Ik zit met het volgende dilemma. Zonder teveel in detail te treden is het zo dat mijn ouders deze week faillissement aan gaan vragen omdat hun bedrijf totaal aan de grond zit. Ze zijn op privé gebied ook aansprakelijk. Wij zouden eigenlijk in nl op vakantie gaan maar man heeft een super last minute gevonden voor komende maandag, 12 dgn. Wij hebben als gezin ook best een druk en pittig jaar gehad en ik moe zeggen dat ik idd ook wel toe ben aan tijd samen EN lekker weer! Het voelt alleen niet fijn om nu weg te gaan. We weten niet hoe het gaat lopen. Misschien gaat het met een curator allemaal niet zo snel maar ik zou me ook enorm rot voelen als "ze" bij mijn ouders de boel "leeg komen trekken" en ik ben er dan niet voor ze. Man zegt dat mijn ouders zouden willen dat we gaan omdat zij weten hoe ons jaar is geweest. Mijn zus snapt het dat ik met de twijfel zit maar vind het lastig om te zeggen wat zij zou doen. Man heeft maar 3 wkn vakantie dus later gaan gaat niet. Wat zou jij doen in een soortgelijke situatie?
Ik zou gaan.. Je zou dit toch ook aan je kinderen gunnen later? Als je in de zelfde situatie zou zitten... Waarom moeten jullie bij alle ellende zijn?( ja om je ouders te steunen) maar ik zou dat niet verwachten van mijn kinderen, en hun gewoon een lekkere vakantie gunnen! Ik denk niet dat je ouders het leuk vinden als jullie bij hun zijn, en de vakantie afzegd, terwijl je het zelf ook erg goed kan gebruiken zo'n vakantie..
Kun je niet uitzoeken hoe lang dat gaat duren met die curator? Zonde als je zit te wachten en het blijkt nog 4 weken te duren... Ik zou denk ik niet weggaan als ze dan precies het huis kwamen leeghalen...M Moeten jullie daar eigenlijk bij helpen, hoe werkt dat precies?...of nemen ze alleen de waardevolle zaken mee en zijn ze zo klaar?... Lastige situatie hoor. Kan me namelijk ook heel goed voorstellen dat je zelf enorm aan vakantie toe bent als je een zwaar jaar achter de rug hebt...Veel wijsheid toegewenst!
Ik zou ook gaan, tenzij jij nu al weet dat je het op vakantie niet van je af kunt zetten en er dus niet van zult genieten. Een faillissement is echt niet zo maar geregeld, dat gaat wel even duren allemaal. En je kunt als je je er naar bij voelt het misschien ook overleggen met je ouders? Dan weet je ook wat zij van je verwachten. Heel naar voor je ouders trouwens! Het is al zo'n moeilijke tijd.. Sterkte!
Ik weet niet wat ik zou doen. Mijn moeder is een jaar of 6 geleden ook failliet verklaard en ik had op dat moment gevoelsmatig echt niet op vakantie gekund. Ik zou mij op vakantie gruwelijk veel zorgen maken, maar dat ben ik. Ik lees uit je verhaal dat je een heel zwaar jaar hebt gehad, wat dat betreft zou ik gaan. Succes met je beslissing.
Ik zou gaan, een aanvraag gaat niet zo erg vlot. Daarnaast vind ik dat jullie het als gezin ook hebben verdiend.
Gaan. Mijn s.ouders zitten in een zelfdr situatie en duurde allemaal heel lang. Hun spullen staan er nog, hebben ze niet meegenomen
Ligt echt aan de band met je ouders, en hoe je ouders zelf daarop reageren. Als ik een goede band zou hebben met mijn ouders in jouw situatie en ik ze gebroken achter zou laten, zou ik niet kunnen. Misschien met de kosten van de lastminute met zijn allen er even tussenuit? Midweekje ergens, heb je toch nog een vakantie, maar dan wat aangepast?
Ik zou denk ik niet gaan, zou me op vakantie totaal niet fijn voelen, wanneer ik zou weten dat het mijn ouders helemaal niet goed gaat en alleen maar aan hun denken ipv aan leuke dingen. Zelfs al heb je zelf een zwaar jaar achter de rug, en heb je het zeker verdiend, ik voor mezelf zou het niet kunnen.
Ik zou absoluut niet gaan, geen denken aan, als je weet dat dit er aan komt zou ik voor mijn ouders klaar staan, ik zou ook echt niet lekker kunnen genieten wetende dat mijn ouders op dat moment alles kwijtraken. maar goed niet iedereen zit zo in elkaar, dus je moet bij jezelf nagaan, hoe zou jij het vinden als jij in die situatie zou zitten, zou je hulp van je ouders willen, fijn vinden, of zou je het leuk vinden als hun lekker aan het vakantie vieren zijn terwijl jullie alles kwijt zouden raken. succes met je keus.
ik zou niet gaan, ik zou me erg egoistisch voelen als ik wel zou gaan ongeacht wat ik zelf meegemaakt zou hebben, het zijn wel je ouders die zouden ws als jij in zo;n situatie zat ook niet gaan en er 24 voor je zijn.....
Ik zou het voorleggen aan je ouders, dan kun je misschien met een prettiger gevoel gaan. Succes/sterkte ermee!
Lastig om te adviseren, ik baseer het ook op hoe mijn relatie is met mijn ouders en hoe zij zouden willen dat ik zou reageren in deze situatie. (Die is zeer goed overigens.) Met die gedachte: Ik zou wel lekker gaan, ik zou dan wel met mijn ouders het erover hebben, hoe jij erin staat en dat je er graag voor ze wil zijn. Maar jij hebt nu ook je eigen gezin waar je aan moet denken. Heb ik van jou niet eens een topic gelezen dat jullie een beetje langs elkaar heen leefden? Zo niet excuus, maar zo wel, is dit zeker een moment om aan jou en jouw gezin te denken. Dan kan je daarna met hernieuwde energie ook weer wat daarvan aan je ouders teruggeven.
ik vind dat je moet gaan. Al hoe wel zorgen loos zal het niet zijn. Maar probeer er een beetje van te genieten. Als jij terug komt heb jij wat extra energie op gedaan om je ouders verder te kunnen steunen. En als je band goed is met je ouders denk ik zelfs dat je ouders er op zullen staan dat je gaat. Die ellende hangt nu toch al boven hun hoofd. Steunen kun je altijd nog en je kan ook even elke dag even bellen. Zo te lezen blijft je zus wel in de buurt? Dus kies ook ( gewoon even voor je eigen gezinnetje ) om daarna er te kunnen zijn voor je ouders!
Ik weet bijna zeker dat mijn ouders zullen zeggen dat we gewoon moeten gaan. Mijn vader sowieso! Maar het voelt niet lekker! Ik "kan" al veel minder doen. Woon op dik een uur rijden. Vanavond gingen ze bij elkaar zitten, zus en broer werken bij mijn ouders. Morgen moeten ze naar de rechter dan gaat zus mee. Ik kan niet want zoon moet naar psz. Het idee dat ik in het buitenland zou zitten en er niet zomaar heen kan als er iets is staat Me niet aan. Misschien gebeurt er wel helemaal niks de komende wkn maar ik denk niet dat ik het zou kunnen verkroppen als er wel allerlei narigheid gebeurt en ik ben er niet om te helpen/ steunen. Ik ben er dus al uit dat we niet naar het buitenland ga maar gewoon en weekje in nl wil, dan kan ik iig makkelijker op en neer als er iets is.
Idd, dat zou ik ook doen. Wel weg, maar in Nederland. Ik zou me toch nog bezwaard voelen, maar jouw gezin kan hier ook niets aan doen. Voor hun is t ook fijn om even op vakantie te zijn.
Ik zou gaan, leuk voor je kinderen! Het faillissement van je ouders is, hoe vervelend ook, hun verantwoordelijkheid dus ik zou ze steunen wanneer ik terug zou zijn van vakantie. Maar in de tussentijd hoeven jullie je gezinsleven niet om de sores van je ouders te laten draaien, ze zijn volwassen en komen hier wel weer bovenop. Veel plezier!