Hoi allemaal Even een zwaar onderwerp op deze avond, maar ik wilde graag weten of er andere mensen zijn die dezelfde ervaringen als ik heb. Aan het begin van mn zwangerschap waren er geen problemen maar sinds mn buik duidelijk zichtbaar wordt ben ik 2 vriendinnen verloren. 1 vriendin die ook bij mij in hetzelfde bedrijf werkt, heeft een ontzettende ruzie met mij uitgelokt op de werkvloer, zonder reden. en toen ik vroeg wat er eigelijk aan de hand was zei ze dat ze mn karakter gewoon niet kon uitstaan en dat alles van mij haar irriteerde. Ik heb de ruzie even laten zakken en de volgende dag heb ik haar er nogmaals mee geconfronteerd. Ik vroeg haar toen op de man af of het misschien met mijn zwangerschap te maken heeft (ze is al wat ouder en probeert al 2 jaar zwanger te worden) en toen moest ze huilen. Sindsdien ben ik haar maar uit de weg gegaan en doen we voor de rest wel vriendelijk tegen elkaar, maar de hele vriendschap is gewoon kapot. We lunchten altijd samen, pakten samen de bus naar het werk etc. Een andere vriendin is gewoon helemaal uit beeld verdwenen. het contact was altijd al wisselend maar als we elkaar spraken/ zagen was het altijd weer gezellig. Zij vormde met mij en het meisje hierboven (dat dus bij me werkt) een groepje met wie we eens in de maand uit eten gingen. Deze vriendin had ik dus een berichtje gestuurd en gebeld om te laten weten dat het een meisje bleek te zijn. Geen reactie. De laatste keer dat we met zn allen uit eten zijn gegaan is er geen enkele keer ook maar naar mijn kindje gevraagd terwijl ik dus met een toeter aan tafel zat. ik heb me zo beroerd gevoelt over het feit dat ik mn dochtertje de hele tijd voelde bewegen en dat ze gewoon genegeerd werd. Alles werd voor de rest besproken. Nu ik dus met de bovenste vriendin ruzie heb gehad ben ik niet meer uitgenodig voor etentjes, Ook is er nooit ( en we zijn nu 2 maanden verder) ook maar gevraagd hoe het met mn kindje gaat/ Ik snap echt wel dat het voor hen heel moeilijk is dat ik eigelijk spontaan zwanger ben geraakt op mn 27ste en dan zij ver in de dertig zijn en het gewoon niet wil lukken. Maar aan de andere kant doet het me heel veel pijn. Ik probeer me voornamelijk te richten op de vriendschappen waar ik wel gewoon veel aan heb. maar dat juist nu deze vriendschappen op iets zijn kapot gelopen dat eigelijk zo mooi is, dat vind ik heel moeilijk om een plaatsje te geven. \\\ Hebben jullie dit ook meegemaakt? En hoe zijn jullie er mee om gegaan? liefs, anmita
Ik heb het (gelukkig) nog niet meegemaakt, maar het lijkt me heel vervelend. Kun je niet een brief of een mail schrijven waarin je dit uitlegt, dat je ze mist als vriendin, en dat je het heel vervelend vind dat jouw zwangerschap tussen jullie vriendschap in staat? Ik kan me voorstellen dat het voor hen heel moeilijk is om met jouw zwangerschap om te gaan, maar als je er van 2 kanten moeite voor doet hoeft het toch niet de vriendschap te kosten hoop ik. Sterkte!
Jeetje... wat een moeilijke situatie. Ik kan het van je vriendinnen aan de ene kant wel een beetje begrijpen dat het even slikken is dat jij zwanger bent geraakt en dat het bij hun niet lukt maar.....dat is toch niet jouw schuld? Daarbij vraag ik me ook af of het uberhaubt ooit wel goede vriendinnen van je geweest zijn dan. Want als ze je echt alleen maar negeren puur om het feit dat jij zwanger bent.... Als ze veel verdriet hebben, het moeilijk vinden om blij voor je te zijn etc...allemaal heel begrijpelijk maar zeg dat op zn minst...toch? Wat je misschien nog wel kunt proberen is ze uitnodigen voor het volgende etentje en kijken hoe daar op gereageert wordt. Als hier niet of niet prettig op gereageert wordt kun je ze uiteindelijk nog een een geboortekaartje sturen van je kleine meid maar dan....dan ligt de bal ook echt bij hun! Sterkte meis en besteed je energie en tijd liever zo veel mogelijk aan de vriendinnen die wel blij voor je zijn! Groet, Kweenie
Vreselijk om mee te maken, ik ben ook vriendin verloren sinds ik zwanger ben..... Maar ik ga verder met mijn leven En het gaat ook hartsitkke goed.
Mijn schoonzusje is 1,5 jaar getrouwd en probeert al die tijd al om zwanger te raken, ik en mijn vriend waren ongetrouwd, nog niet zo heel lang bij elkaar, en we hadden dit nog niet gepland (we zijn zeer zeker héééél blij met dit cadeautje) We hadden waanzinnig goed contact met mijn vriend zijn broer en schoonzusje, ze zijn ook onze ceremoniemeesters (ik trouw dinsdag) maar sinds dat ik zwanger ben is er bijna geen contact meer.... mijn vriend kreeg een vrijgezellenfeestje en ik niet en sommige dingen die gezegd worden... Ze wil nu niet zwanger worden, want dan zou nog alle aandacht naar mij toegaan.... wn wij trouwen aankomende dinsdag dus, nu hebben hun hun verhuizing gepland voor aankomende vrijdag, verwachtte ze ook nog eens dat wij tijdens onze huwelijksreis (we blijven in NL) even komen helpen... Ik heb het er waanzinnig moeilijk mee omdat ik al niet zoveel goede vriendinnen had, en mijn vrien oook want die raakt zijn maatje kwijt (zijn broer) die hem trouwens heeft afgeraden om met mij te trouwen...
Heel herkenbaar dit verhaal maar ik vind dat ze ook blij voor jou moeten zijn. Op dit moment is er bij jullie dus geen sprake van een wederzijdse vriendschap. Een vriendin van mij kon ook moeilijk kinderen krijgen en werd er niet over mijn zwangerschap gesproken. Ik heb haar toen verteld dat dit zo dus niet werkt en heb haar de rest van mijn zwangerschap ook niet meer gezien. Later is zij ook zwanger geworden en nu is alles weer goed en beseft ze heel goed dat ze fout zat. Misschien geeft het jou ook wat meer rust om bewust afstand te nemen. sterkte!
Ik heb het wel andersom meegemaakt. Wij hadden vrienden en 2 jaar gelden was ze zwanger van de 1e. Sindsdien is er amper meer contact. Wat ik nog steeds heel vreemd vind.
Zwanger.......voor de 1 blijdschap, voor de ander verdriet. Jammer genoeg heb ik dit ook mee gemaakt. Die ene vriendin die normaal gesproken de deur bij je plat loopt zie je nu (bijna) niet meer omdat ze het er zo moeilijk mee hebben dat jij wel zwanger bent en zij niet. Ik begrijp best dat mensen het er moeilijk mee hebben maar soms moet je ook je eigen problemen even opzij kunnen zetten. Ik/wij zijn er ook altijd voor haar geweest als er weer eens problemen waren (en die waren er genoeg). Jammer vindt ik dat ze blij reageerd met de woorden "ik mag me zelf toch wel tante gaan noemen" wat ik harstike leuk vindt want we kennen elkaar al jaren.......... Voorlopig heb ik haar maar 2x tijdens mijn 27 weken zwangerschap gezien dus TANTE? Ik heb me voorgenomen hier niet te veel energie in te stoppen en dat het uiteindelijk wel goed komt. Niet te veel over piekeren, denk maar lekker aan je kindje, te veel spanning is niet goed.
Hoi, herkenbaar. Een van mijn vriendinnen vindt het geloof ik ook maar lastig dat ik zwanger ben. Ik woonde eerst, samen met nog een derde vriendin, in dezelfde woonplaats. Wij gingen verhuizen, andere vriendin ook en trouwen, dus zij bleef alleen achter, voor haar gevoel. Ook nog eens omdat ze vrijgezel is. Eerst werd die andere vriendin zwanger en merkte dat onze vrijgezelle vriendin er helemaal niets mee kon. Nu merk ik hetzelfde. Zij heeft uberhaupt geen kinderwens, (wat ik op zich altijd wel gek vind, dat mensen geen kinderen willen- uberhaupt helemaal dat gevoel, die wens missen), maar dat is haar keuze, vind ook niet dat ik daar over mag/kan oordelen). Toch blijkt het omgekeerd dus lastiger: wij krijgen nu ook een kindje en ik hoor vrijwel niets meer van haar. Echo-foto gemaild, verwacht je toch even reactie op, maar nee, helemaal niets... Merk dat ik dat gewoon jammer vind en ook lastig: moet ik haar er nou naar vragen? Ik heb momenteel niet de energie om erg veel initiatief te nemen in de vriendschap, heb dat naar haar toe ook aangegeven, dat ik erg moe ben en de meeste avonden om 9 uur/half tien op bed lig, (de ene keer dat ze dan belt, belt ze om 10 uur...). En ik ga ook niet maar helemaal niet over m'n zwangerschap praten... we zijn vriendinnen en als het haar even teveel is, kan ze dat rustig aangeven, maar dat doet ze niet. Wat doen jullie met dit soort situaties?
Hey, Ik heb geen ervaring met jou situatie. Maar hier is wat ik zou doen. Ik zou even aan mezelf denken. De rust pakken die ik nodig heb. Want van moeheid word ik alleen maar emotioneler en misschiend at er dan hele nare dingen gezegd gaan worden. Dan zou ik weer contact met mijn vriendin opnemen en vragen of er iets is. Dat het lijkt alsof ze het heel moeilijk heeft zo in haar eentje daar en dat je er graag voor haar wilt zijn. Dat ze altijd bij je terecht kan als vriendin zijnde. En dan is de reactie aan haar. Het maakt niet uit of ze boos wordt of als ze juist heel erg gaat huilen. Laat het maar gewoon op je afkomen. Suc6 ermee ik hoop dat er wat kan veranderen voor jullie want het zou toch jammer zijn van een vriendschap.
Voor ik mijn huidige vriend leerde kennen. Zat ik elke dag in de kroeg en ik moet zeggen ik was een flinke feestbeest. Uiteraard had ik enorme vriendenkring opgebouwd. Met 4 meiden die er met kop en staart bovenuit kwamen. We deden alles samen en ik kon echt alles met ze delen. Een vriendin is naar aruba verhuisd voor 3 jaar en daar heb ik wonder boven wonder nog contact mee. Sinds ik een stap verder ben gegaan en eigelijk het stappen, roken, drinken, enz achter me heb gelaten is alles op een laag pitje gekomen. Helemaal toen ze hoorden dat ik zwanger was in februari konden ze het niet begrijpen. Ze vonden mijn vriend al niets. Hij is namelijk 14 jaar ouder en heeft al een zoon. Ik moest me bij mijn leeftijdsgenoten houden. Dat vind ik echt onzin. Helaas in mrt een mk. Van mijn huidige zwangerschap weten ze niets van af. Dit omdat bij mijn vorige zwangerschap gelijk iedereen wist dat ik zwanger was terwijl ik het in vertrouwen had verteld (ik was 7 weken zwanger erg pril dus). Gelukkig ben ik nu verhuisd naar een ander dorpje en heb nieuwe vriendinnen die wel met me meeleven en weten hoe het is.
Het is niet abnormaal dat vriendschappen verloren gaan op moment jouw leven drastisch verandert. Dat gebeurt bij iedereen gedurende je hele leven. Een aantal zullen standhouden, maar de meeste vriendschappen komen en gaan. Ik zal er ook wel een aantal kwijtraken doordat ik nog zo jong ben en al mijn vriendinnen en vrienden studeren. Maar ach, het komt allemaal wel goed
Ik zeg altijd maar zo echte vrienden leer je pas kennen in moeilijke tijden. Toen ik 7jaar geledenzwanger raakte lieten mijn "vriendinnen" me ineens vallen want kon dan ineens niks leuks meer doen volgens hen wat onzin is want ook al heb je een kind je ken nog van alles doen enkel 3x nadenken voordat je wat doet. Ik heb 1 hele goeie vriendin er aan overgehouden en dat vind ikmee dan genoeg,heb liever echte vrienden dan fakers. Nu ben ik zwanger van de 2de en heb nu supervriendinnen.
Ik moet me sinds dit weekend aansluiten bij dit topic helaas... Vriendin van me laat me ook ineens vallen, reden? Ik zou 'zooo' veranderd zijn.. :S Baal er echt ontzettend van.. vooral omdat ik echt niet veranderd ben.. alleen wat rustiger ben geworden.. zij is nou juist degene die me nooit meer belt, nooit meer leuke dingen wil gaan doen en het voornaamste (ergste) dat ze nog nooit naar mijn kleintje heeft gevraagd .. Net alsof ze het me niet gunt ofzo.. baal er ontzettend van..
ook ik moet me aansluiten heb niet veel vriendinnen, maar dacht er 2 te hebben die heel goed bevriend met me waren. 1 van die 2 is dat ook, die is niet zwanger, wil het ook nooit worden, maar is zooo enthousiast voor me...(heeft me in de MMM ook zo gesteund) de andere is op de een op andere dag raar gaan doen tegen me. zaterdag avond zouden ze langskomen, op de tijd dat ze zouden komen kreeg ik sms dat ze moe waren. Vervolgen kom ik er toevallig achter dat ze bij andere vrienden waren. LIEG dan niet zeg het dan. Via mail een leuk berichtje gestuurd, omdat ik zoiets had van laat toch zitten, nou ze hyvet iedereeen terug behalve mij. STIK er dan maar in.. alleen ..ik baal wel...ik heb ze zoooooveeel gegeven (oude tv enz enz) en wat heb ik er uiteidenlijk voor terug? NIKS
Pfff ja raar is dat he... en dan krijg je waarschijnlijk ook nog het verwijt "je bent zo veranderd" Nou sorry.. maar als aanstaande mama verandert je leven inderdaad, maar voor de rest is er (bij mij in ieder geval) niks veranderd :S Heb t idee dat er stiekem toch nog veel mensen zijn die toch jaloers worden als ze horen dat je zo;n klein wonder krijgt...
Idd, gelukkig is mijn ene goede vriendin niet, ze heeft zoveel respect, is gewoon fijne meid! En anderen helaas.......
Ik kan hier helaas ook over mee praten. Vorige week donderdag zijn mijn partner en ik in het huwelijksbootje gestapt wat een geweldige dag was. Alleen kreeg ik de dag voor ons huwelijk een bosje bloemen van een vriendin die ik al ken sinds mijn kleutertijd. Met een briefje er aan dat ze helaas niet konden komen! We hadden de kaarten ruim op tijd verstuurd en er was dus ook tijd genoeg om even te bellen om te melden dat ze niet konden komen. Was het een verjaardag dan had ik er geen moeite mee gehad maar dit doe je maar 1 keer als het goed is. En dan mag je wel een hele goede reden hebben dat je er niet bij bent. En die is mij niet gegeven. Ze konden niet! Heb me hier echt klote over gevoeld maar ben er nu klaar mee. Zo leer je je echte vrienden kennen! Ik heb ook vriendinnen die me gewoon zeggen dat ik wel een beetje een saaie muts ben geworden omdat ik nu niet meer drink enz. Maar dat ze wel super blij zijn dat ze allemaal een beetje tante worden. Daar kun je tenminste wat mee.