Hoi meiden, Bestaat er al een topic waarin andere dames over hun angst voor bevalling vertellen... Ik ben een paar weken zwanger en denk nu te vaak aan.. Of ik het wel dit keer wel of niet aankan...Heb al 2 kids, en juist daarom weet ik hoe het ging bij hun dat ik me nu al zorgen begin te maken... Liefs Jeanney
Op de een of andere manier maak ik me daar ook wel en beetje druk om. Bij de eerste bavalling had ik zwangerschapsvergiftiging waardoor de weeen niet af wilde zakken. Duurde ook 14 uur voo ronze kleine werd geboren. Ik had me bij de tweede hier ook op ingesteld maar dit was juist een snelle bevalling en omdat ik me op het ergst voorbereidde viel het juist reuze mee. Ik maakte me ook helemal niet druk om de bevallingh ookal had ik in mijn hoofd dat het absoluur geen pretje zou gaan worden gezien de eerste keer. Nu ik juist een fijne bevalling heb gehad had ik zoiets oh dat doen we nog een keertje maar hoe dichter het bij komt hoe lastiger, spannender ik het ga vinden. Ik zie er zelfs nu een beetje tegenop. Mij de geboorte van de tweede had ik dat juist niet, aan het eind was ik mijnbuik zat en had ik zoeits van zal blij zijn als de weeen beginnen. Nu ben ik wel benieuwd naaronze hummel inmijn buik maar heb nog niet het idee dat we al zover in de zwangerschap zijn.
Yep, daar heb je heel veel topics over onzekerheden wat betreft de bevalling. En ook een boel tips en steun vind ik zelf.
ik ben eerder ingeleid , met alle vormen van weeen (rug, buik en been) weeenstorm door het infuus, ingescheurd bijna helemaal door en toch ben ik helemaal niet bang! Lekker effe knokken voor je kindje, elke wee brengt je dichterbij je kindje is sla het natuurlijk liever over maar juist dat proces vind ik mooi en dat je dan beloond word met een prachtig kind. Daar heb ik alles voor over wat me ook te wachten staat als het maar gezond ter wereld komt en daar blijft, mezelf vind ik helemaal niet zo belangrijk dan.
Imddat ha dik dus ook. Na de eerste (was echt een zware bevalling) had ikzoiets van.....we zien wel. Maakte me er niet duk om was het immesr bij de eerste heel snel vergeten. De tweedebevalling gingjuist prima, snap daarom ooknet dat ikme nu ineen sdruk maak!
't Is heel erg je eigen houding erin. Das met alles. Je gedachten maken je....je kan ze geloven of overboord gooien ! Is wel moeilijk hoor, klinkt makkelijk. Ik ziet nu soms ook weleens te piekeren. Ik ben niet bang voor eventueel naar het ziekenhuis moeten, maar meer voor de intensiteit van de weeen. Aan de andere kant denk ik ach ik zie het wel, de kortste weg is er dwars doorheen.
Ik heb het dit keer ook. Bij mijn 2e kindje keek ik heel erg naar de bevalling uit, die is me zo tegengevallen, het laatste stuk ging zo ongelovelijk snel. De vk kon haar nog net opvangen. Toen bleef de placenta zitten en alsnog naar t ziekenhuis. Pff zie er wel tegenop dit keer.
Nou ben ik denk heel nuchter aangelegd maar zie totaal niet tegen de bevalling op. Ik ga er vanuit dat het heel veel pijn gaat doen,dus dan kan het alleen nog maar meevallen. Waar ik wel bang voor ben is een totaal ruptuur :-?
Hoi, Och nu ben je bang op het eind ben je blij als het komt want da ben je het zo beu geniet er maar van
Ik was in het begin heel erg bang... Maar nu ik er dichterbij kom heb ik zoiets van....ik laat het over me heen komen...ben nu eigenlijk helemaal niet meer bang Vraag me soms wel is af...jeetje gaat dat wel passen 8)
Das het beste, de bevalling van Denyce viel op die manier helemaal mee. Hoop niet voor je dat je in een weeënstorm terecht komt, dat vond ik heel heftig bij de 2e.
Nee dat hoop ik ook niet. heb op het moment al een tijdje last van voorween,en die trekken door naar mijn benen. zit dus echt niet op beenweeen te wachten,maar ja dat heb je toch niet voor het zeggen.
Nee idd, helaas niet. Hoop dat het uiteindelijk mee valt voor je, zeker omdat je al zo'n rugpijn had (toch?).
Nou, ik ben wel blij om te horen dat er meerdere mensen ermee bezig zijn... Ik weet het dat het moeite waard is om te knokken om je kindje ter wereld te brengen, maar ja sommige mensen leiden er echt eronder hoor, en ik ben zo'n eentje, (had aan de einde geen kracht meer om te persen, want lieten me bij 9.5 cm onsluiting persen, dat ik terug ben gelopen naar 6 cm. En moest weer uren erover doen om weer bij 10 cm cm onsluiting te zitten). Maar dat maakt nie uit. Ik zou toch nooit voor pijnbestrijding etc kiezen. Alhoewel ik knap vind van mensen die er later voor pijnbestrijding kiezen, want ze hebben het toch geprobeerd. Er zijn verschillende soorten mensen geschapen en ieder ervaart zijn pijn anders. Maar ik zou het wel fijn gevonden als de bevalling geen pijn deed ... Maar jammer genoeg zit het anders in mekaar.. Leven he...
Hoi Jeanny, Ik heb je berichtje verplaatst naar het onderdeel De Bevalling. Hier vind je uiteenlopende bevallingsverhalen en vragen over de bevalling. Hier vind je denk ik genoeg verhalen die jouw angst kunnen wegnemen. Probeer je zwangerschap niet te laten overschaduwen door je angst, iedere vrouw ziet op haar eigen manier wel meer of minder op tegen de bevalling. En het komt zoals het komt, dus op dat moment kun je je maar het beste overgeven aan wat dan gedaan moet worden. Groetjes, Wendy
De angst begint hier nu toch wel een beetje te komen. Ik heb er afgelopen nacht voor het eerst over gedroomd en werkelijk alles ging fout....
bij de eerste dacht ik er helemaal niet bij na, was net 19jaar, had zoiets van kom maar snel; wil je nu weleens in me armen houden! Die bevalling duurde thuis 24uur alsnog naar het ziekenhuis waar hij er zelf uit kwam alsnog. Bij de tweede werd ik ingeleid en had ik ook niet zoiets van, ojee, meer van het mag van mij wel komen! Die bevalling duurde maar 1,5uur! complete weeenstorm elke minuut 1 wee die zowat een minuut duurde. Persdrang al bij 4cm! Nu ik dus dichterbij de bevalling van de derde kom, word ik toch wel bang. omdat ik enorm geschrokken ben van de tweede bevalling! Ben zo bang weer zo snel de persdrang te krijgen en het moeten tegenhouden. De rest van de weeen zijn geen pretje (rug, been en buik) maar wel te doen zolang die persdrang maar wegblijft tot ik echt op 10 cm zit!
Ik ben ook zwanger maar heb zoiets van moet er toch uit en kan er wel over in zitten maar dat helpt toch nix en dat maakt het alleen maar moeilijker ik (was) alleenstaand en daarbij had k zoiets van heb wel minder steun maar sinds een paar maanden nieuwe vriend dus gaat vast allemaal goed komen!