ik ga morgen even kijken. Mijn dochter is met 34 weken geboren. En dat is echt peanuts vergeleken met andere termijnen. En (vooral achteraf) vond ik dit al echt vreselijk. Moet er niet aan denken dat ze nog eerder geboren was...
Oja, dat krijg ik ook steeds als ik iets terug wil kijken.. Komt door een of andere verandering met sylveriets Maar: had het al gezien op tv... helemaal uit gekeken.. wat ongelofelijk moeilijk moet dat zijn! Ik hoop voor iedereen dat je dat niet mee hoeft te maken!!!!!
Oh getsie. Ben toch gaan kijken...zo moeilijk... Duuk stijf tegen me aan... hij werd gewoon rudtig van alarmpjes van het aparatuur... tja... dat heeft hij natuurlijk de eerste dagen na zijn geboorte de hele tijd gehoord! Tranen met tuiten...
ik heb de docu halverwege afgezet. wat vreselijk moeilijk. ik zat zelf te denken wat als ik voor die keuze zal staan. maar aan t antwoord kan ik niet komen. werd er zo emotioneel van dat ik besloten heb t niet af te kijken. schoonzus van een vriendin heeft een tweeling zwaar motorisch gehandicapt en verstandelijk. maar als je die kereltjes dan ziet, iedere keer komt er iets bij wat ze kunnen. nu na 4 jaar zijn ze op hun max waarschijnlijk.
Voor de meiden die het niet konden zien; bij mij helpt het vaak het even in een andere browser te proberen. Of de nieuwste versie van Silverlight installeren.
Ik heb deze documentaire gisteravond terug gekeken! Zo heftig om allemaal te zien. Al die kleine frummeltjes aan al dat apparatuur en die emoties bij de ouders. Ook ik moest echt even wat traantjes weg vegen. Ik ben benieuwd naar deel 2.
Gelukkig 2 kindjes a terme op de wereld mogen zetten, maar jeetje, ook bij mij dikke tranen. Wat onwijs verdrietig en ook dapper van die ouders. Ik kijk volgende week weer.
Ook ik heb heb hem weer aanstaan , juni 2010 stonden wij ook voor de keuze na 3 weken onze zoon mees * zijn rust te gaan geven . Hij is in mijn armen vredig gestorven maar ik voel de pijn weer met de piepjes , medische termen en vergadering Vd medische raad , de uitzending is voor mij echt real life , ik ga de reportages wel volgen al doet het ons pijn maar de traantjes komen wel weer even los ... Liefs Edith Mama van mees * & juultje
Ik heb net de herhaling gekeken, heftig om te zien hoor. Hierbij vergeleken was ons mannetje (geboren met 36wk 1870gram al een hele kerel). Ik vind/vond dit soort docu's altijd al heftig om te zien, maar nu we zelf een lief, mooi en vooral gezond mannetje hebben, grijpt dit me toch soort extra aan..
ik heb deel 1 in de link teruggekeken. Jeetje, wat heftig zeg!! Ik heb ook wat traantjes moeten laten ondanks ik het zelf nog nooit mee heb gemaakt. Zullen de hormoontjes wel zijn, maar vond het echt heel indrukwekkend.
Jeetje, Edith, voor jou moet het echt wel heel verdrietig en confronterend zijn. dapper van je dat je toch kijkt.
Phoe van begin tot eind zitten huilen.. na de tijd nog s toen ik mijn gezonde meisje zo vredig zag slapen. Echt respect voor de mensen die dit mee moeten maken. Hartverscheurend om te zien..
Mijn god, ik heb het net gekeken. Wat een bewondering heb ik voor deze ouders zeg!!! Diep diep respect.
Heb net ook even zitten kijken. Kon het niet helemaal af kijken. Kreeg het echt heel benauwd toen ik al die piepjes weer hoorde. Onze jongste kwam met 34 weken en dat ging heel erg goed, maar als je al die geluiden hoort, merk je gewoon dat die tijd heel heftig is geweest.