Reden om de deur uit te gaan is herkenbaar. Daarom zou ik, zoals je wellicht al doet, op zoek gaan naar enige vorm van dagbesteding, al dan niet in de vorm van school. Iets als LOI lijkt me een noodoplossing voor als een OOVR, andere opvangplek ed geen optie zijn, kan natuurlijk ook in combinatie met een bijlesdocent ofzo. Om toch iets van ritme en doel in het leven te houden, zeg maar. En ook om om te leren met bepaalde zaken. Dus niet beginnen met het ergste vak, maar met iets wat haar meer aanspreekt en dan langzaam toewerpen naar de meer ingewikkelde vakken. De meeste jongeren die ik ken met dit soort problemen hebben uiteindelijk, soms met veel hulp, wel enige vorm van onderwijs afgerond. Soms kwamen ze van het vwo en ronden vmbo af, maar dan wel een diploma. De meeste gingen daarna mbo doen, anderen weet ik (helaas) niet.
Dank voor je uitgebreide reactie. Lastig dat er helemaal geen enkele vorm van hulpverlening goed bij haar lijkt te passen Voor de rekentoets: kan ze bijles krijgen? Moet je vaak privé inhuren en kost best wat dacht ik, maar dan heb je ook wat. Weet ff niet zo 1, 2, 3 nog een ander idee qua hulp op het gebied van opleiding. Waar ik, buiten school om, nog aan zit te denken: zou ze er baad bij hebben bijv. 1x per maand te gaan naar een “café” met gelijkgestemden? Zo heb je op verschillende plekken in Nederland een “HSP café” waar mensen die hoogsensitief (HS) zijn bij elkaar kunnen komen. Je kan als je wilt daar je eigen ervaring delen met anderen, maar ook je struikelblokken bijvoorbeeld. Ik weet niet of het er in alle café’s hetzelfde aan toe gaat, maar ze hebben daarbuiten ook speciale activiteiten/ lessen/ oefeningen voor de mensen die op zo’n café af komen. Ook voor andere doelgroepen -geen idee namelijk of ze hoogsensitief is, dat was puur een voorbeeld- heb je dit soort café’s. Edit: o.a. ook voor hoogbegaafden. En volgens mij luistert het niet heel nauw als in: als je dat niet op papier hebt/ als je dat niet helemaal bent, maar wel bijna, kom je er niet in. Dus ze kan gewoon binnen lopen daar. Even googelen waar zoiets bij jullie in de buurt is.
Zou ook zeker proberen om voor de dagelijkse, externe structuur te blijven zorgen zodat ze niet straks afzakt in een depressie. Ik lees in de verschillende berichten dat ze creatief en verbaal heel sterk is. Zou het wat zijn om op zoek te gaan naar iets hieromtrent, zodat ze -doordat ze er eigenlijk al goed in is en anderen dat dan ook kunnen zien- weer wat meer zelfvertrouwen krijgt? Zit te denken aan: - cursus debatteren - creatieve hobby/ cursus in een groep (kan iets zijn wat ze al goed beheerst, maar ook iets nieuws zodat ze mentaal ook uitgedaagd blijft) - in de leer bij iemand uit de buurt met een creatieve hobby - misschien een schrijverscursus? Misschien heb ik er overheen gelezen, maar wat voor opleiding doet ze eigenlijk nu? Is de kunstacademie niets voor haar? Of is dat ook niet haalbaar op dit moment?
Die wijkteams zijn echt fantastisch, hebben wij hier ook thuis ervaring mee (duidelijke not dus). Weet wel dat als je eigen gemeente de zorg niet kan bieden die je kind nodig heeft, dat het soms mogelijk is om die zorg wel elders te krijgen. Vindt je gemeente niet leuk, want dan moeten ze de volle mep betalen. Wat ik mis in je verhaal is welke psychische hulpverlening je kind allemaal gehad heeft en welke begeleiding ze vandaaruit krijgt. Snap dat je dit privé houdt, maar die hulpverlening kan deuren openen die voor jou als ouder gesloten blijven. Wij hebben ook een zoon die niet in zijn eigen gemeente de hulp kan krijgen die hij nodig heeft. Als ouder sta je dan voor een dichte deur, maar zijn medische begeleiding dus niet. Die heeft in kaart gebracht wat hij nodig heeft en heeft vervolgens een optie buiten onze gemeente gevonden en gezorgd dat hij daar terecht kan. Vindt onze gemeente niet leuk, helaas voor hen. De problematiek van onze zoon is wel totaal anders, maar dat zou voor je rechten niet moeten uitmaken.
Ze start morgen met theaterles. Hopelijk vindt ze daar aansluiting, zijn voor de zomer wezen kijken bij een voorstelling en leek een leuke groep te zijn. Met 1 meisje heeft ze ook al via instagram contact inmiddels. Ze wil uiteindelijk ook naar een kunstacademie op gebied van film of theater maar dat is hbo en daar kom je met 16 jaar zonder diploma niet binnen. Ze zit nu op een mbo opleiding op het gebied van film. Vooralsnog is de rust wat weergekeerd en gaat ze proberen om toch door de zure appel heen te bijten. Hopelijk blijft dat goed gaan en wordt de stress dan minder, voor haar en ook voor mij
Er is geen enkele vorm van hulpverlening. Bij de ggz diagnose autisme gekregen terwijl ze binnen kwam met depressie. Konden ze niets met haar want zij wist beter dan de hulpverleners wat autisme inhield, hadden ze niet zoveel ervaring mee... Daarna kon de gemeente niets meer vinden 8 maanden lang. Via huisarts nog ergens op intake geweest maar daar voelden we ons niet serieus genomen en konden ze alleen maar een zeer uitgebreid pakket hulp bieden wat alsnog niet was wat dochter vroeg, want dat was het protocol nou eenmaal... Sindsdien is ze zelf op eigen kracht enorm vooruit gegaan trouwens.
Hulpverlening is irritant…het bureaucratische geneuzel ed. Hier ook het eea meegemaakt op dat gebied… Goed om te lezen dat ze weer een beetje moed heeft! En theaterles klinkt goed! Hopelijk is het wat! En als school dan ook nog zou lukken. Bewondering voor haar veerkracht en doorzettingsvermogen (ook als het niet zou lukken)!
Hebben onze kinderen toch dezelfde diagnose, hoewel mijn zoons zich op een totaal andere plek op het spectrum bevinden. Heel naar dat ze geen hulp krijgt. Ken je de NVA? Vereniging voor mensen met autisme. Zij hebben ook inloopochtenden. Je zou daar eens langs kunnen gaan om te kijken of zij je tips kunnen geven. Ik weet van een collega van mij dat het Leo Kannerhuis hem goed geholpen heeft om zijn universitaire studie op de rit te krijgen, maar ik weet niet of die ook bij jou in de buurt zitten.
Leo Kannerhuis zit hier wel in de buurt maar daar wilde het CJG niet naar doorverwijzen, was ze niet slecht genoeg voor... Op zich kunnen zij en wij er prima mee omgaan, het is in een schoolsituatie gewoon heel lastig icm andere zaken die spelen.
Je schrijft dat ze niet kan automatiseren, zeer veel problemen heeft met rekenen en Duita en zelfs met een soft pakket de havo niet gelukt is. En dat ze alleen over is gegaan naar de 5e vanwege de soepele corona regels. Ik zou mij niet langer blind staren op de havo. Dat is niet haalbaar gebleken en jullie hebben twijfels of ze dat niveau überhaupt aankan vanwege de bovenstaande problemen. Met een mbo niveau 4 diploma kan ze zoveel! Doorstromen naar het hbo of gaan werken. Met alleen middelbare school kan je nog steeds weinig en van het hbo is het maar de vraag of ze dat wel aankan. Op dit moment zeker niet. Niet iedereen die havo doet kan dus hbo. Daar is zoveel uitval en veel minder begeleiding dan op mbo of middelbare school. Zie het mbo niet als minder. En laat het idee van het hbo voor nu los. Het mbo geeft haar nu misschien de ruimte om aan zichzelf en haar hobby's te werken. En zal veel meer tijd geven dan een vavo of hbo opleiding. Ze kan het afmaken zien als een succeservaring. En heeft altijd iets om op terug te vallen. En op een gegeven moment moet je ook gewoon iets. Want van thuis op de bank zitten wordt niemand beter. Wil ze meer tussen de serieuzere studenten dan is BBL altijd een optie. Volwassen en oudere leerlingen die zeer gemotiveerd zijn.
Kleine update: ze heeft de schooldag overleefd inclusief rekenen. Heeft nu toch aansluiting gevonden bij 1 jongen uit haar klas, waren zelfs al even aan het bellen vanavond. Dan heeft ze iig 1 iemand met wie ze dingen samen kan doen enzo. Jongen is 3 jaar ouder en ook wel serieus. Vanavond theaterles: rare gewaarwording, ze was 1 vd oudsten, jongere kinderen keken zichtbaar tegen haar op en een paar oudere deelnemers die al langer bij de groep zaten namen haar direct op en gaven haar complimenten. Ze moet even wennen aan deze rol maar is erg blij. En ik ook, was best gespannen vandaag. Ze heeft er nu wel meer vertrouwen in, heeft nu ook helder hoe de verschillende vakken geëxamineerd worden, dat geeft ook meer overzicht.
Ze doet een heel specifieke opleiding nu, zitten maar 20 leerlingen per jaar, is mbo 4. Ze heeft nu 1 serieuze klasgenoot met wie het klikt gelukkig, dat is fijn. Havo was ook niet meer ons streven hoor, het was meer afwegen wat er mogelijk is om te voldoen aan de kwalificatieplicht. Je hebt aan een havo diploma vrij weinig in de branche waar zij in verder wil, en zonder een tussenperiode kom je die hbo opleidingen ook niet eens binnen. En bovendien heeft ze het helemaal gehad met pestende pubertjes.
Misschien is het goed om je te bedenken dat een vervolgopleiding echt totaal anders is dan "de middelbare". Mensen kiezen (zeker op zeer specifieke opleidingen) voor een bepaalde richting. En het is veel individueler. Je zit daar echt voor jezelf. Niet om vrienden te maken. Mensen kennen elkaar niet, er zijn meer verschillende leeftijden en de sfeer is echt anders (bijvoorbeeld geen schoolfeesten of tal van verplichte sociale uitstapjes). De overgang van scholier naar student is best groot. En anders dan de middelbare school vallen enorm veel studenten af. Daarom is het voor haar goed zich te bedenken dat ze haar eigen einddoel voor ogen moet houden.
Hier ben ik het totaal niet mee eens. Ik werk op een mbo. Wij hebben zeker sociale uitstapjes, juist omdat sociale vaardigheden minstens zo belangrijk zijn als kennis. En dat er mensen zitten die qua leeftijd uiteen kunnen lopen is ook niet erg. Je ziet vaak goede vriendschappen ontstaan. Dat ze er voor haarzelf zit is zeker waar, maar dat wil niet zeggen dat het sociale aspect uit het oog verloren mag worden. Het gaat nu redelijk goed op school lees ik. Is het een meisje dat onzeker of angstig is voor nieuwe dingen en daarom op voorhand al afhaakt? Je kunt haar dan begeleiden door met haar te kijken of ze alle informatie helder heeft. Eventueel vragen aan de coach of hij/zij kan meekijken. Als ze een diagnose heeft en dat op school bekend is, krijgen ze extra tijd om haar te begeleiden. Dit kan op verschillende gebieden zijn, net waar de grootste behoefte ligt. Het is echt niet zo dat je op het mbo aan je lot overgelaten wordt. Wij zien wel veel minder ouderbetrokkenheid. Een student die dat niet wil, wordt minder snel geholpen. Input van ouders is dus soms wel prettig. It takes a village to raise a child, ook op het mbo. Wanneer het allemaal niet lukt en ze graag gaat werken is een bbl-opleiding wellicht wat. 1 dag naar school, 4 dagen werken. Wat is momenteel haar belastbaarheid? Kan ze fulltime naar school?
Het gaat helemaal niet goed helaas. Ze redt gewoon geen hele dagen nu. We gaan in overleg met de leerplichtambtenaar om haar alleen de theorievakken te laten volgen, die wil ze dan ook allemaal proberen af te ronden dit jaar. De inhoud vd opleiding zelf is echt een enorme miskleun voor haar, veel te technisch en 0% creatief. En als je dan zo moe bent lukt het gewoon niet om dan 3 uur achter elkaar (zo lang duurt elk vak) iets te moeten volgen wat echt niet interessant is en daarnaast veel te gedetailleerd technisch is. Verder wil ze vooral fysiek weer sterk worden samen met haar fysiotherapeut. En dan over een half jaar auditie doen voor een mbo opleiding in haar droomrichting. Het is nu gewoon te heftig allemaal na 10 maanden thuis zitten. Binnen de school zijn ook geen andere opleidingen die beter aansluiten. De docenten van deze opleiding zijn gelukkig heel aardig, vorige week met een docent van een andere opleiding gesproken die was echt verschrikkelijk en zei binnen 2 minuten al dat ze naar een school voor mensen met een beperking moest. Keek alleen maar naar de diagnose autisme en niet naar waar ze wel goed in is. Dacht ook nergens over na want is een 18+ school, en ze mocht van de gemeente vast wel met de taxi.... die was compleet de weg kwijt. Zo'n fijne ervaring voor dochter Werken via bbl is zeker niets voor haar, mbo is eigenlijk al te laag voor haar denkniveau even kort door de bocht, en bij bbl is helemaal niets interessants te vinden.
Hier is mijn ervaring juist dat mensen op een vervolgopleiding sneller aansluiting vinden vanwege de gemeenschappelijke interesse voor die opleiding, waardoor mensen elkaar al heel snel leren kennen en het juist soms veel socialer is dan de hele middelbare school ooit geweest is (en meestal ook geen pestende pubertjes). Ook juist ervaring met tal van georganiseerde sociale activiteiten, niet verplicht, wel talrijk in alle soorten en vormen.
Last ze ook vooral Nederlans, Engels, burgerschap en rekenen afronden. Dat zijn vakken die verplicht zijn bij iedere mbo opleiding. Engels kan ze wellicht op een hoger niveau afronden, maar weet niet of daar een apart examen voor aanwezig is. Vervelend dat ze geen hele dagen naar school kan. Focus op herstel lijkt me nu het belangrijkste. Benadruk ook vooral zelf niet, dat het mbo niets voor haar is. Benadruk vooral de positieve dingen. Wees enthousiast over wat ze geleerd heeft. Saai betekent niet altijd saai maar soms ook moeilijk.
Engels heeft ze in havo 4 al versneld afgerond. Dat laatste bedoel je vast goed maar dat werkt echt niet, ze zal daar never nooit iets leren, en positieve dingen zijn er simpelweg niet, dat had ze zelf na 1 dag al door. Ze denkt enorm volwassen iedereen schat haar op minimaal 20 zodra ze haar mond open doet, die trapt nergens meer in... en ze voelt heel goed dat ze er niet tussen past. Zagen de docenten trouwens ook de eerste dag al.
Het zal vast een slecht gesprek zijn geweest van die docent, maar ik vind wel je intonatie over een school voor mensen met een beperking negatief overkomen. Waarom zou dat geen optie kunnen zijn? De ZMLK school waar mijn kinderen naar toe gaan heeft ook een uitstroom naar het VWO, kinderen met een beperking kunnen ook heel slim zijn. En wat bedoel je met de tegenstelling tussen haar autisme en waar ze wel goed in is? Die twee sluiten elkaar niet uit. Ze is ook in bepaalde dingen goed juist door haar autisme. Scholen voor mensen/kinderen met een beperking zorgen er vaak juist voor dat mensen niet continu afgerekend worden op die beperking (niet gepest worden vanwege een beperking) maar dat je met die beperking leert omgaan en 'gewoon' een fijne schooltijd hebt. Moet je natuurlijk wel een goede school hebben.
Dit was een school voor volwassenen met letselschade etc, geen gewone school. Ze voldoet werkelijk aan geen 1 vd selectiecriteria. Zo voer je geen gesprek met een leerling die je niet kent en die jou komt vragen naar de inhoud van je opleiding... Sowieso vind ik haar niet op een school als deze thuis horen, klasgenoten die impliceren dat ze je broertje van 7 wel willen "nemen" geven haar niet zo'n goede vibe... en daar lopen er iets te veel van rond daar getuige hun gepraat.