Wie ook en hoe ga je daarmee om? Een paar weken na de bevalling (juli 2009) zat ik 's ochtends mijn zoontje de fles te geven. Doordat hij niet aan de borst dronk kreeg hij afgekolfde melk en wat was ik op dat moment blij dat dat zo was. Ik kreeg ineens ontzettende buikpijn en sloeg helemaal dubbel. Mijn broertje woonde toen nog hier en die heb ik gelijk uit zijn bed geroepen zodat hij de kleine man de fles kon geven terwijl ik hier over de grond lag te kruipen. De huisarts meteen opgebeld en ik mocht meteen langskomen. Eenmaal daar was het weer wat afgezakt. Diagnose spastische darm. Een tijd lang ging het goed, maar de afgelopen tijd lijkt het steeds erger te worden. Naar de friture hoef ik al niet meer te gaan, want gegarandeerd dat het toeslaat. Maar nu begint het ook al bij pasta, stamppot en soms zelfs nadat ik iets heb gedronken. Wie herkent dit en heeft tips?
Mijn man heeft het ook. Vooral bij koffie en chinees, maar vaak genoeg ook 'zomaar'. Hij heeft er medicijnen voor....Duspatal het is wel op doktersrecept
@Sylcor: Chinees is hier idd ook een boosdoener. Ik ga de naam van dat medicijn eens even opschrijven...eerst kon ik er wel mee "leven". Af en toe flinke buikpijn, maar de laatste tijd zit ik na het eten al te wachten tot het weer gebeurd..durf bij niemand meer te blijven eten. Laatst bij mijn familie kreeg ik het ook. Toen had mijn oom een handig middeltje zei hij. Kwam die aan met één of ander alcoholisch drankje met zeven kruiden. In eerste instantie had ik zoiets van nee dat hoef ik echt niet, maar hij bleef maar bezig dat hem dat ook hielp. Klein slokje genomen..en toen ging ik helemaal door de grond. Het liefst wil je dan meteen naar huis, maar ik kan dan gewoon niet meer lopen. *het klinkt nu heel dramatisch allemaal. Het is ook echt niet leuk, maar ik ervaar het meer als ontzettend vervelend. Het belemmerd je gewoon.*
Raar dat ze zo vlug die diagnose stellen. Hier ook hoor maar daar was ik het niet zo mee eens. Heb toen in een ander zh veel onderzoeken gehad omdat ik daarvoor aan de galblaas geopereerd was. Misschien dat daar iets vast zat. Heb jij al eens een echo gehad van je galblaas? misschien heb je wel galstenen. Die aanvallen lijken ook heel erg op PDS vind ik. Bij mij ging PDS best redelijk totdat ik zwanger was en de duspatal niet meer mocht slikken. Nu heb ik dagelijks buikpijn zelfs zo erg dat ik al eens ben opgenomen en al eens met de ambulance ben mee gemoeten. Ik hoop dat het na de zwangerschap weer minder word want die pijn is echt verschrikkelijk. Ja tips heb ik niet echt ik krijg het dus overal van zelfs van water.. Ik word ook altijd heel misselijk en gooi alles eruit wat in me maag zit daarna zakt de pijn vaak wel weer en dan ga ik in een warm bad liggen.
Ik herken je verhaal het belemmerd idd je leven. Ik krijg het ook overal. Probeer ook nooit ergens te eten bang voor die pijn. Het komt bij mij ook vaak in de middag avond. Smorgens heb ik nooit van die aanvallen.
Ik vind het zo raar dat je PDS ineens kan krijgen... ik had echt nooit last van me darmen enz. Maar na de bevalling kreeg ik galstenen(ofja in de zwangerschap al) en na de operatie kreeg ik PDS
Dat misselijke herken ik ook. Alleen komt dat bij mij vlak voordat ik naar het toilet moet. Ik twijfel inderdaad ook wel eens. Vooral omdat mijn vader ook darmpatiënt is geweest. Wat hij precies had weet ik niet, maar hij heeft zelfs een keer op de ic gelegen..toen moest hij een ballonnetje in zijn darm...ga eens aan mijn moeder navragen wat hij precies had. Ik wil mijn huisarts ook gaan vragen voor nader onderzoek, maar ik ben eerlijk gezegd bang voor uhhh de onderzoeken die dan volgen. Zo n buis met camera onderzoek enzo :S haha. Maar ik wil ook niet altijd krom liggen van de pijn dus zal mezelf toch eroverheen moeten zetten. Hopelijk slaan bij jou de medicijnen weer aan na de bevalling. Stomme rot pijn.
Wat ninja zegt laat eens naar je gal kijken. Hier is mijn galblaas er ook uit. Heb die pijnen niet meer. Wel slik ik nog medicatie voor mijn maag. En daarbij. Na het nieuwe jaar wil ik me zelf toch nog eens goed laten onderzoeken. En van vooral op darm gebied. Ik voel geen buikpijn als ik naar de wc moet maar. Ik ga wel vier vijf keer per dag naar de wc en kan het ook heel slecht ophouden. Heb begint me steeds meer te beperken in mijn dagelijksleven. Ik durf de deur haast niet meer uit omdat ik bang ben geen wc meer te vinden. Ook al denk ik er niet aan toch moet ik onderweg negen van de tien keer een wc opzoeken. Lopen doe ik al tijden niet meer aan het einde van de straat is het meestal al zo dat ik een wc nodig heb. Wat het met mij is na de gal weet ik niet maar. Vind het steeds vervelender worden. Bedenk steeds excuus om de deur maar niet uit te hoeven. En ik ga alleen als ik zeker weten niet hoef te lopen. Bijvoorbeeld met me brommer dan lukt het nog wel redelijk. Maar leuk is anders. Of het ook een spastische darm is weet ik niet. Maar dit ga ik wel verder laten uitzoeken.
Bij mij is het eigenlijk tijdens de bevalling begonnen. Als ik een perswee had gehad en die zakte af dan kreeg ik daarna die pijn. Op dat moment geen idee wat het was..Tot ik een paar weken later weer een aanval kreeg..
Ja die onderzoeken zijn niet prettig maar ik vond het ook niet fijn dat ze maar wat gokte was als de dood dat ik een ernstige aandoening had. Dus die onderzoeken had ik er wel voor over. En zeker met je vader zou ik wel een doorverwijzing eisen naar een MDL arts... Die hebben er toch meer verstand van de een gewone ha.
Hier ook PDS, al is het de laatste jaren wel wat rustiger worden. Voorheen ook heel erg ziek van de pijn. Probeer eens een dagboek bij te houden van alles wat je eet en drinkt en wanneer je kramp/pijn hebt. Zo kun je misschien wat producten of combinaties uitsluiten en dus de pijn voorkomen. Vast niet altijd want ik heb het ook soms ineens na een glas water. Ik bleek lactose intollerantie te hebben. Dus bijvoorbeeld een pasta met roomsaus veroorzaakte echt verschrikkelijk veel kramp. En anders gewoon naar de dokter terug voor medicijnen. In ieder geval, sterkte