Ik ben nu heel pril zwanger. Kan het nog steeds niet geloven. Als collega's het over zwangerschappen hebben dan heb ik het gevoel dat ik verlegen word. Ook heb ik binnenkort verjaardagen en feestjes. Normaal weet iedereen van mij dat ik heerlijk van een wijntje houd tijdens feestjes en dan moet ik dus nu met een smoes gaan zeggen dat ik geen trek heb etc. Mijn moeder wil me meenemen naar een sushi restaurant daar probeer ik ook al met een smoes onderuit te komen. Ik vraag me af hoe doen jullie dat de eerste twaalf weken van je zwangerschap. Ik heb het gevoel dat het op mijn voorhoofd staat. hahaha! Vertellen jullie het bv wel tegen je beste vriendin? (mocht het mis gaan in de eerste weken kan zij er ook zijn om te steunen) Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!
Ik ben nu voor de tweede keer zwanger en ik heb het bij beide zwangerschappen niet geheim gehouden tot 12 weken. Komt waarschijnlijk ook omdat ik te enthousiast ben en een geheim voor mij niets is, ik wil het gelijk aan iedereen vertellen Bij de eerste gelijk tegen mijn ouders en schoonouders, en heel de familie en goede vrienden verteld en nu bij de tweede eigenlijk ook weer. Dus bij feestjes, nee neem geen wijntje ben zwanger hahahaah... maar je kan ook zeggen dat je aan de antibiotica zit toch, of dat je nog naar huis moet rijden ?! Succes met het geheim houden, en gefeliciteerd met je zwangerschap :-
Gefeliciteerd!! Leuk dat je het al aan de mensen die dichtbij je staan vertelt. Ik weet niet of ik dat durf. Zo pril nog. Hoeveel weken wachten anderen met het te vertellen aan je vrienden/familie?
Hier heb ik het dichtbij mij staande mensen al meteen verteld, zoals zus, ouders en schoonouders etc. Ook twee vriendinnen bijvoorbeeld. Dus daar hoefde ik niet geheimzinnig bij te doen. Verder op verjaardagen gaf ik gewoon aan als iemand vroeg of ik ook een wijntje wilde, dat ik me niet zo lekker voelde en liever even wat fris nam omdat ik anders helemaal zo een brakke maag kreeg. Kreeg daar nooit echt vreemde reacties op, ookal ben ik normaal ook van een wijntje. En dingen als rauwe sushi etc. sloeg ik ook gewoon even af omdat ik daar geen 'trek' in had (lastig hoor als je er gek op bent ) Maar je wordt er handig in op gegeven moment, het is maar eventjes wat je moet overbruggen.
Ben nu voor de tweede maal zwanger en bij de eerste heb ik het mooi geheim gehouden tot 12 weken voor iedereen, ook voor mijn moeder. Maar dat zou ik nooit meer doen. Waarom moet dat eigenlijk? Als het mis gaat kan je alle steun gebruiken. Ik heb het nu bij de 2de dus reeds vrij vroeg gezegd: 5 weken tegen mijn moeder en schoonouders en goede collega. Vanaf dan elke keer dat ik een goede vriendin zag vertelde ik het haar. Op het werk vanaf 7 weken want mijn rechtstreekse collega ging minder werken en wou mijn baas niet in problemen brengen (als ik ziek zou zijn of een afspraak met de gyn zou hebben) dus reeds vroeg verteld en is me in dank afgenomen.
Mijn ervaring is dat dat makkelijker gaat dan je denkt, nu nog steeds vallen collega's uit de lucht dat ik zwanger ben. En dan heb ik het over mensen die ik dus bijna dagelijks zie Mijn ouders hadden het wel meteen door, maar die hebben lief meegedaan alsof ze van niets wisten, schoonouders idem.
Qua kleding kan je je lekker dikke tuien weer uit de kast halen Maar wijdere jurkjes werken ook goed hoor. Alcohol gaf ik aan dat ik medicijnen had voor migraine (was ook wel zo maar mocht alleen geen alcohol als ik ze gebruikte en dat gebeurde zelden ) Ik heb m'n zwangerschap tot ongeveer 20 weken een beetje geheim gehouden. M'n fam en beste vrienden wisten het wel eerder hoor. En sushi kan je wel eten maar dan niet de rauwe vis die uit folie komt. Dus alles met rauwe vis overslaan dan zit je goed.
Ik heb het pas verteld na de eerste echo aan mijn schoonouders, schoonbroer en schoonzus, na de 2de echo hebben we het de rest van mijn man zijn familie verteld en maandag hebben we de termijnecho, als die goed is dan vertellen we het waarschijnlijk iedereen verder. Voor alcohol kun je inderdaad de smoes gebruiken dat je antibiotica gebruikt momenteel, tegen je moeder kan je toch zeggen dat je geen zin in sushi hebt een keertje? Of ben je er normaal niet weg te slaan Qua kleding kun je inderdaad wat wijdere kleding dragen en hopen dat je niet te snel een buikje krijgt, ik begon met 6 weken al een buikje te krijgen en vanaf 7 weken kon ik mijn eigen broeken niet meer aan, draag al sinds 8 weken positiebroeken en kan nu eigenlijk al gaan kijken voor positietruitjes en zelfs een positiejas (wacht tot na de termijnecho) want krijg helaas mijn eigen jas niet meer dicht. Draag altijd vrij strakke kleding maar mijn buik is 10 cm in omtrek toegenomen, qua gewicht ben ik niks bijgekomen.
Ik heb het bij 5 weken verteld aan mijn zus en beste vriendin. Omdat ik het voor die alleen al niet verborgen kon houden als ik daar ging eten of drinken haha. Uiteindelijk bij 7 weken ook een collega in vertrouwen genomen omdat zij mij moest ''dekken'' als ik er niet was. Vervolgens na een goede 8 weken (was ik 9 weken) echo mijn ouders, schoonouders en schoonzus verteld. Vanaf week 10 mijn vriendinnen (wilde ik persoonlijk doen dus moest wel even tijd hebben om met ze af te spreken, wel gezegd nog even ''stil'' houden) En vanaf de termijnecho bij de opa's en oma's langs gegaan die het dan de rest van de familie in mochten droppen, mijn baas/collega's verteld en het ''facebook official'' gemaakt. Dat was dus rond de 13 weken.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Meid maak je niet druk... Ik had ook een feestje toen ik 8 weken was , ik ben ook nogal een wijn drinker. Ik was de BOB ! Ging lekker met de auto. Als je geen auto hebt, doe dan alsof je blaasontsteking hebt. Perfecte smoes. Daar kan je overigens ook heel misselijk van worden. En sushi mag je eten hoor! Ik eet het ook nog steeds. Neem alleen geen gerookte vis. En bij sommige vrouwen begint het groeien van de buik bij 12 weken en sommige pas bij 25 weken. Doe dan geen strakke kleren aan als je het wilt verbergen. Koopblekker wat losse blouses. Veel succes ! Hihi het is wel leuk als jij wel wat weet en de rest niet. Geniet van de geheimhouding.
Om eerlijk te zijn waren het zo ongeveer de zwaarste weken uit mijn leven Ik heb met 4 weken positief getest en we hebben het met 11 weken bekend gemaakt omdat mijn vader toen verjaarde. We hadden toen ook om een extra echo gevraagd om zeker te zijn dat alles nog in orde was voordat we het vertelden. Het zwijgen is echt moeilijk, je bent zo blij en je wilt het van de daken schreeuwen, maar toch moet je zo gewoon mogelijk doen. Ik had trouwens ook het gevoel alsof het in koeienletters op mijn voorhoofd stond Op het werk moest ik ook opletten dat ik gewoon bleef meepraten als het over baby's ging, want dat deed ik vroeger ook. Iedereen wist hoe graag ik kindjes wou, dus ik kreeg wel steeds de vraag "en wanneer ga jij ervoor?", waardoor ik het smoesje had gevonden dat mijn vriend nog niet wou, dat hij nog minstens een jaar wou wachten. Dat vertelde ik trouwens tegen iedereen als ik die vraag kreeg, dat maakte het best gemakkelijk. Alcohol probeerde ik steeds af te slaan met een smoesje dat ik er even geen zin in had of dat ik nog moest rijden. Soms kreeg ik er toch een in mijn handen geduwd met "komaan, eentje kan toch geen kwaad". Dan nam ik deze aan, deed af en toe alsof ik dronk maar wisselde dan regelmatig van glas met mijn vriend zodat het niet opviel dat ik niet dronk Op restaurant bestelde ik steeds iets waar geen rauwe groenten bij zaten, zoals pasta oid. Bij mijn ouders nam ik geen rauwe groenten en zei ik dat ik al een beetje groenten gegeten had en dat het genoeg was. Ik weet dat mijn ouders niet voortdurend letten op wat ik neem, dus het viel hen ook nooit op dat ik geen rauwe groenten nam. Na een tijd raak je het wel gewoon om die smoesjes te verzinnen, maar toch blijft het zwijgen moeilijk. Het viel mijn moeder wel op dat ik plots best veel puistjes had, ik koppelde het steeds aan mijn ongesteldheid en dat ik geen idee had waarom ik nu plots zo veel puistjes had terwijl ik er 24 jaar geen last van heb gehad Ik zei dan dat ik ermee naar de dokter zou gaan, enkele dagen later kwam ik er dan spontaan op terug dat de dokter er geen medische verklaring voor had maar dat het wel vaker voorkomt en dat hij mij een zalfje had gegeven om erop te smeren. Doordat ik er zelf over begon bij mijn moeder, stelde ze zich er geen vragen over. Zo zei ik ook dat ik weer was aangekomen en dat mijn vriend en ik gingen proberen om 10 kg af te vallen door gezond te eten en veel te bewegen. Ik wist dat ze zich wel vragen zou stellen als ik er geheimzinnig over zou doen, daarom koos ik ervoor om spontaan over die duidelijke kenmerken te praten Mijn moeder let namelijk erg op ons figuur, dat zijn dingen die haar gelijk opvallen, dus kon ik er beter zelf over beginnen Ach, het zwijgen lukt je wel hoor, je moet gewoon bewust nadenken over wat je zegt en hoe je je gedraagt. Succes ermee! En uiteraard van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Wat al veel genoemd is, antibiotica kuur voor blaasontsteking oid, prima smoes voor de drank. Wat betreft je moeder, wil je het haar nog niet vertellen dan? Ik weet niet hoe nauw de band met je moeder is, maar stel het gaat mis dan is het ook fijn dat toch een aantal mensen die dicht bij je staan ervan af weten. En dat geeft dan toch ook niet? Ik snap dat het niet prettig is dat dehele wereld het weet, maar een beste vriendin of je ouders... Ach en weet je, op het moment dat je het wel bekend maakt zegt toch de helft "ah dat dacht ik al" of zelfs "dat wist ik al". Ik een populaire reactie
Bij antibiotica mag je wel drinken, vind ik dus een slechte smoes. Ik heb zelf nooit 'gelogen' of smoes gebruikt. Maar, als je toch iets wil zeggen, kun je dan niet zeggen dat je gezonder wil leven omdat jullie een kinderwens hebben?
Waarom zou je het verbergen voor mensen die dichtbij je staan? Ik heb op de dag dat ik een positieve test had mn zus, vader, schoonzus, schoonmoeder en beste vriendin verteld. Vind dit heel normaal. Als het mis zou gaan, wil je het toch ook kunnen delen? Ik heb ook niet gewacht tot 12 weken bij de rest, is geen verplichting. Werk als doktersassistente en heb gezien dat het ook daarna nog misgaat. Bij de termijnecho van 10 + 3 die helemaal goed was ben ik het wat meer mensen gaan vertellen. Familie die dichterbij staat dan andere familie, en hetzelfde met dat soort vrienden. Bij 12 weken op FB gezet, maar ben nog steeds bang dat het misgaat, haha. Zal blij zijn als ik de kleine voel.
Bedankt voor de tips meiden! Ik ga het mijn moeder ook wel eerder vertellen hoor. Binnenkort over twee weken hebben we dat etentje en dan zijn we alleen met mijn ouders. Dan gaan we het vertellen. Ik ben dan zo rond de 6 weken denk ik. Mijn zus zie ik helaas niet zoveel maar zij heeft het toen zij zwanger was ook eerder verteld aan mij dan aan onze ouders dus ik ga even kijken hoe ik dat ga doen. Het is zo moeilijk om stil te houden hihi. Op werk moet het echt zeker geheim blijven. Nu lekker genieten en hopen dat alles goed blijft gaan.
Zo raar is het niet dat je het niet zou willen vertellen hoor. Hier ook 'pas' met 13 weken bekend gemaakt aan de (schoon)ouders en rest van familie en vrienden. Niet dat we slechte band hebben met de familie ofzo maar we wilden eerst even samen aan het nieuws wennen en de 12 weken grens voorbij zijn, dit om verschillende redenen. En het was best leuk om samen een geheimpje te hebben Mijn smoezen: -Ik moet nog rijden (iedereen weet dat ik niks drink wanneer ik nog met de auto moet). -Heb van de week een glaasje teveel gehad en hoef nu even niet (een katertje gehad en nu dus even geen zin hebben in een drankje). -Zeggen dat je je moe en niet zo lekker voelt. Je houdt het liever op fris voor de zekerheid. Desnoods zeg je dat je slecht geslapen hebt of dat er mensen op je werk/in je familie/buren grieperig zijn, daar zal het dan aan liggen. -Wanneer mijn moeder vond dat ik wat raar uit mijn ogen keek en wat bleekjes zag: ja mam, tijd van de maand he (natuurlijk niet elke week zeggen ) -Keer een feestje overslaan omdat je zogenaamd niet kan.
Emma, bij ons was het eigenlijk hetzelfde. We hebben een goede band met de ouders en broer/zus, maar we wilden het toch geheim houden. Daarbij was het ook wel leuk om dat geheimpje voor ons tweetjes te hebben. Mijn moeder zei dat ze het fijn vond dat we ook tegen hen gezwegen hebben, nu moeten ze minder lang wachten tot de baby komt. Daarbij vond ze het fijn dat zij het ook tegen iedereen mocht zeggen van zodra zij het wisten, ze zou het verschrikkelijk gevonden hebben als ze moest zwijgen. Ze waren namelijk al heel erg lang aan het hopen op een eerste kleinkindje Ik heb overigens nooit de reactie "ik dacht het wel" of "ik wist het al" gehad. De reacties bij mij waren ontzettend verrast omdat ze er vanuit gingen dat mijn vriend absoluut nog geen kinderen wou.
handig om mee te lezen hier! wij zijn er nu net 2 dagem achter en hebben het mijn schoonvader en mijn 2 beste vriendinnnen verteld zondag gaan we het de rest van mijn vriend zijn familie vertellen want we hebben dan een verjaardag voor nu probeer ik het voorlopig nog even te verzwijgen op mijn werk en voor mijn familie ik heb helaas niet altijd een goede band met mijn moeder dus ben best wel abng voor haar reactie omdat haar mening wel heel veel invloed om mij heeft qua emotioneel vlak. ik weet wel dat mijn opa heeeeeel graag overgrootvader wilt worden 9zeg ik dat goed?) hij is bang dat hij het niet meer zal meemaken maar gaat lekker wel gebeuren dus!! hihi wel handige tips wat betreft de alcohol! nu ben ik al best wel een beetje stevig maar hoop niet dat mijn buik te snel gaat groeien nu het nog weer mooi weer word. ik heb weinig kleding om het te verbergen
Ik snap het gedoe daaromheen ook nooit zo.. Je zegt dat je geen wijn wilt en als ze vragen waarom niet, dat je er gewoon geen zin in hebt. Het ergste wat er kan gebeuren is dat er inderdaad iemand tussen zit die zegt; 'Zoooo, jij bent zwanger zeker!'. Dan zeg jij 'Ja joh, hártstikke zwanger! '. Waarschijnlijk denken ze dan dat je een grapje maakt en zo niet, dan weten ze dat je inderdaad zwanger bent. Nou en? Ik kan best begrijpen dat sommige mensen het 'geheim' willen houden tot een eerste echo, maar dat panische eromheen.. Nee. Ik denk dan maar; hoe zenuwachtiger jij doet, hoe opvallender je gedrag is. Hier wisten m'n moeder en zusje het met 3 weken en 5 dagen, m'n schoonmoeder en oma met 6 weken en de rest van de wereld met 9 weken.