Mijn bevallingsverhaal !

De voorweeen begonnen al op 23-3 -2008 ,ik was bijna 38 wkn zwanger.
De volgende dag had ik nergens last van,mijn man had zoiets van het zal wel snel gaan is de tweede baby.(bij de oudste had ik ook 4 nachten voorweeen).
Mijn man had vrij genomen en wij wachtte erop ,maar het leven gaat door en de oudste wilde ook aandacht,gelukkig maar .
Maandagnacht weer voorweeen ,maar in de ochtend weer niks,maar toen in de middag van dinsdag kwamen de weeen regelmatin en had er ook rugweeen bij,ik heb dus de VK gebeld en die kwam kijken .
Alleen had ik 1 cm ontsluiting ,ze zei gelijk al ,het kan morgen gebeuren maar ook nog een week duren.
Dat was voor mij niet leuk om te horen .

In de avond verloor ik een plasje bloed in mijn slip,ik belde de VK op ,ze zei dat het kwam door het toucheren vanmiddag,was niks om ongerust te worden.
Voor de rugweeen ben ik maar onder de warme douche gegaan en heb de kersenpit kussen gepakt .
De hele nacht verloor iik slijmerig bloed en de rugweeen werden erger.
De volgende ochtend hield ik het niet ,de kersenpit hielp ook niet.
De VK gebeld ,binnen 15 min was ze er ,toen zij binnen kwam stroomde er weer bloed uit en zij zag het ook.
Toen ging ze toucheren en had ik 5 cm ontsluiting .
Toen was het rennen.
Ik ging samen met de VK naar de ziekenhuis ,mijn man kwam later met de koffertje en de maxi cosi.

Ik had vanaf week 33 een hoge bloeddruk ,daardoor moest ik bij de gyn bevallen ,maar ik wilde ook graag de VK erbij hebben .

Ik mocht gelijk gaan liggen ,en de gyn kwam binnen met een stagaire.
Hij stelde zich voor en de stagaire ook ,het enige wat ik dacht:VErlos mij.
De rugweeen waren niet meer te houden.
De gyn zei de stagaire gaat eerst kijken en dan ik ,maar dat wilde ik niet ,dus ik zei het ook .
Ik vroeg ook om een pethidine prikje,die kreeg ik ook ,ik werd er een beetje suf van maar voelde de rugweeen nog.
IK had nu 6 cm ,maar de vliezen waren nog intact ,die moesten gebroken worden ,maar omdat het hoofdje van de baby nog een beetje boven was ,hij riep een andere gyn erbij en die brak mij vliezen.
De baby had in de vruchtwater gepoept en de hartslag van de baby zakte ,dus de de gyn wilde kijken hoe de baby het deed.
Terwijl hij dat onderzoekje deed,voelde ik persdrang AAARRRRGGGGHHHH.
Maar ik mocht niet persen,ik moest het wegpuffen .
Na paar keer gegild te hebben en weggepufd te hebben ,mocht ik eindelijk persen.
Binnen 4 minuten was ze er,maar omdat ze niet gelijk huilde werd de kinderarts er bij gehaald,na controle was alles goed met haar.
IK lag daar nog,ik moest gehecht worden ,de gyn controleerde hoe erg de schade was ,hij liet de hechtingen door de andere gyn doen.
Omdat ik tijdens de bevalling veel bloed had verloren ,moest ik een nachtje in de ziekenhuis blijven.
Ben 2 keer flauw gevallen ,maar dat was normaal zeiden ze.
De volgende dag zijn we vertrokken naar de kraamzorghotel,voelde me nog steeds zwak ,maar moest rusten.
Vrijdagochtend voelde ik me hart heel erg bonken .
In de middag zwollen mij voeten op en zagen er een beetje blauw uit.
Ik moest van de zuster met voeten omhoog liggen en een uurtje aankijken,ik heb het 3 uurtjes aangekeken.
De zuster nam mij temp op en vertrouwde het niet ,zij belde de VK op en die belde weer de gyn.
IK moest weer terug naar het ziekenhuis.
De gyn zei dat ik kraamvrouwenkoorts had,ik kreeg een infuus en moest gelijk aan de anti biotica en de zaterdag kreeg ik 2 zakken bloed.
Zondag ging de infuus af en maandag mocht ik naar huis.
Het was me een weekje het enige positieve aan dit alles was ,dat de kleine het goed deed

Ik ben nu thuis ,aan het uitrusten maar heb het gevoel dat ik mijn lichaam niet ken .
Ik weet dat het weer goed komt en alles wordt weer een routine ,maar het is nog wennen .

Ally

 

Het gaat nu beter dan eerst ,maar voel nog steeds net of dit mijn lichaam niet is.

Ally

 

NOg niet helemaal,voel net alsof ik het lichaam heb van een 80 jarige.

Ally