Hoi. Vijf dagen terug kreeg ik bij mijn eerste echo (bij fert.arts) te horen en zien dat mijn zwangerschap (toen 6w6d) niet goed ontwikkeld was. Alles zat er, behalve een embryo. Een windei of 'blighted ovum' ... Zwaar balen, heel verdrietig... Nu zijn we (ben ik) aan het afwachten tot de miskraam volgt. Ik heb geprobeerd uit te zoeken hoe lang dit gemiddeld duurt...er is niets over te vinden. Dus dit vandaar dat ik graag aan jou wilde vragen hoe lang het duurde voor het bij jou op gang kwam... Ik voel niet zoveel, behalve de zwangerschapshormonen, heel af en toe beetje een zeurtje in onderbuik...maar dat is gauw weer weg. PS Pillen en curettage buiten beschouwing laten svp, ik wil graag weten hoe lang het duurde voor de natuur haar ding deed...
Wat verdrietig dat het niet goed was. Sterkte! Bij mijn eerste miskraam begon ik ineens krampen te krijgen en bloed te verliezen (was op donderdagavond) en maandag verloor ik het vruchtje. Bij mijn tweede miskraam kreeg ik ook bij de fertiliteitsarts te horen dat het niet goed was en een miskraam zou worden. Ik verloor nog geen bloed en had geen krampen. Ik had afgesproken een week af te wachten en toen weer op controle te komen. Pin die week af en toe wat krampen en bruin bloed verlies maar zette niet echt door. Na die week weer terug op controle en toen weer afgesproken tot na het weekend te wachten en als er dan nog niks vanzelf op gang zou komen zou ik op maandag cytotec inbrengen. Uiteindelijk dus medicijnen moeten inbrengen om het op gang te laten komen en is het niet vanzelf begonnen. Dus het kan echt twee kanten op. Hopelijk komt het vanzelf. Veel sterkte!
Omdat ik IVF doe gebruik ik utrogestan, dat is een progesteron-supplement. Bij 3 van mijn miskramen (vroege, week 5/6) kwam de bloeding op gang nadat ik het gebruik van deze pillen stopte. Bij de 4e was ik verder, net zo ver als jij (week 6/7), en toen had ik al wat licht bloedverlies gegad. De echte miskraam kwam pas na anderhalve week op gang. Het ging toen wel heel snel. Ik was in de sportschool geweest, had flink getraind (mocht weer, want de zwangerschap was immers toch niet goed) en toen in de auto terug brak het los. Ik heb niet veel pijn gehad, tenminste ik had me op meer voorbereid. Ik ben erg blij dat ik nooit de hulpvan medicatie of operaties nodig heb gehad, maar dat de natuur het op kon lossen. Heel veel sterkte, ik weet hoe verdrietig het is.
Bedankt ShallY en Hilly, voor het delen van jullie ervaringen. Hilly, van harte gefeliciteerd, meis!! De Sutter 'maakt' prachtige kindjes, ik ken er persoonlijk drie, in mijn directe omgeving, wat een geweldige arts is dat!!
Hoi meid wat verdrietig dat het mis is gegaan! Bij mij zagen ze met 7 weken ook geen vruchtje alleen een vruchtzak met de afmeting van 5,5 week. Ik heb toen cytotec gekregen enorme bloedingen gehad dacht toen alles kwijt te zijn en ging toen met 8,5 week terug en toen zagen we ineens wel een vruchtje zitten van ong 7 weken groot. Twee dagen later zelfs een zwak hartje zien kloppen. Helaas (wellicht toch door de cytotec) heeft het vruchtje het niet gered (was toen 9 weken geweest) heb het toen zelf nog 2 weken aangekeken maar er kwam niets. Ik was het zo zat om alle symptomen te hebben dat ik opnieuw pillen heb gebruikt deze deden hun werk ook onvoldoende, curretage gepland, half uur voor ingreep weggegaan en toen ineens een dag later begon mijn mini bevalling waarvoor ik een halve dag in het ziekenhuis ben beland omdat het zo heftig was. Heel verhaal dus, maar om te beginnen zou ik over een week of 1,5 opnieuw een echo aanvragen om te kijken hoe het eruit ziet. Je weet maar nooit wellicht ben je minder ver dan je denkt of heeft het vruchtje een diapauze gehad waardoor het later gestart is met ontwikkelen. Indien er dan niks zit moet je voor jezelf bedenken hoe lang je wilt afwachten. Ik heb uiteindelijk ook opnieuw pillen genomen omdat ik mijn zwangere lijf zat was, en alle kwaaltjes voor niks had. Maar dat is ieder voor zich... Het kan behoorlijk lang duren iig! Sterkte!
Jeetje, wat een verhaal, wat ben jij een bikkel, zeg! Sowieso staat er een tweede echo gepland. Komende woensdag. Maar omdat ik op 25/6 middels IUI zwanger raakte weet ik precies hoe ver ik ben, dus wat betreft een termijn-vergissing, dat zit er -denk ik- niet in...maargoed...er zijn wel gekkere dingen gebeurd...ik ga er voorlopig maar vanuit dat de beelden op de monitor voor zich hebben gesproken en dat de volgende zwangerschap veel beter zal gaan.
Wat leuk dat je De Sutter op die manier kent Ik blijf het onwijs spannend vinden.. Ben benieuwd of er een moment komt dat ik helemaal relaxed ben
Thanks meis, ik hoop het nooit meer mee te maken! Kom je nog even vertellen hoe je echo was? Sterkte!
Ik had 29 juli licht bloedverlies. En 30 juli had ik zeer hevige krampen bloedverlies met heel veel stolsels. Dinsdag 1 augustus naar de verloskundige geweest die mijn vermoeden een miskraam bevestigde helaas en 's avonds verloor ik het vruchtje.
Wat heftig. Hoe ver was je op het moment dat het fout ging? Wist je dat het niet goed zat, zoals ik nu weet dat het fout zal gaan, of werd je er door overvallen?
Ja, natuurlijk! Ik zal jullie even laten weten hoe de echo gegaan is, woensdag, en ook hoe het verder afloopt.
Het blijft ook echt spannend: Van de eerste weken, naar de 12 weken combinatietest, de 20 weken echo, de laatste maanden, de voorbereiding op de bevalling, de bevalling zelf (het meest intense avontuur uit je leven, kan heel zwaar zijn maar hou tegelijk in gedachten, dit is het ultiemste wat je ooit gaat doen! ) en daarna nog meer spannends: En dan het eerste jaar, met alle onzekerheden en het wennen en meer. Het houdt eigenlijk niet meer op, qua spannendheid Maar alle (álle!) clichés zijn waar ... Het wordt alleen maar leuker! En dan ineens komt dat moment...en zit je met de tranen achter je zonnebril heel relaxt te kijken naar het mooiste kindje van de wereld, met zijn schepje op het strand, zó trots, zó verliefd, zó heerlijk. Die momenten, die zijn zo kostbaar. Dát is puur geluk. Zeker als het niet vanzelfsprekend bleek en je er, net als ik, zo lang en keihard voor geknokt hebt! Geniet!
Sterkte meid.. Ik heb dezelfde vragen.. Hier weet ik nu n week dat het hartje niet meer klopt (6.6) en er gebeurde helemaal niks.. Vrijdag wat helder rood (dacht echt dat het ging gebeuren) en toen weer niks.. Vandaag wel weer bloedverlies maar niet zwaar of pijnlijk.. Een vriendin vertelde mij dat ze zo 4 weken heeft rondgelopen en van alles verloor maar nog steeds niet het vruchtje.. Dus het kan allemaal.. Is volgens mij niks van te zeggen helaas
Hallo allemaal, bij mij was het gestopt met groeien met ongeveer 5a6 weken. Toen ik 11 weken zwanger was begon de miskraam, net 3 dagen voordat ik pillen zou krijgen. Ben 2 weken lang ziek geweest en verschrikkelijk veel pijn gehad. Soms zo erg dat de tramadol niet eens hielp. Het is nu 2 week geleden dat ik de miskraam volledig heb gehad.
Met eerste echo (rond 7.5-8 week) bleek ik ook een windei te hebben. Zakje was conform 5 weken maar niets gemerkt behoudens af en toe heel mild bloedverlies. Ik heb toen eerst na de echo nog 2.5 weken afgewacht. Toen er nog geen miskraam opgang was gekomen en ik het afwachten beu was heb ik toen voor cytotec (en later curettage) gekozen. Rond 10.5 week was er bij mij dus nog niets spontaan gekomen.
Aii, Yvonne, dat klinkt ook echt echt niet fijn, wat een ellende. Waarom hebben ze je zo lang laten lijden? Was er, behalve de Tramadol, niks wat ze voor je konden of wilden doen? Bedankt voor het delen van jouw ervaring. Ik vind je echt een bikkel, respect. Lukt het een beetje om weer positief je pad te vervolgen?
Bedankt Elita voor jouw verhaal...en jemig, jij hebt het twéé keer meegemaakt, dat kan dus ook nog?!? Moet wel een verschrikkelijke domper voor jouw en je partner zijn geweest, de eerste, maar vooral ook de tweede keer...wat een veerkracht moet je hebben om daar van terug te komen, respect...Dat het je twee keer overkomen is, is dat nou een typisch geval hele dikke pech of hebben de geleerden er nog een andere verklaring voor kunnen geven?
Victoire, mijn lichaam moest het zelf opknappen, tramadol had ik nog in huis dus heb verder geen pijnstilling gekregen. Emotioneel valt het mee, kan alleen soms niet zo goed over nieuwtjes van gezinsuitbreiding.... Ben dan wel blij voor die anderen maar wordt er ook verdrietig van. Het is ook nog maar zo kort geleden.
Net bij de lokale huisarts op mijn vakantieadres op de wadden geweest. Hij doet ook verloskunde en gelukkig kon de tweede echo hier gemaakt worden in plaats van dat ik tussentijds naar huis had gemoeten. De echo werd uitwendig gemaakt...wel grappig, maar ik ben dat dus helemaal niet gewend. Heb jaren in de mmm gelopen, dus inwendige echo's zijn voor mij de normaalste zaak van de wereld. Enfin, het beeld is dan wel een beetje anders, je kijkt als het ware vanaf de zijkant, ipv vanaf de onderkant. De huisarts wees netjes aan hoe ik het moest bekijken, zodat ik mee kon kijken, en op het scherm werd ook mijn laatste minuscule flintertje hoop (blijkbaar diep van binnen toch nog ...) weggevaagd. Mijn baarmoeder was nu echt leeg. De vruchtzak was ook niet meer te zien, vorige week zat hij er overduidelijk nog. Het klopt met mijn fysieke gesteldheid, namelijk dat ik me ook steeds minder zwanger voel en nauwelijks nog symptomen ervaar. Volgens de huisarts verwacht dat ik nu gauw zal gaan vloeien, hoewel het in sommige gevallen wat langer op zich laat wachten. Ik hoop het, ik wil het achter me laten en ik wil zo graag dat op natuurlijk wijze opgelost wordt door mijn lijf. Enfin. Ik heb direct daarna boodschappen voor de lunch gedaan. Gerookte zalm, filet americain, fles rosé...en vanavond...biefstuk! We gaan proosten op het leven, vol overtuiging dat 'waarom' niet bestaat en ..."what shall be, shall be"!
Hey meid, wat fijn dat je echo daar kon maar wat jammer dat er nu geen hoop meer is.. Ik begrijp dat je voor vanavond even lekkere dingen gaat halen.. Heb ik hier ook gedaan.. Sterkte en ik hoop ook dat het vanzelf gaat.. Nou twee nachten terug ben ik wakker geworden omdat ik droomde dat ik moest bevallen..en ik werd idd wakker met lichte weeën.. Uiteindelijk even naar de wc geweest maar toen dacht ik .. Ja kan hier wel heel de nacht blijven maar ik ben moe.. Om maar weer te gaan slapen in wat n nacht vol nachtmerries werd. De volgende dag was ik gebroken en heb het rustig aan gedaan.. Sochtends nog wat buikpijn maar niet heel erg.. Wel veel rugpijn gehad.. Heel de zwschap al.. Maar vol overtuiging dat het er nog zat vandaag n echo.. En het was weg. Jee wat ben ik opgelucht! Morgen geen curretage. Het is me allemaal erg meegevallen .. Ik hoop voor jou ook! Hou me op de hoogte