haha sorry totaal offtopic maar moest zoo lachen om je berichtje doe je eindelijk iets goeds krijg je zo een reactie hier overigens nog niemand aan de deur gehad
Ik weet nog dat ik door weer en wind, 2x per week de gratis krant moest lopen. Ik verdiende er geen zak mee, moest heel veel fietsen, zwaar tillen, ver lopen, gladheid, sneeuw, regen, kou, wind, snikheet... het maakte me niet uit want ik was blij met de centjes waar ik dan wat leuks van kon kopen als ik lang genoeg gespaard had. En dan brak kerst en oud en nieuw aan en oh wat keek ik uit naar die periode! Extra centjes zodat ik een stereotoren of ketting kon kopen. Nou ik kwam van een koude kermis thuis hoor! Ik weet nog dat de moed me bij iedere deur verder in de schoenen zakte en dat ik dacht: want een krenten zeg! Ga zelf je kranten maar halen, ik breng ze niet meer! Er was maar 1 mevrouw van een invalwijk die ik 2x gelopen had, ik kon haar dan ook geen kaartje brengen en fijne feestdagen wensen want het was mijn wijk niet. Die mevrouw woonde een stuk verderop in dezelfde straat als ik alleen dan aan de andere kant van de weg. Die mevrouw zag me terug komen fietsen van mijn krantenwijk en riep me naar binnen. Ik kreeg een kop warme chocomelk met een plakje cake en ze zei: dat heb je wel verdient meisje, ik zie je iedere dinsdag en donderdag door weer en wind op de fiets voorbij komen! Met andere woorden: ik weet nog hoe hard ik werkte voor een habbekrats en had mij zo verheugd op die extra centjes! Ik geef ze dus allemaal wat geld zelfs wanneer we zelf krap zaten!