Hey dames, Ik moet even mijn ei kwijt. Ik voel de druk maar groter worden. Ik ben 29 jaar dat is niet het probleem maar mijn man wordt donderdag 41 dat vindt ik ook geen probleem. Maar hij wil voor zijn 42 nog een 2e kindje anders hoeft het van hem niet meer. Nou hebben wij paar maanden terug een mk gehad. Toen is zijn moeder ernstig ziek geworden en stond alles op een laag pitje, ze is in dec overleden. En nu gaan we er weer een beetje voor. Want hij wil er niet speciaal voor klussen. Ja jeetje je wil toch nog een 2e of niet. Stel je voor dat het een jaar niet lukt of nog 2 mk krijg wil ie dan echt niet meer. En ik dan. Sorry dames zit te klagen maar ik moest het ff kwijt.
klaag maar lekker! ik kan me voorstellen dat het door je hoofd spookt... je hebt een heftige tijd achter de rug met veel stress. ik hoop dat de rust nu een beetje terug is dat je snel zwanger mag zijn en dat het beebje blijft plakken!
hey Snelly! Ik begrijp heel goed dat je hierover in zit. Maar probeer na alle stress van de afgelopen tijd het wat rustig aan te doen. Je hebt nog een heel jaar voor je, waarin van alles kan gebeuren. Probeer te genieten van elkaar en jullie kindje en natuurlijk de verjaardag van je man! Toch vind ik het moeilijk je man te begrijpen. (sorry) Bedoelt hij dat hij zich dan te oud vindt? Dat ene jaar maakt toch niets uit? Maar dat je er nu al over in kunt zitten, begrijp ik heel goed, maar het moet geen deadline worden, want dan zorgt het voor spanningen. Wij hebben ook een kindje en mijn man zegt steeds dat hij nog graag een 2e zou willen, maar dat het dan ophoudt.. Ik zou natuurlijk heel blij en dankbaar zijn met twee, maar zou graag een groter gezin willen en vind dat je zulke dingen eigenlijjk niet zo stellig moet zeggen. Maar als ik er nu aan denk dat ik zwanger zou worden en dat dat dan meteen ook mijn laatste kindje is die ik zo dicht bij me draag, kan ik ook al heel verdrietig worden. (Misschien klinkt dit wat egoïstisch, omdat er ook zoveel vrouwen zijn die (nog) helemaal geen kinderen kunnen krijgen, maar begrijp me niet verkeerd). We moeten maar niet zo ver vooruit denken en problemen bedenken die er misschien helemaal niet komen. De mens lijdt het meest, aan het lijden dat hij vreest.... groetjes!