Onze kleine grote meid van 8,5 maand is helemaal uit haar ritme, ik heb geen idee waardoor en wat ik het beste kan doen. Even mijn verhaal. Van vrijdag op zaterdag is ons meisje erg ziek geweest (constant overgeven, tot wel zo een 30x) ze heeft dan ook een nachtje in het ziekenhuis gelegen. Maar sindsdien is ze helemaal uit haar doen, ik heb geen idee of het komt omdat ze ziek was, doordat ze in het ziekenhuis heeft gelegen, doordat ze toevallig een sprongetje er vlak achter heeft gekregen of dat het gewoon bij een levens fase hoort waar ze nu in zit. Er is volgens mevrouwtje op het moment namelijk maar 1 ding goed en dat is vasthouden.....Slapen overdag wil ze niet meer althans niet in haar bed, wel bij mama opschoot maar zodra ze in bed ligt is het na een half uur huilen of wat zeg ik Krijsen (totaal overstuur is ze dan de arme meid). Savonds het zelfde verhaal slapen wil ze pas als papa en mama naar bed gaan en ze tussen ons in mag liggen totdat ze slaapt. Natuurlijk wordt er nu gezegd ja maar daar moet je niet aan toe geven maar geloof me als je ziet hoe overstuur ze is als ze naar bed moet dan kan je niet anders. We hebben al geprobeert haar te laten huilen zodat ze in slaap zou vallen maar na 20minuten krijsen valt ze nog steeds niet in slaap... Overdag gaat het ook zo de hele dag door maar ook als ze niet hoeft te slapen, zo leuk als ze de wipper vroeger vond zo verschrikkelijk vind ze het nu nog voordat ze er in zit strekt ze zich volledig en zet het op een schreeuwen. De box gaat nog wel maar ook dat is na 20minuten echt klaar. Alleen op schoot bij papa of mama wil ze dan. Voeding geef ik nog steeds op verzoek maar als ze zo een bui heeft wil ze ook niet drinken dan trekt ze af en toe wild aan mijn tepel om vervolgens zich zelf huilend "achter over te gooien". Het is niet dat ik dan te weinig melk heb daar was ik eerst bang voor maar tijdens het kolven kwam er meer dan genoeg uit. Maar goed op dit moment zit ik dus volledig gebonden aan ons meisje, niet erg hoor begrijp me niet verkeerd maar even naar de wc gaan zonder een krijsend meisje in de woon kamer achter te laten zou ook wel fijn zijn. Ze heeft wel vaker zo een dag gehad maar dan was dan ook maar 1 dag en niet bijna een hele week. Wie helpt mij met de gouden tip? Heel verhaal maar goed ook wel even lekker om het van je af te schrijven. Bedankt alvast
Ik heb helaas geen tips voor je, maar ik weet wat je bedoelt, misschien toch de 8-9 mnd sprong? Sinds een tweetal weken is mijn dochtertje ook erg lastig. Ze beseft dat mama ook even weg kan gaan en zet het dan ook op een huilen. Slapen overdag is een hel (ze slaapt max. 1u overdag als ik geluk heb) en 's nachts wordt ze vaak wakker, is erg onrustig. Drinken wil ze bijna niet, ze drinkt amper 200 ml per dag Eten met een lepeltje doet ze gelukkig wel, dus geef ik vaak pap of fruit met melk doorheen. Veel succes ermee! Hier gaat het al ietsje beter maar Louiza heeft altijd erg last van sprongen en die kunnen soms enkele weken duren...
Een kleine troost dat ik iniedergeval niet de enige ben . Drinken gaat hier gelukkig wel erg goed (te goed? ) ze drinkt bij elkaar overdag (gemeten op een dag dat ik alles heb afgekolfd) minimaal al 800cc en snachts denk ik bij elkaar ook nog wel 200cc dus ruim een liter . En daarbij vind ze eten geweldig, soepstengel, liga, rijstewafel allemaal prachtig ook pap, fruit en groente gaat er goed in. Honger kan het dus iniedergeval niet zijn . Normaal heeft Jamila helemaal geen last van sprongetjes oid daarom vroeg ik me ook af of het een sprongetje kon zijn. Ik heb ook nog even gedacht aan verlatingsangst maar ze doet het ook als ik haar in de wipstoel zet terwijl ik er naast zit dus dat kan het volgens mij ook niet zijn... Nog even wachten op de "goude tip" dus
Alsof je mn dochtertje beschrijft Ook zij is hier rond de 8,5 maand mee begonnen, en nu bijna 2 maanden later is het helaas nog niet helemaal over maar al wel een stuk beter. Heb dus ook geen tip voor je maar lees zeker met je mee! Groetjes Jessy
Erg van toepassing allemaal op mijn dochtertje. Senna is hiermee begonnen toen ze bijna 8 maanden was, alhoewel het overdag wel meevalt. Bij haar is het vooral de nachten waarin ze aan het spoken slaat. Ik vermoed sprongetjes, dromen, verlatingsangst, tandjes..... van alles wat hier. Ben bang dat het een kwestie van uitzingen is (en dat doe ik dan maar vaak overdag met haar).
Oh wilde je niet ontmoedigen . Wie weet gaat het bij je dochtertje veel sneller? Elk kind is tenslotte anders he Maar ik weet hoe je je voelt, is niet altijd even leuk dan Groetjes Jessy