En wie let er op jullie?

Euh wie lette er op mij?
niemand? Mijn man een beetje, ik zelf een beetje en de verpleegkundigen van Sam, die mij vaak waarschuwden (tot irritant vaak aan toe hihihihi).
Ik mocht 6 weken geen autorijden, en daar heb ik me aan gehouden. Maar in het ziekenhuis moest ik wel veel lopen (te veel ) en eigenlijk moest ik in een rolstoel, maar ja.. ik ging vaak alleen en wilde niet altijd met anderen naar het ziekenhuis.
In het huishouden deed ik eigenlijk niets.
Toen ik werd ontslagen uit het ziekenhuis (8dagen na ks) werd ik nog even gecontroleerd, een week later en daarna 5 weken later en dat was het ook.
Maar ik liep wel bij maatschappelijk werk in het ziekenhuis.

 

ik had dat ook.

ik ben met 34 w en 4 d bevallen, ik heb 5 dagen in het ziekenhuis gelegen omdat ik bij mijn kind wilde zijn. na de bevallen stond ik al gelijk op mijn benen. niemand die zei, meid ga zitten of neem een rolstoel. zelfs de zuster of de vk niet. ze kwamen alleen voor baarmeoder kontrole, hechtingen en voor de kolfaperaat.

´snachts kon ik niet slapen door de muggen en omdat ik gewoon te moe was om te slapen. ik ging maar wat tv kijken of ik ging midden in de nacht naar tamer op de c.afdeling.

na 5 dagen moets ik naar huis omdat ik verder gezond was. ik kwam thuis een en al bende. ik was 4 uur bezig om mijn huis schoon te maken. 3 wassen gedraaid en opgehangen, bedverschoond, alle ramen open, gedweild, gestofzuig, fornuis schoongemaakt de badkamer en de keuken. abdullah wilde wel helpen, maar ik was zo boos op hem en zo verdrietig dat ik geen hulp wilde van hem. na dat ik klaar was ben ik naar bed gegaan.

en dan moets ik goed rusten, goed eten voor de moedermelk maar als je dit krijgt gaat het moeilijk. en we zaten ook midden in een verbouwing van ons nieuw huis.

´smorgens op staan, klaar maken om naar het ziekenhuis te gaan. tot 14uur in het ziekenuis, naar huis spullen in dozen doen, kolven, rusten. das was echt zwar voor mij. ik was in 2 weken 8 kilo afgevallen omdat ik niet voldoende rustte, niet goed at. en ik kolfde ook nog.

na dat tamer thuis kwam had ik ook geen rust. tamer spuugde heel veel, kwam ´snachts veel voor voeding, en dan gingen we verhuizen. alles uit pakken, opruimen. en alles bijelkaar werd ik erg moe en had geen energie meer. daardoor had ik maar 2 mnd moedermelk kunnen geven. ik had gewoon niets meer. uit de ene kwam maar een par druppels en uit de andere was het niet genoeg voor 1 voeding.

ik hoop echt dat als ik weeer een kind mag krijgen dat ik dan meer rust kan krijgen en voor een langere tijd borst voeding kan geven. ik vond het zo jammer. ik wilde het zo graag, heb er zolang over gefantaseerd toen ik zwanger was.

het is een beetje lang geworden, maar ja.

 

Hoi Linda,

Mijn kindje heeft vijf weken in het ziekenhuis gelegen. Zelf was ik lichamelijk flink aangeslagen, vooral door bloedverlies en een enorme berg hechtingen. Wij zijn in een Ron. macDonald huis gegaan. Ideaal, een rustige plek met bed vlakbij je kindje. In beide ziekenhuizen was er zo'n huis. Daardoor werd ik een stuk minder belast omdat ik niks kon/hoefde daar behalve op bed liggen. De vk kwam ook gewoon daar voor mij langs.
Ik weet niet of dat voor jou een optie is? Na een week of drie zijn we ook nog thuis geweest, maar ik brandde helemaal op door het heen&weer gaan naar het ziekenhuis, kolven en het ergste: het verscheurende gevoel niet zo dicht mogelijk bij haar te zijn. Toen zijn we gewoon weer teruggegaan.

Maar zoals ik al zei, ik weet niet of er ook een RmD huis bij jullie ziekenhuis is. In ieder geval heel veel sterkte!
Oja. er werd voor ons ook bereid avondeten/boodschappen gebracht door familie (die dan ook direct weer weggingen dus niet vermoeiend) gscheelt ook weer.

 

Hoi,

Ik ben zelf met 34 weken en 3 dagen bevallen van een dochter.
Bovenstaande verhalen zijn voor mij heel herkenbaar!
Ik lag al ruim een week in het ziekenhuis i.v.m. vruchtwaterverlies. Na de bevalling ben ik nog 6 dagen gebleven.
Opvallend was de zorg die naar de pas bevallen dames uitging met hun kindje naast het bed.
Ik, zonder kindje naast mijn bed, mocht het merendeels zelf maar uitzoeken. De rolstoel die gebruikte ik om op te kunnen steunen als ik naar de kinderafdeling ging.
De eerste nacht na mijn bevalling lag ik met 5 andere vrouwen op een kamer met 6 baby's. Heb geen oog dicht gedaan. Werd ondertussen nog afgesnauwd door een verpleeegster die het druk had met baby's aanleggen toen ik vroeg hoe laat ik weer moest kolven.
Was bijna van plan om de volgende ochtend naar huis te gaan. Zegt de arts: Dat moet je zelf weten, het is een service wat we bieden dat je hier 6 dagen kunt blijven. Oftwel: Er is een bed voor je beschikbaar en dat is het.
Eenmaal thuis was ik ook geen echte kraamvrouw. Veel heen en weer reizen om bij m'n meisje te zijn (2 uur 's middags weg en na 8 uur 's avonds thuis, en dan nog eten koken).
En nu ze thuis is.............. ben ik doodmoe.

 

mij is de hulp van andere ook zwaar tegen gevallen.

ik heb geen kraamhulp gehad, en in het ziekenhuis kijken ze niet naar je om!

ook van familie had ik eigenlijk meer verwacht....

 

Ik ben van onze dochter niet eens veel te vroeg bevallen(3,5 weken), maar vanwege mijn pre-eclampsie was zij te klein en wilde niet drinken. Toen ik een week na de bevalling naar huis ging, bleef zij nog 2 weken. Wat een rottijd was dat!
Kraamzorg? geen recht meer op (klopte achteraf niet), aanvraag couveuse nazorg? Niet voor verzekerd (en ja, we hadden wel de meest uitgebreidde verzekering van die maatschappij). Na-controle van de VK? Een telefoontje ("ik sta nu bij je aan de deur", ik zat om dat moment bij mijn kindje in het ziekenhuis, en omdat ik toch geen uitwendige hechtingen had, liet ze het bij dat telefoontje). Mijn Vk is trouwens wat mij betreft erg nalatig geweest in dit geval. Ik lag al 2 weken in het ziekenhuis voordat 1 van de verloskundiges langs kwam (terwijl ze toch regelmatig in het ziekenhuis te vinden zijn, mijn buurvrouw op zaal kreeg elke 2 dagen bezoek van 1 van haar vk).
Ik heb voorafgaande aan de bevalling 2,5 weken in het ziekenhuis doorgebracht. Daarom kan ik ook heel goed vergelijken hoe de zorg voor en de zorg na de bevalling was. Werd ervoor elk dagdeel mijn bloeddruk opgenomen, erna gebeurde dat zelden. Terwijl ik herstellende was van pre-eclampsie en volgens de gyn een 'zieke mama' was (en dus niet alleen in het ziekenhuis bleef omdat mijn kindje ook moest blijven). Temperaturen? Wat is dat? Ik had 2 hechtinkjes die vanzelf moeten oplosson en of het daarbij normaal is weet ik niet, maar er is niet 1 keer naar gekeken...

Nouja, voorbeelden te over dus...Heel herkenbaar wat jullie allemaal schrijven! Ik heb later verhalen gehoord over vrouwen die wel nog gebruik hebben gemaakt van de laatste dag/dagen kraamzorg, en van wie de kraamverzorgster bijvoorbeeld mee ging naar het ziekenhuis, het kindje bezoeken, en de moeder ondersteunen. Misschien klinkt dat allemaal wat ver gezocht, maar als ik het over mocht doen, zou ik ook voor die optie gaan. Alle aandacht en dat kleine beetje extra verwennerij(?) zijn zo welkom in zo'n tijd, die emotioneel al heel zwaar is, laat staan lichamelijk (wanneer je herstellende bent van een bevalling of keizersnee).

Ik ben nu zwanger van onze 2e, en de kraamtijd waar ik (wederom) op gehoopt had, gaat helaas weer anders worden. Ons ongeboren kindje blijkt een hartafwijking te hebben, en zal daarom in een academisch ziekenhuis geboren worden. Na de geboorte zal hij verblijven op de IC.
Weer geen bedje naast het mijne dus (al weegt dat niet op tegen wat er aan de hand is). Ik heb me voorgenomen om alle hulp, alle aandacht aan te nemen en me deze keer niks door mijn neus te laten boren. Ik heb me voorgenomen niks meer voor lief te nemen, en wel te klagen/mopperen als iets me niet aan staat. Ik heb me voorgenomen om mezelf deze keer niet voorbij te lopen....Ik hoop dat dat gaat lukken!

 

Ook voor mij klinkt het herkenbaar. Lynn is ook bijna 5 weken te vroeg geboren, gelukkig heb ik een goede en snelle bevalling gehad en was zelf snel weer op de been. In het ziekenhuis wordt er niet echt op je gelet. WEl even tempen en vragen hoe je je voelt maar verder niet echt. Eenmaal thuis had ik het geluk nog 2 dagen kraamzorg te krijgen, maar nu sta ik alleen. Gelukkig heb ik zeer behulpzame ouders en schoonouders, maar aan echt rust kom ik niet toe.
Soms breekt met dat ook op. Ik zie er van buiten goed en sterk uit, en zelfs mijn man vindt het lastig dat ik toch erg moe ben op z'n tijd.....

groetjes, Mayke

 

Ik herken jullie verhalen allemaal heel goed. Onze dochter is met 35w1d geboren. Ik was vrij snel weer op de been. En inderdaad, ik krijg het gevoel dat als je kindje op tijd geboren word je alle zorg krijgt (ook thuis) en als je kindje prematuur is zoek je het maar uit.
Ik MOEST ook 7 keer per dag voeden dus ik kon lapen van 1.30 's nachts tot 5 uur 's morgens. Tussen de voedingen (die ruim een uur duurden vanwege borstvoeding die niet liep) kreeg ik niet de tijd om te slapen vanwege het vele bezoek en zusters die kwamen tempen of baarmoeder kwamen voelen terwijl je net sliep... Ook liep ik vaak de koffierondes mis (door voedingstijden onder koffietijd) waardoor ik voor mijn eigen drinken moest zorgen, dus 5 dagen water gedronken

Ook ik heb geen kraamzorg gehad en moest na 5 dagen naar huis. Dus ik reed na 5 dagen alweer auto Ook inderdaad hoog verzekerd, maar couveuse nazorg, ho maar.... Omdat mijn bevalling heel onverwacht op gang kwam (vliezen braken tijdens een weekendje uit) was het thuis best een rommeltje (we hebben 4 katten, dus haren genoeg) en mijn man had ook niet de tijd gehad om schoon te maken terwijl wij in het ziekenhuis waren... Dus toen ik thuis kwam kon ik gelijk aan de was/schoonmaak etc....

Na 10 dagen mocht Katja gelukkig mee naar huis, maar moesten alles zelf uitzoeken. Gelukkig is dit allemaal goed verlopen maar ik had graag 1 of 2 dagen hulp gehad.....