Haha geeft niks En tuurlijk moeten vaders ook moeite doen voor hun kind,logisch. Maar khad t nu over de moeder maar t geldt ook voor vaders Ze zal best wat missen van dr jeugd maar goed,ze hebben samen voo r hun kindje bewust gekozen en ze was direct zwanger. Je weet toch vaak wel waar je aan begint Lijkt me niet meer dan logisch dat je weet dat het vele stappen en alles gewoon niet meer kan. Ze is nu 25 geloof ik en vorig jaar getrouwd. Dat ze ook zo flau zei; Mijn missie is bereikt,ik ben weg bij je vond ik vooral zooooo niet kunnen. Welke missie? Een kind op de wereld zetten,schuldens maken(dus kopen,kopen en nog eens kopen) en vervolgens als het geld op is en een lening niet meer kan bij je man weggaan en ook tevens je kind niet meer willen zien. Kvindt het een moeilijk iets. Zit toch zo nu en dan er over te denken en er komen steeds meer vragen in mn hoofd. Wat zou er toch in godsnaam gebeurd zijn dan het zo ver moet komen denk je dan he
daar ga je normaal gesproken van uit ja, maar mischien wou ze niet zwanger zijn, haatte ze haar zwangerschap en bevalling en voelde ze geen liefde voor het kind. ik bedoel, we kunnen er toch niet zomaar van uitgaan dat iedereen even blij is met zn kind? Al klinkt dat voor ons dan wel vreemd, ik zou door het vuur gaan voor mn kindjes maar ja ik scheer niet iedereen over één kam. Vind wel dat omoeder mischien beter aan hadden kunnen geven dat er iets mis was... voor t kind is dit vreselijk
sjit en terwijl ik zo fanatiek zit te typen voel ik iets langs mn heupen strijken...bericht gepost en ik kijk op...heeft zoontje van één jaar met pen op mn rok gekleurd...zucht