Stel er zijn problemen....... Kun jij dingen goed loslaten? Ik probeer dat wel altijd.... maar het lukt me gewoon niet! Vind dat heel erg moeilijk. Terwijl het vaak zo zonde is van je tijd.
Nee, vooral als ik eens iets naars gelezen of nog erger gezien heb (denk aan (kinder) mishandeling, incest etc) kan ik daar echt door van slag zijn. Ik zit nu zelf in een heel onzekere tijd wb mijn zwangerschap en zit nu al ruim een week te piekeren of het allemaal wel goed komt. En ook al heb ik vandaag een hartje gezien, het is niet zeker of het wel goed is. Dat houdt me dat eigenlijk de hele dag door bezig. En ook als ik hier bijv op het forum iets lees over een ernstig ziek of overleden kind, kan ik dat echt moeilijk loslaten.
Nee ik ook niet... Helaas kan uren, dagen over iets piekeren . Maargoed stukje van mij. Heb mindfulniss geprobeerd, maar dat kanjers voor mij. Lag alleen al dubbel van wat ze zei...
Dat kan ik me goed voorstellen! Ik hoop voor je dat alles ok is en dat je daarna kunt genieten van je zwangerschap. Hoop dat er snel zekere tijden door je aanbreken. En dat je kindje gezond is. Ik heb dat met het zilveren kruis verhaal. Ook al heb ik het zwart op wit staan dat ik in elk ziekenhuis mijn keizersnede mag laten doen....toch ben ik er nog steeds mee bezig! Het laat me maar niet los. Bang voor een rekening van 7.000 ofzo...... En aangezien het al heel snel DE dag is......
Ja, dat hopen wij ook..... En inderdaad....ik kan me goed voorstellen dat je daar over piekert hoor. Ook al heb je het zwart op wit staan! Bij de gedachte alleen zou ik ook slapeloze nachten krijgen, volgens mij
Nee, ik kan heel lang blijven piekeren ook over hoe het anders had gekund of wat er gebeurd was als ik zus en zo had gedaan, of dit of dat had gedaan. Door de zwangerschap waarschijnlijk ben ik wel makkelijker afgeleid voor zaken die niet me de baby en zwangerschap te maken hebben. Kan dat? Ineens vind ik heel veel zaken minder belangrijk. Langzaamaan beetje coconnen ofzo...
ja ik kan dingen rredelijk snel loslaten. Ik pieker hooguit een dag of 2 a 3 en dan is het echt over. Ik kan er in blijven hangen, maar heb ik niets aan. Ik kan die knop redelijk snel omzetten. Ik doe er wat aan of niet. Heb ik iets fout gedaan of gezegd, zeg sorry en probeer het recht te zetten. Als ik besluit er niets aan te doen, dan moet ik er ook niet over piekeren. Het is dan een bewuste keuze. Het kan inderdaad minder worden door zwangerschap. Je gaat prioriteiten verleggen. Iets anders om je druk om te maken ik heb het ook pas sinds mijn zwangerschap en ik heb het daarna aangehouden. Het beviel me wel haha
zal wel moeten. Afgelopen week bij een lijkvinding geweest waarbij zijn 5 jarige zoontje betrokken was (leefde nog) maar dat hakte er ook wel even in. Ik MOET het loslaten, anders wordt mijn werk niet haalbaar.
Nee totaal niet. Pieker me helemaal suf over dingen. Na een gesprek neem ik het nog heel vaak in mn hoofd door en bedenk ik vanalles wat ik beter of ipv had kunnen zeggen. Erg vermoeiend...
Sommige dingen wel en sommige dingen niet. Echte problemen kan ik nooit loslaten, dan blijf ik malen en denken over oplossingen. Als ik eenmaal een oplossing heb kan ik het wel weer zo loslaten. Dingen die ik zie en hoor op tv of radio die kan ik zo loslaten. Vind het soms vreselijk, maar kan het een half uur later alweer vergeten zijn.
Nee, echt totaal niet. Lijkt me ideaal, om je ergens makkelijk overheen te kunnen zetten of te denken van 'We zien morgen wel weer verder' en dan de rest van de avond gewoon aan andere dingen te denken..
ja hoor.. heb ik echt totaal geen moeite mee. zeker als het een 'ver van mn bed show' is. mn eigen gezin, en mn eigen problemen zijn voor mij belangrijker. ik praat daar ook niet over met een ander.
Ligt er aan wat ik los moet laten. Situaties binnen mijn gezin laat ik moeilijker los dan situaties daar buiten. Voorheen heb ik hier heel veel moeite mee gehad, maar ik kan er niets mee. En kan me dan wel druk maken om die situaties (buiten mn gezin) maar ik schiet er niets mee op.
Ja ik kan dingen makkelijk loslaten, gelukkig maar want anders zou ik niet meer kunnen werken. Ik probeer altijd zo realistisch mogelijk te blijven en uit elk negatief iets, iets positiefs te halen en dit gaat me goed af.
Vind het heel moeilijk, al gaat het beter dan voorheen. Maar deze week zit ik enorm in een dip vanwege perikelen bij dochter in de klas. De meeste moeite heb ik dan dat ik het niet kan oplossen.... er komt dan ook echt niks uit mijn handen en moet er steeds aan denken.....