Hallo dames, mag ik even mijn frustratie spugen over het feit dat ik vind dat er veel te veel van mamas verwacht wordt... tenminste zo voel ik me... dat er veel van me verwacht wordt... Ik ben bijna 3 weken geleden bevallen van een meisje en geef haar borstvoeding. Daardoor komt dus merendeels alles op mij neer. Niets te klagen hierover hoor, want de bv is goed op gang. Natuurlijk heb ik hierover op momenten mijn twijfels (waarom laat ze soms 4 uur tussen een voeding en heel vaak ook maar 1 uur???). Ik moet vanwege het vele bloedverlies tijdens de bevalling staaltabletten slikken en door de nachtvoedingen ben ik dus erg moe overdag. Veel rusten gaat niet want ik heb er nog 1 van 4 jaar rondrennen. Deze moet elke dag op tijd op school zijn dus langer blijven liggen kan ook niet. Hij zit ook nog eens in een fase dat hij alles uittest.... Hij wil Alina bv constant kusjes en knuffels geven en dat gaat natuurlijk niet maar als ik dat zeg blijft hij doorgaan totdat ik eens flink "uitflip". De kaboutertjes hebben de weg naar mijn huis helaas nog niet gevonden dus het huishouden komt ook op mijn schouders neer. Manlief is er helaas een die het niet uit zichzelf doet. Als ik bv de badkamer ben het poetsen, komt hij op het einde eens vragen of hij kan helpen.... De wasmachine zet hij ook niet aan enz. Ik ben dus de laatste best chagrijnig en mag dit ook niet uiten want dan ligt het allemaal maar aan hem..... Net eens even in een scheldbui gezegd dat ik nog herstellende ben van een bevalling en kapotmoe ben de hele dag, mijn rug/bekken doet weer pijn, zoonlief is vervelend enz.... Krijg ik als respons... gezellig hoor zo'n zondag.... bedankt.... Grrr ligt dit nou gewoon aan mij.... Sorry hoor voor mijn relaas maar moet het even ergens kwijt....
Heb er geen ervaring mee (onze kleine heeft de eerste 2 weken in het ziekenhuis gelegen) maar wou je even een dikke knuffel geven! Enne gefeliciteerd met de kleine!!!
IS er niet een moeder waarmee je oudste mee naar school kan? Misschien kan manlief hem misschien 's ochtends brengen? Dan kan jij misschien wat rustiger aan doen. Vriendinnen/familie vragen om wat te helpen in het huishouden. Een schema opstellen waarin manlief ziet waarmee hij je kan helpen? Zomaar wat tips, want je moet niet uitvallen natuurlijk. En verder accepteren dat het rommelig is, dat je wat vaker kant en klaarmaaltijden eet. Eventueel wat kolven, zodat manlief wat kan geven en jij een nacht kan maken (geen idee of dit kan, heb geen bv gegeven). Sterkte, ik snap dat je baalt.
heel herkenbaar... ik nu hoogzwanger van nr 2, een puberende peuter met driftbuien... 3 kotsende katten en een huishouden..... pffff ik kan t allemaal niet bijbenen en manlief werkt nu zoveel (horeca) dat hij ook geen "puf" heeft om maar 1 vinger uit te steken... want stel je voor zeg... ik krijg dan te horen van hem... Ja maar jij bent nu toch hele dagen thuis..... ja Hallo....!!!! zit met zware BI en een driftige peuter daar heb ik mijn handen al aan vol... ik doe mijn best maar mijn peutertje weet mamma soms goed dwars te zitten en tegen te werken.... en bukken lukt al helemaal niet.... dus meid ik wens je ook sterkte... soms is t idd wel eens lekker om effe te kunnen spuien!!!!!
Kristel... ik geef jou even ene hele dikke knuffel terug hoor. je hebt het nog een stuk zwaarder dan mij. Als ik mijn man vraag om iets te doen, doet hij het wel, maar snap gewoon niet dat hij het niet uit zichzelf doet... hij ziet toch ook dat de wc vies is???? * naar school brengen kan hij niet want hij gaat om 7 uur van huis * buurvrouw kan ik wel vragen (heeft ze 2e week ook gedaan) maar in principe kan ik dat zelf doen en mezelf dwingen daarna op de bank/bed te gaan liggen.... *kolven wil ik nog niet, begin ik met 6 weken mee... *familie/vrienden vragen voor helpen in huishouden.... ben weer "fit" genoeg om het zelf te doen en verder heb ik een man die ook wat kan doen, dus vragen "durf" ik dan niet zo goed. Ben in het begin vd zwangerschap mega mega ziek geweest en zelfs toen bood niemand aan om te helpen dus wil er ook niet zo goed om vragen..... Thanx voor het mee denken maar helaas ben ik ook nog een typetje die het zichzelf moeilijker maakt dan het is....
toen wij net samenwoonde hebben wij die discussie ook wel eens gehad van "zie je nu niet dat dit enz..." Maar hij zei nee, dat zie ik echt niet hoe ik ook mijn best doe. Blijkbaar (hoe onbegrijplijk voor ons vrouwen) zien mannen dat echt niet. Maar mijn vriend heeft eengegeven dat als ik het vraag of hij iets wil doen voor mij dat hij dat dan ook doet. En gelukig houd hij nog steeds woord. De zorg voor Casper en het huishouden doen we echt samen.
Hee... wat vervelend dat er zoveel op jouw schouders neerkomt. Mannen hebben standaard een bord voor hun kop lijkt wel. Vaak is het geen onwil maar simpelweg niet zien wat er moet gebeuren. Nee, hun hebben geen idee dat de wc vies is... Gewoon aan je man vragen van "goh, lieverd, zou jij vandaag voor mij even dit of dat willen doen want ik ben zo moe". Vertel hem hoe je je voelt en laat hem ook eens een dagdeel alleen met die twee kinderen (voor zover mogelijk met bv), vaak merken ze dan pas hoe zwaar het is. Vertel hem ook als hij een taak gedaan heeft dat je het erg prettig vind en er een last van je schouders valt. (werkt hier goed, de keer erop begint ie dan sneller )
Herkenbaar hoor. Een van de belangrijkste redenen waarom ik nu aan het afbouwen ben met de bv. De kinderen moeten naar school, vriend gaat hier om kwart voor 7 weg (tot kwart voor 7 's avonds), het huis is een bende. Kom nergens aan toe omdat Naomi ontzettend onrustig is door de krampjes.. Ja is idd best ff pittig. Ik troost mezelf maar met de gedachte dat het snel beter zal worden, die eerste weken/maanden zijn toch vaak het drukst.
Thanx voor de woorden!!!!! Deelight... in het weekend laat ik hem ook wel even alleen met de beiden kids hoor... even lekker uitgebreid douchen en als ik gehuil hoor: gewoon even negeren... hij moet het ook maar regelen. Wat manlief en huishouden aangaat... ik weet al 12 jaar (sinds we samenwonen) dat hij het gewoon niet ziet en al die tijd kon ik me erin vinden.Kwestie van accepteren he.... is ook niet erg want ik heb tijd genoeg ervoor om het huishouden te doen (nu helemaal). Als ik hem iets vraag: doet hij het meteen. Maak ik hem een lijstje met "taken", doet hij ze zonder mopperen..... eigenlijk mag ik ook niet klagen. Maar ja als ik moe ben en de kleine komt door de warmte en regeldagen vaker EN zoonlief is het testen (omdat ik moe ben, hij reageert super snel op mijn humeur)... tja dan ben ik even niet meer zo voor rede te vatten... arme man. Afbouwen met bv is geen optie, denk niet dat het met fles beter zal gaan.... moe ben ik toch en die eerste weken zijn gewoon het zwaarste.... We moeten maar gewoon met zijn allen even ons nieuwe ritme/leven vinden en door die eerste zwaarste 6 weken heenbijten.... Gewoon even niet zo op alles letten en de boel ook eens de boel laten...... Knuffel voor jullie allemaal hoor
Ik zou zeggen: praat er toch nog eens over met je man. Dat het voor jou nu wel wat zwaarder is, nu de baby er is. En dat je graag zou willen dat hij bepaalde huishoudelijke taken op zich neemt. Weet ik het, misschien de afwas of de boodschappen. En ga er dan niet bovenop zitten als hij het anders doet dan jij, maar laat hem zijn eigen manier van huishouden ontwikkelen. En wees niet te streng voor jezelf. Het ís gewoon zwaar, die eerste weken met een nieuwe baby. Helemaal als je er al een hebt.... Ik vroeg me echt steeds af waar ik het met die eerste toch zo druk mee had gehad, omdat ik het nu echt als rust ervoer als ik alleen met de baby was, ipv m'n peuter er ook nog bij. Laat het huishouden maar een beetje, zorg voor jezelf en je kindjes en geef je man de ruimte om je, op zijn manier, te helpen. enne.... behalve loodzwaar is het ook verschrikkelijk leuk hoor, zeker als je twee van die apies hebt die tegelijk op je gaan klimmen!
Bri... daar heb je helemaal gelijk in hoor. als ik zie hoe de oudste de jongste constant wil knuffelen en kusjes wil geven... dan smelt ik. Als ik zie hoe de kleine tevreden bij me ligt na een voeding, dan smelt ik. Als de oudste van de bso/school/hond wandelen komt en me om de nek vliegt, dan smelt ik. Het is idd zwaar maar ook zo veel genieten!!!!
Herkenbaar! en ook heel normaal denk ik...het is gewoon weer wennen net zoals je je eerste kreeg...het is ook nu belangrijk dat je dingen gaat loslaten...huishouden is dan maar niet zo netjes.. Ik geef ook bv en heb er eentje van 2 rondrennen...nou soms denk ik ik plak haar achter het behang maar ben ook oooooooo zo trots als ik zie hoe lief ze is voor haar zusje! En je man moet je gewoon af en toe een schop onder zijn kont geven hahahaha..maa ik wil ook een poetsvrouw aaaaahhhhh...hahaha
@ Luckey: wat naar om te horen dat je je zo niet happy voelt! Heb geen echt oplossing voor je, maar realiseer je dat je hele leven op je kop staat, je herstellend bent van je bevalling en de hormonen nog door je lijf heen gieren. Dus het LIGT NIET AAN JOU! Normaal ben ik ook heel nuchter, maar de eerste weken van mijn dochter vond ik ook zwaar. Laat staan dat nummer 2 komt. Wel een tip: als het echt te gek wordt, trek aan de bel! Bij je man, ouders, huisarts, wat dan ook. Maar zorg dat je jezelf niet verliest, dat zou wel heel jammer, juist nu........
Nou, spui maar gerust hoor. Het kost gewoon weer tijd en moeite om in een nieuw ritme te komen nu er weer een kleintje bij is. Dus kalm aan en go-with-the-flow. Ik zou wel proberen om je oudste met vriendjes of de buurvrouw naar school te laten gaan. Al is het gewoon 1x per dag. En misschien met je man samen een lijstje maken met wat hij kan doen en wanneer. Wellicht even andere hulptroepen inschakelen (ouders, broers/zusssen, vrienden) die even kunnen bijspringen met een keer door het huis heen jagen met de stofzuiger, dweil en stofdoek of iets anders. Denk echt dat er wel mensen te vinden zijn die een keer willen bijspringen, maar dan moet je dat wel zelf aangeven/vragen. En echt jezelf dwingen om nog rust te nemen hoor. Ga ff liggen als de oudste op school zit. Echt... geef het de tijd en probeer ook te genieten van deze (kraam)tijd van je jongste. Want die komt nooit meer terug he.
Het is inderdaad allemaal te veel op dit moment voor je. Probeer toch niet van je man te verwachten dat hij het zelf WEET, zo zitten de meeste van die wezens niet in elkaar. Als je echt wilt dat er iets gebeurt moet je het heel duidelijk vragen en meteen erbij vertellen WAT hij moet doen, HOE hij het moet doen, en WANNEER hij het moet doen. Ik denk dat hij jou best wil helpen, maar hij mist dat schakeltje om het helemaal zelf te snappen. Hier doet manlief ook echt alles wat ik vraag, MAAR: - ik moet een lijst maken voor de boodschappen, anders vergeet ie de helft; - als hij kookt bel ik hem zeker 2x op om te vertellen hoe laat hij moet beginnen met koken, en daarna belt hij terug om 100den vragen te stellen over de maaltijd; - als ie de was moet vouwen, geef ik al jaren instructies hiervoor (altijd dezelfde). En ik ben echt niet pietje precies, maar als ik niks zeg kan hij makkelijk de mand met vieze was naar beneden halen om te vouwen ; - als ik iets wil dat ie doet, moet ik dat echt vragen! Ik heb het geaccepteerd, en het werkt prima. Gewoon duidelijk aangeven wat je die dag van hem verwacht, je hebt zijn hulp nu nodig!
helemaal eens met Adi... Mijn man wilde ook wel helpen, maar ziet het gewoon zelf echt niet. Helaas duurde het bij mij na de bevalling echt een week of 4 voor ik weer zelf iets aan het huishouden kon doen. De kraamhulp heeft mijn man toen goed op weg geholpen met uitleggen hoe vaak je een wc en douche eigenlijk schoon moet maken Samen met haar hebben we toen een schema gemaakt met wat hij wanneer moest doen... toen het beter ging met mij heb ik langzaam taken van hem overgenomen. Maar het schema staat nog steeds, en iedere keer als hij papadag heeft kan hij kijken wat hij nu weer moet doen
Wat vervelend dat alles zo zwaar voor je is! Helpt het als je je man duidelijk verteld wat je graag van hem zou zien? Dus niet "Ik moet ook alles doen in het huishouden" maar "Ik zou het heel erg fijn vinden als je, totdat ik hersteld ben van de bevalling, en niet meer zo moe ben van de borstvoeding, het toilet om de dag schoonmaakt, de afwas doet als ik de kleine aan het voeden bent en eens in de week boodschappen doet" Dan is het voor hem duidelijk wat jij van hem verwacht, en jij hebt wat meer ruimte? Nu moet ik zeggen, de badkamer schoonmaken als je kindje net een maand oud is? Dagelijks een doekje door de wasbak en het toilet schoonhouden vond ik goed genoeg die eerste periode. Nu had ik ook wel een erg zware kraamperiode met een huilbaby tgv koemelkeiwitallergie. Dus ik deed echt niet meer als noodzakelijk; WC, wasbak, keuken en koken. Ik had ook een keizersnee gehad dus mocht 6 weken niets in het huishouden doen dus manlief moest de was de trap op en af tillen, de boodschappen tillen en al het andere. Het huis was gewoon niet zo aan kant als dat ik gewend ben, maar daar moet je dan maar doorheen zien!
Thanx voor alle adviezen en steunen. Inmiddels is alles weer bedaard hoor en weet ik eigenlijk ook wel dat ik gewoon niet mag klagen met een man als de mijne. Hij mag dan wel dingen niet zien in het huishouden (behalve als ik het hem vraag, dan doet hij het zonder morren) maar hij kookt wel elke dag (terwijl ik thuis ben). Ik heb nu ook een draagdoek dus als Alina een onrustig moment heeft, doe ik haar daarin en kan ik toch de was vouwen enzo. Verder staat alles op een laag pitje. Stofzuigen/wc doe ik wel elke dag, de rest als ik daar zin in heb. in het weekend helpt manlief ook wat meer mee (mijn uitbarsting heeft geholpen). We zijn er inmiddels wel achter dat oudste zoon toch wat jaloers is dus om en om willen we wat 1 op 1 tijd inplannen. Nog even voor de duidelijkheid, ik was niet depressief het raken of wat dan ook, gewoon even het moment/de dag die zwaar was, wat gewoonweg heel normaal is in de eerste weken met een baby.
he heel begrijpelijk meid!! Het is niet niks even een kindje erbij.....ik weet het hahaha.... Maar het komt allemaal goed! En daarbij zitten al die hormonen nog in je lijf nu.... Laat het allemaal op je afkomen en als iets niet gaat nou dan niet..je kids maakt het niet uit of er een dagej niet gezogen is.... Mama en Papa die zijn veeeeeel belangrijker!! Succes verder meid....
Ik begrijp het echt niet als een man niets in huis doet. Toen mijn man en ik gingen samenwonen zei ik al gelijk we werken beide dus doen ik beide het huishouden daar is hij mee akkoord gegaan en dat werkt uitstekend. We hebben allebei onze taken. Ik: wc/badkamer, dweilen, strijken hij: stofzuigen, koken, de was, boodschappen samen: bed opmaken afwisselen: ramen lappen. Mijn man is altijd eerder thuis dus hij gaat dan eerst stofzuigen en daarna koken. Nu we een kleine meid hebben werken we beide 1 dag minder. zodat we een papa en mama dag hebben met onze meid. Ik heb nu nog verlof en op de dag dat mijn man vrij is doe ik niets zodat hij kan zien hoe dat zometeen gaat als ie er alleen voor staat met haar. als hij nu ergens tegenaan loopt dan spring ik bij voor de rest doet hij alles op die dag wat ik ook doe. dat houdt in: flesjes geven, wassen/bad doen, aankleden, luier verschonen, afwasje, de was, stofzuigen, troosten, spelen/aandacht geven, naar buiten gaan. en mensen die nog een kindje hebben en het daar ook druk mee hebben tja daar heb je zelf voor gekozen.