Mijn man verkondigde net tijdens het eten dat hij het eigenlijk helemaal niet ziet zitten om nog een kindje te hebben. Terwijl we het al sinds augustus onveilig doen. Maar vanmiddag dacht ik nog in mezelf dat ik zo graag meer kindjes zou willen! Ik weet niet of ik er mee zou kunnen leven dat ik niet meer kindjes ga krijgen. Maar ik weet ook niet of ik wel zonder mijn man zou willen leven.. Eigenlijk weet ik dat wel..dat wil ik niet. Ik voel me in en in verdrietig nu en weet het allemaal even niet meer.. Zijn reden was trouwens dat hij niet nóg meer verantwoordelijkheid wil dan nu (pff), dat hij juist vrijer wil zijn, reizen enzo (ik zei dat dat heus wel kan en dat hij nu toch al een heel grote verantwoordelijkheid heeft), en dat hij er niet aan moet denken dat het dan nóg drukker is thuis. Mij lijkt dat juist heerlijk, ik ben echt een familiemens en vind het zo stil met alleen mijn zoon, vooral de dagen dat mijn man werkt. Van kleins af aan wilde ik al heel graag moeder worden en het voelt dat ik sinds ik moeder ben echt mijn droom leef Ik weet wel dat ik altijd moeder zal blijven. Maar ik wil meer
Jeetje, dat lijkt me heel naar. Je wilt er toch samen voor gaan en dan komt dit rauw op je dak. Maar het klinkt ook een beetje als koudwatervrees. Heeft hij niet gewoon een drukke dag achter de rug? Bovendien is Januari niet de vrolijkste maand. Zal hij er niet anders over denken als over een paar maand de voorjaar weer doorbreekt? Dan zien de wereld er toch altijd weer heel anders uit en kijk je anders tegen dingen aan. Hoop het voor je!
Jeetje dat is (zacht uitgedrukt) rot zeg, vooral als je al bezig bent en het uit het niets komt.. Zou het kunnen dat het koudwatervrees is, of dat er iets in de omgeving/op het werk/o.i.d. speelt waardoor hij niet lekker in zijn vel zit en daarom nu zo denkt? Knuffel voor jou!
ik zou er nog niet te zwaar aan tillen vooral omdat jullie het nog steeds onveilig doen miss heeft die ze dag niet of denkt hij er straks weer anders over ik zou het ook heel rot vinden als mijn man niet meer dan 1 zou willen en zou ook niet weten of ik dan wel verder met hem zou kunnen maar nogmaals zou er nog niet te zwaar aan tillen
Hoe gaat het in jullie relatie? Vrijer willen zijn en reizen, dat klinkt alsof hij zich benauwd voelt. Alsof hij op de huid gezeten wordt. Mannen kunnen zich zo al snel voelen hoor. Hoeft niet aan jou te liggen. Doen jullie ook nog leuke dingen samen? Man-vrouw zijn zonder kind erbij? Ik zou het even aanzien. Niet te veel met kinderen bezig zijn. Misschien wil hij wel even alleen jouw aandacht. Komt vast goed
Wat naar zeg.. en eerst wilde hij het nog wel? Het klinkt wel een beetje als mijn man. Hij zegt steeds dat het bij deze ene blijft, omdat hij leuke dingen wilt blijven doen en leuk op vakantie wilt gaan en omdat het allemaal zo veel kost... misschien is het ineens een angst van hem dat hij z'n vrijheid verliest? Mannen kunnen dat heel zwart wit zien volgens mij....
We hebben later nog gepraat en daaruit kwam dat hij zich ontzettend beperkt voelt in zijn werk, en daardoor steeds meer drang naar zich vrij voelen krijgt. Wat hij dus projecteert op "het gezinsleven". Hij zei dat hij me kindjes wil geven en gelukkig wil maken en gaat voor zichzelf zijn best doen om net zo gelukkig, of in ieder geval tevreden te zijn. Ben echt blij dat we nog gepraat hebben. @Iertje81: qua relatie en liefde voor elkaar zit het goed. Maar hij gaf laatst wel aan dat ik alleen nog maar moeder ben en hij zijn vrouw mist.. dat de dingen die ik vertel ook eigenlijk alleen maar over onze zoon gaan (klopt ook..). Goed dat je me daar nog even aan herinnert. Daarnaast zit onze zoon in een fase van eenkennigheid, hij wil amper iets van mijn man weten en mijn man gaf laatst aan dat hij zich het vijfde wiel aan de wagen voelt. Dat speelt zeker weten mee, en is natuurlijk echt niet de bedoeling!
Goed dat jullie gepraat hebben. Misschien is samen er een keer tussenuit wel een goed idee, om zo nader tot elkaar te komen en te laten zien dat je echt niet alleen mama van bent. Maar dus ook vrouw van! En om dan ook te kijken of hij echt nog een kindje wil. Ik bedoel het niet lullig, maar stel je voor hij wil eigenlijk geen kinderen meer en je raakt zwanger omdat 'jij het zo graag wil' en hij staat er dan niet achter... Dat kan vast ook niet goed zijn voor jullie relatie. (Daarbij wil ik niet zeggen dat hij het helemaal niet wil of dat ik vind dat jullie er niet aan moeten beginnen, dat is uiteindelijk jullie beslissing) Vervelend dat hij het zo ervaart op zijn werk, kan hij daar op dit moment wat aan veranderen of niet? Het is namelijk vind ik niet helemaal fair dat hij dat op jou/jullie afreageert. Ik snap het wel, want jullie staan het meest dicht bij hem, maar jullie kunnen er ook niets aan doen hoe het bij hem op zijn werk er aan toe gaat. De eenkennigheid van je zoon is waarschijnlijk ook een fase, zal denk ik niet de rest van zijn leven duren. Dus dat zal vast goed komen. Ik wil jullie vooral veel plezier samen toewensen. Dat klinkt nu misschien een beetje gek, maar probeer elkaar weer te vinden op man-vrouw niveau en niet alleen op vader-moeder van niveau. En als dat allemaal weer zoals 'vanouds' is dan komt het vast ook goed met de eventuele kinderwens van je man hoor. Volgens mij hebben mannen wel vaker koud water vrees en een kat in het nauw maakt rare sprongen zeggen ze toch altijd.
Bedankt voor je lange bericht! Je schreef precies alles wat ik sinds gisteravond dacht Ik kan ook niet ineens weer helemaal blij zijn dat hij er op terug kwam. Maar het komt wel goed, denk ik..
Ohhhh, wat snap ik goed je schrik en verdriet daarom.... Ik ben in elk geval blij dat jullie nog een goed gesprek hebben gehad en dat daarin wat duidelijker wordt wat zijn angst precies is. Misschien verstandig om de voorbehoedsmiddelen tijdelijk weer in huis te halen, al is het maar om hem serieus te nemen en een gevoel van 'lucht' te geven. Wie weet scheelt het voor hem al om te weten dat het niet elk moment zo vet kan zijn en heeft hij dan wat meer kans om alles op een rijtje te krijgen. Ik snap dat dat een offert offer voor jou is, maar ik begrijp ook uit je verhaal dat je wel heel graag wilt dat jullie hier SAMEN voor gaan. En misschien kun je hem ook tegemoet komen als hij zegt dat hij zich in zijn vrijheid beperkt voelt. Niet alleen op zijn werk, maar zeker ook thuis (want als het op je werk even k*t is, dan wil je je toch in elk geval ontspannen voelen als je thuis komt). Het is al eerder genoemd, maar tijd voor jullie samen lijkt me ook belangrijk! Regelmatig datenight, eens een weekendje weg samen... Maar ook: heeft hij nog hobby's? Vrienden met wie hij vroeger graag in de kroeg zat? Geniet hij bijvoorbeeld van concerten waar hij af en toe naartoe kan? Kunnen jullie ruimte vinden voor hem om dat een plek te geven? Ik hoop dat jullie er uit komen samen op een manier waar jullie allebei gelukkig van worden. Succes!