Onze dreumes is nu ruim 1,5 en volgens mij begonnen met peuterpuberen. Als hij iets niet mag is het huilen: soms helemaal overstuur zelfs dat hij bijna vergeet te ademen Hij blijft dan drammen tot hij het wel mag maar daar beginnen wij niet aan. Ik benoem altijd van tevoren wat we/ik gaan doen en wat de ''verwachting'' is. Als hij dan zo overstuur gaat of boos wordt vertel ik op zijn hoogte dat ik het vervelend voor hem vindt dat hij zo boos wordt maar dat we nu ... dit gaan doen of dat hij nu even ...zelf moet spelen of dat ik niet wil dat... maar wil dat hij ... gaat doen. Als hij dan nog door blijft gaan ''negeer'' ik het of probeer ik hem af te leiden. Daarnaast kan hij dan ook bijv. met spullen gaan gooien omdat hij woedend wordt dat iets niet mag. Wederom benoem ik dan dat hij dat niet mag doen, wat ik wel verwacht en haal hem uit de situatie. Op dit punt twijfel ik wat ik nog meer kan doen. Moet ik na 2 of 3 keer waarschuwen daar dan nog een consequentie aanhangen als in even apart zetten ofzo? Ik weet niet of hij dit al helemaal snapt namelijk. Ik haal wel vaak hetgeen waar hij dan mee gooit weg. Verder wil hij constant worden opgetild (ook hier zeg ik dat we dat niet gaan doen en dat hij nu even zelf moet spelen etc etc) en anders is het huilen. Of hij wil ineens niet meer lopen en gaat zitten midden op straat. Ik kan dan nog niet echt weglopen want hij heeft er dan een handje van om ook weg te gaan rennen en dat vind ik nog wat gevaarlijk op straat. Meestal heeft hij het dan voor elkaar en ga ik hem alsnog tillen (dit geldt alleen als ik zonder wagen ben, wagen of fiets gaat hij gewoon in wat mij betreft al heb ik een sirene voor me uit ) Hij is gewoon zo jengelig! Even een voorbeeld vandaag: hij speelt lekker in de tuin met zijn water en speeltjes. Mijn man gaat de planten water geven en zoontje mag helpen. Gieter vol laten lopen is superleuk maar zodra de kraan uitgaat om de planten dan water te geven (dus 7 keer ofzo) gaat hij huilen tot de kraan weer aan gaat. Best vermoeiend Ik moet wel zeggen dat hij dit sinds een week of twee heeft. Hij is ook ineens van een hele goede eter naar een weigeraar gegaan (drinkt wel) Daarnaast is hij steeds moe en roept de hele tijd ''bed 'bed''. Heeft ook griepje gehad maar verder lijkt hij nu helemaal hersteld. Conclusie: Het lijkt mij een fase. Maar wat een vervelende. Ik weet dat consequent zijn nummer 1 is. Wie heeft er nog tips en trics want volgens mij duurt deze fase nog wel even?
Alsof je de mijne omschrijft op sommige momenten. en vooral bij zijn vader die is minder consequent Nou zit ik ook met een arm in het gips en kan minder dua speelt allemaal mee. Dreinen negeer ik,of ik ga bij hem zitten en vraag wat er is of ik kan helpen. Dan wilt die vaak nog wel eena dingen aanwijzen of zeggen soms ga ik daar in mee eb soms zeg ik dat die het nu niet krijgt. Overstuur huilen ook door niet zin krijgen laat ik even gaan en daarna ga ik door mijn hurken en komt die vaak kroelen om rustig te worden. Slecht eten prima sellectief eten prima maar geen gegooi dan is het klaar. Die van mij heeft het ook als die iets heeeel leuk vind vooral buiten en we gaan weg dat die begint te brullen maar is vaak ook zo weer over als ie hem afleid. Hier is het wel meer erger sinds ik in het gips moet,want ok deed het meeste met hem en dat lukt nu niet altijd en daar moet die aan wennen soms. Hij is zich ook enorm aan het ontwikkelen qua taal en gedrag dus zal allemaal in verband staan met elkaar. Vind het ook wel een hele leuk leeftijd buiten het gejengel om haah.
Ja! Die vergat ik nog! Drama als hij de speeltuin moet verlaten 😂 Fijn dat er herkenning is! Ook pittig bij jou met je arm in het gips dan! We moeten er maar doorheen dus he. Het is verder inderdaad een leuke leeftijd! Succes 😜
Herkenbaar! Het hoort er natuurlijk bij, maar het is niet altijd even gezellig . Mijn beste tip is, ga die drama momentjes vooral niet uit de weg. Het is eigenlijk nog het beste om ze op te zoeken, zo leren ze het het snelst.... Mijn dochter wordt bijvoorbeeld altijd super boos als zij van de schommel af moet om een ander kindje erop te laten gaan. Toch ga ik de schommel echt niet mijden en mag ze er ook niet eeuwig op. Als ze eraf moet laat ze zich gelijk vallen en gaat ze brullen. Ik troost haar dan eventjes en zeg dat nu een ander kindje mag en het voor haar even klaar is, maar laat haar wel gewoon brullen (ga haar niet lopen tillen ofzo). Ik merk dat deze strategie echt goed werkt. Ze brult al veel minder snel dan voorheen en gaat veel sneller zelf weer iets anders leuks zoeken om te doen. Het lijkt alsof ze langzaam aan accepteert dat de dingen gaan zoals ze gaan en zij niet alles naar haar handje kan zetten.
Sprong!! Helaas herkenbaar het was veel drammen, optillen gooien met spullen. Blijven zeggen dat je het het niet wil en uit de situatie halen, pas met 22 maanden hadden we consequenties.
Het lijkt wel of je het over mijn kind hebt. Hier ook bij elke 'nee' huilen en eten wil ze vaak ook niet meer. Nu kan dat ook van de warmte komen. Ik probeer gewoon consequent te blijven, want anders gaat het hek natuurlijk van de dam. Consequenties hebben volgens mij nog geen enkel nut. Wel probeer ik soms ook te kijken of het echt kwaad kan of niet. Planten trekken wil ik absoluut niet hebben, folder verscheuren is niet zo erg, dan moet ik ze de volgende keer gewoon beter opruimen. Oh en eten laat ik maar zo. Alternatieven probeer ik ook niet te geven. Kinderen hongeren zich niet zomaar uit. Alleen dat gezeur aan tafel is zoooo verschrikkelijk irritant.
Haha inderdaad. Het is vreselijk irritant. Maar verder doe ik ook hetzelfde. Sommige dingen mag echt niet andere dingen denk ik hmm ja, prima Pick your battles he Vandaag ging ik op de fiets naar opa en oma. Ik moest alleen even een plantje halen en naar de Kruidvat. Nou slecht idee werkelijk waar alles pakken, wegrennen. Uiteraard consequent geweest, steeds weer zeggen dat hij er niet aan mag zitten, terugzetten. Op dagen dat ik zelf relaxed ben gaat het goed maar soms ben ik zelf ook moe of gestresst en dan heb ik er toch wel moeite mee. Qua eten hanteren wij sowieso wij bepalen wat je eet jij hoeveel. Maar dat resulteert nu dus soms in zonder eten naar bed. Terwijl het een super goede eter was. Dus dat is even wennen! Fijn in elk geval om te horen dat het herkenbaar is. En inderdaad, consequent blijven en de fases doorlopen. Op naar de volgende fase
Hier is brood 2 weken uit de gratie geweest. Beleg werd eraf gelikt en brood werd aan mij gegeven met een 'bah' erbij.. Beseffen ze ineens dat ze dingen kunnen weigeren en proberen het daarom maar gewoon uit ofzo? Ik heb haar geen alternatief gegeven..nu eet ze het weer. Avondeten is nu aan de beurt geloof ik..nou ja, we zien wel weer waar het schip strandt.. Gisteren was ze nog vreselijk kwaad, mw wilde de andere kant op als ik. Dus uiteindelijk heb ik haar opgetild en meegenomen, dat resulteerde in schreeuwen en overstrekken...ditzelfde doet ze als ik weg wil uit een speeltuin. Ze is jonger dan jouw kindje maar goed, ik denk dat ze allemaal in vlagen dit soort 'gedrag' vertonen (lijkt wel een observatie in de dierentuin )