Sinds een poosje heeft mijn dochter de vervelende gewoonte om, als ze haar zin niet krijgt of eventjes geen aandacht, te roepen dat ze pijn heeft. Vooral in het openbaar is dit erg vervelend, zo komt het net over alsof ze mishandeld wordt. Van decweek ook weer, lekker met de tuindeuren wagenwijd open en maar schreeuwen dat ze pijn heeft. :x Heb al meerdere keren aangegeven dat ze dit niet moet doen, maar het werkt niet. Is dit herkenbaar en hoe zouden jullie hiermee omgaan?
negeren! want als ze hiermee aandacht wilt, moet ze dat absoluut niet krijgen. in welke vorm dan ook. of gewoon zeggen dat jij ook pijn hebt en laat je enkel of zo zien. kijk, hier vresselijk pijn, auw auw. enzovoort. ze snapt wel dat het een grapje is en snapt ook wel dat het heel raar is om over pijn te klagen wanneer je dat niet hebt.
Negeren nadat je hebt uitgelegd dat ze alleen met je kan praten als ze netjes praat ivm zo loopt te gillen.
Idd negeren. Mijn dochter schreeuwde altijd dat ik haar kneep of sloeg, na een paar weken hield ze er weer mee op.
Ik leg het ook uit en vervolgens negeer ik het (zoveel mogelijk). Ik moet dus gewoon een lange adem hebben haha.
Mijn dochter doet iets soortgelijks, waarbij ze bestaande pijn ( een minuscuul sneetje in haar vinger, klein blauw plekje op haa knie, etc.) zwaaaaaar overdrijft. Wat ik dan doe is er 100% in meegaan compleet met ach en wee, eindigend met de conclusie dat ze iets leuks wat we zouden gaan doen, wat zij wilde doen, etc. nu maar beter even kunnen laten nu ze zo'n pijn heeft. Wisenwaarachtig verdwijnt de pijn dan gelijk als sneeuw voor de zon en is het meteen "het valt eigenlijk best wel mee hoor mama" of "nu gaat het wel weer". Werkt hier als een tierelier .
Ik zeg dan idd ook dat zijn been/arm/vinger helaas niet meer te redden is en dat hij maar even een schaar moet gaan halen zodat we hem eraf kunnen knippen. Gek genoeg is hij het daar nooit mee eens
Haha, nou idd. Dochter heeft dat ook een tijdje gedaan, kleinzerig. Ik: OOOOOOO NEEEEEEE WAAAAT VERSCHRIKKELIJKKKKKK...!!! Nouuuuuuuw, mamaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!
Haha herkenbaar allemaal! Ik roep dan maar ''je voet eraf?Of zit ie er nog aan?'' Jaaa piept ze dan, nou dan valt het vast mee. EN dan gaat ze weer verder. Heb zo vaak geprobeerd om dan tegen haar te praten en dingen uit te leggen maar dan begon ze alleen maar harder te gillen omdat ze dan als nog haar zin niet kreeg.