Het zit me hoog? Omgang zoon/vader

Hoi,
Ik snap je verhaal heel goed.
Ik was namelijk zo'n kindje, als dat jou zoon nu is.
Ieder weekend was ik zo ontzettend verdrietig omdat ik naar mijn vader moest.
Echt met tegenzin ging ik er heen.
Er is bij mij ook ontzettend veel gebeurd en inmiddels heb ik ook al jaren geen contact meer met mijn vader.
Mijn moeder heeft mij nooit thuis gehouden, omdat er ook immers een contactregeling was.
Voor haar was het ontzettend moeilijk om haar kind ieder weekend, met veel verdriet, naar vader te moeten sturen.
Achteraf vraagt ze zichzelf af of ze daar wel goed aan heeft gedaan.
Aan de andere kant, ben ik er uiteindelijk wel zelf achter gekomen, hoe mijn vader in elkaar steekt.
Toen ik zelf de keuze mocht maken om niet meer te gaan, ben ik er dan ook gelijk mee gestopt.
Het maakte me doodongelukkig om daar te zijn.
Ik ben er zelf achter gekomen wat voor man mijn vader is en ik denk dat dat heel belangrijk is geweest.

Het blijft natuurlijk een afweging die je moet maken.
Aan de ene kant is het belangrijk dat jou zoontje contact blijft houden met zijn vader, aan de andere kant moet dat contact natuurlijk wel van goede kwaliteit zijn.
Het is onwijs moeilijk, maar ik denk niet dat je meer kunt doen dan dat je nu doet.
Hem steunen, troosten, luisteren.
Let wel op, dat je nooit kwaad praat over zijn vader in bijzijn van zoontje.
Dat maakt zijn negatieve gevoelens over papa juist alleen maar sterker en dan maak je het voor hem alleen nog maar lastiger.
Moedig je zoontje juist aan om de positieve dingen van papa in te zien.
Pas als er echt iets ergs aan de hand is daar, dan zou ik ingrijpen.
Ik zou er wel voor zorgen dat je zoontje met iemand kan gaan praten.
Misschien laat hij dan dingen los die daar gebeuren en kun jij daar eventueel op inspringen.

 

Misschien kun je kletsen met de vrouw/vriendin van zijn vader? Wie weet heeft zij tips of ideeën.

Ik kan me voorstellen dat het lastig is voor je zoontje. Thuis zijn er andere regels dan bij papa. Misschien dat hij zich daarom niet op zijn gemak voelt.
Je kunt hem uitleggen dat papa veel van hem houdt, maar dat de regels soms anders of strenger zijn ergens anders.

Probeer ook met je zoontje te praten, maar leg hem geen woorden in de mond. Dat maakt dingen alleen maar erger. Want als hij het niet heel erg naar zijn zin heeft, en mama is daar heeeeel bezorgd om, dan kunnen kinderen daarnaar handelen.

Succes TS!

 

Lastig verhaal.

Nou ja lastig begrijp je verhaal wel.

Wat je er aan kunt doen? Misschien kijken of je eens privé met je ex kan praten.
Niet via de telefoon. Kijk veel mensen doen zich anders voor.
En ik geloof je gelijk dat het zo gaat. En toch denk ik dat je moet blijven stimuleren dat hij wel naar zijn vader gaat. Misschien voorstellen om het alleen op zaterdag op zondag te laten. Niet meer van vrijdag tot maandag? Kijken of je ex daar voor open staat.
Misschien voelt je zoon zich ook niet helemaal welkom daar.
Dat met die alimentatie, hij mag het proberen stop te zetten maar is niet zo makkelijk als hij denkt. En toch misschien voorstellen om het dan minder per maand te laten betalen.? Elkaar te gemoed komen?
Weet niet of je het kunt missen hoor minder alimentatie maar ergens zeg je van zou wel een mogelijkheid zijn.
En eens met je ha of maatschappelijk werker praten?

 

Neem eens contact op met het cjg of jeugdzorg, en vraag hen letterlijk advies wat je hiermee aan moet. Hoe zij daarin staan en hoe jij kan zorgen dat je zoon wel weer met plezier naar vader gaat. En welke hulp zij daarin aanraden of aan kunnen bieden. Zo krijg je ook zaken op papier (welliswaar op termijn) mogelijk is omgangsbegeleiding wat, zodat een pedagogisch medewerker kan bekijken en uitvinden hoe en wat en een evt een advies kan geven. Zij horen daarin naar je zoon te kijken en zijn daarmee dan eigenlijk de stem van je zoon.
Weet hoe machteloos je je voelt als je kind het aangeeft en je als moeder niet gehoord wordt want je bent 'maar' de moeder. Het lijkt inderdaad alsof je dan tegen een muur blijft lopen, juist als vader het ontkent, bagataliseert, niet serieus neemt (en dus niet bespreekbaar is), of moeder daar de schuld van geeft. Die medewerkers weten precies hoe ze erachter kunnen komen of iets aangegeven is door moeder, eigen beleving of verzonnen.
Hoop dat je er iets aan hebt. Overigens is mijn ervaring met de kinderbescherming dat het er maar net aan ligt hoe hun pet staat en ze niet zozeer kijken naar bewijs tenzij het van dit soort instellingen afkomt!

 

Wij hebben dit ook een hele poos gehad met mijn vriend zijn vooral
oudste

oorzaken vriend woonde net samen met mij (dat kan erg moeilijk voor de kinderen zijn die verandering)
wij waren strenger en consequenter dan de moeder zelf.
onbewust gaf de moeder de negatieve gevoelens aan de kinderen over (zijn ex had nog enorme wrok gevoelens voor mijn vriend en hierdoor veel discussies van beide kanten)

ik zou niet gelijk de vader de schuld geven kinderen gaan uit nature de ouders uittesten om zich veilig te voelen

 

Beste advies van dit topic.

 

Jeetje wat lastig.

Ik denk dat je het ex eens goed moet laten doordringen dat het menis is;

Zeg dat je hierover wil en moet praten omdat het over het welzijn van jullie kind gaat. Reageert hij zoals altijd (boeit me niet, is mijn recht) dan geef je aan dat je de regeling gaat aanpassen en dat instanties WEL gevoelig zijn voor de wensen van het kind.

Dat maakt hem misschien duidelijk dat het serieus is.

Sterkte!

 

ehm alimentatie valt niet samen met omgangsregeling! hij is sowieso verplicht alimentatie te betalen ook al zou er geen omgang zijn! Je kan het LBIO inschakelen zodra hij niet betaald. (mits je wel ouderschapsplan hebt of iets waar de alimentatie zwart op wit staat)

en de omgang. hmmm geen advies zit zelf in een procedure voor omgang met begeleiding en ondanks dat de situatie heel anders ligt en de kinderen al beschadigd zijn door ex (aantoonbaar) worden ze dadelijk gewoon weer gedwongen naar vader te gaan terwijl ze doodsbang voor die vent zijn. mag eigenlijk de naam vader niet eens dragen! dus helaas geen advies. maar weet wel hoe je je voelt als je zoon zegt ik wil niet naar papa en je kan er niets aan doen.

maar ik heb gekozen om te vechten voor mijn kinderen en ga door tot de opties echt op zijn

 

Kan je hem niet elke dag even naar jou laten bellen misschien dat hij dat een fijn idee vind?

 

Met je zoon naar een kinderpsycholoog gaan (heeft ex gezag? Zo ja, als hij hiervoor geen toestemming geeft kun je dit via de rechter afdwingen met een kort geding) en daar laten uitzoeken waarom je zoon niet naar ex wil. Misschien heeft het met iets heel anders te maken dan je denkt, je weet het gewoon niet want je bent er niet bij.
Jeugdzorg kun je benaderen, wij hebben dit onlangs gedaan omdat mijn stiefzoon probleemgedrag vertoont en zijn moeder niet wil meewerken aan een kinderpscycholoog. Er is toen een gezinsbegeleider geweest die zowel bij ons als bij moeder thuis gesprekken heeft gevoerd en daar zijn we veel wijzer van geworden. We weten nh waarom stiefzoon bepaald gedrag vertoont maar helaas was het vrijwillige hulpverlening en heeft moeder besloten ermee te stoppen dus zijn we terug bij af. Toch hebben we wel veel nuttige tips gekregen over hoe we stiefzoon het beste kunnen aanspreken enz zodat hij zich gelukkiger voelt ondanks het verdriet dat hij voor zijn gevoel altijd moet kiezen tussen papa en mama.

Hou je zoon niet thuis als er een omgangsregeling is vastgesteld. Je mag dit nooit op eigen houtje veranderen en het gaat in je nadeel werken tijdens de verdere procedures. Over het algemeen zijn rechters niet happig op vrouwen die hun expartner omgang ontzeggen ookal willen kinderen zelf niet. Doe het via de officiele weg ook al zal het nog zo moeilijk zijn je zoontje te dwingen. Uiteindelijk help je hem ermee.

Verder: praat positief over papa, benoem de leuke dingen daar, koop voor mijn part een tablet voor hem die hij meeneemt in de weekenden zodat hij ook op de tablet kan spelen als zijn halfbroer dat ook mag (ik verzin maar wat) en leg uit dat papa toch zijn papa is en dat papa hem heel graag wil zien. Laat niet aan hem merken dat jij hem eigenlijk thuis wilt houden want dat maakt het alleen maar moeilijker. En onthou dat jij de situatie bij papa thuis niet kunt beinvloeden, alleen bevoegde instanties kunnen dat. Alles wat jij doet of zegt tegen ex zal verkeerd opgepakt worden

 

sowieso komt de politie niet om je kind op te halen dat is mij heel duidelijk gemaakt toen vader hier na 5 minuten de deur uitstormde toen het niet ging zoals hij wilde (hij heeft begeleide omgang) ex wilde de kinderen meenemen naar zijn huis terwijl dit tegen alle afspraken was. hierop de politie gebeld of het kan zijn dat ze voor de deur staan om kids op te halen naar vader toe, maar dat zullen ze nooit doen teveel impact op de kinderen. Ookal zou vader wel de afspraak hebben kinderen mee te mogen nemen en ik geef ze niet mee komt de politie niet. Dan moet hij naar de rechtbank om het af te dwingen.

het is echt heel moeilijk allemaal. Hier helaas een ex met meerdere diagnoses die desastreus zijn voor de opvoeding van de kinderen. hij kan gewoonweg niet omgaan met de verantwoordelijkheid alleen met de kinderen te zijn. overziet consequenties niet en ga zo maar door. En toch neigt nu de rechtbank naar omgang zonder begeleiding want ja hij maakt er zo'n zielig verhaal van dat zelfs de kinderbescherming voor het gemak maar ff vergeet te checken of meneer überhaupt wel in therapie is. Ik snap dat ze moeite hebben met vrouwen die kinderen thuis houden, maar nu draaien ze soms teveel door. en daardoor komen er kinderen in de knel. Mijn kinderen willen vader wel graag zien, maar wel met de veiligheid van een 3e persoon die zorgt dat papa niet slaat! en daar word straal voorbij aan gegaan. dus helaas als er met je ex niets mis is en het alleen gaat om je zoontje die niet wilt vrees ik dat je bedrogen uitkomt

 

Zo herkenbaar!
Dochter van mijn vriend wil ook niet naar dr moeder toe. Dochter komt zondags thuis en is dan boos op ons dat wij haar naar dr moeder hebben laten gaan. Dochter is 5 jaar. Dochter heeft zelfs al eens gezegt dat we haar maar moesten ziek melden op school en dan ook niet thuis zijn zodat moeder haar niet uit school kan halen en ook niet thuis kan ophalen. Verschrikkelijk!! Ik begrijp het heel goed. Wij zitten voor morgen ook weer zo van gaat het goed, vergeet moeder de zwemles niet, vergeet moeder haar niet uit school te halen, is moeder er wel op tijd.. etc etc etc etc...

 

Wat een moeilijke kwestie! Heb geen advies behalve zoek inderdaad hulp! Maatschappelijk werk, jeugdzorg......wie dan ook!
Veel sterkte, wat doet je moeder hart dan pijn!!