wie herkend dat? dat je vlak voor het voeden zo'n brok in de keel krijgt en je opgejaagd voelt, niet echt lekker, en vlak daarna komt een toeschietreflex, ik heb dit vaak rond 12 uur smiddags, of ik nu echt ga voeden of in de auto zit of waar dan ook, maar vind het echt een rot gevoel. verder gaat de bv super goed niks te klagen hier, alleen vroeg me af of er een verband was..
Je hoort het wel eens vaker, zo vlak voor het toeschietreflex. Ook neerslachtige gevoelens komen dan voor. Komt dacht ik door de hormonen die dan vrij komen. Ik heb er gelukkig geen last van. Lijkt me lastig!
Heb ik ook ja, misselijk, duizelig en vervelend in mijn hoofd, beetje zweterig, vlak voor de toeschietreflex komt, daarna ontspan ik wel weer!
ja daarna ontspan ik ook wel weer, ik denk dan maar gewoon dat het geen echte gevoelens zijn, raar hoor dat hormonen dat allemaal kunnen doen..
Ik heb het ook altijd vlak voor de toeschietreflex. Ik heb dan altijd een soort van depressief gevoel. En totaal geen eetlust. Vlak daarna is dat weer over.
ik dacht dat ik raar was ofzo ik zat het tegen me vriend te vertellen dat ik een rotgevoel over me heen krijg en die zat me aan te kijken van hoe is het verder met je ? maar zo te lezen ben ik niet de enige vind het echt raar.. ik snap op zo'n moment ook echt niet waarom ik me zo voel vreemd iets, die hormonen!
Ik heb het niet, maar ik heb er wel eens meer over gelezen. Heeft inderdaad met hormonen te maken. Voelen jullie de toeschietreflex trouwens? Ik voel hem namelijk helemaal niet. Zo kan er ineens een straal melk uit mijn borsten spuiten, zonder dat ik het in de gaten heb.
Tupp, ik voelde in het begin de toeschietreflex als een soort stroomstootjes in mijn tepel. Nu voelt het als een vreemd soort trekkende/zeurende pijn door mijn borsten (weet niet hoe ik dat gevoel goed moet omschrijven, is nergens mee te vergelijken )
Ja, heel herkenbaar. Ook hele tijd gedacht dat ik gek was. Maar 't schijnt heel vaak voor te komen. En o zo jammer, omdat niemand je vertelt dat het normaal is, is het voor sommigen dus een reden om te stoppen. Het is trouwens weer een van die dingen die echt bij de beginperiode hoort. Na een jaar was het echt helemaal weg en was ik zelfs al vergeten dat ik het gehad had, tot iemand er eens naar vroeg.