Hallo allemaal Met 25 weken en 2 dagen ben ik mama geworden van een pracht dochtertje Emily. Het begon allemaal met de 20 echo daar bleek ons meisje ong. een week achter te lopen op de groei dus moest 3 dagen erna naar de gyn. voor nog een echo op die echo was alles goed alleen de groei niet maar de gyn zei ik kan nu nog niet veel zeggen hoe het er uit ziet dan kunnen we na 4 weken pas zien want het zal ook kunnen dat ze gewoon een kleine baby is of dat ze een berekenfout hebben gemaakt. Oke het leek dus allemaal niet zo ernstig dan dat het was? na 4 weken maandag 8 april ik was toen 24 weken zwanger kregen we de beloofde groeiecho wij gingen er met goede moed heen maar dat zakte al gauw weg in onze schoenen. het zag er niet goed uit ons meisje was in die 4 weken amper gegroeit En ook de vruchtwater wat er nu nog in zat is weinig en ook de doorbloeding van de placenta en de navelstreng is wat aan de mindere kant . Dat was even slikken voor ons de gynaecoloog wilde dat wij naar het radboud ziekenhuis voor daar nog een extra echo omdat ze er in het radboud meer gespecialiseerd in zijn. Wij zouden daar die maandag erop dus 15 april terecht kunnen. dus dat was een week in spannig leven maar die week redde ik niet. vrijdag 12 april begon alle ellende. ik had die donderdagnacht de hele nacht wakker gelegen met pijn in mijn rug en in de bovenbuik en hoofdpijn vrijdag 12 april de vk gebelt en uitgelegt hoe of wat van haar moest ik mijn urine inleveren maar daar was niks uitgekomen ze zou me later die dag terugbellen mijn vriend was gaan werken die dag ik zei dati k hem wel zal bellen als het aan bleef houden mijn moeder wou niet dat ik alleen zat dus die is naar mijn toegekomen ik kon de rugpijn bijna niet verdragen dus mijn ma belde de vk nog een keer die is toen gelijk langsgekomen want ze weet dat wij niet zomaar belde zei ze dat ivm met mijn zus die ook eerder een dochtertje is verloren! door een loslatende placenta dus ik was extra bang. toen de vk hier was bloeddruk gemeten die was te hoog dus door naar het ziekenhuis. daar aangekomen allerlei onderzoeken en daar was zwangerschapvergifting uitgekomen dus ikwerd die vrijdag al gelijk doorgereden in ambu .naar Nijmegen het Radboud. daar weer alle onderzoeken opnieuw en nog steeds de hoge bloeddruk en eiwit in urine ook waren mijn bloeduitslagen lever/niet fucties niet goed met eindconclussie het Hellp sydroom! wist niet wat in het inhoude en toen ik het hoorde schrokken wij ons kapot maar we hadden nog hoop. ik moest ik het ziekenhuis blijven. die zaterdag en zondag had ik nergens geen last van ik dacht waarom lig ik hier! maar zondagnacht begon alles ik voelde me weer niet goed en hebben ze weer onderzocht bloeddruk ondanks alle medicatie daartegen weer te hoog misselijk pijn in rug weer en toen ze mijn bloed prikte was alles zo verernstig ik kan me zelf niet veel meer herinnen van die zondag nacht en maandag ochtend weet wel dat ik geen lucht meer krreg en dat mijn bloeddruk 180/131 was mijn lever en nierfucties waren dusdanig verslechterd dat ik op het randje lag zo voelde ik me ook maar maakte me allemaal niks uit ik zou vechten voor ons meisje ze hebben die maandag me aan allerlei infussen gelegt vanwege mijn zeer verhoogde bloeddruk hebben ze in mijn slagader een bloeddrukmeter geplaats zodat ze continue me in de gaten konden houden er is nog veel gebeurd die dag te veel om op te noemen. in de middag van maandag hebben wij het ergste nieuws te horen gekregen sorry maar we moet en de bevalling gaan inleiden jij bent dus danig ver heen dat het te gevaarlijk word en een keizersnee kan je niet aan vanwege je bloedplaatjes. die dag nog met kinderarts en gyn gesproken over de kansen van ons meisje moeilijk moment was dat wat ze had geen schijn van kans omdat ze zo klein was 405 gram. maar ze zouden er alles aan doen om haar te helpen. die dinsdag ochten zijn ze begonnen om de bevalling in te leiden via gel en tabletten vagianaal wij hadden nog steeds een sprankje hoop omdat het hartje van ons meisje goed bleef kloppen. Die nacht begonnen de weeen. rond 11.20 die woensdag 17 april wou de gyn nog een liggensecho doen omdat ik 4 cm ontsluiting had en ze wouden kijken hoe ze lag. op dat moment storte mijn wereld in toen kregen wij te horen dat ons meisje overleden was ze heeft de weeen niet aangekund.ik had voor die tijd nog steeds hoop want wij wisten dat het vechter was ze heeft 5 weken lang in een slechtwerkende placenta geleefd en tot het laaste moment heeft ze gevochten dus wij zijn zowiezo super trost op haar, toen dat moment ging alles heel snel om 11.33 ben ik bevallen was een super mooi meisje. Emily Jacqueline * alles er op en eraan alleen zo klein 29cm. en 405 gram. heb toen nog 2 dagen in het Radboud moeten blijven en vrijdag mochten wij naar huis daar heeft ons meisje nog 5 dagen in haar eigen bedje bij ons mogen zijn. Dat zijn de mooiste herriningen die ik ooit zal hebben! Woensdag 24 april hebben wij ons mooie meisje omringt met familie begraven Een lichtje zal er altijd zijn Dat lichtje ben jij ons mooie meisje. Jij hoort er voor altijd bij. bedankt dat ik mijn verhaal hier kwijt mocht.
Oh meis, wat een verhaal. Gefeliciteerd met de geboorte van Emily* (wat een prachtige naam!) en gecondoleerd met haar verlies. Ik wens jou en je familie heel veel sterkte. Lieve mama, dikke knuffel en hopelijk mag de zon snel bij je naar binnen schijnen.
Wat een verhaal zeg, heel veel sterkte. Gefeliciteerd met jullie mooie meisje, ze heeft jullie toch papa en mama gemaakt. Maar tegelijkertijd ook gecondoleerd met haar verlies. Het is zo ontzettend moeilijk om dit te kunnen begrijpen en te verwerken, maar blijf vooral met elkaar praten! Mannen en vrouwen gaan anders om met rouwverwerking, dus probeer elkaar niet af te stoten omdat de ander op een andere manier met het verdriet omgaat! Nogmaals veel sterkte! En ook voor jou Beterschap! Helpp-syndroom kan langdurige gevolgen hebben.
Tranen........ Wat een verhaal.....wat een kracht van jullie meisje... Wat erg voor jullie....heel veel sterkte
Wat hartverscheurend, wat verschrikkelijk zwaar om dit mee te hebben moeten maken. Ontzettend veel sterkte gewenst!!
Wat een vechtertje die dochter van jullie! Wat een droefig einde dat het niet zo heeft mogen zijn... Wat een verdriet, gemis en onbegrip. Meid, woorden schieten tekort, heel veel sterkte. Gelukkig zit ze voor altijd, maar dan ook altijd in je hart. Veilig.
Dank jullie wel Ja dat zeker weten ze zal altijd ons prachtige dochter zijn en vergeten zullen we haar nooit.
Lieve lientjeloveboy , Lees je verhaal met tranen in mijn ogen. Allereerst feliciteerd met jullie dochter Emily vreselijk dat ik je tegelijk ook moet condoleren met het verlies..... Jullie Emily was zeker een vechter kun je trots op zijn hoor Dikke kus en knuffels
Heel veel sterkte met dit enorme verlies. Maar ook gefeliciteerd dat jullie papa en mama geworden zijn van een prachtige dochter. Voel je welkom op het vlinderforum. Liefs Lun Ook mama van een vlinderdochter.
ook hier tranen, zelf met 32 wk pre-eclampsie tegen HELLP aan gehad... ook ik vroeg me af waarom ik opgenomen werd, maar was al zo ziek. heel veel sterkte de komende tijd.
Jeetje zeg wat een heftig verhaal Ik zou er een flink trauma aan over houden Ik wil je héél veel sterkte wensen, kan me voorstellen dat je super trots bent op je meissie!! Knuffel!
Sterkte met dit onmenselijke verdriet...je verhaal heeft me aangegrepen zoveel herkenning...ook ik ben mijn zoontje verloren door hellp...
Wat ontzettend verdrietig. Heel veel sterkte met het verlies van jullie dochter. Ze zal altijd jullie meisje blijven, al is ze dan niet meer fysiek bij jullie.