Misschien sla ik de plank mis misschien ook niet. Ik dacht waarom geen topic plaatsen waar wij als ouders gewoon even kunnen sparren. Er is al een voor ,hb versneld en intelligent....... maar deze niet. De een is net bezig in het proces en de ander is al zo ver dat er nu duidelijkheid is, maar toch tegen dingen aanlopen. Hier is ons meisje even uit huis en vol in therapie. Als klein meisje van 5 werd zij gediagnosticeerd met gedragsproblemen, odd, en hechting was niet duidelijk. Daardoor mocht ze over naar een so school. En die kinder haar niet hebben en moest ze elders heen. Dit werd een dag opname met onderzoeken en hieruit kwam adhd en kenmerken van autisme en hechting. De oude zijn van tafel geveegd en het werd op papier adhd en hechting met een laag iq en ook vertoond ze peuter gedrag (slik) Dus leek mij wel fijn om ervaringen te delen of advies te geven of te krijgen. Wij lijken zo alleen in deze wereld met een zorgen kindje die niet lekker mee kan komen met de maatschappij.
Heel herkenbaar dit. Hier twee zorgen kinderen, zoons. Allebei autisme en taalproblemen. Oudste is non-verbaal, middelste heeft een TOS. Beiden op het ZMLK. En we hebben nog een jongste, dochter, volledig NT vermoeden we. Het zou zo fijn zijn als haar twee oudere broers ook iets zouden mogen hebben van het gemak waarmee zij in het leven staat.
Ik heb zelf geen ervaring met mijn eigen kinderen. Wel met mijn neefje (die net zo eigen voelt als mijn zoon en dochter). Op de basisschool kon hij slecht meekomen en had moeite met sociale contacten en met gedrag. Schoonzus heeft vele gesprekken toen gevoerd maar kwam nooit verder en voor speciaal onderwijs kwam hij volgens die basisschool niet in aanmerking. Hij ging elke dag huilend en met tegenzin naar school en vond weinig aansluiting bij de andere kinderen. Tot hij in groep 5 of 6 een nieuwe docente kreeg (was helemaal nieuw op school) en die begon al snel over speciaal onderwijs en zag heel snel al wat mijn schoonzus al jaren benoemde. Toen is hij na de herfstvakantie naar het speciaal onderwijs gegaan. Voor die tijd werden er heel veel testen afgenomen en hij bleek een zeer laag IQ een laag EQ en dyslectie te hebben en hij heeft een vorm van Jules de la Tourette (die zich niet uit in schelden zoals dat bij mensen bekend is maar in tics, die telkens weer anders zijn voor een periode). Op het speciaal onderwijs kwam hij helemaal bij. Hij had altijd al weinig zelfvertrouwen (nog steeds) maar dat ging wel beter toen hij van school veranderde. Uiteindelijk ging hij naar het VO en ging VMBO basis doen in een speciale klas (12 kinderen en de kinderen wisselden niet van lokaal elke les maar de docenten, volgens mij geen regulier VMBO-basis). Deze school zou 5 jaar duren maar omdat behoorlijk maatwerk per kind aanbood heeft hij zijn diploma in 4 jaar gehaald. Op deze zelfde school heeft hij vorig jaar in 6 maanden tijd zijn MBO niveau 1 gehaald en nu ruim 1 jaar later haalt hij als het goed is op deze school zijn MBO 2 diploma en hij wil verder met MBO3. Dat gaat niet meer via die school en dat zal echt regulier moeten dus dat vinden we allemaal spannend vooral omdat hij zo weinig zelfvertrouwen heeft maar hij heeft al zoveel meer bereikt dan dat de docenten op de basisschool zeiden dat hij kon dat we goede hoop hebben dat hij ook dat haalt. Misschien wat langzamer als een ander en op zijn eigen tempo. Hij is nu 17 en heeft inmiddels ook zijn brommerrijbewijs en auto theorie rijbewijs gehaald (dit mocht voor beide theorie examens met zijn indicatie wel 1 op 1 mondeling bij het CBR). Eigenlijk is hij voor mij ondanks de diagnoses een kampioen in wat hij allemaal al bereikt heeft. Heb er zoveel respect voor, het enige wat ik hem nog gun is heel veel zelfvertrouwen. Hij is zo knap om te zien en slimmer dan dat getalletje van zijn IQ, of hoe zeg ik het beter, hij is wie hij is en daar doet dat IQ cijfertje helemaal niets aan en dat moet hij zelf gaan zien. Daar krijgt hij nu ook therapie voor via een alternatieve weg omdat de reguliere weg niets opleverde en bij deze therapeut voelt hij zich fijn. Waaraan we merken dat hij met IQ en EQ achterloopt is dat hij bijvoorbeeld nu 17 is maar nooit echt puber gedrag heeft vertoont (terwijl hij lichamelijk die fase echt al voorbij is). Hij is nooit opstandig geweest en altijd makkelijk als het ging om regels en afspraken. Hij snapt sarcasme totaal niet. Hij kan niet digitaal klokkijken en dat krijgen we hem op geen enkele manier aangeleerd en hij loopt in denken en doen en omgang achter op leeftijdsgenoten. Hij levelt heel goed met mijn zoon en zijn vrienden en vriendinnen van 13/14 jaar. Ze zijn ook bijna altijd wel samen. Zodra mijn zoon met andere jongens is die ouder zijn (meer van neefje zijn leeftijd) dan haakt neefje af en wil er niet bij zijn omdat hij zich niet op zijn gemak voelt. Wat hij wel weer bovengemiddeld heeft is mensenkennis. Hij lijkt het te ruiken als iemand niet te vertrouwen is of zich voordoet als vriend en dat niet echt is. In dat opzicht kan mijn zoon van neefje echt nog heel veel leren. sorry heel lang verhaal geworden maar wat ik eigenlijk wil zeggen, ook al krijgen kinderen zoveel labels en hebben ze een laag IQ uiteindelijk kunnen deze kinderen ook bereiken wat ze willen. Hun weg zal alleen langer, steiler en met heel veel meer hobbels wezen, en ook zullen ze tegen meer mensen aanlopen die zeggen dat ze dingen niet kunnen en dat vergt gigantisch veel van hun doorzettingsvermogen en eigenwaarde.
Ik dacht dat ik een beetje gewend was aan het gevoel, maar nu we al weer tijdje bezig zijn met jongste, doet het weer net zo veel pijn... Het meest vervelende vind ik vaak dat ik inmiddels goede ideeën heb van wat ik denk dat goed zou zijn of wat wij nodig zouden hebben, maar dat dit simpelweg niet bestaat. En je dus moet aan modderen met slecht passende hulp (of dan maar geen hulp, want slecht passend maakt het soms alleen maar erger...). Al moet ik zeggen dat we het voor onze oudste nu wel 'voor elkaar' hebben, dat loopt nu vrij soepel. Maar dat heeft echt veel bloed, zweet en tranen gekost, jaren strijd en gedoe. Heb zelf ook therapie en EMDR gehad om te kunnen verwerken wat wij hebben meegemaakt. Om dit nu weer opnieuw te moeten doen met jongste is echt erg ontmoedigend... probeer me maar vast te houden aan feit dat het bij oudste is gelukt, dus hoop houden dat we van jongste ook een gelukkig mens kunnen maken. Momenteel is de jongste overspannen thuis en zijn we in afwachting van TLV en moet er nog goed gekeken worden naar welke school passend is. Ze is inmiddels een beetje bijgekomen, maar krijgt nu steeds meer last van gebrek aan invulling van dagen. Wij moeten beide werken (en doen dit veel vanuit thuis, zodat er opvang is voor haar) en kunnen dus weinig ondernemen. En ze kan zichzelf moeilijk bezig houden (tenzij het een beeldscherm betreft...). En ik denk dat ze sociaal emotioneel ook peuter niveau heeft, ze vertoond veel gedrag dat een 3-jarige niet zou mis staan. Veel zorgen ja...
Het gevoel verdwijnt hier ook niet. Ze zien c als een leuke meid zonder iets maar op school gaat het niet goed. Als je uitlegt waar je tegen aan loopt is het knikken. Maar snappen doen ze niet. Het ergste vind ik dat de so school speciaal voor autisme en gedrag het nooit gezien hebben. Die hebben haar helemaal kapot gemaakt. Al een omdat ze odd als etiket had zo sneu. Maar we gaan maar door. @Kache mag ze niet naar een zorgboerderij hier vond c het wel leuk. Wel 1 op 1
@GossipGirlxoxo c komt er ook wel ze wil graag politie agente wordn. Hoop dat het haar gaat lukken of wat anders mag ook natuurlijk. Dan maar langer maar met een doel.
Neuro typisch, kort door de bocht, 'normaal', maar met 'normaal' impliceer je dan dat autisme (of ADHD, etc.) dat niet is, dus neuro typisch ZMLK bevalt uitstekend voor onze oudste zoon, maar voor onze jongste zoon had ik graag een cluster 2 school gehad met kennis van autisme. Dat is hier helaas niet beschikbaar. En verhuizen heb ik zelfs overwogen, maar dan zou onze oudste weer niet een goed passende plek hebben. Maar het blijft een uitdaging, onze zoons hebben een gemiddeld IQ, maar door hun autisme en taalproblemen hebben ze dus veel extra aandacht nodig. Vooral met onze jongste zoon heb ik het idee dat geld daarin een probleem is en hij meer zou kunnen leren met kleinere klassen. Dat probleem ligt uiteraard bij de regering, kan school niets aan doen.
Wat fijn zo'n topic! Hier een zoon die sinds groep 2 al vast loopt op school. Oude school zat vooral op zijn gedrag en dat hij sociaal emotioneel jong zou zijn. Wij zeiden er is meer. Zoek de oorzaak. Halverwege groep 4 konden ze geen dyslexie onderzoek en moest ie maar doubleren. Verder hebben ze hem constant laten aanmodderen. Wij hebben aan de bel getrokken en hij is gewisseld van school. Hij heeft nu een super lieve betrokken juf maar er is een groot vermoeden van auditieve problemen dus nu op de wachtlijst voor kentalis. Zoon uiterst gefrustreerd want hij heeft zelf ook wel door dat taal niet lukt. En door de combinatie van zijn 'probleem' en de hiaten door de oude school kost het hem dadelijk nog een jaar groep 4. Nog een deuk in zijn zelfvertrouwen. En ik gun het mannetje een schooltijd zonder zorgen. Maar helaas, het is een dagelijkse strijd, veel oefenen en zoveel onzekerheid dag in en uit.
Owh Jeejtje ook al zo'n fijne start. Hoppelijk kan kentalis goed helpen in taal. En ja zeker gewoon een fijn topic hopelijk kunnen wij elkaar helpen en steunen.
Wat een zorgen hebben jullie ook over de kinderen, moeilijk he?? Hier wel andersoortige problemen, maar herken de ernstige zorgen om je kinderen, heel slopend.
Ja dat is het zeker. Bij jou ging het toch een tijdje niet lekker en miste je al op zp. Maar zo te zien zit je in een rustig vaarwater.
We zijn nog met gemeente in gesprek, gaat allemaal niet zo snel en nu meivakantie... Maar los van wat met school gaat gebeuren zouden wij haar graag op een zorgboerderij zien. Ze houdt van dieren.
C vond het heel leuk ook mocht ze af en toe even uitlopen met een paard. En diertjes aaien en natuurlijk spelen.
Zoon heeft autisme. Vandaag de uitslag van het theoretisch verkeersexamen (zoon zit in groep 7). Helaas weer gezakt, dit was de herkansing. Nu mag hij dus niet mee doen aan het praktijk examen… Hij valt al overal buiten. Nu dit weer. Ik had vandaag een uitvaart die rete zwaar was en dan nu dit. Heb het ook zo met hem te doen. Hij is er erg verdrietig over. Volgende week contact opnemen met de gemeente. We hebben weer hulp nodig. Paar jaar geleden hulp gehad voor mijzelf en zijn vader. Maar ik merk dat zoon nu op een leeftijd is gekomen dat hij zelf wat hulp kan gebruiken. Meer inzicht krijgen in hoe het werkt in zijn hoofd. Wellicht wat meer grip op dingen krijgen. En ook, hoe krijgt hij toch wat meer aansluiting bij andere kinderen. Hij voelt zich soms eenzaam
Gecondoleerd en wat een verdrietig verhaal. Wat betreft verkeersexamen, kan je op school niet vragen om een extra herkansing waarbij ze hem meer begeleiden? Het is toch in ieders belang dat je zoontje straks veilig op straat fietst. Daarnaast vind ik het ook niet kunnen dat straks alle kinderen verkeersexamen doen en hij niet… heeft hij vriendjes in de klas?
Hier was er ook 1 jongen die tot 2x toe het theoretisch examen niet haalde. Daarna heeft de leerkracht het samen met hem gedaan.
Ja dat lijkt mij ook een goede interventie. De leraar kan toch gewoon 1 op 1 het examen door laten nemen. Ik snap dat het belangrijk is maar het niet halen van het examen lijkt mij qua zelfvertrouwen erg schadelijk. Echt sneu.
Gecondoleerd. Wat sneu voor je zoon zeg. Snap dat een verkeersexamen belangrijk is. Maar een examen niet halen in groep7. Waar gaat dit over zeg. Dit schaadt ook het zelfvertrouwen. Mijn inziens nog veel schadelijker. Ik zou het met de leerkracht en ib'er bespreken. Mogelijk kunnen zij 1 op 1 het examen doorlopen. Zij moeten jou ook helpen bij het inschakelen van de juiste hulp. Al zou ik zelf het heft in handen nemen en via de huisarts ook een goede optie vinden. Veel succes.
Doet pijn als je kind zo zijn best doen en niet slaagt. Hopelijk komt er een kans dat hij het wel mag over doen. Hier ook geen (beste) vrienden ze speeld met iedereen. Ze gebruikt nu wel meds en dat maakt haar wel bewuster van alles. Maar je kind zien vechten breekt