Ja dat ben ik wel met je eens... Ik zou het heel moeilijk vinden, om die keuze te moeten maken... Ik denk dat ik ook mijn mond zou houden...
hmm...dus een mogelijke stalker in spe? Moeilijk joh... Goed over nadenken iig, maak desnoods een lijstje met argumenten/voordelen-nadelen...
Denk niet zo zeer dat hij zal gaan stalken, op zich verwacht ik niet veel moeilijkheden van zijn kant. Denk dat ik moeilijker ben hihi. Moet denk ik gewoon aan het idee wennen dat hij de vader is, het had van mij iedereen mogen zijn behalve hem. Dit alles is weer de schuld van de buitenwereld iedereen om je heen roept goh wordt het niet eens tijd voor relatie en ja dan kom je iemand tegen die wel aardig en juist anders dan de types waar je normaal op valt. Je stapt gewoon tesnel in het hele relatie gebeuren. En dan blijkt achteraf dat je gewoon niets gemeen hebt op 1 of 2 dingen na. Het is toch erg als je na 4 weken al niet meer weet waar jet het over moet hebben, omdat hij niets meemaakt en geen hobby's of intresses heeft. Ik moet er niet aan denken dat hij elke week hier zit om zijn vaderlijke verplichtingen te voldoen. Ik ben juist iemand die zoveel hobby's en intresses heeft dat mijn dag wel 48 uur mag hebben.
Mh, dan ben je natuurlijk niets met een saaie kwiet hé. En stel je idd voor: je kind is bv 10 jaar, hij/zij gaat bij papa, komt thuis en heeft niets te vertellen, behalve dan dat ze de hele dag tv hebben gekeken of PS2 spelletjes gespeeld of zo. En dan heb jij je kind steeds bezig gehouden, leren sociaal zijn, je ermee rot geamuseerd, en is het naar de vaantjes na zo'n weekend. Bah
haha je slaat de spijker op de kop hij zou dit weekend naar vrienden gaan en ja de PS2 ging mee. Gezellig .....
*de gameverslaafde in mij wil protesteren * Dat is echt zo hopeloos, je ziet alle moeite die je in je kinderen hebt gestoken verdwijnen als sneeuw voor de zon, bah! Ik heb liever een kind dat lekker creatief aan zn gitaar zit te pingelen dan iemand die als een junk achter zn game hangt..
Anne, Ik denk dat je onder het mom van "eerst die twaalf weken voorbij en dan vertellen" al weer een periode overbrugd hebt. Geeft je wat meer tijd voor jezelf om dingen op een rijtje te zetten. Ik zou het pas vertellen wanneer je er klaar voor bent en niet eerder. En als het toch niet goed uitpakt kan je altijd nog de Platliggertje-tactiek gebruiken... Liefs, Modo
Hihih, de Platliggertje-tactiek! Ben wel blij dat die geholpen heeft. Was niet mooi van mij, maar het was met het doel m'n kindje een mooi en rustig leven te geven.
Als het werkt, dan werkt het, zeg ik altijd maar! En waarom niet gebruiken als het een weloverwogen keuze met de beste intenties voor jou en het kind is (geweest)? Hadden die mannen maar meteen hun verantwoordelijkheid moeten nemen, toch? You reap what you sow. Liefs, Modo
hallo meiden lees jullie verhaal en wil even wat zeggen teggen Anne, ik zou het wel zeggen dat jij niks met de vader van je kind hebt dat het niet klikt of wat dan ook staat natuurlijk buiten of hij wel of niet een goede vader voor je kind kan zijn.Als het nou een gevaarlijke gek zou zijn zou ik zeggen nee niet vertellen. Maar in dit geval vertellen het is ook zijn kindje ook al zou jij willen dat het niet zo is. Leg het bij hem neer wat hij wil maar vertel het wel...Stel je voor dat het anders om zou zijn hij zou dit voor jou verbergen zou je ook niet leuk vinden ook al is jullie relatie niet gelukt.
Klopt ook wel, maar voorlopig heeft meneer niet zo'n haast om een afspraak met me te maken. Hij weet wel al dat ik hem iets moet vertellen. IK zie het allemaal wel, maak me om hem niet echt druk.
Bij ons is het allemaal nog heel erg onduidelijk. Ik wil niet dat hij het kind te zien krijgt, maar hij wilt het kind dus wel zien (en erkennen). Aangezien ik niet toestem gaat hij het via een procedure doen, dus dan zie ik wel of hij het kind krijgt te zien of niet. Ik hoop gewoon dat de rechter zegt dat hij het niet te zien krijgt, hij heeft zich weinig tot niet met de zwangerschap bemoeit, dit ook mede dankzij mij moet ik eerlijk in zijn. En hij heeft 3 of 4x gezegt geen erkenning te willen, sorry hoor maar het is een kind waar we over praten, en geen 1 of andere barbiepop!
Miszmii: Ik ben het helemaal met je eens, OF je hebt er wel iets mee te maken OF niet, maar niet wanneer het je toevallig uitkomt. Mocht het wel zoverkomen dat hij toestemming krijgt om zn kind te zien, zorg dan dat er goede afspraken gemaakt worden, anders ben jij er alleen het dupe van. "Je wilt contact met je kind? Prima. Maar dan wel volgens MIJN regels." "Daar ben je het niet mee eens? Dat is dan jouw probleem, ik heb je in iedergeval de kans gegevn om contact te hebben, dat jij dat dan niet wilt doen volgens mijn voorwaarden en regels, dat is jouw probleem, niet het mijne". Dan sla jij de wapens uit zijn handen, want jij hebt niet het contact "verboden" , hij is degene die het dan voor zichzelf verpest. (Ik krijg hulpverlening omdat ik een jonge moeder ben/wordt, en mijn begeleidster heeft dit zo tegen mij gezegd, ik denk ik deel het even, want dit is toch wel een slimme oplossing, dan heb jij de macht in handen, niet hij). Ff een vraagje: Krijg jij geen problemen met de voogdij gezien het feit dat je ("nog maar") 15 bent? Hoe ga je dat oplossen, en hoe oud is je ex (dat zou ook voor eventuele problemen kunnen zorgen, op het moment dat hij ouder is dan jij, i.v.m omgang en voogdij.)
Wij leggen als hij bezoekrecht krijgt, het sowiezo vast. Want ik wil niet dat hij hier maar kan komen wanneer die wilt maar gewoon dat het op papier staat en het wettelijk is! De voogdij is niet zo'n probleem, mijn moeder krijgt het ouderlijk gezag. Ikzelf mag het inderdaad nog niet hebben, dit mag pas met 18 en als ik een meerderjarigheidsverklaring krijg met 16. Maar denk dat ik het op mijn moeder haar naam laat, omdat ik nog geen testament mag vastleggen enzo en zodat mijn ma dan het meeste recht heeft op mijn kindje ALS ik kom te overlijden. Mijn ex is trouwens bijna 22.
O ok, dat klinkt dan allemaal wel in orde. Fijn dat je daar in iedergeval over nagedacht heb, is toch wel belangrijk. Heel veel sterkte met alles ( ik zie dat je al bijna uitgerekend bent, spannend joh!), en ik wens jou en je kindje al het goeds toe!
Hoi meiden, Hier een Ex-single jonge mama.....haha Toen ik 21 was raakte ik zwanger van mijn "ex", ik zag een relatie niet zitten, ben lekker mijn eigen gang gegaan en verhuisd. Pas toen mijn zoon 3 wkn was belde zijn moeder mij op van:"moest jij niet bevallen eind oktober ( inmiddels eind nov), waarop ik zei van : 'oja , ik heb een zoon" Hij wilde heel graag langskomen met zijn moeder en hoe raar het ook was het loopt toch anders als je je allemaal bedenkt zo als je zwanger bent. Zo wist ik namelijk dat hij heeeeel graag bij de geboorte wilde zijn, maar ik heb echt letterlijk geen seconde eraan gedacht hem te bellen toen het zo ver was, zelfs niet tot zijn moeder belde. Ik wist ook heel zeker dat hij niks met hem te maken zou krijgen. (door dat toen ik bv net zwanger was een ander van hem lag te bevallen ) Toen hij hem zag voor de tweede keer was zijn vriendin(moeder van het andere kind uit hetzelfde geboorte jaar)erbij, zij vond dat mijn zoon niet op hem leek ( inmiddels word me zoon herkent als de zoon van...), dus moest hij maar niet meer komen. Hij hoeft toen ook gezegt van, "ik hoef hem niet geen intresse ernaar....." Na dat ik haar een ram op der neus heb gegeven en hun samen eruit heb gegooit heb ik ruim 2 jr niks laten horen, tot me zoon met epileptie in het zkh kwam te liggen en ik medische voorgeschiedenis nodig had. Ik heb hem toen dus gebeld, zo kwam heeeel langzaam , na 4 mnd van excuses toch weer een vageeee band tot stand,en wat meer toen hij bijna 4 was, maar pas nu mijn zoon 7 is gaat het toch beter. Maar ik ben altijd heel open en eerlijk met hem geweest en als hij vragen had/heeft over zijn vader toets ik het telefoonnummer in en mag hij zelf zijn vragen over en aan hem vragen. Het hele rare is dat niet ik en ook niet hij de regels uitmaken maar mijn zoon. Soms heeft ie behoefte aan contact, maar soms hangt ie op in zijn vaders oor met de telefoon omdat ie "geen zin heeft in hem". En mijn ex neemt het nu ook zo op van:"mijn eigen schuld had ik er maar vanaf day one voor hem moeten zijn" Al met al zou ik willen zeggen, doe wat je hart je ingeeft , maar houd wel rekening met dat dat kan komen wat je nu niet wil.En laat je vooral niks inpraten door familie en vrienden, want ik heb ook om me heen meegemaakt dat bv een vriendin wel weer wilde dat haar ex contact kreeg met der kind, maar dat ze door het aanpraten van andere het niet deed, uit schaamte tegen over hun, dat ze zwak was en toch heeft "toegegeven". Jij beslist, maar denk wel verder dan morgen. Ik zou namelijk er niet moeten aan denken dat me zoon bv pas met zijn pubertijd met zijn vader in contact zou komen, blijkt dan allemaal top te zijn , en dat ie dan ineens zegt:"ik wil bij mijn vader gaan wonen" Ik wil jullie heel veel suc6 verder wensen en jullie komen er allemaal zeker met jullie kleine wondertjes, want hoe dan ook worden kleintje toch groot. What doesn't kill you makes you stronger!