zit er ff helemaal doorheen,heb net een flinke ruzie gemaakt met mijn mannetje om niks. en nu jank ik mijn ogen uit mijn kop.blijf huilen en waarom?ik weet het echt niet. denk dat ik zo mijn bedje induik,voel me echt belabberd, grrr wat hormonen met je doen.
OOOO ik herken dit, zo ben ik super vrolijk en zo ben ik vreselijk boos, om niets. Lekker he de hormonen.
Hee Ruby, Het is natuurlijk ook nogal wat, wat er allemaal gebeurt de laatste tijd - nu weer LindaPooh die bevallen is van haar dochtertje en meteen afscheid heeft moeten nemen, afschuwelijk! Ik ben zelf ook een novembermama, lees wel eens mee op jullie topic (zonder zelf te posten) dus ik kan me goed voorstellen dat je erg met haar meeleeft. Hormonen helpen dan ook niet mee... Groot gelijk, ga lekker je bed in en pak je rust. Het is ook niet niks allemaal! Liefs Neeke
ach je moet maar zo denken als het achter de rug is kan je "relatie" weer stukken meer hebben... dat die van mij na de 1e zwangerschap is gebleven is me een raadsel laat staan na de 2e en nu met deze 3e... weet dat onze relatie er in ieder geval sterker door is geworden en tja ach wat doe je er aan he...gewoon later je excuus aanbieden als je te ver bent gegaan meid en je weet het gaat weer over he liefs smoekie
heb echt ff een flinke nacht geslapen.huil nou niet meer maar me op en top voelen is er ook niet bij. ben inderdaad veel met mijn gedachte bij linda.
Kan ik me voorstellen Ruby, ik ook, terwijl ik het alleen van een afstandje volgde. Het is zo verdrietig waar ze doorheen moet, dat gun je niemand, en ze was zo dapper - in het begin van de zwangerschap vol goede moed, maar ook nog toen het slechte nieuws bekend was... het zal haar goed doen om te weten dat zoveel mensen aan haar denken. Lliefs Neeke