graag hoor ik eens advies van jullie. Zoals te lezen in mijn onderschrift lukt het bij ons niet zoals we zouden willen. Morgen hebben we onze intake bij de kliniek om de MMM in te gaan. Ondertussen krijgen de mensen om ons heen kinderen. Al heel pijnlijkk en ik merk dat ik er heel emotioneel onder ben. Alles rondom kinderen maakt me heel verdrietig en het vreet echt aan me. We praten er nauwelijks over, alleen mijn ouders weten het echt. Sommige mensen weten het wel ongeveer, maar ik ben er niet heel open over. Nu kreeg ik gisteren ineens een groepswhatsapp, een babyshower voor een vriendin. Ik verwacht er de aankomende maanden nog minimaal eentje. Heel pijnlijk en het liefst ga ik niet en duik ik onder de dekens. Maar anderszijds, mocht het ons nog eens gegund zijn zou ik een babyshower met vriendinnen ook graag willen. Nu alles negeren dat met kinderen te maken heeft werkt dan ook niet. Mijn man stelde voor om het haar te vertellen zodat ik tot de dag zelf nog kan beslissen wat ik wil, maar dan wil ik iig dat mijn schoonouders het recht hebben het eerst te horen en eigenlijk wil mijn man dat niet. Hoe doen jullie dit? Hebben jullie advies?
Ja, ik zou het zeker met de vriendin(nen) in kwestie bespreken en het van de dag zelf laten afhangen of je gaat of niet. Als ze een goede vriendin is, zal ze daar vast begrip voor kunnen opbrengen. Ik ben het echter niet met je eens dat je het dan ook meteen aan je schoonouders moet vertellen. Jíj beslist aan wie je het wilt (of in dit geval: moet) vertellen, daar zijn geen regels aan verbonden. Sterkte, meis.
Dat zegt mijn man ook inderdaad, maar ik ben dan bang dat iemand zijn mond niet kan houden en dat ze het viavia gaan horen ofzo... misschien me daar toch overheen zetten en inderdaad eigen keuzes maken. Het is niet eens een megagoede vriendin van me, maar zou er geen moeite mee hebben om het haar te vertellen.
Tja, die kans is aanwezig, maar als je bij je vriendin aangeeft dat het een heel gevoelige kwestie is die ze absoluut voor zich moet houden, dan heb je er alles aan gedaan om het te voorkomen .
Heel herkenbaar hoor! Lastig dat dit er ook nog bij komt hè? Ik merk dat ik het momenteel niet zo goed kan opbrengen en ga dus meestal niet. Nu zijn wij zo hard bezig met veel afleiding zoeken dat ik meestal een echte smoes heb, zoniet dan zou ik het de ene keer wel en de andere keer niet vertellen. Ik richt me op het volhouden van dit traject en een babyshower past daar helaas vaak niet in. Wat niet wil zeggen dat ik mijn zwangere vriendinnen vermijd!! Maar liever een op een dan in een groep. Succes
Ik snap het hoor dat het echt enorm moeilijk is. Echt echt ik voel enorm met je mee, en geloof me, wij zijn pas 'net begonnen', maar ik vind het soms al moeilijk om die berichten te krijgen. Maar het is niet mogelijk om je blijschap voor je vriendien ook mee te laten spelen. Je gunt het je vriendin natuurlijk ook, toch? Kan je je daar dan op focussen?
Ik heb voor twee zwangerschappen in een flink medisch traject gezeten en ook voor dit soort dilemma's gestaan. Ik zou zeggen: doe het lekker niet, mensen kunnen ook heerlijk zwanger zijn zonder dat jij er bij bent! Je maakt het jezelf alleen maar moeilijk. Bij de tweede keer traject hebt ik dit soort zelfkastijding fijn overgeslagen en dat voelde prima!
Lindavvv, met alle respect, maar ik denk dat je in je 4e ronde echt nog geen idee hebt wat je bedoelt. Een opmerking als die van jou doet eerlijk gezegd gewoon megapijn. Natuurlijk gun ik het een vriendin wel en ben ik blij voor haar, maar een hele middag geconfronteerd worden met iets wat je al 2jaar probeert maar je niet gegund is doet meer zeer dan wat dan ook dat ik ooit ervaren heb. En mezelf dan onderdompelen tussen allemaal vreemden met de behoorlijke kans dat ik het niet trek voor een vriendin is gewoon kut. Lafayette, waren jou vriendinnen op de hoogte waarom niet? Ik ben ook een beetje bang dat als ik nu alles afzeg e.d. En het bij ons lukt iedereen zoiets heeft van "ja doei, bij mij kwam ze ook niet"
Ik zou daarover vooral in gesprek gaan met je vriendin dan. Zij kan er niets aan doen dat het bij haar wel lukt en mist je wellicht inderdaad als je er niet bij bent. Ook voor haar is het een bijzondere periode die ze niet vaak mee zal maken. Anderzijds kan jij er ook niets aan doen dat het niet lukt en je voor zulke dilemma's komt te staan. En mag jij ook verdrietig zijn en dit moeilijk vinden en natuurlijk wil je wel graag dat ze straks ook bij jou komen. Als het je niet lukt gevoelsmatig om er bij aanwezig te zijn zou ik dit open met haar bespreken en een middenweg zoeken: je geeft aam dat het vooral om Eem hele middag met allemaal anderen gaat. Misschien kun je wel 1 op 1 met haar iets "leuks" doen om voor haar de zwangerschap te "vieren" zoals een high tea of dat je iets leuks koopt met een lief kaartje en bij haar op de koffie gaat op een ander moment? Zo besteed je er toch aandacht aan voor haar, maak je het jezelf wat makkelijker en ben je open in gesprek.
Eerlijk gezegd is het hiet zo'n goede vriendin dat ik snel 1op1 wat met haar ga doen. Het is de partner van een oudcollega van mijn man en zo ken ik haar. We gaan regelmatig met zijn viertjes wat doen (meestal gezamelijk wat eten), maar ik doe eigenlijk nooit iets met haar 1op1. Als het zo'n vriendin was geweest dan was het ook wel anders voor me geweest denk ik, dan in dit geval...
Oh dat veranderd inderdaad de zaak. Dan zou ik niet gaan. En in dat geval zou het mij ook niet uitmaken als ze er later ooit niet bij zou zijn... Ik dacht dat het echt om goede/beste vriendin ging dan is je relatie anders en denk ik dat het belangrijk is om een compromis te zoeken in elkaars behoeften net als in een liefdesrelatie.
Hoi, heel herkenbaar allemaal en vrees dat het straks als je in de Mmm zit nog erger en beladen wordt. Dus zorg goed voor jezelf en bescherm jezelf. Als je die babyshower niet ziet zitten moet je gewoon niet gaan, en voel je niet verplicht de echte reden op te biechten. Je bepaald zelf aan wie je deze persoonlijke en gevoelige informatie kwijt wilt. Als je het anders ook niet aan haar verteld zou hebben, zou ik gewoon een smoesje bedenken, door bijvoorbeeld iets anders te plannen en dan te zeggen dat je niet kan En ik snap je gedachtengang helemaal dat je straks ook een babyshower wil waar iedereen komt. Maar afhankelijk van hoe lang je in de MMM zit (en ik hoop oprecht dat dat heel kort zal zijn) zal je dat steeds minder interesseren Succes met je keuzes
Ik ben het helemaal met je eens, als je in de 4e ronde bezig bent weet je niet (gelukkig!) wat het is om zo lang met iets bezig te zijn, iets waar je geen controle over hebt of je het krijgt of niet. Je trekt het dan echt niet om constant tussen de baby-dingen te zitten terwijl alles in je schreeuwt "DIT WIL IK OOK!" Dat doet gruwelijk pijn. Ik kan me een keer herinneren dat er in 1 week drie kennissen aan me vertelden dat ze zwanger waren. Ik heb op de laatste niet eens gereageerd, ik was er zo ziek van! Anyway, bij ons waren de meesten op de hoogte dus het was geen geheim en daar heeft iedereen ook ontzettend fijn rekening mee gehouden (voor zover dat kan dan he). Ik zou een van de vriendinnen in vertrouwen nemen en er ook duidelijk bij zeggen dat het echt iets is wat je graag binnen een kleine kring wilt houden. Daar moeten ze toch respect voor kunnen opbrengen lijkt me Kun je altijd nog zien wat je doet. Misschien een klein kadootje laten geven aan de zwangere vriendin als je besluit niet te gaan. Dat je toch een beetje het gevoel hebt dat je betrokken bent geweest en zij dat ook merkt.
Ik denk dat als je bijna 100 dagen op je menstruatie wacht na het verwijderen van een spiraal en rondes hebt van 44 en 50 dagen en dus sinds augustus bezig bent dat je echt al wel een idee hebt hoor hoe het voelt als zwanger worden niet vanzelf gaat.. dat is toch even wat anders dan ronde 4 met cyclussen van 28 dagen. Maar goed ik zou gewoon smoesjes verzinnen, ik denk dat weinig mensen er echt begrip voor zullen hebben dat je hun feestje overslaat. Tenzij het echt een hele goede vriendin is. En zelfs dan kunnen mensen zich bijna niet in jouw verplaatsten. Dat is in ieder geval mijn ervaring.
@Hopsatee nee bij deze vriendin niet. Andere vriendin die nu net zwanger is is wel echt een hele goede vriendin, maar ik heb nog even om over haar na te denken. In dit geval neig ik naar niet gaan inderdaad.. maar ik vind het lastig om anderen teleur te stellen, denk dat dat ook mee speelt. @Nellie4 daar ben ik zekf ook bang voor. Ik zit nog in de fase dat ik mezelf lekker voor de gek houdt en dat het ons echt wel op natuurlijke wijze gaat lukken, we "gewoon niet op het juiste manier seks hebben gehad", enz, enz. Maar van binnen weet ik ook wel dat we straks een heftig traject in zullen gaan, maar hopelijk niet te lang. Dankjewel voor je reactie! @jeshh dankjewel voor je tips, daar kan ik wat mee! Op dit moment hebben we een heftige periode achter de rug, zelfs buiten dit gedoe. Merk dat ik emotioneel gewoon heel vatbaar ben, kan weinig hebben en voel me gewoon niet veilig genoeg in deze situatie om met die emoties om te gaan. Ik heb jog 2mnd voor de babyshower is dus kan het nog even aankijken, maar dankzij jullie reacties voel ik me sterker om het los te laten en niet te gaan.
Sterkte meid, ik hoop dat het jullie heel snel gegund is. Nu weet ik uit ervaring dat het echt zo ontzettend mooi is, nu al!
Mijn man en ik gaan volgende maand beginnen aan de mmm en snap helemaal wat je bedoelt. Mijn beste vriendin is twee maanden terug bevallen en mijn zus is momenteel zwanger dus zit er echt pal tussen. En dat is soms enorm pijnlijk ondanks dat je iedereen het gunt, het is nu wel eens jouw beurt. Ik voelde me net zo... Mijn man en ik waren nog maar net begonnen met zwanger worden toen mijn vriendin vertelde dat ze haar tweede verwachtte, weer binnen een maand zwanger, zo gemeen is het leven haha... Ik was super blij voor haar, maar naarmate de er meer maanden kwamen waarin ik geen positieve test had, kreeg ik een minder blij gevoel. Haatte me hierom echt, hoe kon ik iemand dit nou niet gunnen! Heb na 9 rondes dus ook besloten om haar te vertellen waarom ik me een beetje op afstand hield bij deze zwangerschap terwijl ik bij haar eerste dagelijks contact met haar had. Ze snapte het meteen en had ook al zo'n vermoeden dat dat de reden was, maar vond dat ik erzelf over moest beginnen. Ik moet eerlijk zeggen dat dit zo opluchtend werkte dat ze me snapte en mij vrij liet in mijn keuze hoever ik me wou betrekken bij haar zwangerschap dat ik me meer verheugde om haar klein te zien zodra het geboren werd. Ik ben bij de bevalling geweest en heb bij haar gekraamd (ben kraamverzorgende). Heb toen gelijk besloten omdat het zo opluchtend werkte dat ik dat hele geheimhouding van mijn kinderwens compleet weg wou hebben. Ben open geweest naar mijn ouders, zussen en broers en andere vriendinnen. Net deze maand het ook tegen de familie van mijn man verteld. Ik had echt het gevoel dat je er niet over mocht hebben en was dat taboe helemaal zat. Voel me nu van alle kanten gesteund en krijg geen rare gezichten als ik eens wat eerder weg wil of ergens anders over begin. Nu is mijn zus twee maanden zwanger en ze vond het volgens mij verschrikkelijk om dit tegen mij te zeggen terwijl ik net ongesteld was geworden.. Maar heb later even uitgehuild en ben natuurlijk superblij om weer tante te worden, maar vond het eerlijk gezegd mijn beurt, maar helaas het leven is niet eerlijk.... Het enige wat ik je voor tip kan geven is volg je gevoel. Dit is iets wat niet beredeneerd kan worden. Het doet gewoon pijn ondanks je blij bent voor een ander. Ik vond het heel prettig om het iedereen te vertellen, maar dat betekend niet dat dat voor jou ook zo is... Ik hoop dat je eruit komt en dat je snel met behulp van de mmm zwanger mag worden.
Ik kan je maar één tip geven: kijk wat voor jou het beste voelt. En dat is met betrekking tot het al dan niet gaan maar ook met het vertellen ja of nee. De een vind het prettig om er open over te zijn, de ander juist niet. Daar is geen goed of fout in. Wat de buitenwereld daar van vind dat doet er niet toe, het gaat om jou.