Ok, nu dan eindelijk mijn bevallingsverhaal: Na het drankje wat ik gedurende de middag had opgedronken, kreeg ik toch menstruatiepijn. Ik zat te wachten op diarree, maar dat bleef uit. De menstruatiepijn was het ene uur erger dan het andere, maar kwam niet regelmatig ofzo. Op een gegeven moment zijn we maar gaan slapen. Ik mopperde, want het was vast weer vals alarm, blablabla... Tja en mannegie viel in slaap en bij mij werd de pijn erger dus ik kon niet slapen. Om een uur of 1 mannegie wakker gemaakt en even douchen. Mannegie ging maar een beetje voorbereiden en ik ging nog even liggen. Tijdens een kramp voelde ik zoiets als: plop, plop. En daarna werd het vochtig: mn vliezen. Martijn belde de vk dat we naar het ziekenhuis zouden komen. Eenmaal in de auto kwamen de weeën al om de 2 minuten. In het ZH bleef dat zo doorgaan. Ontsluiting: 4 cm. Ik ben lekker in bad gegaan, waar ik direct kon ontspannen. Maar het was toch erg benauwd in bad (heb dat met douchen ook wel) en mn hartslag ging omhoog. Ik ging er even uit om te plassen en werd toen helemaal misselijk en heb overgegeven. Dus maar niet meer in bad. Daarna heb ik afwisselend gestaan, gelopen, op de bal en in bed mn weeën opgevangen. Ik had zelf amper besef van tijd, maar zag wel de uren verstrijken op de klok. Toen het hoofdje in zicht kwam haalde Elke er een spiegel bij en zag ik een plukje donker haar. Dat motiveerd enorm, maar er zat geen schot meer in. Tussen de weeën viel ik zelfs in slaap, zo moe was ik. De weeën kwamen steeds minder regelmatig en werden minder krachtig. We probeerden nog van alles, op de wc, beetje staan en dansen (pff....), tegen het bed aan leunen... Tja en toen werd de dokter erbij gehaald. Ze overlegden een tangverlossing. Op dat moment vind je alles prima. Ik vond die lepels er wel erg groot uitzien. De dokter legde alles uit en begon met een dikke knip, anders pasten de lepels er niet bij in . Tja en toen die erin werden geplaatst, au, au, au! Toen kon ik tussen de weeën door nog amper ademen, maar gelukkig na een paar keer persen en een dokter die hard stond te trekken voelde ik ineens wat flubberen. Ik had mn ogen dicht en dus niks in de gaten. En toen voelde ik flubber op mn buik en besefde ineens dat ze er al was. Martijn vond het erg heftig. Hij wilde bijna de dokter opzij gooien. Terwijl hij met zn koeien toch echt wat gewend is. Ik heb zelf tot dat laatste niet doorgehad dat het een zware bevalling was. De Vk´s waren super en daardoor bleef ik heel ontspannen. Ik ben heel blij dat ik in t ZH bevallen ben. Anders had ik voor die tang alsnog naar het ZH gemoeten. Het is waar dat de pijn meteen wegzakt als je baby er is. Alleen de nageboorte en het hechten voelt nog even akelig. Ze hebben ons lang alleen gelaten met Linde. Daarna hebben ze haar aangelegd en mocht papa haar aankleden. Ze kreeg een kralenarmbandje met haar naam, zo schattig. Om een uur of 4 gingen we op weg naar een eigen kamer. Ik kon niet staan, laat staan lopen. Ze hielpen me veel met aanleggen, Linde dronk direct goed. Maar als ik zelf aanlegde ging het mis. Ik zag dat niet zo ernstig en nam die paar blauwe plekken voor lief. Dat die veranderen in kloven wist ik ook niet. Omdat het niet goed ging, hebben ze me in de dagen erna geleerd om zittend aan te leggen. Zitten deed heel zeer aan mn hechtigen, maar dit was mijn enige mogelijkheid om goed aan te leggen. Soms waren we 1,5 uur bezig voor ze juist was aangelegd. Eén zuster was heel fanatiek en heeft uren naast me gezeten. Ik ben haar heel dankbaar daarvoor.
wat een verhaal Jannegie... ik denk trouwens dat het voor een man toch akelig moet zijn om je vrouw zo te moeten zien lijden
ohja zora, voel je nog niks? hihi, niks wat op een innesteling kan duiden? als jij je niet gek laat maken, doen wij het wel
Wat een verhaal Jannegie... en flubber.. da's het juiste woord.... zo voelde het inderdaad. Een flubber en direct een krijs.... heerlijk .
Ja, dat gevoel ken ik dus ook niet. Net als die knip (gelukkig, hihi). Wat een verhaal Jannegie! Heftig hoor! (en toch krijg ik meteen een gevoel van : ik wil nog een keer, hihi .. zal t onbekende zijn he? ) @ Truus : helaas niet. Zat er 2 kilo vanaf, zit er nu weer 3 kilo vanaf. En daarnaast zit er nog echt een buik in de weg ... grrr. ...en dan te bedenken dat mn buuf een maandje terug zei dat ze weer dr broeken aankon ... ze is 14 sept. bevallen.. grrrr
Denk het niet, want dat dacht ik ook toen ik het las . En heb helaas ook een knip (en een scheur) mogen ervaren.....Maar goed die ontstonden (en werden) tegelijk met het geflubber gemaakt. Wat een heerlijk gevoel was dat, direct die kleine op je buik... (droom zwijmel droom).