ik zal even het verhaal uitleggen. mijn vader en ik hebben jaren geen contact meer gehad. maar toen ik zwanger was van mijn oudste dochter toch weer contact gezocht. ik was al jaren bij mijn vriend maar toen hebben ze hem dus pas leren kennen. nu het volgende vorige week was mijn vriend jarig. en dit is al het derde jaar op rij dat ze hem niet feliciteren. geen belletje geen smsje geen kaartje en ook niet persoonlijk. mijn stiefmoeder komt mijn vriend geregeld tegen omdat hij het voetbalteam van mijn broertje traint. maar ook daar geen felicitatie. ook geen kado uiteraard maar dat vinden we het ergste niet. we nodigen ze wel gewoon uit voor de verjaardag maar ze hebben een eigen bedrijf wat druk is en onregelmatig ivm klanten uit het buitenland e.d dus ze komen nooit. nu is was het vorig jaar bij mij ook het geval. ik werd op mijn verjaardag geopereerd. mijn vader is heel even langs geweest om te feliciteren. kadootje kwam nog wel zei die. maar ik ben inmiddels al bijna weer jarig. mijn stiefmoeder heeft mij eveneens niet gefeliciteerd of beterschap gewenst met mijn operatie. wij komen altijd voor elke verjaardag. doen voor iedereen geld (terwijl we echt niet veel te besteden hebben) dus dit steekt mij een beetje. vandaag heb ik gebeld om te zeggen dat ik dit niet zo leuk vond. mijn vader schoot gelijk in de verdediging en zei dat wij toch ook wel eens wat vergaten. ik zei nog dat als ze mijn vriend niet mochten dat dat jammer was. maar ik ermee moest leven maar dat ik een felicitatie wel op zijn plek vond. volgens hem hadden ze geen probleem met hem. nu vraag ik me af had ik toch mijn mond moeten houden. heb ik door dit te zeggen misschien weer een beerput opengetrokken? al weet ik ook dat als ik het voor me zou houden dat er dan zo ineens een keer een bom kan barsten en dat er dan weinig meer te lijmen valt. wat zouden jullie doen? sorry voor het lange verhaal maar ik moest het gewoon even van mij afschrijven,
als verder het contact gewoon goed is. dus vriendelijk een praatje maken als je elkaar tegenkomt of op bezoek gaat, zou ik me eerlijk gezegd niet zo druk maken over die verjaardagen. Zelf heb ik er niet zoveel mee en kan me voorstellen dat anderen dat dus ook niet zo hebben. Als het nu een kinderverjaardag is vind ik het een ander verhaal, maar bij volwassenen?
Als iets je dwars zit, vind ik dat je dat altijd moet kunnen zeggen, zeker als je het gewoon op een rustige manier aankaart. De valkuil voor jou is (denk ik) dat je misschien iets teveel uitgaat van hoe je zelf bent. Jij bent waarschijnlijk zelf zo'n heel lief, attent iemand, die er altijd aan denkt iemand kaartjes te sturen of te bellen bij bijzondere dingen. Je moet er bij anderen echter van uit gaan dat zij niet zo zijn... Ik heb een vriendschap kapot zien gaan, omdat zij ook zo lief & attent was, maar daardoor het mij kwalijk nam dat ik niet zo was. Tja, ik waardeerde het echt wel dat ik een kaartje kreeg toen ik met verlof ging, maar ik vond het wel een beetje raar dat er dan van mij werd verwacht dat ik dat naar haar ook zou doen. Ik ben daar nu eenmaal niet zo van
ik ben zelf helemaal niet zo van verjaardagen enzo. maar van mij word wel verwacht dat ik aan hun verjaardagen denk of even bel/langsga bij ziekenhuis opname ofzo. dus dan vind ik dat ik het wel terug mag verwachten. maar ja misschien til ik er inderdaad te zwaar aan
ik zou het ook gezegd hebben hoor. Maak van je hart geen moordkuil! Ik vind het niet meer dan fatsoenlijk dat ook volwassenen elkaar feliciteren. Helemaal familie.
Ik sluit me aan bij voorganger. Ik ga er zelf ook altijd van uit dat anderen zo zijn zoals ik. Als ik naar iedereens verjaardag ga (met envelop) verwacht ik ook dat ze terug komen p onze verjaardagen (met envelop). Zij zijn blijkbaar gewoon niet zo dus het makkelijkste (makkelijk praten ik weet het) is het te accepteren. Ik zou bij volgende verjaardag alleen feliciteren of een kaartje sturen en de envelop achterwege laten (hooguit een kleinigheidje). Bovendien zou ik het ook zeggen hoor.... moet toch kunnen. Als hierdoor de band weer zou breken.... dan was de band nooit goed.....
Ik vind op zn minst een felicitatie wel op zn plek, vooral als het van mij ook wordt verwacht. Kleine moeite ook.
@luckey die envelop gaat het mij niet eens om. dat is gewoon een bijkomstigheid. gaat me meer om de kwestie van het niet feliciteren. beetje gewoon een fatsoenskwestie dus.
ja daarom schreef ik die ook tusse haakjes he... zij verwachten van jou dat je aan hen denkt bij ziekenhuis/verjaardagen enzo, dan vind ik zeker ook dat het andersom ook moet gelden... dat wilde ik alleen ven zeggen, daar mag je naar hun toe zeker een opmerking over maken....
Ik vind het juist goed van je dat je het gezegd hebt. Ik kan me voorstellen dat het niet leuk is dat ze niet aan zijn verjaardag denken. Dan weten ze ook gelijk hoe je er over denkt. Zoals hij reageerde aan de telefoon, is zijn eerste reactie geweest. Maar wie weet hoe hij er nu over nadenkt en je groot gelijk geeft. Ik zou me er verder niet te druk om maken, jij hebt je zegje gedaan.