Ik ben 31, zijn net 2 maand voor mijn 30ste begonnen Had een koperspiraaltje, altijd heel regelmatig geweest. Over het algemeen 28 dagen met soms uitschieters naar 30/31 dagen. Maak me wel zorgen over m'n leefdtijd, maar volgens het ziekenhuis waren we nog jong dus die zorg is wel weg. Zitten nu in ronde 16, en 5 dagen voor NOD (8 dpo). Heb wel zo goed als alle kwaaltjes wel eens gehad maar tot nu toe altijd ongi geworden heb dus ook geen flauw idee of gevoel erover vooral veel geduld hebben, en vaak afleiding zoeken (en das soms best moeilijk!)
ohh en heb paar maanden getemperatuurd en ovulatietesten, maar ben er mee gestopt in de hoop er minder mee bezig te zijn. Heb wel nog altijd acupunctuur (Van ronde 10 ongeveer, eerste instantie om PMS klachten te verminderen, en sinds ronde 15 ook voor zwangerschap te stimuleren) Verder verschillende dingen als tarwekiemolie geprobeerd, extra vitamines enz. en vanaf volgende ronde maca poeder
Ik ben 35 en zwanger van ons eerste kindje. Ik dacht ook dat het mij niet zou gaan lukken. Ik mag echter niet klagen (al is 1ste zwangerschap niet goed gegaan), statistisch gezien ben ik telkens redelijk snel zwanger geraakt!
Hier ook bezig voor ons 1e kindje. Wij zitten in ronde 21 nu (maar deze ronde word sowieso niks wegens cyste). Ik heb PCOS, onregelmatige cyclus, geen eisprong. Ik ben nu 29 (5 april word ik 30) en voor mij valt nu een droom in duigen. Ik had me altijd voor genomen dat ik voor m'n 30e ofwel zwanger ofwel een kindje zou hebben. En nu die verjaardag eraan komt word het moeilijk. Wij zijn sept 2012 gestopt met de pil, eerste maanden geen zorgen, dan begonnen met ovulatietesten. Die tekenden niet of bleven vals positief (logisch als je geen eisprong hebt). Daarna PCOS vastgesteld, gestart met Clomid en toen voor het eerst een eisprong gehad. Maar zonder resultaat. Januari zijn we dan ook beginnen temperaturen, en dat geeft me een beter zicht op mijn cyclus. Begin februari heeft manlief zich eindelijk ook laten testen (mannelijke trots, brrrr) en toen bleek het zaad niet goed. Direct overgeschakeld op IUI. 1e poging gehad afgelopen maand, maar na amper 4d ongesteld. Vermoedelijk heb ik ondanks de clomid en pregnyl GEEN eisprong gehad en is de follikel blijven groeien. Zit nu met een cyste van 24.5mm, en kan dus deze maand niet zwanger worden. De clomid heeft ook deze maand niet gewerkt (door de cyste wss), dus geen eisprong, dus mij een raadsel wanneer ik ongesteld ga worden. Moet binnen 14d bellen naar gynaecoloog om dan verder te zien. Hormoonwaarden zijn ook ietwat gestoord. Over het algemeen viel het de afgelopen maanden goed mee, maar sinds begin dit jaar valt alles me blijkbaar veel zwaarder (psychisch). De angst om kinderloos te blijven, boosheid omdat m'n lichaam niet mee wil, verdriet voor het gemis van iets wat er niet is, enz... een echte rollercoaster aan gevoelens. Wij zijn pas na ons 25 jaar gestart, omdat we pas eind 2012 in ons nieuwe huis konden en vooraf zwanger worden dus praktisch gezien niet haalbaar was. We woonden in bij schoonouders en dat zou voor veel wrevel zorgen. Nu kunnen we ons kindje alles bieden wat het nodig heeft. Alleen wil het kindje nu niet komen, ... Om alles een beetje te verwerken, ben ik een autobiografie aan het schrijven. Alles wat mij in m'n leven is overkomen (heel wat dus) schrijf ik neer op zo'n manier dat ik anderen in een gelijkaardige situatie een hart onder de riem kan steken. Ook daarin komt het onderwerp "onvervulde kinderwens" voor. Samen met de ervaringen van dames hier op het forum kan ik dat onderdeel goed verwoorden en alle aspecten ervan aan bod laten komen. Indien je interesse hebt om jou ervaring te delen, stuur een pb. Ik hoop je hiermee van dienst te zijn,
Bij de gyn een cyclus volging gehad d.m.v. verschillende echo's, uitstrijkje, bloedprikken op antistoffen voor clamidya en progesteron. Maar dat was bij mij allemaal helemaal perfect in orde. Ook semenonderzoek bij ml, hij zat bovengemiddeld Voor de zekerheid wil de gyn nog een kijkoperatie (THL) doen 24 mrt, voor de check op verklevingen, ze vond het lullig ons nu naar huis te sturen met probeer het nog maar een jaar, en dat er dan vervolgens toch verklevingen zitten. Maar de kans is zeer klein (omdat ik geen antistoffen had voor chlamidya). Ik hoop natuurlijk dat die THL niet nodig is, en dat ik vrijdag een pos zwangerschaps test heb.. maar ja, ik probeer zo min mogelijk te hopen, anders is de telleurstelling groot. We gaan dus nog een jaar zelf proberen, we hebben 40% kans dat het komende jaar lukt (En das vrij hoog voor medische wereldje). Heb elke maand klachten, zere borsen, misselijk, krampjes en steekjes, heb ook al rare afscheiding gehad, veel, weinig, bloedtandvlees, warm, koud, vaak plassen, weinig plassen, wel emo, niet emo, pfft maar aan de hand van mijn klachten durf ik dus niks meer te zeggen alleen afwachten. Ik hou ook geen rekening meer met eten en drinken, na maand of 8 als "zwangere" geleefd te hebben, ben ik gestopt voor de eisprong met er opletten en eigenlijk in overleg met ml en de gyn helemaal mee gestopt. Volgens haar was het zinloos, en is ontspanning beter dan er opletten. Zolang ik niet rook, geen drugs en niet 20 flessen wijn in een weekend op zuip, was er niks aan de hand . Maar moet wel zeggen, ronde 8 en 9 en ronde 14, waren verre weg de zwaarste emotioneel. We hebben het nu ook heel onze omgeving verteld (familie, vrienden en werkgever) en dat heeft veel rust gebracht. Ik kan nu gewoon er over praten dat scheelt echt heel erg veel voor mij, en kan ik je ook echt aanraden!! Dit verdriet elke maand, hoef en moet je niet alleen dragen!! OVer het algemeen reageert iedereen heel erg lief en begripvol , paar uitzonderingen natuurlijk, maar dat heb je altijd. en als ik nu een "off-day" heb, huil ik uit bij ml, en vervolgens bij mijn ouders en vriendinnen om een paar keer uit te huilen, helpt bij mij beter . Begin wel in april met een cursus, fotografie hopelijk geeft dat ook wat meer afleiding! Verder zijn we afgelopen november getrouwd, in dec huis gekocht/verhuist enz. dus ook in de drukke periodes, kon ik het niet echt loslaten Conclusie: geduld en hoop hebben en blijven houden.. en proberen het los te laten.. echt maar hoe je dat doet?!?! Diegene die me dat weet te vertellen, die neem ik mee uit eten haha. Maar misschien ook gewoon accepteren dat het nu eenmaal wat langer duurt. Heb opzich best wel een hoop hoopvolle verhalen van mensen gelezen die na 1,5 jaar, na 2 jaar als nog natuurlijk zwanger raakte.
Idem hier. Ik ben een paar maanden geleden 30 geworden, mijn vriend is eerder tegen de 31 en we zijn nu echt klaar voor een kindje. Het is nog maar de eerste ronde, maar ook ik heb mijn angsten en twijfels over de leeftijd. De risico's zijn hoger, de vruchtbaarheid minder... ik krijg het voortdurend te horen, soms gevolgd door een troostende "maar bij jou gaat het prima gaan hoor" als ze mijn beteuterd gezicht zien. Ik wacht dus een beetje bang af nu en durf gewoonweg nog niet temperaturen of er zodanig mee bezig zijn. Ik ben wel erg blij dat je dit topic aanmaakte, want ik begon me ook al kei oud te voelen..
Ik was 32 toen wij ronde 1 ingingen. We waren liever eerder gestart maar ja, we ontmoetten elkaar pas toen ik 30 was . We hebben een tijdje moeten wachten op uitslagen genetisch onderzoek, anders was ik 31 geweest. Ik maak me niet zozeer zorgen om mijn leeftijd voor de eerste, maar wel wat betreft een eventuele tweede. Dan loop ik toch op z'n vroegst tegen de 35 aan en dan vind ik het wel spannend worden. Ik heb ovulatietesten gebruikt maar het blijft een kwestie van geluk. Wij hebben altijd goed getimed, maar het was 'pas' in ronde 10 raak . Succes dames!
pff 30 is niks te oud!!! vooral niet luisteren naar al die andere mensen. Ik was ook al bijna 31 toen mijn meisje geboren werd en wij zijn ook voor 2e bezig. met 30e jaren zijn we toch gewoon nog jong!
Hier net 34 en in de derde ronde. Ik doe nog niks 'extra' gewoon op goed gevoel het gezellig maken. Cyclus kan ik nog niet echt over zeggen. Tot nu toe 28 en 30, tot zover nu nog tevreden. Ik hoop dat het ons gegund is en we niet te lang hoeven wachten. Wat betreft leeftijd had ik wel eerder willen beginnen, maar dat kon echt niet. Gezien m'n omgeving ben ik redelijk gemiddeld qua leeftijd. Ik vind het allemaal wel ontzettend spannend
misschien wel idd... het is dat ik vaak om de oren geslagen word met medische weetjes over 'vanaf je dertigste'... Het ging gewoon niet anders. Mijn vriend en ik zijn pas samen van ons 29ste, dus ja, dan kan je niet piepjong erin vliegen natuurlijk. Maar ik ben blij dat er lotgenoten zijn het doet me beter voelen!
Hier nog een dertiger. Wij hebben elkaar ook leren kennen toen we beiden bijna 29 waren. Nu na anderhalf jaar zijn we gaan proberen. We wisten al dat ik pcos heb, dus we zij meteen naar de gyn gegaan. 4 maanden moeten wachten, jaar hu zijnw e onder behandeling. Afgelopen week m'n eerste eisprong gehad, komende week bloed prikken om te zien of dat allemaal goed gegaan is en dan 19 mrt m'n nod. Spannend!!
Ik heb in mei 2012 mijn spiraal laten verwijderen en had in jan 2013 een positieve test in handen. Wij hebben onszelf toen een jaar de tijd gegeven. In de tussentijd 32 geworden. Ik vond het wel heel spannend, dacht dat ik eerder zwanger zou zijn op de een of anderen manier, maar na ronde 7 mag je ook niet klagen natuurlijk Toen ik het meer los liet (niet meer uitrekenen wanneer je eisprong precies zou moeten zijn etc.) bleek ik de volgende maand zwanger. Terwijl ik zelf dacht dat we de eisprong gemist hadden die maand i.v.m. drukke maand (Kerstmis, Oud en Nieuw... paar wijntjes op natuurlijk hihi). Zo zie je maar... die eisprong kan toch op een heel andere dag vallen, dan jij denkt. Heb ivm mijn leeftijd wel een combi-test laten doen trouwens. Nu is ze alweer zes maanden... Ik twijfel overigens over een tweede kindje, ben nu net 33 geworden... tijd begint natuurlijk nog meer te dringen nu. Mijn man wil het wel trouwens.
gewoon lekker je gevoel volgen. Als jullie allebei een 2e willen lekker gaan oefenen en dan komt het zoals het komt. Er zijn genoeg vrouwen die eind 30 zijn bij 2e of 3e kindje en dat gaat ook gewoon goed... Ik weet zeker dat er genoeg vrouwen hier op het forum ouder zijn en ook nog graag een kindje erbij willen en daar hebben ze groot gelijk in als hun gevoel dat ingeeft!!
Leuk om een topic tegen te komen van 30+. Moet zeggen dat er op de "andere kant" van dit forum (zwangeren) genoeg 30ers zijn hoor, je bent niet de enige . Ik was 30 toen ik zwanger werd van de eerste en inmiddels 33 en zwanger van de tweede. Ik heb me nooit druk gemaakt om mijn leeftijd, in mijn omgeving ben ik zeker niet de laatste of oudste zwangere. Soms vind je je partner gewoon wat later of studeer je langer door of zijn er andere dingen waardoor je op je 25e nog echt niet aan kinderen dacht. Ik heb iig niet het gevoel dat we laat zijn met het krijgen van kindjes, ook niet wat betreft een eventuele 2e of zelfs 3e kindje. Ik heb overigens nooit methodes gebruikt als temperaturen oid maar ik was beide keren vlot zwanger. Weet wel van ervaringen van vriendinnen dat eisprong soms op heel ander moment is dan ze dachten. Ovulatietesten hebben toen vrij vlot geresulteerd in een zwangerschap.
Wij zijn ook bezig voor ons eerste kindje. Ik ben 32 jaar, gestopt met de pil sinds eind februari 2013. Nu al een jaar bezig, helaas zonder resultaat. Ik slik al een jaar foliumzuur, heb van half juni tot eind december tarwekiemolie capsules geslikt en davitamon mama compleet. Sinds eind augustus hou ik mijn temperatuur bij en in augustus ook gestart met ovutesten. Mijn cyclus loopt tussen de 26 en 39 dagen, had het liever iets regelmatiger gezien. Ik kan mijn eisprong vinden met de ovutesten en de temp bevestigd dat. We hebben sexytime de ene ronde om de dag en de andere ronde iedere dag. Manlief heeft eind oktober al zijn zaad ingeleverd, vanwege zijn medische verleden. De uitslag was erg goed. In januari is mijn cyclus gevolgd bij de fertiliteitsarts in het ziekenhuis. Er was een eitje, die groeide goed, een goede eisprong, samenlevingstest was in orde, bloed laten prikken op progesteron een week na eisprong, die was ook goed. Nu ben ik aan het wachten op de uitslag van het bloedonderzoek of ik anti stoffen tegen clamydia heb, uitstrijkje of ik een soa heb of heb gehad was ook in orde. Daarna kom ik op de lijst voor een hsg, dan gaan ze je eileiders doorspuiten om te kijken of er geen verstoppingen of verklevingen zijn. Ik was al eerder klaar om aan kinderen te beginnen, manlief nog niet. Hij besefte toen nog niet dat het nog een tijdje duurt voordat je een baby in je armen hebt. Nu laat helaas het kindje op zich wachten. In het begin had ik ook sterk het gevoel te laat te zijn begonnen. Nu is het meer dat je eraan went dat er weer ongi komt, ook al hoop je nog steeds erop of het een keer raak zal zijn. Ik probeer genoeg afleiding te zoeken en is de ene ronde verdrietiger dan een andere, het kost wel veel energie. Ik zit nu in ronde 13, de ronde om nog een 2014 baby te krijgen, daarna zal het hopelijk een 2015 baby worden.
Erg leuk om te lezen en fijn dat er zo'n topic is! Inderdaad, in de dertig is echt een prima leeftijd. In mijn omgeving ben ik de jongste (30) en de meesten hebben nog geen kids. Wij zijn er zelf nu wel bewust mee bezig (vriend is bijna 33) en het is heel gewenst, maar eerder paste het gewoon nog niet in ons leven. Ik vind het wel heel spannend allemaal! Hoe is mijn cyclus zonder de pil, wat voel ik allemaal, wanneer zou het raak zijn... Succes allemaal meiden!
Ik mag hier ook meepraten al ga ik al richting het einde van 30+ Ik word over twee weken 38 Ik heb mijn droomvent pas anderhalf jaar geleden leren kennen, tot die tijd nooit de wens gehad om een kindje te krijgen maar dat is nu wel anders! Mijn vriend is al 42 dus wij zijn wel een soort van oud Door onze leeftijd en mijn lange pil gebruik, 20 jaar, mocht ik al redelijk snel bij een gynaecoloog langs komen. Ik ben zelf verpleegkundige en heb veel te maken met de gynaecologen bij ons in het ziekenhuis dus heb een van hen om advies gevraagd. Zodoende kreeg ik provera om een menstruatie op te wekken aangezien ik maar niet ongesteld werd en daarna ben ik aan de clomid gegaan. Wij zijn vanaf begin augustus bezig maar zitten eigenlijk pas in ronde twee. Sinds de clomid heb ik een eisprong en dus een cyclus, daarvoor niet. Mijn eisprong is afgelopen zaterdag geweest dus wij hadden een flink klusweekend Nu dus op het wachtbankje. De komende vier maanden gaan we dus zelf aan de slag met clomid nadat het twee cyclussen is gevolgd, mochten we na vier maanden niet zwanger zijn dan wordt er verder gekeken. Spannende tijden dus en voor jullie ook!
Leuk een 30+topic! Ik ben 35 jaar (vriend wat jonger, we kennen elkaar nu 3,5 jaar) en wij zijn ook bezig voor de eerste. Begin februari dit jaar gestopt met de pil een onttrekkingsbloeding gehad en daarna nog geen menstruatie. Ik ben ook gaan temperaturen, eigenlijk meer omdat ik het gewoon interessant vond om te zien wat mijn lichaam nu precies doet. Op dag 28 had ik de eerste positieve ovulatie test en dag 30 voelde ik mijn eispong. Volgens FF klopte dit precies. Nu zit ik op dag 35 en dus ook op het wachtbankje. Spannend! Nu is dit pas in de eerste ronde dus verwacht er nog niets van (maar hoop het natuurlijk wel ).
Ik heb dat ook gedaan na ronde 8 en moest toen nog een paar maanden proberen, maar daardoor wist hij al van onze wens af enz. en toen ik dus begin dit jaar terug ging, stonden we na 5 min met een verwijzing op zak weer buiten! Zeker omdat ik regelmatig ben enz, zijn sommige nogal geneigd bij je eerste bezoek te zeggen probeer nog ff, dus als je dan optijd je eerste bezoek doet Hoor van sommige trouwens verhalen, dat je voor de gyn moet temperaturen, ik hoefde dat niet (ze vond het achterhaalt) maar toch om je cyclus in kaart te brengen , wel een maand of 3 eens doen. (ik vond de impact erg groot, dus ben er ondertussen ook weer mee gestopt ) En zoals Goldfishie ook zegt, kost allemaal wel veel energie als het zo lang duurt hé, dat merk ik ook. Het is best overheersend in je leven.