gisteren was mijn eerste dag omdat ik maandag een afspraak had bij de CWI en natuurlijk de opnames. en nee hopen doe ik niet meer elke maand sinds wij weten dat het op de gewone manier niet kan. op een of andere manier kan je dat dan niet. ik wil verder en sta nu stil dat gevoel heb ik heel erg en vooral het feit dat je er zelf niets meer aan kan doen op het moment terwijl ik graag alles onder controle wilt houden. en dat is wel eens fustrerend. vrijen doen we nu met een ander inzicht, omdat we van elkaar houden en dat is dan wel weer fijn dat het geen verplichting is. het rare is dan wel weer dat als ik aan de icsi denk ik ook veel vragen voor mezelf heb. hoeveel emboy's laten we terug plaatsen bijvoorbeeld. ik wil niet weten bijvoorbeeld hoe veel embroy's er zijn ontstaan ten aanzien van wat er terug geplaats wordt. dat volet zo fout want de andere kunnen we in laten vriezen maar ja...kunnen er ook niets mee doen en dat wil ik dus niet weten. dat voelt gewoonniet goed. het is dus knap fustrerend voornamelijk. en het is zo moeilijk uit te leggen als je er niet midden in staat. mijn ouders weten het nu trouwens en ondanks dat mijn vader nooit zo veel zegd vind hij het zo verschrikkelijk spannend dat is echt super lief om te zien.
Oja, dat kan natuurlijk ook weer een dilemma zijn. Hoeveel worden er doorgaans terug geplaatst? wel meer dan 1 toch? En na het terugplaatsen mag je na 14 dagen testen of het ingenestelt is? Vind dit een goede uitleg van je. Bedankt!
geen dank meissie. we moeten een contract tekenen hoeveel er terug gaan. ik wil er bij zetten dat ik niet wil weten hoeveel er zijn ontstaan.
Ik hoop elke cyclus stiekem wel op een wonder, je hoort het natuurlijk wel vaker. Maar diep van binnen zegt een stemmetje dat dat niet voor ons is weggelegd en ik toch wel weer ongi wordt. Beetje dubbel dus. Je durft eigenlijk niet zo goed meer te hopen omdat je al zo vaak bent teleurgesteld....
Wij denken er nu ook al aan hoor, vooral nu met de kijkoperatie ook al IVF is genoemd tijdens ons gesprek. Ik weet ook nog niet hoe ik dat dan zou willen. Moeilijk he om zo'n keuze te maken.
Zora: het voelt zo als abortus als ik weet hoeveel wij er laten vernietigen en dat voelt zo fout na al de moeite die we hebben gedaan ervoor. zo vreemd eigenlijk. en hopen doen wij niet meer. voelt als niet mogelijk of zo...pffff Wondertje wanneer kom je nou...
pffff.... meiden... kan weinig zeggen, alleen dat ik heel veel respect heb! ik blijf hopen en duimen voor jullie! dikke knuffel rebbel
jullie kunnen ook weinig doen alleen hopen en er zijn voor ons. en voor mij betekend dat al heel veel
jeetje meisjes de tranen staan in mijn ogen. je kent elkaar alleen van internet maar toch gun ik het jullie zo! mijn wens is dan ook dat jullie snel zwanger mogen raken en kunnen gaan genieten van het wondertje (of twee/drie want met icsi/ivf is kans op meerlingen groot) dikke kus en een nog dikkere knuffel!
thank mik. ik heb nu ook tranen in me ogen hoor. maar goed ik ga er vanuit dat wij een tweeling krijgen en dat het de eerste keer gewoon raak is zodat wij of een prachtig kerstkado krijgen of een mooi verjaardagskadootje voor mij.
@steenbokje: kijk! als je zo positief blijft, moet het helemaal goed komen! @maranka: ja de 1e keer was dat bij Milan ook, maar nu huilde hij echt veel erger ook, misschien ligt het aan de manier waarop ze de spuit zetten ofzo... liefs rebbel