Ik geniet het meeste van de trapjes in mn buik! Okeej, inmiddels zijn het trappen geworden hihi. Soms gaat mn buik echt helemaal schuin. Voor de rest mn buik, vind het zo leuk om mn buik te showen
Ohhh dat is zo herkenbaar! De eerste 20 weken kon ik de dagen wel vooruit kijken! Ik voelde me zo ziek en misselijk. Later kon ik er wat meer van genieten, maar heb me nooit echt op een roze wolk gevoeld. Vond het het leukst om mijn buik te zien bewegen en mijn kindje te voelen. Echt een heel apart gezicht en gevoel Groetjes Rosa
ik geniet al vanaf het moment dat ik wist zwanger te zijn,bij mij zijn het de vooruitblikken waar ik super van geniet.
Ik word zo iebelig van iedereen die roept "Wel genieten van je zwangerschap hè?"... Ik vind dat er niets te genieten valt... Doodmoe, misselijk (geweest), kleine kwaaltjes (aften, verstopping, droge neus), humeurig, labiel pfffff.... Wie weet komt het nog... voorlopig vind ik er niets aan en hoop ik dat er in de tussentijd niet teveel schade aangericht wordt aan relatie en werk! Als je babietjes zou kunnen bestellen bij de McDrive zou ik ze daar afhalen! (levertijd 9 maanden )
Ik geniet er ook niet echt van. Begrijp me niet verkeerd, ben hartstikke blij dat ik een kleintje mag krijgen maar vind er verder nix aan. Ben vanaf het begin al heel onzeker. T begon wat af te nemen toen bleek dat alles goed was bij de 20 weken echo maar nu ik gehoord heb dat ze een groeiachterstand heeft en ik onder strenge controle sta is de onzekerheid alleen maar meer geworden. Genieten is er voor mij niet meer bij maar ben juist aan het aftellen totdat ik met eigen ogen kan zien dat alles goed is en ik haar veilig in mn armen mag houden. Liefs Jessy
Dit is zo herkenbaar voor mij, ik begin nu zelfs geirriteerd te raken van mensen die zeggen, meid geniet ervan. Tot nu toe valt er niets te genieten, tuurlijk ben ik blij dat ik leven in me draag, maar zoals de meeste mensen denken of vinden dat je dan meteen op een roze wolk moet zitten...dat klopt toch echt niet met mij dagelijke realiteit. Ik heb me nog nooit zo beroerd en moe gevoeld als nu...teven moet je nog 101 dingen regelen, waar ik meestal niet eens de energie voor heb...
Ik vind de tweede zwangerschap ook minder spectaculair als de eerste, de eerste was alles nieuw en spannend..nu weet je wel zon beetje wat er allemaal gebeurd en je heb al een spruit rondlopen. Moet wel zeggen dat die 9 maanden nu wel erg lang duren (vooral die eerste 20 weken!) Ik geniet van mijn zwangerschap, maar mag nu geen medicatie gebruik voor mijn ziekte..dus kijk ook erg uit naar de bevalling, en weer controle over mijn ziekte kan krijgen met medicatie. Maar nu ik de kleine voelt trappelen in mijn buik maak dat het wel dragelijker, dan denk ik: voor jou doe ik het allemaal ukkie.
Helaas kan ik ook niet echt genieten. De eerste maanden ben ik alleen maar ziek geweest. Ik heb vanaf dag 1 al last van mijn maag, en het leek wel of ik getrouwd was met de wc pot. Mijn fibromyalgie is alleen maar erger geworden. Ik heb sinds een paar weken bekken instabiliteit. En sinds een week ben ik weer aan het spugen. Ik ben ook al een paar weken ziek thuis en kan bijna niks meer. Even de stad in om spulletjes voor de kleine te halen is er niet bij. En het enig wat ik te horen krijg is dat ik er van moet genieten. Je heb er zo lang op moeten wachten. Ik ga me er bijna schuldig over voelen dat ik er niet echt van geniet. Het enige waar ik van geniet is als hij wakker is en lekker druk in mijn buik aan het bewegen is. Dan weet ik dat het met hem in ieder geval goed gaat. Ik zal blij zijn als ik mijn mannetje in mijn armen kan houden.
Hallo dames, Tot nu toe geniet ik er heel erg van, ik heb gelukkig nog niet zoveel klachten dus misschien dat ik er over een maand anders over denk Ik kijk alleen heel erg uit naar mijn eerste afspraak bij de verloskundige over 3 weken en over 4 weken de termijnecho. Dat ik het dan met mijn eigen ogen kan zien. Nu is het allemaal zo onwerkelijk, tja je hebt een positieve test maar wil het nu ook welzien. Daar ben ik soms best onzker over. We zullen zien! Liefs Hansje
Van mn buik, mn veranderende lichaam, van de schopjes geniet ik al vanaf het moment dat ik ze voel..en nu steeds meer van het moment dat we ons ukkie in de armen mogen gaan houden..hihi heb al een tijdje weeen dus hoop dat ukkie niet tot week 42 blijft zitten
pfff, ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die niet op een roze wolk bivakeert Ben alleen maar vreselijk onzeker en heb inderdaad de puf niet om te regelen wat er nog geregeld moet worden. Verder erg labiel en heb ik het gevoel mezelf een beetje kwijt te zijn. Bovenstaande overheerst op dit moment min of meer waardoor ik niet echt kan genieten. Daarnaast lijkt het wel alsof ik alleen nog maar zwanger ben en ik er verder zelf niet meer zo toe doe. Het kan ook alleen nog maar over mijn zwanger zijn gaan. Nah ja, wie weet voel ik me over een paar weken en na de 20-weken echo wat beter!
Heel bekend allemaal... Wij gaan nog even snel verhuizen.. dus dan ken je het wel inpakken regelen en doen. 15 april kunnen we de sleutel krijgen en het huis is gelukkig af. Maar je moet wel dingen regelen en inpakken en doen.. En dan mensen die zeggen doe je rustig aan... dan ligt er op me lippen tja kom dan helpen he dan kan ik het minder aan doen... Dus genieten is er hier ook niet bij.... drukte.. rennen en vliegen is eerder het verhaal. En als er nu nog 1 iemand zegt doe je rustig aan en geniet dan krijgen ze denk ik de wind even te voelen.... pfffff Zullen me hormoontjes wel zijn
Het enige waar ik het nog aan kan merken is mijn buik en daar wrijf ik dan ook steeds onderbewust even over. Kan niet wachten totdat ik het kan voelen! Geniet van alles (behalve moe zijn), maar heb verder (tot nu toe) nog geen kwaaltjes gehad
Ik geniet van mijn groeiende buik, van het getrap daarbinnen, van het kopen van spulletjes voor de kleine, van de extra zorgzaamheid van mijn vriend...van alles eigenlijk
Ik had het nooit verwacht ooit te gaan zeggen zeker niet omdat ik ruim 2 jaar heb moeten wachten voordat we eindelijk zwanger raakte.. Maar ook ik kan er niet van genieten Voel me al weken beroerd,misselijk,moe, ben niet te genieten en weet met mezelf geen raad..Soms sta ik huilend in de kamer en weet ik niet wat ik nu moet zo akelig voel ik me. Ik ben echt dolgelukkig dat er een klein ukkie in me groeit maar genieten nee dat heb ik nog niet echt kunnen doen helaas..
Voelde me van de week ook erg ellendig en wist niet meer wat ik nou met mezelf aan moest. Heb nu heel bewust rust genomen, d.w.z. een weekje niet werken (ik werk er ruim een jaar en heb me nog nooit ziek gemeld) en doe gewoon leuke dingen thuis waar ik zin in heb. hoeft niet perse met de zwangerschap te maken te hebben. Genieten daarvan doe ik ook niet echt want uhm...misselijkheid en vermoeidheid zijn nou niet echt dingen die ik graag mee maak. Maar ik heb me weleens beroerder gevoeld en ik troost me met de gedachte dat dit alles niet voor eeuwig gaat duren en dat ik er wel een mooi klein leventje voor terug krijg! Ik kijk uit naar de 1e afspraak en 1e echo en naar het shoppen voor de babykamer. Waarschijnlijk gaan wij lekker een koophuisje zoeken (en bleek dat wij meer te besteden hebben dan we dachten!) en ik troost me ook bij de gedachte dat ik in de zomer met dikke buik in mijn achtertuintje zit te niksen hihi. Mag vriendlief de parasol vasthouden en vers fruit komen brengen Ohja en voor ik het vergeet: lekker eten waar ik trek in heb ! Maar momenteel: nee. Voel me helemaaal mezelf niet, dank weer janken dan weer lachen, moe. Gelukkig voel ik me niet onzeker. Ik vind het wel een groots avontuur.
hallo allemaal de eerste 3 maanden was het voor mij niet te genieten, ik was alleen misselijk, overgeven en kon bijna niks eten, daarna ging het wel weer beter en kon ik eindelijk een beetje genieten en bezig zijn met de spulletjes, Maar sinds 1,5 week gaat het weer bergafwaards.. ik voel me echt futloos en moe, heb nergens zin in en kan me maar moeilijk ontspannen.. heb het gevoel dat mijn hele lichaam heel strak staat.. pfff...
Mmmm tsja ondanks de kwaaltjes enzo toch echt wel aan t genieten Ben toch echt tot de 16e week of iets langer misselijk geweest echt de hele dagen, in nov weer in t ziekenhuis gelegen wegens uitdroging en heb al geruime tijd last van bekken instabiliteit...en nu al een tijdje aan t rommelen met weeen...maar dat weegt allemaal niet op tegen het wonder in mn buik. En ik denk dan maar zo: t is voor een goed doel!