Mijn beide oma's gingen echt niet met hun kinderen naar de speeltuin. Kinderen vermaakten zichzelf of elkaar, geen ouder die daar veel naar omkeek. Ik hoorde laatst op de Engelse televisie dat in de jaren 60 70% van de 6-jarigen alleen buiten speelden. En dat iedereen op zijn 12de alles buiten alleen deed. Tegenwoordig had ruim 30% van de 12-jarigen nog nooit alleen buiten gespeeld. In de tijd dat ik bij mijn jongste in de speeltuin, kinderboerderij, Ballorig enz, enz, kan ik aardig wat keuken kastjes schoon maken. Daarnaast hebben wij meer huishouden. Vroeger had je zondagse kleren en doordeweekse kleren. Die wisselde je om de 3-4 dagen. Tegenwoordig krijgt iedereen elke dag schone kleren. Soms 2-3 keer per dag. Ook omdat we veel meer spullen hebben, moet er meer schoon. Ik denk niet dat wij het moeilijker hebben, maar wel dat wij het onszelf moeilijker maken.
Over dat laatste...het lijkt idd alsof we tegenwoordig allemaal veel gevoeliger zijn voor de mening van een ander. En ik denk dat dat weer komt omdat we via internet en social media steeds meer meningen tot ons krijgen. Iedereen lijkt een super kort lontje te hebben. Gister hier bv nog een topic over tablet waarin ik aangeef dreumesen en peuters veel te jong te vinden om überhaupt achter zo'n ding te zitten laat staan er zelf 1 te hebben. Komt er meteen een reactie waarom iemand die dat wel doet dan een mindere moeder is? Uhhh ik heb het helemaal niet over betere en mindere moeders gehad, maar puur: ik vind... En die topics in de trant van: kijk mij eens een slechte moeder zijn...waarin "opgebiecht" wordt hoe slecht ze wel niet eens doen. Het wordt gebracht alsof het luchtig en grappig moet zijn...en misschien bedoelen sommigen het ook zo, maar van het gros denk ik dat het echt is om iets te bewijzen of om bevestiging te vragen van: kijk eens, jullie doen dat toch ook wel? Ik kan ook oprecht niet begrijpen hoe je als het over opvoeding van kinderen gaat of hoe je eten oid met kinderen aanpakt iemand zich verdrietig of aangevallen kan voelen van meningen op zo'n forum...het zal mij jeuken zeg.
Ik kan dat wel begrijpen. Het opvoeden van je kind is het belangrijkste wat je in je leven kunt doen. Logisch dat daar vaak over getwijfeld wordt en onzekerheid bij komt kijken. Daarbij voedt iedereen op een andere manier op omdat iedereen anders is, dat zie je hier wel op forum. Maar ga je mij aanspreken over mijn opvoeding dan is het logisch dat ik mezelf aangevallen kan voelen en er misschien onzekerheid bij komt kijken en andersom zal dat voor jou ook gelden, kijk alleen maar naar jouw aversie tegen dat soort topics. Vroeger was dat echt niet anders, daar zullen ook veel ouders zich onzeker hebben gevoeld over hun opvoeding. Maar de gehele maatschappij zat toen anders in elkaar, de rolverdelingen waren anders, daar moesten ouders hun kinderen wel meer loslaten. Een gezin van 15 kinderen is heel anders dan een gezin van 2. Oudere kinderen voedden de jongeren op en er was inderdaad veel meer sociale controle. Moeders moesten dingen wel meer loslaten omdat ze niet anders konden. Nu worden op andere vlakken kinderen meer losgelaten zoals bijvoorbeeld een kind onderbrengen bij een opvang omdat beide ouders moeten werken. Kortom, volgens mij is het nu niet zo dat ouders het zwaarder of minder zwaar hebben, je maakt keuzes om het leven aan te kunnen en om het zo leuk mogelijk te houden, zo was dat vroeger niet anders de maatschappij zat alleen totaal anders in elkaar.
Even off-topic: Wellicht interesseert je mijn mening niet maar ik lees jou o.a heel erg graag hier.( ik lees al veel langer mee dan ik me geregistreerd heb).Ik vind je heel duidelijk (en soms direct) beargumenteren en daar steek ik soms ook weer wat van op. Daarnaast is een forum wel een hele makkelijke en snelle manier om je mening te polsen en ik denk dat veel mensen ook echt wel wat hebben aan de tips die gegeven worden.
Inderdaad doet social media ook veel. Alle bedoelde en onbedoelde adviezen die je weer onzeker maken. ikzelf kan me bijv suf piekeren of ik er wel goed aa doe om mijn zoon van 14 mnd om 4.30 uur iedere ochtend een papfles te geven. Hij wordt dan met honger wakker. Ik ben dan bang voor gewenning. Maar doordat gepieker en zoeken naar info op internet slokt dat een hoop energie en tijd op. Zonde eigenlijk maar toch doe je het. Mijn schoonvader zei altijd dat ze de kinderen tot 4 jaar regelmatig in de box zaten en hij en zijn vrouw werkten dan op de boerderij. Ik kan me daar niks bij voorstellen, de oudtste van 4 kan iknu wel even alleen laten als ik wat op de boerderij moet doen, maar de jongste gaat overal mee naartoe en wil ook bijna niet meer in de box. Is het dan een kwestie van hij heeft niks te willen, vroeger zaten ze immers ook meer in de box. Wbt info oo internet, mijn moeder zei wel dat als ze vroeger met ons de dingen had geweten wat ze nu wist had ze het lang niet zo moeilijk gehad. Dus het heeft ook wel voordelen. maar het slaat soms zo door, als baby al een scheet dwars heeft zitten of een jengeldag heeft wordt er alweer een topic geopend.
Ik denk inderdaad dat we nu veel meer focussen op wat er wordt geschreven over opvoeden in plaats van ons instict te volgen. We leven in een tijd waarin alles maakbaar lijkt en dus perfect moet zijn. Ik probeer dit wel los te laten en te volgen wat bij ons past en wat een kind nodig heeft. Mijn kind nodig heeft. Vroeger was het zeker niet allemaal goed, maar tegenwoordig vind ik het te veel doorgeslagen in alle onderzoeken en elkaar bekritiseren op wat goed en niet goed. En nee, ik heb geen last van de vraag hoe ik alles voor elkaar moet krijgen. Douchen neem ik alle tijd voor en ook voor huishouden. Mn dochter moet zichzelf ook kunnen vermaken.
Ik had een heel verhaal getypt. Maar het kwam hier op neer. Heeft denk ik te maken met perfectionisme. En ik ben geen perfectionist. Mijn huis is over het algemeen schoon en opgeruimd, maar er liggen wel eens kruimels. De meiden gaan niet elke dag uitgebreid in bad en ik ben misschien een paar kilo te zwaar. Maar ach, voor mij valt daar mee te leven. Ik denk dat de balans hier prima is.
Vroeger had je veel meer hulp uit je sociale en familie kring, nu is het allen voor zich. En wat je zegt als ik soms zie hoe kinderen zijn in openbare gelegenheden Ik heb gelijk gezegd zo wordt mijn kind niet, zal vast wel eens wat mee gaan maken, maar doe er alles aan dat dat niet gebeurt en ik geloof dat ik een vrij makkelijk kind heb. Ruimt aan het eind van de dag keurig zijn eigen spullen op en dat ga ik mooi stimuleren. Sinds hij een maand of 7 is ga ik elke week een keer ergens met hem lunchen en dat gaat wonderbaarlijk goed. Kind kan prima zelf spelen en heb dat vanaf dag 1 gestimuleerd. Hij zit nog steeds zeker een uur per dag in box, mamma handjes vrij En vind kleuren helemaal leuk. Ook op de opvang gedraagt hij zich meestal voorbeeldig. Hij kijkt trouwens nooit TV, speelt met houten speelgoed en boekjes. Kinderen van tegenwoordig krijgen heel veel meer indrukken dan 40 jaar geleden daardoor worden ze misschien ook wel wat moeilijker.
Ja zeker als het om je kinderen gaat is ook het belangrijkste. Het zal wellicht ook een stukje karakter zijn...iemand die snel onzeker is voelt zich op dit gebied misschien ook sneller aangevallen. Kijk als iemand zegt: ik vind jouw kind een rotkind, dan zal ik mij echt aangevallen voelen en in de hoogste boom zitten. Maar als iemand het bv raar vindt dat ik mijn kinderen niet straf maar een andere manier gebruik om hen iets te leren dan zal mij dat echt niks uitmaken. Als de gelegenheid zich ervoor leent zal ik zeker uitleggen waarom maar het doet mij verder niks.
Dan is de balans idd helemaal prima. Wat ik bedoel is bv ik ben een poetsmiep en ik kan er dus niet tegen als er wat kruimels liggen...tenminste die mogen gerust vallen maar die ruim ik direct op. Maar daarin mogen wij verschillen. Het probleem wat ik hier op het forum ervaar is dat wanneer ik bv post dat ik dus niet tegen kruimels kan dat iemand die dus wel kruimels heeft liggen dan meteen reageert met: o dus ik ben een slechte huisvrouw en moeder omdat mijn huis niet spik en span is Snap je. Het maakt mij helemaal niet uit dat er bij jou kruimels liggen en andersom zou het jou ook niet uit moeten maken dat die er bij mij niet liggen. Het maakt iemand geen beter/slechter mens of moeder.
Nou, toen ik die post van Boomm las over de vrije opvoeding moest ik in eerste instantie ook echt op mijn handen gaan zitten en wilde ik mijn manier van opvoeden verdedigen. (uiteindelijk toch niet gedaan, want inderdaad: het doet er niet dat Boomm dat vindt. Dat maakt mij geen betere of slechtere moeder.) Maar ik snap die reactie dus wel, alleen is het de kunst om het niet op jezelf te betrekken.
Haha ik weet precies welke je bedoeld...het viel mij ook op ja. En vooral dat die kinderen zo losgeslagen zijn Ach ik weet hoe mijn kinderen zijn en die zijn echt alles behalve losgeslagen. Ik voelde mij oprecht niet aangevallen...kreeg alleen een gevoel van: jammer van onwetendheid...sommige mensen denken dat je kinderen alleen kunt opvoeden door straf als middel te gebruiken en ik zie dat anders
Dat heeft soms deels ook met het karakter te maken. Maar we blijven allemaal opvoeders die fouten maken, ik leer iedere dag en dat is ook weer het mooie van opvoeden, er is niet één bepaalde richtlijn. Zolang het je kinderen goed gaat, ze gedragen zich en zijn niet moeilijk in omgang dan sta je achter hetgeen waar je mee bezig bent maar zodra het een keer misloopt of er doen zich bepaalde problemen voor dan is het logisch dat er onzekerheid om de hoek komt kijken en je jezelf meer aantrekt van andermans mening. Zoals jouw voorbeeld met eten, als je kind goed groeit, netjes aan de grafiekjes voldoet en geen problemen vertoont met eten dan maak je jezelf weinig zorgen en sta je stevig in je schoenen maar als een kind bijvoorbeeld ondergewicht heeft en slecht eet of juist het tegenovergestelde, dan kun je misschien sneller gaan twijfelen aan je zelf en de manier van aanpak. Zo is dat ook met het straffen, jij gelooft er in en jouw kinderen zullen zich waarschijnlijk goed gedragen op de manier hoe jij opvoedt zonder straf, maar als jouw kinderen gedragsproblemen gaan vertonen, dan ben jij waarschijnlijk ook gevoeliger voor andermans mening, word je onzeker en dan ga je eventueel verder kijken naar een andere aanpak. Zo zit het opvoeden in elkaar, daarom is het zo mooi en tegelijkertijd het moeilijkste wat er is, je volgt je eigen gevoel en blijft constant kijken naar je kinderen en past daar je aanpak op aan, dat is de uitdaging.
nou daar raak je wel een punt. Mijn dochter is prima gezond maar heeft een bijzondere gebruiksaanwijzing zal ik maar zeggen. Ze is weinig weerbaar en een heeeeel gevoelig meisje. Het is makkelijk voor iemand om te zeggen dat dat komt omdat ze nooit straf heeft gekregen en ze zich nu niet staande kan houden in de "echte wereld" Maar ik weet zelf beter. Mijn dochter was niet anders geweest (sterker nog, ik denk zelfs nog onzekerder) als ik alles afgestraft had.
Precies, jij kent jouw dochter en weet dat dit echt de juiste aanpak is voor haar, daar sta je achter dus is het voor jou geen punt van discussie om straf toe te gaan passen, het is niet iets waar jij onzeker over bent. Maar stel, jij zou jezelf niet verdiept hebben in opvoedmethodes en bent bij wijze van spreke zelf altijd wel met straf opgevoed maar bent daardoor prima terecht gekomen. Jouw dochter is heel gevoelig en jij zou haar precies hetzelfde opvoeden op de manier waarop jij dit gewend bent vanuit vroeger, maar je dochter reageert daar juist averechts op, dan is het logisch dat zoiets je onzeker maakt als ouder en je daardoor gevoelig bent voor andermans mening want in eerste instantie heb jij niet het idee dat je zelf verkeerd bezig bent want je bent niet anders gewend en je handelt uit liefde voor je kind, maar dit werkt niet voor haar en dan is het de kunst om dieper naar het gedrag en karakter van je kind te gaan kijken en daar je manier van aanpak op aan te passen.
Moeders werkten niet of nauwelijks buitenhuis. Nu stond daar natuurlijk wel meer werk thuis tegenover. (Met de hand wassen e.d.) En er werd gewoon meer van de kinderen zelf verwacht. Veel meer dan tegenwoordig, hielpen de oudere kinderen met de jongere.
Haha.. maar ik bedoelde dat ik het juist met je eerste post eens ben. Ik ervaar ook geen enorme druk sinds ik moeder ben. Of dat ik het allemaal niet trek. En verder... Leven en laten leven. Ik zie in onze vriendengroep veel verschillende opvoedstijlen. Lang niet allemaal volgens 'mijn' manier. Maar het zijn stuk voor stuk geweldige kinderen, waar ik rustig mee naar een restaurant zou gaan.. Net zoals dat mijn kinderen niks krijgen van kruimels op de vloer, en de jouwe niks krijgen van geen kruimels op de vloer..