Onze jongste is net 1 en wij hebben het regelmatig over wel of niet een derde kindje (als het ons gegund is natuurlijk). We hebben een jongen en een meisje, beide gezond. Nu net baby-af, heel fijn. Ben zelf niet zo'n babymoeder dus vind deze leeftijd erg leuk. Als ik er aan denk om weer 9 maanden zwanger te zijn en die eerste maanden, dan zie ik daar best tegenop, maar als die dan ook weer door dat eerste jaar heen is lijkt het me geweldig, 3 kindjes. Organisatorisch en qua vervoer en reizen is het weer een stukje lastiger... En wat als het kindje niet gezond blijkt, wat doe je dan ook de oudste twee aan? Ik vind t zo lastig! Wat was voor jullie de reden om wel of niet voor een derde te gaan?
Wij gaan niet voor een derde omdat wij ook niet zo van het baby-gedoe zijn zeg maar. Natuurlijk genieten we daar ook enorm van!! Maar het is gewoon zwaar (al zijn/ waren het allebei best makkelijke baby's ). Ik heb gewoon geen zin in weer al die luiers, gebroken nachten, ronddragen, onzekerheid etc. En inderdaad ook het vervoer van 3 kindjes...vind dit al een uitdaging. Ik ben gewoon niet zo'n supermama die met een hoop kinderen rond kan lopen zoals sommige dat kunnen
Hé leuk, hier ook een Max En precies wat jij noemt zijn mijn bezwaren. Als ik er eentje van 2 jaar kon kopen had ik het gedaan...
Zit ook een beetje te dubben over eventueel een derde kindje. Ik vind zeker zijn alleen heerlijk en die baby periode ook prachtig...... Twee kinderen is wel praktischer, partner en ik kunnen ons elk over een kind ontfermen, past makkelijk in de auto etc......
Wij zijn nog aan het twijfelen en ik mag nog even doortwijfelen van mezelf, nog een jaartje of 2 Ik zou wel graag een vol huis hebben met veel kinderen. Maar de combinatie gezin en werk en het financiele plaatje wordt toch echt lastiger met 3 kindjes. Daarnaast hebben 2 zwangerschappen al het nodige gevergd van mijn lijf (bekkenklachten, verzakking) en een derde zwangerschap gaat dat verergeren. Ik denk dat ik mijn wens van een vol huis ook goed waar kan maken door veel neefjes/nichtjes/vriendjes uit te nodigen en wellicht kunnen we ooit nog richting (weekend)pleegzorg gaan.
Hier ook wel een beetje die tweestrijd, bij mij dan, vriendlief is er wel uit. Hij vindt twee prima. Hij wilde graag kinderen, een tweede omdat ze dan leuk met elkaar kunnen spelen maar meer hoeft voor hem niet, hij ziet dan vooral praktische nadelen, financieel, ruimte in huis en in de auto, etc. Hij zegt ook, als je dtie wilt, waarom dan geen vier of vijf? Bij mij is dat meer een gevoelskwestie denk ik. De balans tussen meer kinderen willen en de drukte nog leuk vinden.. Ik vind de baby periode best zwaar, maar ook ontzettend leuk en speciaal (zoontje is bijna 2 mnd dus zitten er nog middenin). Ik zie ook de nadelen wel en de voordelen van twee kids, das meer het verstandelijke deel. Het gevoelsdeel wil best nog een kindje maar of ik ook nog een keer zwanger wil zijn en wil bevallen... Dat weet ik nog niet. Gelukkig kunnen we dat over een jaar ofzo ook nog beslissen
Op dit moment ben ik nog zwanger van onze tweede, die over enkele weken geboren wordt en iets meer als een jaar zal schelen met onze eerste. Toch heeft hier het gesprek over een eventuele derde al plaatsgevonden. Als er al een derde komt dan wachten we sowieso nog een aantal jaar, maar ik denk zelf dat we het bij 2 houden. Waarom? Ik vind de babyperiode toch best zwaar (ook enorm leuk natuurlijk) en met 2 kinderen is het allemaal net wat makkelijker denk ik. Qua vervoer, ruimte in huis (ondanks dat we een ruim huis hebben zou het krap aan worden, 1 op een klein kamertje en 2 op een grotere) en ook het financiële plaatje. Al met al kost het nogal wat en ik weet niet of we er nog zo makkelijk bij zitten als we 3 kinderen zouden hebben. Daarnaast zou er dan wat jaren tussen de eerste 2 en de 3de zitten, terwijl de eerste 2 weinig verschelen in leeftijd. Ergens zegt mijn gevoel dat dat zielig is..
Altijd wel de wens voor 3 kids gehad, en toen onverwacht zwanger geraakt, toen jongste dochter pas 7 maanden was. Na 2 eerdere miskramen (tussen de meiden in) wist ik meteen:al dit kindje wil komen, is ie meer dan welkom En wat heerlijk, zo'n manneke! We hebben nu inderdaad een grotere auto, en logistiek gezien is het wat omslachtiger. Maar ach, daar wen je aan. Voor ons is het tot nu toe financieel ook haalbaar allemaal gelukkig. Ik kijk af en toe naar ze en denk :is dat echt van mij? En andere momenten wil ik ze achter het behang plakken hahaha. Heel trots op ze!
Hmmm, mijn jongste is nog geen 3 mnd en ik worstel nu al met dit dilemma. Ik ben juist wel een babymama en vind baby's geweldig. Het idee dat ik hierna nooit meer babykleertjes hoef te wassen en geen klein wurmpje meer op me in slaap kan laten vallen vind ik erg moeilijk. Ik ben alleen niet echt goed met drukte en teveel gezelligheid in huis, ben nogal introvert. Aan de ene kant lijken drie kleine kinderen me heel leuk en zou ik het fantastisch vinden om nog een keer zwanger te mogen zijn en mogen bevallen, maar aan de andere kant ben ik zo bang dat ik het te druk ga vinden. Ik heb namelijk ook nog een bonustiener rondlopen. Daarnaast werken we allebei fulltime en ik wil natuurlijk wel genoeg tijd hebben voor mn kinderen. Ook zijn we niet meer de jongsten en zie ik ook die standaard praktische bezwaren. Moeilijk!
Ja, daar zit ik ook mee. Tussen mijn dochter en zoon zit 14 maanden, die groeien echt samen op, spelen nu al heel veel samen. Zo'n derde komt er dan zo 'achteraan'. Mijn moeder scheelde een jaar met haar oudere broer, en ze hadden nog een zusje van 5 jaar jonger. Die werd maar irritant gevonden, zat is een veel te andere belevingswereld. Daar ben ik dan wel bang voor...
Mijn broer en ik schelen nog geen twee jaar maar wij gingen helemaal niet leuk met elkaar om. Daarentegen schelen mijn zusje en ik 4,5 jaar en waren we onafscheidelijk. Alles is mogelijk
Hier 6nov bevallen van n zoontje. Scheelt 15 maanden met m'n dochter en dat is inderdaad soms best pittig hihi. Maar als je goed bent in de boel de boel laten is het te doen. Zelf vind ik dit soms best lastig maar je hebt soms geen keus. Vooral etenstijd is n leuke tijd Verder was ons zoontje net 2 min uit de buik toen mijn vriend al over n derde begon. En dan te bedenken dat hij eerst geen kinderen wilde! Bij ons is het de omgekeerde wereld. Ik zit meer met de praktische zaken die al genoemd zijn. Het blijft denk ik altijd n gevoelskwestie vs verstand. We zijn nog jong 24 en 26 dus hebben nog de tijd, al zou ik er ook weer niet te veel leeftijd tussen willen.. Inderdaad vanwege de andere belevingswereld. En weer gebonden zijn aan middagdutjes waar je de oudste dan ook mee benadeeld. (Aan de andere kant wennen ze daar natuurljk ook wel weer aan)
De meiden schelen bijna 4 jaar, maar spelen nog steeds erg leuk met elkaar. Jongetje en jongste meisje schelen 16 maanden,maar spelen amper met elkaar... Toch snap ik ook wel wat je bedoelt. Ik scheel 5 jaar met met mijn zus, en toen ik in de puberteit kwam, was de connectie met mijn zus niet zo groot. Dat veranderde pas toen zij een jaar of 19 was.
Hier ook wel dat dilemma. 2 gezonde kinderen, verschil van 17 mnd. De jongste is nu net 1 en ik ben blij dat de borstvoeding/flesjes en gebroken nachten etc. voorbij zijn (en dan was hij eigenlijk nog heel makkelijk). Hij gaat langzaam aan naar 1 slaapje, tegelijk met zn zus, en je merkt dan al dat je weer wat vrijer bent. Gaan we dan weer vooraf aan beginnen. En wat als het niet gezond is (ik ben tenslotte al 38). Het is wel heerlijk, dat gerommel in je buik als je zwanger bent, zon klein prulleke die op je borst in slaap valt. Maar aan de andere kant ben ik ook heel nuchter en denk ik..shit nieuwe auto nodig misschien? Kamer op zolder moeten maken? Wat als ze straks allemaal naar school gaan, kleren/schoenen nodig hebben, gaan studeren? Maken we het onszelf dan niet te lastig? Ik wil ook leuke dingen blijven doen, met hen, maar ook voor mezelf.
Ik ben nog zwanger van de 2e maar weet nu al dat ik geen 3e wil. Ze zullen precies 1,5 jaar schelen qua leeftijd en zoals hier al is gezegd zal er dan weer te lang tussen zitten bij de 3e. Daarnaast hebben we geen ruimte want ze zullen straks ook samen op de kamer moeten en voorlopig zit verhuizen er niet in. En buiten dat is er ook nog het financiele plaatje en de praktische kant waardoor ik geen 3e wil. We hebbrn het niet slecht maar wil ook niet beknibbelen om een 3e kindje.
Ja ik bedoelde ook vooral die periode. Mijn broertje en ik schelen 4,5 jaar, en dat werd pas echt leuk toen hij rond de 20 was. Voor die tijd zaten we gewoon in twee compleet verschillende werelden. Ook toen we jonger waren, uitjes naar pretparken enzo, het was altijd voor de een minder leuk dan de ander. Ik wilde naar Walibi en hij naar Slagharen, bij wijze van . Heb dat altijd jammer gevonden. En tuurlijk kan het altijd wel of niet klikken, maar voor mezelf lijkt het me prettig als er niet al te veel verschil tussen zit.
Ik heb 3 kinderen, De oudste was 4,5 en de middelste was net 3 toen onze jongste geboren werd, Tussen de eerste twee zit 18 maanden dus het verschil was ineens een stuk groter, Ik vind het niet moeilijk om er 3 te hebben, onze jongste ging overal mee naar toe en als we ergens heen moesten legde ik haar te slapen in de wandelwagen of maxicosi en als iets onverwachts was haalde ik haar gewoon uit bed, ik zat niet op hete kolen en balen dat ik het ritme zou verstoren, ook qua flesjes had ik nooit een ritme, Om 08.20 moesten de kids op school zijn, als de jongste 08.00 pas wakker werd kreeg ze pas de fles om 08.45 wanneer ik terug was, of ik maakte haar gewoon wakker om 07.40 Of ze kreeg om 08.00 de ene helft en bij terug komst de andere helft, Kortom totaal geen ritme en vastigheid en dat ging prima, Onze dochter vond in het begin de baby enorm interessant, en later werd dat iets minder, toen ze ging kruipen, ze had moeite met een zusje die HAAR speelgoed wou pakken, dus dat is weleens strijd geweest, maar nu haar zusje 1 geweest is trekken ze steeds meer naar elkaar toe, Onze zoon, de oudste, die wou zo graag een broertje, heel teleurgesteld dat het een meisje zou worden, bij de geboorte kwam hij in het ziekenhuis en ik moest even naar de wc, de jongste in de wieg en terwijl ik op de wc zat hoorde ik hem zeggen tegen zijn zusje, ik ben *naam* jou grote broer, ik ben zo blij dat jij mijn kleine lieve zusje bent, echt dat was zo'n smelt moment ! Tot op de dag van vandaag hebben die twee iets met elkaar, hij krijgt altijd kusjes, de high fives, als ze iets gepakt heeft laat ze het altijd eerst aan hem zien, als haar grote zus wild doet dan wil ze nog weleens mopperen maar als grote broer wild doet lacht ze het uit, grote broer vind ik alles goed van haar en hangt echt de clown uit voor haar om haar aan het lachen te maken, Nu moet ik zeggen dat ze meestal alle drie goed samen spelen maar soms liggen de zussen elkaar dus weleens in de weg Ook qua auto hoedt het niet groter, wij rijden in een kleine maza 2 en drie past gewoon op de achterbank 1 autostoel voor de jongste, en 2 zit verhogers, voor onze dochter met rugleuning voor onze zoon niet, Nu willen wij trouwens wel een grotere auto ivm vriendjes en vriendinnetjes mee nemen naar voetbal zwemles of thuis spelen dus een extra zitplek is nooit verkeerd de kinderen met hun drieën zijn geweldig, en als dit zo zou zijn met alle kinderen dan zouden er nog wel drie volgen hahah
tijdje geleden wild ik graag een 3e, echt weer zo stom bezig eigenlijk... maar me vriend zei ook al , denk nou is na.. je moet verder denken dan alleen de baby.. Ruimte, de kosten, weer luiers erbij, voeding etc... en ook nu, nu hebben de jongens dr eigen kamertje, wel zo fijn wannneer ze straks tieners zijn en dr eigen 'plekje' willen. en ook weer het begin allemaal , voeding op tijd, gebroken nachten... pff, als ik een zwangere zie, denk ik gelijk, oohh succes met de nachten... en wat ben ik blij dat de jongens al 'groot'zijn. Nee, goed over nagedacht, en toch is gedacht, ja me vriend heeft gelijk. Het is goed zo. We hebben het goed, kan ze alles geven.. very happy
Haha na mijn dochter heb ik 9 jaar nodig gehad om een tweede te willen! Laat staan een derde whahaha. Nee mij niet gezien. Ben superblij met mijn kindjes maar klaar is klaar. Zit nu nog midden in de babytijd en kan niet wachten tot hij 1 jaar is. Nog 9 maanden....