Dit berichtje is eigenlijk bedoeld om eens lekker ongegeneerd over al mn 'kwaaltjes' te kunnen kletsen. Bij mijn vriend moet ik daar niet mee aankomen, die zegt dat ik er te veel mee bezig ben (ja, maar hij voelt dan ook niet wat ik voel!) en dat we t vanzelf wel zullen merken als ik zwanger ben. Maar dat is t m nou juist, ik denk de hele tijd dat ik vanalles merk. Vorige maand was t helemaal mooi, ik was een week over tijd (en nou ben ik normaal wel onregelmatig, maar was nu al uitgegaan van de langste periode tot nu toe) en deed dus een test. Negatief. Een paar dagen later nog maar een: die deed helemaal niks, zelfs geen teststreep. De dag erna nog maar een gehaald, en ook die was negatief. Mijn vriend was me inmidels al een beetje belachelijk aan t maken, want 3 negatieve testen en t dan nog niet willen geloven. Nee, natuurlijk wilde ik t niet geloven, omdat ik van die rare steken in mn buik had en erg moe was. Waar een dag later verloor ik een beetje bruin slijm, en dat was dan dat. Ik durfde niet opnieuw te testen omdat ik dat aan de ene kant heel graag samen met mijn vriend zou willen doen, maar geen zin had in zijn opmerkingen. (hij heeft me trouwens verzekerd dat hij er ontzettend blij mee zou zijn als ik zwanger zou zijn, maar dat hij er gewoon niet zo mee bezig is). In de daarop volgende maand verdwenen de steken, maar bleef ik zo moe (okee, dat zou natuurlijk ook best en herfstdipje kunnen zijn). Ik ben er maar van uitgegaan dat dat bruine deze keer gewoon mn ongesteldheid was en dat ik vanaf die dag weer aan een nieuwe periode zou beginnen. Nou, en vandaag ben ik inmidels al weer drie dagen voorbij mn langste échte periode (die van vorige week is dus een ruime week langer als dat al zo was). Sinds een dag of 5 ben ik echt doodmoe (dus bovenop dat 'dipje' lijkt het alsof mn conditie ineens vreselijk slecht is, en om 9 uur 's avonds hou ik mn ogen niet meer open), moet ik ook nog eens heel vaak op een dag plasen en dan ook nog eens veel vaker dan anders voor de grote boodschap. Het lijkt alsof ik de hele tijd last heb van stijve tepels (normaal echt niet zo vaak) en mn borsten voelen ook raar. Tel daarbij op dat ik met vlagen last heb van maagzuur en een vaag misselijk gevoel, en ik denk dus alweer dat ik zwanger ben. Ik durf eigenlijk niet te testen omdat ik bang ben dat t negatief is en ik dus weer een stom figuur sla bij mn vriend. En ik lees weleens hier op de pagina dat het kan dat je na een week nog niet positief kunt testen, maar dan zou ik een paar dagen later toch weer geen nieuwe test durven doen. Dus: zal ik stiekem testen om dan evt. laten aan mn vriend te kunnen melden dat ie papa wordt, of zal ik zn gepest negeren en toch gaan testen met hem erbij, en dan evt nòg een en nòg een? En wat denken jullie van mn kwaaltjes? Oeps, t is wel een heel verhaal geworden zo, maar t is ook gewoon zo lekker om even uitgebreid alles te vertellen...
Herkenbaar verhaal hoor Yip! Ik zou gewoon testen, doe ik ook wel eens zonder dat mijn man er wat van af weet. Dat vind ik niet stiekem, maar doe ik gewoon voor mijn eigen gemoedstoestand. Ik ben benieuwd hoe je verhaal verder gaat!
Ik zou ook gewoon testen , ik doe dat ook regelmtig gewoon alleen hoef ik alleenmezelf teleur te stellen en niet manlief , die hoort 't wel als ik hopelijk snel weer een dikke vette positieve test in handen heb ! Succes ,laat je ff weten hoe het is afgelopen ?
Herkenbaar verhaal.. alleen ook ik had bijna iedere maand deze kwaaltjes.. en toch echt niet zwanger. Maar ik zou wel testen zonder dat je man erbij is, kan je m mooi inpakken als je tóch zwanger blijkt te zijn!
Ik test ook zonder mijn man hoor, hij is veel te nuchter en ik voel allemaal dingetjes waardoor je aan jezelf gaat twijfelen.
Bedankt voor jullie reacties. Fijn dat t herkenbaar is, was al bang dat ik echt aan t overdrijven was... Ik denk dat ik misschien morgenochtend maar eens ga testen. Ik ben er niet meer zo goed in om uit te slapen en mijn vriend wel, dus laat ik t van zijn slaaptoestand afhangen of we t samen doen of niet. (Dan hoef ik dat zelf niet zo bewust te kiezen, haha) Nou, ik hou jullie op de hoogte!
JAAAAAAAAA! Ik ben zwanger! Vanochtend om 7 uur kon ik al niet meer slapen en moest ik eigenlijk naar de wc. En ja, naar de wc betekent testen he. Ik had me er al helemaal op voorbereid dat t wel niks zou zijn, dus ik kijk op de klok om de voorgeschreven 5 min. in de gaten te kunnen houden, ik kijk weer terug naar mn test en zie daar zomaar twee streepjes verschijnen. Luid en duidelijk! Zo snel mogelijk weer terug naar boven gerend en vriendje wakker gemaakt met fantastisch nieuws. Lachen en huilen tegelijk. Zijn idee, en de mijne ook wel een beetje, is dat ik waarschijnlijk toch vorige maand zwanger moet zijn geraakt, want die rare niet echt-ongesteldheid klopte naar ons idee niet. Misschien wel een innestelingsbloeding dus. (wat een vent trouwens he, dat ie dat al meer dan een maand denkt maar het er niet over heeft) Maandag dus maar eens een afspraak met de dokter maken. Vind t echt helemaal fantastisch! Moet nog heel erg aan het idee wennen, maar een duidelijkere test kan er niet zijn (al ga ik morgen nog een andere halen om te kunen bewaren, deze is van de kruidvat en denk dat die wel eens kan vergaan). Zo, en dan ga ik nou al mn symptomen in lijst erbij zetten, want ze zijn echt!