ook zeker geen zorgen over maken. Hier werden mijn dochters de eerste tijd alleen door naaste familie vast gehouden eigenlijk, dat voelde voor mij goed. En toen ze ouder werden, dacht ik er eigenlijk niet meer bij na als ze bij andere op schoot zaten. En met de jongste ging dat allemaal wat makkelijker dan met de oudste.
Ik vond het ook niet heel fijn, bood het zelf ook meestal niet aan.. En als iemand hem dan (naar mijn idee) te lang vast had, keek ik 'm zowat weg uit diegene z'n armen haha. Nu heb ik met deze zwangerschap het "geluk" dat we een tweeling krijgen en aangezien die vaak wat eerder worden geboren en ook een grotere kans hebben om even in de couveuse te moeten blijven (begrijp me niet verkeerd, niet dat ik dat leuk vind als dat moet) maar stel... dan mag het bezoek ze nog niet vasthouden, van mij tenminste niet, dus een goede reden dit keer
Hee wat goed! Ja is even wennen, maar gelukkig dat je ervan genoten hebt ik weet nog dat ik ieder kwartier m'n mobiel checkte toen ik voor het eerst een middagje zonder m'n kids was haha. Gelukkig went het.
Ik heb het gevoel nu al dat ik niet wil dat jan en alleman haar vast heeft... Ze moet nog geboren worden! Vooral de eerste paar dagen wil ik haar bij me hebben.. Maar ml is daar wel wat anders in dan ik.. Denk dat ik nu gewoon last van m'n hormomen heb. Misschien denk ik wel heel anders als ze er eenmaal is.. Heb wel duidelijk al aangegeven dat ik graag met z'n 3e thuis wil komen voor t eerst dus niet met de hele fam erbij...
Ik merk dat ik bij sommige mensen mn kind zo afgeef terwijl ik bij anderen elke seconde al te lang vind. Dat laatste met namen omdat die mensen nogal onhandig zijn en niet echt super goede fijne motoriek hebben. Er gaat niets fout dan (afkloppen), maar mn moedergevoel doet alle bellen rinkelen.