Mijn zoontje is inmiddels bijna 8 maanden en ik ben helemaal weg van hem en het gaat nu eindelijk een beetje lopen allemaal. We hebben best wel een zware start gehad met hem (veel huilen, slecht slapen, enz). Ik zou er op dit moment echt nog niet aan moeten denken om zwanger te worden van een 2e kindje. Maar wat zo gek is, mijn vriendinnetje is nu zwanger van haar 1e en op sommige momenten ben ik gewoon een beetje jaloers op haar. Ze gaat het allemaal nog meemaken en dan denk ik terug aan mijn zwangerschap (die ik zelf niet als heel makkelijk heb ervaren) en dan voel ik dat ik dat ook weer wil. Maar ik ben nog helemaal niet toe aan een 2e. En ik weet niet eens of ik wel een 2e zou willen mocht dat tot de mogelijkheden behoren. Snap er af en toe echt niks van. Zouden dat nog de hormonen zijn??? En zijn er dames die dit gevoel herkennen?
Dat is wel bijzonder en lastig ja. Ik twijfel nu ook een beetje over wanneer voor een tweede gaan. Heel dubbel..!
Ja echt dubbel. Wil in ieder geval eerst nog helemaal genieten van mn ventje voordat ik aan een 2e zou beginnen. Maar waar dat gevoel dan nu vandaan komt begrijp ik echt niet!!
Het blijft gewoon bijzonder, een kindje dat in je groeit, uit je komt, wat afhankelijk is van jou. Ik vraag me af of dat na 6 kinderen ook wel zou stoppen..! Wij hebben tot nu zoiets van: als simon een maand of 9 is, gaan we weer. Maar goed, als het eerder of later wordt is natuurlijk ook oke. Maar dat is een beetje ons idee. Ook omdat we er een jaar over hebben gedaan. Al zegt dat niets, toch denk ik wel eens: wat als het weer zolang duurt, dan wil ik nu al weer beginnen..! Ik denk dat het altijd spannend is om zwanger te willen raken. Voor een eerste, tweede, enz. Maar goed over nadenken en praten met je man.
het zijn de hormonen in combie met het moedergevoel denk ik. vrouwen zijn rare wezens en soms niet te snappen. dat is allemaal heel normaal. je weet voor jezelf heel duidelijk te benoemen dat je er nog niet klaar voor bent en wellicht wel nooit. maar als je dan iemand ziet die zwanger is krijg je even zo weemoedig gevoel. ik denk dat dat af en toe komt en gaat. je hoeft er niet persé iets mee te doen. je moet ook zeker niet te licht denken over een tweede. ik vind dat veel mensen veel te snel denken ow, we gaan voor een tweede want de eerste is zo leuk en zo lief. maar ze vergeten dan dat met anderhalf / 2 jaar het echte opvoeden pas goed gaat beginnen. en dat je dan in een zware periode terrecht komt. laat dat nu vaak precies samenvallen met de geboorte van een broertje of zusje. dan heb je je handjes meer dan vol hoor. maar goed dat even ter zijde. ik denk dat je gevoel en je lichaam het je wel vertellen als je er klaar voor bent meid. tot die tijd zul je af en toe overvallen worden door dit soort gevoelens.dan zie je iemand die zwanger is en krijg je een soort van dejavu ofzo of even een verlangen van dat wil ik ook (nog een keer) maar dat zakt weer af.
Dat is het ook denk ik. Dat gevoel. Het is ook niet dat ik echt jaloers ben maar ik heb dan t gevoel dat ik dat ook weer wil. Ik ben heel makkelijk zwanger geworden. Niet eens gepland, misschien maakt dat het ook weer anders. Kan me voorstellen dat als je zeker weet dat je een 2e wil en dat het bij de 1e best lang duurde voordat je zwanger was je eerder alweer ervoor wil gaan!
Liza is zo'n lief, leuk kind dat ik nog niet weet of ik wel een 2e wil. Aan de andere kant heb ik regelmatig 'heimwee' naar mijn zwangerschap en kan ik best een golf van jaloezie door mijn lijf voelen als ik een zwangere vrouw voel. Heel dubbel inderdaad Stel dat wij voor een 2e gaan, wil ik dat sowiezo pas als Liza 2 is en dus ongeveer 3 jaar is als de 2e dan geboren wordt. Ik heb dus nog even om er over na te denken
@Blup. Het is inderdaad ook niet constant aanwezig. Maar af en toe krijg je dan dat gevoel... Ikzelf heb nog wel een paar jaar om erover na te denken (mits ik net zo makkelijk zwanger wordt als bij de 1e). Heb zelf in mijn hoofd dat ik een 2e zou willen als de 1e ongeveer naar school gaat. Maar daarom snap ik dat gevoel nu dus niet.
tuti@ ik heb hetzelfde gevoel soms hoor. ik heb 3 kinderen ben 41 en we hebben besloten dat er geen kinderen meer bijkomen. toch overvalt me dit ook gevoel weleens.(en meer dan weleens) ik denk dat het echt iets vrouwen eigen is. ik probeer dan rationeel voor mezelf te benoemen waarom we dit besluit hebben genomen. hje kunt uitkijken naar een periode waarin je wel weer voor een tweede kunt gaan. ik vind de grens die je steld heel redelijk.
Zoooo herkenbaar! Mijn collega is zwanger en ik ben gewoon een beetje jaloers! Ik heb altijd hard geroepen dat ik geen 2de wil. Of tenminste nu niet.. Vond het toch best heftig en zwaar allemaal in het begin.. EN nu ga ik gewoon twijfelen! Heel raar! Maar ja.. aan mij heb je ook niks Ik heb precies hetzelfde..
Zou het aan de leeftijd van het eerste kindje liggen , ik herken het gevoel namelijk ook! Bij ons was de start ook neit heel makkelijk (kwam door wisselwerking tussen Ruben en depressie van mijn man op dat moment). Maar stiekem heb ik wel een soort van heimwee naar zwanger zijn en bijzondere gevoel van een kindje dat in je groeit. Een paar maanden terug moesten we er echt niet aan denken om het allemaal nog eens mee te moeten maken, maar nu maken we af en toe opmerkingen van: dat zien we bij een tweede wel, dat kunnen we voor een tweede nog wel gebruiken... Mijn gevoel zou wel weer willen, maar met mijn verstand weet ik zeker dat we er nog eventjes mee wachten.
al tijdens de zwangerschap had ik het gevoel dit alles nog eens te willen meemaken...zo bijzonder! maar wij hebben er ruim 5 jaar over gedaan zwanger te raken en toch was het spontaan ineens gelukt!dus voelde het nog bijzonderder... nu onze kleine 10 mnd is, en m'n lichaam weer een beetje op orde is na een spoedkeizersnede (ik had preeclampsie en kleintje werd n maand eerder gehaald...), na best 'n rottige bevalling met kindje 10 dagen z'huis, voel ik me nog niet 'klaar' voor een tweede kindje. ik droom er wel vaak over maar ik wil (en weet uit ervaring dat dat beter is) graag een zusje of broertje voor ons mannetje! ik ben ook al niet jong meer... ons 'plan' is om zodra de kleine 1 jaar is, af te bouwen met bv en hopelijk heb ik dan weer een eisprong en dan zien we wel...hopen dan maar dat het weer spontaan lukt!
Ik heb het zwanger zijn ook echt ontezettend gemist toen ik was bevallen van mijn dochter en nu mis ik het nog steeds! Wij gaan dan nu ook vol voor een 2e ( heb vorige week helaas een MA gehad) maar voordat we die beslissing hebben gemaakt heb ik ook heel lang het zwanger zijn gemist om het zwanger zijn en niet om nog een kindje.
Hier komen en gaan die gevoelens ook. Ik zei 'vroegah' altijd dat ik graag 2 kindjes vlot op elkaar wilde. Nou ja, ten eerste heb je niets te willen en nu Noor er is...ik vind het wel even prima zo. Noor gaat nu ook richting de 2 jaar en dus een drukke periode (vind ik dan). Ik heb een goede zwangerschap gehad en een fijne bevalling, dus dat mis ik wel en zou ik graag nog eens over doen, maar verstandelijk weet ik dat ik daar nog wel minstens een jaar mee wil wachten. Ik geniet zo van haar ook en misschien blijft het wel bij 1. Ik weet het dus niet en wordt dus ook bij tijden heen en weer geslingerd tussen gevoel en verstand, maar over het algemeen voel ik me al heel rijk en gezegend met mijn lieve, prachtige dochtertje.
Ik moest er het eerste jaar niet aan denken om weer zwanger te worden, een weekje of twee na de eerste verjaardag begon het weer te kriebelen en was ik zo zwanger van de tweede. Zwangerschap, de bevalling en de kraamtijd vond ik heel bijzonder hoor, maar alles op zijn tijd.
Ik moest er eerst ook nog niet aan denken. Zo rond haar verjaardag begon het kriebelen maar ook op zo´n manier wat ts zegt. Ik zou graag weer zwanger willen zijn, maar een 2e kindje hoeft nog even niet haha. Ik vind het eerst even druk zat zo. Waarschijnlijk willen we er in januari voor gaan zodat er ongeveer 3 jaar leeftijdsverschil tussen zit. Zo hadden we het van tevoren ook in gedachten en denk dat dat verschil ook voor ons goed zal voelen. Maar we wachten wel af wat de toekomst ons brengt.
Hier precies het zelfde! Een vriendin is ook zwanger van hun eerste en ik leef ook helemaal met hun mee. Niet dat ik constant bemoei, bel of mail ofzo maar denk er wel veel aan. Ik had een heerlijke zwangerschap (op de laatste weken na) Na de bevalling een klote kraamtijd gehad (liesbreuk Lars) Na de liesbreukoperatie werd het een heerlijk kind! En steeds vaker gaat het kriebelen. Maar zodra Lars een dag (of meer) niet zo gezellig is dan kom ik daar heel snel op terug. Ook twijfelen wij of er uberhaupt wel ooit een 2e komt. Met 1 kind ben je iets minder gebonden denk ik. En al die kosten die nog gaan komen, school, studie, rijbewijs....al die zorgen die je hebt (ook als ze groot zijn) Wij zijn er nog niet uit... maar op het moment mis ik het zwanger zijn gewoon heel erg. En genieten we volop van ons ventje.
Fijn dat ik niet de enige ben die hier "last" van heeft. Je wordt af en toe heen en weer geslingerd tussen gevoel en verstand. Voorlopig blijft het hier nog even bij 1 en ga ik lekker meeleven met de zwangerschap van mijn vriendinnetje en lekker genieten van mijn kleine mannetje (als de 8 maanden sprong voorbij is ).
Herkenbaar hoor,eigenlijk zegt mijn gevoel(oergevoel ofzo denk) al een paar maanden dat ik een 2e wil maar mijn verstand zegt dat ik beter nog een tijdje kan wachten omdat we nogal een heftig jaar hebben gehad(en nog niet helemaal over is).Ik vond zwanger zijn vreselijk maar toch verlang ik er weer naar. Vaag gedoe allemaal,gelukkig heb ik ook een man en die is wat nuchterder
hier ook herkenbaar. maar na een best zware zwangerschap en nu nog steeds last van B.i moet ik het sowieso niet doen. en na hier ook een moeilijke start (groeiproblemen, reflux noem maar op) vind ik het wel even prima zo. heb mn handen vol aan die kleine hier. en als ik nu zwanger zou worden heb ik weer grote kans dat ik 20 weken zowat niks kan doen, nou das ook niet leuk voor mn ventje nee..of ik het nu wel of niet zou willen. het kan hoe dan ook niet. maar als ik dan denk aan de zwangerschap enzo wil ik het toch graag nog een keer meemaken (op de BI en bloedarmoede na dan )