Wat jij zegt gebeurd zeker...ik zie het alleen niet zo vaak voorkomen. Voor veel banen waarbij een flinke studie bijhoort kan bv niet parttime gewerkt worden of is 4 dagen echt het minste. Ook kan er niet altijd thuis gewerkt worden.
Dit. Maar ik zie vooral dat de levensstandaard er op aangepast is (hypotheek, auto's, vakanties) en men niet 123 kan minderen. Want de hypotheek moet betaald worden etc. Niet dat men bewust niet voor de kinderen wil zorgen dat bedoel ik niet.
Als jij aan de top in 't bedrijfsleven werkt kun je echt geen parttime baan hebben hoor. Dan zijn er voor jou tien anderen. Dus zo'n vreemde gedachtengang is dat niet. Banen op het hoogste nivo zijn absoluut niet parttime, maar eerder fulltime. Misschien kan je makkelijk iets later beginnen, omdat de vergaderingen nou niet al om 8 uur beginnen. Maar tot 's avonds laat door gaan is daar eerder normaal als een uitzondering. Natuurlijk willen hoogopgeleide mensen ook bij hun kinderen zijn, dat snap ik helemaal. Zij zijn ook ouders. Maar de beter betaalde banen scheppen niet altijd de mogelijkheden om je werktijden zelf in te delen. Mijn man is eigen baas, hij kan alles zelf indelen. Maar als hij vaak thuis zou komen om bij zijn kinderen te zijn (hoe graag hij dat ook zou willen) dan is zijn bedrijf binnen no time niet meer winstgevend. Natuurlijk is het fijn dat het zo goed draait, maar het vraagt ook offers. Voor mij en voor zijn kinderen. En er zijn genoeg mensen die daar niet voor willen/zullen kiezen en dat begrijp ik vaak ook nog.
Ja heel simpel..mijn man heeft een prima baan op hbo niveau..maar voor niemand de mogelijkheid om parttime te werken. Ja eentje heeft het voor elkaar om de ene week 4 dagen en de andere week 5 dagen te werken. de meesten zijn wel belgen en daar is het normaal om voltijds te werken.
Ik zie hier meer een mengelmoesje van beide.. Maar vooral (bij mijn studiegenoten iig), mensen die helemaal niet aan kinderen willen beginnen vanwege carrière. Ligt natuurlijk ook echt aan de soort studie die men genoten heeft
Kijk, ik denk niet dat we het compleet met elkaar oneens zijn. Al bestrijd ik ten zeerste dat alle hoogopgeleide ouders veel werken en de kinderen veel naar de opvang brengen. Mijn ouders waren allebei hoogopgeleid, werkten beide 3 dagen, en wij hadden 1 dag oppas aan huis. De andere dagen was OF mijn vader thuis OF mijn moeder. Als ik aan mijn jeugd denk was dat veel vrijheid, veel aanwezigheid van ouders, en veel culturele en intellectuele input. Het een bijt het ander dus niet. En wij regelen het thuis op een vergelijkbare manier... (Terwijl we trouwens meer werken.) Zo zie je inderdaad: "waar je mee omgaat, word je mee besmet". Dus ja, je hebt gelijk: als je ziet dat je ouders het op een bepaalde manier doen, dan zie je daar geen probleem in. Al vraag ik me af wie er wel een probleem ziet in bovenstaande situatie? En natuurlijk zijn er veel andere situaties. Het enige wat ik bestrijd is de aanname "hoogopgeleide ouder zijn = veel werken = kinderen veel op de opvang". En andersom "laagopgeleid = meer bij de kinderen". En ja, dat hangt erg af van de branche waar je in zit. In het bedrijfsleven is het zeker anders. Maar mijn collega met drie kinderen (ook dr. voor zijn naam) brengt zijn kinderen geen enkele dag naar de bso, terwijl hij en zijn vrouw allebei meer dan 32 uur werken. Dus er zijn meer wegen die naar Rome leiden, inderdaad.
Tja, het hangt natuurlijk van de branche af, en ook van het land... En ik geef toe: je moet ook een beetje geluk hebben.
Dit hoeft niet. Ik kom uit een heel normaal gezin. We leefden sober terwijl er genoeg geld op de rekening stond. Elke dag stond er een prakkie op tafel en zat mijn moeder klaar met thee als we uit school kwamen. Musea zijn wij nooit geweest, echte uitstapjes maakten we weinig en ons stimuleren in het ontwikkelen van talenten was al helemaal niet aanwezig en bij mijn man al evenmin. Wij zijn precies het tegenovergestelde.