Even van me afschrijven hoor Na een miskraam in 2011, een overleden zoontje in 2012 en een ICSI tracject gelukkig weer opnieuw zwanger. Maar genieten lukt helemaal niet. De eerste echo was vreselijk spannend. Ik had wel kwaaltjes maar weet dat dat niets hoeft te zeggen. Hele blij waren we toen we een kloppend hartje zagen. We leefden toe naar de termijnecho. Ook die was helemaal goed gelukkig. Wel was er een 2e vruchtzakje te zien met een vruchtje dat met 6 weken gestopt is met groeien. Dit schijnt vaak voor te komen en kan geen kwaad volgens hun. Wordt vanzelf door het lichaam opgenomen. Al blijft het een raar idee dat het er ook 2 hadden kunnen zijn. De termijnecho is nu een week geleden. Vandaag stond de eerste afspraak bij de VK. Ik was al gespannen, het was gewoon een intake maar misschien wilde ze wel naar het hartje luisteren. Gelukkig zei ze zelf dat dat nu misschien niet zo verstandig was omdat ik nog geen 12 weken ben. De vlg afspraak in het zh staat pas 2 okt maar nu mag ik vlg week terugkomen om naar het hartje te luisteren. Eenmaal thuis denk ik hou ik dit nog een week vol? Er is me altijd verteld dat ik mag bellen maar ik merk toch dat ik hard ben voor mezelf. Toch heb ik de stoute schoenen aangetrokken en kan vanmiddag gelukkig weer voor een echo in het zh terecht. Ik hoop zo dat het vertrouwen toch nog gaat groeien en ik zelfs nog een beetje kan genieten van deze zwangerschap.Het afgelopen jaar ben ik en ons zoontje en mn zus plotseling verloren dus ik weet hoe snel het afgelopen kan zijn. Ik voel me ontzettend schuldig naar dit kindje toe maar ook omdat ik eindelijk zwanger ben na een lang traject. Andere meiden in de mmm zouden daar heel blij mee zijn waarom lukt het me dan niet? Ik ben inmiddels wel begonnen in het boek altijd een kind tekort daar heb ik wel veel aan. De gynaecoloog adviseerde eventueel ook nog een coach die je helpt om beter met je angsten om te gaan en vertrouwen te krijgen. Het is trouwens niet zo dat ik er 24/7 mee bezig ben. Maar op dagen als vandaag met zo'n afspraak ben ik gewoon extra gespannen. Wie herkent dit en heeft misschien nog tips?
Wat vervelend dat je zoveel mee hebt moeten maken,kan me voorstellen dat met een angstig gevoel zit hoor!je kunt strakjes ff lekker kijken,ik duim voor je dat alles goed is!
Ik herken het (gelukkig) niet, maar wil je even een riem onder je hart steken! Misschien dat je verder in je zwangerschap het wat beter 'los kan laten'. Duim voor een goede en voorspoedige zwangerschap!
Hoi snoopy1983, Ik snap helemaal wat je bedoeld. Heb niet zo veel meegemaakt als jij, maar helaas november vorig jaar ook een miskraam. Ken de angst heel erg goed. Moet zeggen dat het bij mij rond de 10 weken wat beter werd. Had toen 2 keer het hartje gezien (vroege echo met 8 weken ivm de miskraam). Toch, voor mijn eigen gevoel een extra echo ingepland met 16 weken. Kon gewoon niet wachten tot de 20 weken. In het begin vond ik 2 weken wachten al moeilijk en was ik bang dat het in de tussentijd toch fout zou gaan. Een paar dagen voor een afspraak kroop ik in m'n schulp en was ik niet te genieten, puur door de angst en onzekerheid. Merk wel, naar mate de zwangerschap vordert, ik er beter mee om kan gaan en de angst en onzekerheid meer op de achtergrond raakt. Gaat zeker niet weg, maar het neemt minder de overhand. Ik wens je heeeel veel succes vanmiddag en hoop dat alles goed is en je een mooi hartje ziet kloppen en dat je zo ietsjes meer rust hebt!
Jouw gevoel is helemaal niet zo raar na alles wat je hebt meegemaakt. Ik heb zelf alleen nog maar het MMMtraject meegemaakt zonder miskramen e.d. en ik kon ook niet genieten...dat kwam pas vanaf een week of 16-20, toen ik hem voelde bewegen in m'n buik. Succes en probeer toch te genieten ondanks je angsten..
Ik herken je verhaal heel erg, en ik moet zeggen ik schiet gelijk vol... Zo enorm herkenbaar.... En goed verwoord. Wij zijn zelf al bijna 3 jaar bezig, en hebben vorig jaar een VMK en een MA gehad. Vooral die missed abortion heeft me heel erg te pakken gehad. Ik had zo'n goed gevoel over de zwangerschap, en wist zo zeker dat het goed zou gaan. Tot de echo bij 8 wk... Toen bleek het al 2 weken eerder gestopt te zijn met groeien. Wat een klap. En wat heeft mijn lijf me belazerd.... Achteraf namen de kwalen wel al wat af, maar je wil daar dan ook niet gelijk iets achter zoeken. Ht heeft ruim een jaar geduurd voor we eer zwanger waren, en dat is dus nu. We stonden op het punt dat de gyn een IUI traject in wilde gaan, omdat het maar niet wilde lukken. Op zich dus super blij dat het nu wel gelukt is! Maar o die onzekerheid... We hebben vorige week een echo gehad, en een mooi, goed kloppend hartje gezien. Dat was voor mij het moment dat ik eindelijk van mezelf mocht denken dat ik echt zwanger was. Tot die tijd stond ik het mezelf niet toe. Maar nu een kleine week later merk ik dat het zo moeilijk is om mijn lijf te vertrouwen, ook al zijn alle symptomen volop aanwezig dat het goed zit. Ik leef nu enorm naar de echo over 2 weken toe. Ik geniet voor geen meter, het leven staat voor mij nu in het teken van de dag doorkomen zonder rare dingen. Iedere dag is er weer een gewonnen. Ik leef echt van dag tot dag, en probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Ook probeer ik mezelf af en toe een schop onder m'n kont te geven, en te zeggen dat het met 20 weken ook nog fout kan gaan, of zoals je zelf helaas hebt ervaren, als het al geboren is. Dus dat ik niet zo moet miepen omdat ik er toch niks aan verander. Dat helpt ook wel. Ik zou me juist niet schuldig proberen te voelen. Heel veel mmm meiden hebben dit gevoel nadat ze ( eindelijk) zwanger zijn geworden.
Ik vond het al spannend zonder alle extra omstandigeheden die jij hebt meegemaakt. Kan me dus heeeel goed voorstellen dat het nog niet genieten is en voel je daar vooral niet schuldig over! Geef het tijd om met de weken die komen ook vertrouwen te krijgen. Probeer niet geforceerd te genieten. Dat komt echt wel en desnoods pas als je babytje is geboren. Dat is helemaal niet erg!
Ik herken je gevoel heel goed, ik ben via de gynaecoloog bij een psycholoog terecht gekomen. En heb hier heel veel steun, hulp en baat bij gehad. Sterkte meis
Hoi Snoopy, Kan me je gevoel heel goed voorstellen. Wat je hebt meegemaakt in korte tijd is ook wel enorm ingrijpend en heftig. Ik heb niet meegemaakt wat jij hebt mee gemaakt, maar een jaar geleden wel een bbz die (voor mij) bijna fataal afliep. We hebben bewust gewacht met weer zwanger worden tot afgelopen juni, toen meteen zwanger geraakt. In het begin was ik zo enorm blij en dankbaar, maar al snel kwam de angst om de hoek kijken. Het gekke is dat ik nu na 3 mooie echo's me nog steeds niet echt gerustgesteld voel. Ik kan er niet echt van genieten. Dus ik vind het in jouw situatie helemaal niet vreemd dat je daar last van hebt. Ik hoop dat je vanmiddag een mooie echo hebt gehad? Hele dikke knuffel
Vindt het idd helemaal niet zo gek dat je gebeld hebt voor de echo... Ben ook nieuwschierig hoe het is gegaan?
De echo gister was gelukkig helemaal goed! Het is een beweeglijk kindje want zodra er een echo wordt gemaakt begint hij of zij te springen Ik ben ontzettend blij dat ik had gebeld zodat ik toch weer even een paar dagen door kan komen zonder hopelijk teveel zorgen. Ze begrepen het ook helemaal. Fijn om te lezen dat er dus meer meiden zijn die niet goed kunnen genieten. Ik wil het idd niet forceren en hoop dat het steeds een stukje beter gaat.
Wat ontzettend fijn en goed dat de echo in orde is, geeft je toch net even weer dat extra beetje zekerheid. Al blijft het enorm spannend! Super nieuws!
Gelukkig dat je gerustgesteld bent..... Ik vind dat ze in jouwn situatie gewoon vaker een echo moeten maken. Al moet je ook die middenweg vinden voor jezelf om meer vertrouwen te hebben. Al is dat erg moeilijk dat kan ik wel begrijpen .
Lieve Snoopy, ik heb mijn hele zwangerschap niet kunnen genieten en had geen band met m'n kleintje, ik voelde me niet zwanger, nam mezelf zo in bescherming.. Dan keek ik naar mijn dikke buik, voelde hem schoppen, maar het voelde niet als mijn kindje. Toen hij eenmaal was geboren, had ik wel direct een band met hem, dat was mijn baby, mijn zoontje! Meid het komt echt wel goed straks. Deze tijd is gewoon zo spannend, zo eng, je bent zo bang om weer een kindje te moeten verliezen. Voel je niet schuldig als genieten niet lukt, dat is echt niet raar. Misschien vind je het wel fijn om met een psycholoog oid erover te praten. Knuffel en sterkte
heey Blij te horen dat alles goed is hier ook hetzelfde hoor kan ook niet echt genieten steeds erg onzeker mag dinsdag gelukkig weer na de vk maar heb nu zelf een doptone om toch af en toe eff te luisteren en dat stelt toch een beetje gerust volgende week vrijdag heb ik weer een echo en daar ben ik eigenlijk banger voor zal alles erop en eraan zitten zullen ze niet geks zien hier ook 2 miskramen gehad dus hoop dat ik binnenkort ook beetje kan genieten ik wens je heel veel sterkte deze zwangerschap en hoop dat je ook een beetje kan genieten
Ik herken je gevoel van angst wel een beetje. Wij zijn ons dochtertje verloren in de vorige zwangerschap... dus ik heb zeker tot de termijn waarop ik haar verloren ben in angst gezeten het weer mee te moeten maken. Het blijft toch spannend en ja... het boek 'altijd een kind te kort' verwoord het heel mooi, namelijk 'de natuur kan niet tellen'.... er is altijd een kans dat het weer gebeurd, maarja je kunt toch niet meer doen dan af te wachten. Ik heb me op den duur wel zo ingesteld dat ik geniet van de zwangerschap wanneer ik dat kan. En proberen zoveel mogelijk, want als het weer mis zou zijn, dan was de zwangerschap de enige herinnering die ik dan heb/had met dit kindje.... dus ik zou zeggen, probeer er het beste van te maken. Onbezorgd zal je zwangerschap niet meer zijn, maar het blijft wel een mooie en bijzondere tijd met een wondertje in je buik. Ik heb trouwens de eerste periode wel vaker een echo gehad, om de 2 weken zoiets totdat ik ons mannetje begon te voelen. Misschien kun je dat afspreken met je vk/gyn?
@Lov23, ik heb nu al 3 echo's gehad hoor en mag altijd een echo als ik dat wil. Ze willen dat ik het zelf aangeef dus dat doe ik ook vanaf nu. En idd het vertrouwen moet groeien. Het gaat nu ongeveer een week goed en dan ben ik weer onzeker. @Babybengel, fijn om te horen dat het genieten wel kwam na de bevalling. Ik geloof daar ook wel in. Het is puur dat ik er nu geen controle op heb. Ik kijk het even aan en als het zo moeilijk blijft ga ik eerst proberen met een coach te praten. @buffy0512, tsja ik heb er ook een liggen en de vorige zwangerschap regelmatig gebruikt. Maar ook de laatste keer toen we terug kwamen van vakantie en ik nadat ik ons zoontje al minder voelde maar weer even ging luisteren. Toen bleef het stil...dus ja nu nare herinnering aan de angelsound voor nu. Heb met mezelf afgesproken m nu niet te gebruiken. @JoyofLiving, wat erg dat jullie ook een dochtertje zijn verloren Ik heb tot nu toe ook al met 8+6, 10+3, en 11+3 een echo gehad. Het gaat dan een paar dagen goed en even voor de vlg afspraak ben ik weer bang. Maar ik krijg super goede begeleiding en sowieso mag ik altijd voor een echo gelukkig. De gynaecoloog vroeg de vorige keer of om de 2 weken een afspraak te doen was voor me en toen zei ik ja. Maar kom er nu dus achter dat dat te lang is en wekelijks beter is. En idd de natuur kan niet tellen. Sommige zeggen tegen me en nu moet het goedkomen jullie hebben zoveel ellende meegemaakt, maar ja dat is geen garantie dat het nu wel goed gaat.
Wel fijn dat ze dat doen die echo's.... verder weet ik natuurlijk helemaal niet hoe het moet voelen ... Een kindje verliezen op zo'n termijn maar wil je wel een dikke knuffel geven