Ik meld me ook maar weer even, na een berichtje helemaal in het begin van dit topic Mijn zoontje wordt over 1,5 week 1 jaar, en we hebben een tijdje terug besloten om er vanaf dan weer voor te gaan. Ik stop liever aan het eind van een pilstrip dan halverwege (geen idee waarom, gevoelsmatig) en ik zit nu in de stopweek. Klein dilemma.. nog 1 strip slikken, of gewoon niet meer beginnen aan de volgende strip? De beren op de weg zie ik nog steeds wel, maar hey, er zijn zoveel mensen die het kunnen met 2 kindjes met 2 jaar verschil, dus waarom ik/wij niet? Dus we gaan ervoor.. ik vind het spannend en leuk tegelijk! Ik ga waarschijnlijk wel even in de stress schieten als ik straks zwanger ben, maar ik ben er klaar voor, voor zover mogelijk.
Kawai! Welkom teurg ik zou zeggen doen! Stoppen met die strip, en niet aan de volgende beginnen. Ik ben ook aan t eind gestopt, ik ken je gevoel! Alleen dan heb je eerst onttrekkingsbloeding en ik een week daarna ook gewone ongesteldheid, maar ik lees dat dat ook lang kan duren dat is bij mij dus niet. Die leeuwen en beren op de weg begrijp ik, en ik snap ze ook. En die zullen bij mij in ieder geval blijven Wat zegt je partner? hier is eerste eisprong geweest, maar ik verwacht er niet veel van, mede ook omdat ik ziek ben nu, maar er is altijd een kleine kans moet je maar denken
ooohhh spannend Kawaii!! Ik zou stoppen, en dan de eerste maand even uitkijken rond je eisprong. Dan nog even ongesteld worden zodat alles lekker je lichaam uit is, en er dan helemaal voor gaan! Heb ik ook gedaan, januari vorig jaar gestopt met de pil na een volle strip, ongesteld geworden, en de weken daarna niet geklust rond de eisprong. Toen weer ongesteld geworden en de weken daarna er samen voor gegaan! Kan ik wel aanraden, nog even een maandje ontpillen
Bedankt Monique en Deerne! Voor ik zwanger werd van mijn zoontje, ben ik ook na een strip gestopt. Onttrekkingsbloeding zoals normaal, daarna 3 weken niks, en meteen een nette cyclus van 27-28 dagen daarna! Hopelijk gaat dat nu weer zo! Zou wel ideaal zijn haha. Heb helemaal geen last gehad van het ontpillen, en ik was ook nog eens na 2,5 maand al zwanger! begin mei gestopt met de pil en eind juli positieve test. Ik duim dat het nu weer zo makkelijk gaat.. Partner is het er helemaal mee eens, die wilde er het liefst al maanden eerder voor gaan, maar ik was er echt nog niet klaar voor toen. Hij wel Ter illustratie.. met oud en nieuw zaten we gezellig met ons drietjes op ons bed, en hij zei tegen onze zoon "wat zeg je, L? wil je graag een broertje of een zusje volgend jaar? Zullen we mama dan eens even lief aankijken?" (het kind was 9 maanden toen he! hihi.) Hij heeft echt op mij moeten wachten, dus het kan hem niet snel genoeg gaan. Monique, spannend ook voor jou. Ik las dat je vorige zwangerschap nogal zwaar was met HG.. hoop echt dat je er dit keer genadiger af komt!!
Kawai: dat klinkt goed, dat je man zo enthousiast is! Helemaal leuk toch! Het ontpillen, ja ik was vorige keer gestopt met de pil en gelijk na 2 weken zwanger. In het ziekenhuis zeiden ze ook: jeetje, wat heb jij een prachtige cyclus. Naja, okay... Ik had niet eens door dat ik zwanger was Dus het ontpillen kan heel snel gaan en hoef je geen last van te hebben... Echt per persoon verschillend. Kawai: onze kids zijn van dezelfde datum bijna En 1 jaar ertussen Op 4 april heb ik een afspraak in het ziekenhuis. Met een kinderarts, gyn en psychiater om te kijken hoe ze mij het beste kunnen begeleiden tijdens deze zwangerschap. (Maakt niet uit of ik op die afspraak nog niet zwanger ben)
Haha, ja ik zie het. Eind maart was blijkbaar een mooie tijd om geboren te worden Fijn dat je bij de volgende zwangerschap goed wordt begeleid. Hopelijk maakt dat het iets makkelijker! En nu maar hpen dat we vlot zwanger zijn. Jeetje bij jou ging het wel heel snel zeg, wauw!
Ja, een mooie tijd haha, lekker klussen in de zomervakantie he Als het dit weer is eind maart vind ik het heerlijk Maar niet die sneeuw!! Ja, ik was gelijk zwanger, en mijn man zei: moet je niet eens testen... Whahaha, echt apart, daarom gebeurt dat nu niet, ik ben er nu te veel mee bezig. Ik ben weleens bang dat het nu helemaal niet meer kan ofzo. Kennen jullie dat? Of dat je je nu meer zorgen maakt dat alles wel goed gaat, omdat je al 1 gezond kindje thuis hebt zitten...
ik had het precies zo! Ook geen last van het ontpillen begin januari gestopt, begin maart een positieve test! Zegt natuulijk niks over de tweede, kan wel heel anders gaan. Als mn vriend er al wel klaar voor zou zijn, zou ik alsnog wachten, want ik vind het suf als de verjaardagen zo dicht bij elkaar liggen. Ik zou graag willen dat mn tweede voor de zomer geboren wordt ipv voor de winter. Lijkt me heel leuk om het verschil tussen een winterbaby en een zomerbaby te hebben. Lijkt me qua weersomstandigheden alleen al een stuk makkelijker, een zomerbaby... Als ik ga stoppen met de pil, is het voorgoed. Ik wil niet meer dan twee kinderen, dus dan is het ook klaar. Vind het maar een raar iets om te knooien met je hormonen en zal blij zijn als het niet meer hoeft... Zit er nu al dik 13 jaar aan (-1 jaartje zwanger zijn vorig jaar)
ja vooral dat laatste ben ik wel een beetje bang voor. Het gaat nu zo goed en we zijn zo gelukkig! Wat als de tweede een ziekte heeft of een afwijking, waardoor ik mn meisje niet meer de aandacht kan geven die ze nu krijgt? Natuurlijk zou ik er dan ook veel van houden, maar het is wel weer een risico wat je neemt...
Helemaal mee eens! Eind maart 2011 was echt heel warm, en Y, heeft veel gehuild, in de kinderwagen en weg was je. Echt zo lekker dat weer! Ik wil daarna ook stoppen met de pil. Ik vind dat manlief er maar een knoop in moet leggen! Want wij willen ook niet meer dan 2 kinderen. Maarja, het is toch weer een stap he. Ik word er al verdrietig van als ik eraan denk.
Ja, ik ken t. Ik zie genoeg om mij heen (werk op een basisschool bij de kleuters, naja alleen maar zwangeren en babys enzo) En ik ken genoeg verhalen waarbij dit dus gebeurde... Of dat het er meer werden! Maarja, daar moet je je niet door laten leiden. Gebeurt het, dan zal er wel een reden voor zijn, denk ik maar.
Ik heb die angst ook wel een beetje inderdaad. Tijdens de zwangerschap van mijn zoontje zijn we onder strenge controle geweest, omdat hij een hersenafwijking leek te hebben (thank god bleek dat vals alarm). Misschien dat ik er daarom nog wel wat extra bang voor ben... als de baby er straks is, zal L. toch al minder aandacht krijgen, maar wat als baby niet gezond is? Kan ik L. dan nog wel alle aandacht geven die hij nodig heeft? Ik wel hem niet tekort doen omdat "wij zo nodig nog een kind willen", cru gezegd. Nouja, we gaan er maar vanuit dat het goed komt allemaal.
Kawaii: ik snap dat het voor jullie dan helemaal anders ligt ja. Omdat je dat al een soort van doorgemaakt hebt. En dat terijl L helemaal gezond is! Het zijn idd keuzes die je maakt. Maar je moet je keuzes niet alleen laten leiden door bange gedachtes. De kans dat het wel goed gaat is groter.
ik denk dat als de tweede er eenmaal is, mn vriend er maar wat graag een knupje in laat leggen hahaha hij heeft al drie tieners met zn ex, en dan nog twee kleintjes met mij... Eigenlijk vind hij het nu wel mooi geweest, maar in mn hart weet ik gewoon dat die tweede voor mij er nog wel komt. Ik ga dus echt niet verwachten dat er nog een derde zal komen , voor mij is het met twee ook goed. Daar stel ik me nu al op in, dus het zal alleen echt een grote teleurstelling worden als hij de tweede (vijfde) echt niet wil...
Deerne: ja ik kan het me voorstellen dat het voor hem wel een keertje klaar is ja. Vooral met tieners... Maarja die fase gaat ook weer over Je mag dan inderdaad blij zijn als jij er twee hebt met hem. Tel je zegeningen Ik zag in een ander topic een foto van jullie meisje. Wat is ze donker! Echt een verschil met onze dame
Dames, ik ging net een uurtje geleden naar de wc omdat ik wat buikpijn had. En ik had bloed! ik vloeide opeens, maar het is anders dan ongesteld zijn. Het is ook weer opgehouden. Vandaag is de dag waarop de eventuele innesteling plaats zou kunnen vinden volgens de berekeningen die ik via internet gemaakt heb. Herkennen jullie hier iets van? Ik wil absoluut niet te hoopvol zijn, maar ben op zoek naar een verklaring, want dat vind ik altijd fijn, ook al weet ik dat je sommige dingen niet kan verklaren
Een innesteling bloeding is heel goed mogelijk zelf nooit gehad maar wel vaker van gehoord van andere
Fidel: ja ik had het vorige keer ook niet, maar wel heel duidelijk de innesteling gevoeld (achteraf) maar omdat ik het nu weet en ermee bezig ben, denk ik dat je snel dingen voelt die je wilt voelen... Maja, bloed is bloed
Even in de gate houden dus, als je blijft bloeden even HA bellen ofzo Ik begin toch er meer vrede mee te hebben voorlopig nog te wachten voor een 2e, ik wik tot 1,5 iig blijven kolven, en daarna me lichaam de tijd en rust gunnen om te herstellen.. Maarja kan zo maar van gedachte veranderen als me neefje of nichtje wordt geboren, schoonzusje s 20 wkn zwanger