Ik heb een ondzettende lieve en zorgzame vriend, is ook een leuke vader , maar praten met hem over dingen die voor mij belangrijk zijn of waar ik mij druk over maak zit er niet in. Zoiezo als ik aangeef dat we savonds even moeten praten omdat ik iets kwijt wil of wil bespreken dan zegt ie prima ,maar als de kids dan op bed liggen zal hij er nooit op terugkomen en zucht dan als ik het zelf ter sprake breng. Ook kan ie midden in een gesprek wat eigenlijk voor beide belangrijk is zeggen dat we naar bed gaan want hij moet er weer vroeg uit. Geeft soms heel veel frustratie van mij kant maar na 14 jaar snap ik ook dat ik hem niet kan veranderen , en gelukkig heb ik mijn moeder nog bij wie ik mijn hart kan luchten