Nou, waar zal ik mijn verhaal eens beginnen... Wij hebben een meisje van 3,5 dat dol is op het gezelschap van andere kindjes. Helaas geen kinderen bij ons in de straat van haar leeftijd, dus ik ga regelmatig met de kindjes naar de speeltuin hier in de buurt. Soms zijn er veel, soms weinig peuters, maar twee meisjes zijn er bijna altijd. Die twee meisjes 'pesten' dochterlief. Dat wil zeggen: als ze met een groepje zijn, mag ze niet meespelen, ze 'mag' niet op speeltoestellen, ze pakken haar fietsje af. Dat soort dingetjes. Mijn meisje wordt daar natuurlijk heel verdrietig van, en ik merk dat ze juist extra haar best gaat doen om in de gunst te komen (gaat juist haar fietje af geven bijvoorbeeld). Gisteren was het weer 'raak', en ik merk dat ik er zelf nu ook heel verdrietig van werd, omdat mijn meisje op een bepaald moment echt huilend naar me toe kwam. Mijn vraag is: hoe kunnen we hiermee om gaan? Mijn vriend zegt: niet meer naar de speeltuin als die meisjes er zijn. Maar ik vind het te gek voor woorden dat een driejarige (zo oud zijn ze) dicteert wie er wel en niet in de speeltuin mag komen. Ook vind ik dat we onze dochter weerbaar moeten maken tegen dit soort kinderen. Die zal ze namelijk wel vaker tegenkomen. Wat ik nu doe is even afwachten en als ik zie dat onze dochter nergens mee 'mag' spelen grijp ik in en zeg ik dat de speeltuin voor alle kindjes is, dus ook voor ons meisje. Onze dochter moedig ik aan om met andere kindjes (als die er zijn) te spelen, en niet zo veel aandacht aan de twee vervelende dames te besteden. Maar dat gaat niet zo goed. Ze vind juist de pestkoppen erg interessant, en de andere kindjes spelen daar ook graag mee, waardoor mijn dochter vaak alleen in een hoekje van de speeltuin eindigt. Mama kan natuurlijk met haar spelen, maar als je drie bent wil je natuurlijk vooral met andere kindjes plezier maken. Waar doe ik goed aan en hoe kan ik haar weerbaar maken? Overigens: de moeders van de meisjes zijn er nooit. Hoewel ik het geen leuke kinderen vind (ze zijn ook behoorlijk brutaal), heb ik er daarom ook wel medelijden mee. Heb het idee dat er weinig naar de grietjes wordt omgekeken: ze zijn bijna altijd in de speeltuin, zonder begeleiding. Fietsen ook vaak alleen door het dorp. Iedereen voedt natuurlijk op zijn eigen manier op, maar heb vooral bij een van de meisjes het idee dat ze een beetje wordt verwaarloosd.
In mijn ogen hebben jij en je man allebei voor een deel gelijk. Je moet je dochter inderdaad weerbaar maken tegen dit soort kinderen. Maar de vraag is of je dat op deze manier bereikt. Heb je zoals het nu gaat het idee dat je dochter al wat weerbaarder en sterker aan het worden is? Dan zou ik er mee doorgaan. Als je geen groei ziet, zou ik er even mee stoppen. Ik denk namelijk dat jouw dochter hier erg onzeker van wordt. Het lukt elke keer niet om op een leuke manier tot spelen te komen. Ze wordt waarschijnlijk juist zelfverzekerder als het wel een paar keer lukt. Dus ik zou zeggen: zorg dat ze in een situatie komt met wat leukere kinderen. Misschien dat het bij een andere speeltuin, peutergym of weet ik veel waar wel goed lukt. Laat haar dan eens een paar keer ervaren dat er leukere kinderen zijn. En dat die kinderen haar wel de moeite waard vinden om met haar te spelen. Zij is pas drie, ze weet dat nog niet! Ze mist die levenservaring om te kunnen zien en snappen dat het niet aan haar ligt, maar aan die andere meiden. Het enige wat zij merkt, is dat ze elke keer niet leuk mee mag doen. En drie-jarigen betrekken dan eerder op zichzelf dan op de ander. Dus breng haar juist in een situatie waar ze wel vriendinnetjes krijg, zodat ze merkt dat ze dat kan. Ik denk dat ze daar sterker en weerbaarder van wordt dan haar steeds te confronteren met een situatie waarin het niet lukt.
Ja moeilijk, maar net wat je zegt, in het leven kom je altijd wel mensen/kinderen tegen met wie het niet klikt, die klieren, pesten of andere vervelend gedrag vertonen naar je kind toe. Ik probeer mijn kind ook weerbaarder te maken, dus ik zeg soms even wat ze kan doen of terug kan zeggen in bepaalde situaties, maar in de praktijk komt dat er niet altijd uit. Is denk ik ook een beetje haar karakter, het is gewoon een lief en zachtaardig meisje. Mijn zoontje is wat anders, daar hoeven ze niet bijv. iets van af te pakken of hij trekt het zo weer terug uit hun handen. Als ze hem niet van de glijbaan laten en expres de doorgang blokkeren, dan geeft hij ze gewoon een duw, dat soort dingen. Gelukkig is het geen ruziezoeker, maar als een ander begint te klieren of pesten, dan bijt hij meestal wel van zich af. Het zijn andere types wat dat betreft, ik denk dat je wel wat kunt sturen, maar ze moeten toch leren om met dit soort kinderen om te gaan of ze gewoon links te laten liggen, net wat handig is. En dat leren ze toch vooral in de praktijk. Edit: ben het wel met Tupp eens om ook situaties op te zoeken waarbij ze niet buitengesloten kan worden door andere kinderen, dus peuterdans of speelgroepen met andere kinderen. Sommige gemeentes hebben speelochtenden voor peuters in wijkcentra, zou je ook eens naar kunnen informeren, kost vaak maar een Euro ofzo.
Dat ben ik met jullie eens inderdaad, dat ze ook positieve ervaringen op moet doen. Ze zit ook op een kinderdagverblijf en gelukkig vindt ze daar wel aansluiting en heeft ze ook een echt vriendinnetje. Maar ik heb er inderdaad ook al aan gedacht om haar op peutergym te doen oid. Zal het er eens met vriendlief over hebben. Toch wil ik haar ook leren om voor zichzelf op te komen, en dat vind ik wel heel moeilijk. Ik twijfel nu dus heel erg of we inderdaad maar even weg moeten blijven uit de speeltuin. Waarschijnlijk komt ze over een half jaar namelijk wel ook met die meisjes in de klas. Wat Jo beschrijft herken ik heel erg: ik vertel onze dochter wat ze kan zeggen tegen die meisjes, maar dat durft ze gewoon niet. Ik hoorde wel dat ze hier op een van de scholen (waar dochter waarschijnlijk straks naartoe gaat) speciaal aandacht hebben voor pesten en weerbaarheid. Dat is gewoon onderdeel van het reguliere lespakket. Dat vind ik dan wel geruststellend. Zelf zou ik er echter ook wat aan willen doen, maar hoe daar ben ik nog niet echt uit...
mja heel eerlijk.. ik denk dat je prima bezig bent dat is de tactiek die wij ook toepassen maar op school is dr beste vriendin nog steeds het meisje dat het hardst oordeelt.. bijv. ze wil bloemen in dr haar want dat meisje heeft dat ook en is echt sip als datzelfde meisje zegt dat haar jas niet mooi meer is omdat ze hem al te lang heeft maar kleine doorbraak vandeweek toen dat meisje dus had gezegd dat dr jas niet mooi vind omdat ze hem altijd aan heeft.. dochterlief zei "maar dat is toch niet waar mama? mijn jas is gewoon mooi!" duurt lang.. maar het resultaat is er toch!
Zijn 4-jarigen tegenwoordig echt al bezig met hoe lang je een jas hoort te dragen???? Mijn hemel... ik begin steeds meer op te zien tegen dat hele basisschoolgebeuren.
Daar zeg je toch wel wat van of niet? Hoe oud zijn die meisjes? Hier hangen na 3-en ook kinderen van 10-12 in de speeltuin. Gaan ze op de schommels lummelen. Vraag ik gewoon of mijn zoontje er even op mag, dan zijn ze na twee minuten weg. Ik spreek gerust andere kinderen aan, kan je gewoon heel vriendelijk doen. Maar de fiets van mijn zoontje afpakken, dat tolereer ik niet.
Ik spreek die kinderen gewoon aan, desnoods een flinke preek. Vind dat dat moet kunnen hoor, werkt altijd.
Je kunt ook op heel jonge leeftijd naar een haptotherapeut (als ik het me goed herinner) die kindjes kan helpen omgaan met onzekere en enge dingen. "Gewoon" door ze lekkerder in hun lijfje te laten zitten, ook op dat soort momenten. Dingen die ik zelf pas op mijn 30ste heb geleerd Als je meer wilt weten vraag ik dat even na, mijn halfzusje heeft dat nl gedaan (toen ze heel klein was). Ik zeg overigens niet dat zoiets nodig is hoor, en het begeleiden in de speeltuin en zoeken van andere plekken lijken me ook zeker dingen die je moet (blijven) doen.
@zogelukkg en marieke: dit dus... Tuurlijk zeg ik er wat van en vooral als er fietsjes afgepakt worden of meis nergens mee mag spelen. Maar dat lost het probleem niet op.
Mijn eerste gedachten; Ik zou die kindjes toch ook even aanspreken met jouw dochter erbij, zo leert ze gelijk van jou hoe ze zich moet afbijten. En niet eenmalig steeds als die kinderen vervelend zijn, zij moeten het immers ook leren. Succes en laat even weten hoe het verder gaat.
Ja eens hiermee...ik wil graag dat mijn dochter zelf weerbaar wordt, maar als andere kinderen haar (op zo'n jonge leeftijd) al pesten zeg ik er echt wat van!
Ik heb dat ook wel als ik met mijn kleine in de speeltuin ben. Wil hij ergens mee spelen of ook ergens op en dan hoor je een ander kindje of zelfde leeftijd of veel ouder zeggen. Nee jij mag niet. En dan roep ik altijd hard. Jongens, Samen spelen. René hup gewoon gaan samen spelen zeg ik dan tegen mijn zoontje. En als iemand echt kattig doet zeg ik daar wel wat van. Gelukkig neemt mijn zoontje dat wel over.
Die kindjes een flinke preek geven, kan. Maar ze zijn zelf ook nog jong en hebben niet door wat het met andere kindjes doet. Helemaal als ze een beetje verwaarloosd worden, dan luistert er ook niemand naar ze. Kan TS niet even met de meisjes en haar dochtertje samen praten? Op een niet-beschuldigende manier. Zo van: Ik zie dat jullie zus-en-zo doen. Dat dochter niet mee mag spelen en jullie niet lief doen tegen haar. Waarom doen jullie zo? (Laat ze daar maar eens over nadenken). En geef dan aan dat dochter daar heel verdrietig van wordt en jij ook. Hoe zouden jullie het vinden als andere kindje niet met jullie willen spelen en steeds jullie spulletjes afpakken? Vaak zie je dat kinderen dan ineens beseffen dat het helemaal niet leuk is... Tenminste, dit heb ik van een KDV leidster begrepen dan, hè! Als ze dan toch door blijven gaan, ja dan kun je ze er wel op aanspreken. Kinderen hebben grenzen nodig en als de ouders ze niet geven, nou, dan jij maar!
Ik vind dit een hele goede manier. In theorie dan, in de praktijk heb ik hem nog nooit gebruikt. We zijn laatst voor het eerst in zo'n soort situatie beland. We waren in een indoor speeltuin en mijn zoontje van 18 maanden stond naast de ballenbak. Er zat een jongetje van ongeveer 3 a 4 jaar in de bak en hij gooide de ballen uit de bak. Mijn zoontje vond dat wel een leuk spelletje en gooide de ballen weer in de bak. Begint dat jochie mijn zoontje keihard met die ballen te bekogelen! Na drie ballen vlogen mijn man en ik erboven op, ik was er het eerst en commandeerde het jochie net iets te grof dat hij DAT eens even snel moest laten! (ik heb niet gescholden hoor ) Moeilijk hoor, rustig blijven als ze aan mijn kind komen..
Je bedoelt van die ballen van 2 gram? Die zijn toch om mee te "ballen" of zeg ik nu iets heel doms? "Bekogelen" klinkt wel heel ernstig, was het geen spel? Ik ben 2x in zo'n indoorspeeltuin geweest, vind dat publiek echt vér-schrikkelijk! Ouders die totaal geen toezicht houden; te oude kinderen in het peuter-gedeelte die je kind omver rennen en douwen, etc. Je moet het ook weer niet te zwaar maken, denk ik. Ik zie dat jullie "zus-en-zo" doen en dat mijn kind niet mee mag spelen en dat jullie niet lief doen ... Niet alle kinderen kunnen/willen met een vreemd kind dan wel kind van een andere leeftijd spelen. Moet dat dan? Nee. Echt gemeen doen en eigendommen afpakken dat kan natuurlijk niet en daar kan je wat van zeggen, maar je kan een kind niet dwingen met een ander kind te spelen.
Dat bekogelen heb ik ook meegemaakt en ja, dat was echt bekogelen en dan doen die ballen van 2 gram echt pijn! Sommige kinderen gaan gewoon gemeen doen en helaas zijn die ouders vaak nergens te vinden, of wel en vinden het dan grappig ofzo. Ik probeer Eva wel van zich af leren bijten, maar ze is erg zachtaardig, dus het lukt nog niet erg en ze speelt prima alleen als andere kinderen niet met haar willen spelen, ik vind dat ook prima, want samen spelen hoeft ook niet altijd. Het koste wat het kost weerbaar willen maken zou ik niet doen, soms zit het er nog niet in en forceren maakt ze dan alleen maar onzeker. Ik leer Eva wel dat andere kinderen een andere mening kunnen hebben en dat dat prima is en dat niet iedereen altijd alleen maar aardig is. Ze bijt niet veel van zich af, maar kan er dan wel beter mee omgaan. Ik zou trouwens eens naar een andere speeltuin gaan, die zijn er vast wel toch? Ik zou zelf ook wel een beetje moe worden van altijd maar die kattige kinderen.