Hier zit 'm de crux. Als je er niets van zegt, weet de ander niet dat jij het vervelend vind. Het is duidelijk in je openingspost dat je het al langer vervelend vindt, het maakt eigenlijk niet meer uit wat anderen daar van vinden. Met je man heb je duidelijke afspraken gemaakt over hoe je het aanpakt, 3x iets van zeggen en dan handelen. Nu je zwager in huis woont, heb je tijdelijk een extra huisgenoot, maar blijkbaar heb je met hem die afspraken niet gemaakt. Het meest prettig is om vooraf af te spreken hoe jullie hier mee om gaan. Hij kan geen gedachtelezen, en denkt jou mogelijk te helpen door bij de 3e keer jou te ondersteunen. Het is duidelijk dat bij jou het ergeren oploopt, terwijl je het nu pas voor het eerste keer hebt uitgesproken. Dan heeft je zwager hiervoor ook geen kans gehad om zijn gedrag aan te passen. Mijn advies: bespreek hoe jij hier in staat, en geef aan dat je het niet prettig vindt als je zwager zich bemoeit met de opvoeding van je dochter. Dat is duidelijk voor iedereen, en kan en hoop frustratie wegnemen.
naja ik mag hopen dat er geen kinderen zijn die bijvoorbeeld met een mes uit de keukenla door t huis mogen rennen, spelen met het stopcontact, een vol glas/flesje drinken van het bezoek mogen opdrinken etc.
Ja maar dat is in jouw huis. Maar ik bedoel in mijn huis Want daar ging dit topic toch over? Het hele gebeuren was bij TS thuis? In het huis van een ander gelden andere regels!
Moeilijk ... Ik zou er denk ik wel iets over zeggen zo van "beetje voorzichtig" oid. Ik zou er iig wel moeite mee hebben eerlijk gezegd, ik vind her namelijk wel gevaarlijk en als ik met mijn dochter zou zijn bij jou denk ik wel dat mijn bezoekjes zeldzaam zullen worden. Mijn dochter zal dat niet mogen en ook niet bij jou thuis. Dus ik snel je sm wel wat dat betreft. Jij zou er misschien geen problemen mee hebben, maar heel normaal vind ik het niet, sorry. Hoe ga je dat dan doen als je bij anderen bent? Daar mag ze opeens niet meer door het huis rennen?
It takes a village to raise a child..... Het lijkt me beter dat je met je zwager op 1 lijn komt, hij is dan wel te gast in jullie huis, maar wel voor een langere periode. Het lijkt me dus handiger om hier gewoon als volwassenen afspraken over te maken zoals je dat ook met je man gedaan hebt. Bij ons mag iedereen mijn zoontje corrigeren, graag zelfs. Maar uiteindelijk ben ik degene die straf geeft.
Het ligt eraan... Vorige week ging ik met onze beste vriend, de hond en mijn zoontje lopen in het park! Levi wilde niet luisteren en in tegenstelling tot mijn man soms, ziet onze beste vriend dus wel in als het voor mij lastig is om in te grijpen met ook nog de hond aan mijn arm. Hij greep in. Prima. Even later lopen we bij huis en onze zoon heeft dan de neiging om te blijven staan eind vd straat. Ik heb hem gewaarschuwd dat ik zijn vliegtuigen dit keer een week ipv een dag zou afpakken, hij rent daarna namelijk gewoon de weg op als ik hem kom halen.... maar helaas, hij rende de poort in! Vriend heeft hem gehaald, op de trap gezet (homo en kinderloos, maar kijkt blijkbaar wel Jo Frost want hij deed het perfect! ) heeft met hem gepraat en hem uitgelegd waarom hij daar stond en zijn vliegtuigen kwijt is. Zoon was erg onder de indruk. Ik kan het dan weer niet hebben als andere mensen (lees schoonfamilie) ingrijpen of beslissen in ons huis wat zoon wel en niet mag en ga er dan ook altijd tegenin. Van mijn vader kan ik het vaak weer wel hebben want die doet het zoals ik het doe. Ligt dus aan de situatie en de persoon.
In heel veel situaties vind ik het goed. Een vreemde mag mijn kind zelfs corrigerend toespreken als het terecht is en ik er zelf niet bij ben of iets niet gezien heb. Maar in een situatie waarbij ik zelf al bezig ben, heeft een ander zich er niet mee te bemoeien. Ik snap jou dus wel ts.
jij bedoelt dat ze thuis van stoelen en banken springt en dat iemand die bij jou op visite is daar wat van zegt? Tja dat springen daar zou ik uit bezorgdheid ook wat van kunnen zeggen...ook omdat ik het eng vind. Maar dat zal 1 keer zijn als dan blijkt dat ze dat van jullie gewoon mag. Maar doet ze dat bij mij thuis dan zou ik er wel wat van zeggen.
Nou ja, waarschijnlijk vinden je schoonmoeder en je vriendinnen het niet bepaald normaal dat jij dat allemaal goed vind..... En dat kun je stom vinden van je schoonmoeder, maar ik denk dat het merendeel van de mensen het niet normaal vind. Ook omdat zij zelf op de bank zitten met koffie bijv en bang zijn dat ze op hun valt misschien. Als jij vind dat je dochter het vertrouwen in zichzelf met hebben dat ze dit prima kan is het misschien een idee om haar op turnen of gymnastiek te doen, ipv je huis als grote gymzaal te laten gebruiken
Nou ja mijn sm waarschuwt al als mijn dl in de tuin rent want ze zou wel eens kunnen vallen. Tja ik vind dat overdreven. Kan best dat ze het niet 'normaal' vinden, maar als ik het prima vind in mijn huis met mijn spullen, hebben zij daar niet zo veel van te vinden. Haha nu is het niet zo dat ze de hele dag van naar stoel of de bank springt, maar het komt wel voor. Of bedenkt ze samen met haar vriendje een of ander spel ( ze is 2,5 dus het spel stelt nog weinig voor). Maar dit is enkel bij ons thuis.
@Patrijs: Mensen die bij mij ons thuis komen, kennen ons om te beginnen. En verder zien ze wel wat wij doen en volgen ons daarin. Zou iemand ons kind iets verbieden wat van ons wel mag (of juist iets toestaan wat niet mag) dan geven we dit gewoon aan. En dan heeft die ander het daarmee te doen, op zo'n moment. Ik verwacht niks anders dan dat anderen zich in zo'n situatie gewoon aanpassen aan onze regels. En dat gebeurt ook altijd. Ik zou dus in jouw geval één keer tegen die mensen zeggen dat onze dochter dit (thuis!) wel mag en dan weten ze dat en passen ze zich aan. Ik heb nooit meegemaakt dat iemand zich er dan alsnog niet aan houdt nadat we dit duidelijk hebben aangegeven. Maar als dit toch zou gebeuren zou ik dit met die mensen een rustig maar nadrukkelijk bespreken: jij bent de opvoeder, jij bepaalt. En je verwacht gewoon dat de ander zich daar aan aanpast. Dat gesprek zou ik dan wel hebben zonder het kind erbij! Overigens vind ik wel dat als een ander echt last heeft van dat gedrag, dat ze er wel wat van mogen zeggen. Dus niet omdat ze 'het eng vinden'. Dat is namelijk jullie verantwoordelijkheid. Maar wel als je dochter bijvoorbeeld vlak naast die persoon op de bank staat te springen en die persoon bang is zelf geraakt te worden, niet rustig koffie kan drinken o.i.d.
dit komt al weer heel anders over ik zag echt een wildebras voor me die de heeeeeeeeeeeele dag op de bank springt en op stoelen en tafel klimt. Tja, af en toe gebeurd hier ook wel (al mag het hier niet) Hier hebben ze een kleine trampoline in de kamer, dus als je wilt springen spring je daar maar
Als een ander last heeft van het gedrag van mijn kind, hoop ik ook dat ze er iets van zeggen. Maar als ik dat zou zien, zou ik er zelf ook iets van zeggen hoor. Anderen hoeven ( ook in mijn huis) geen 'last' te hebben van mijn kind(eren).
Ik zou er echt geen problemen mee hebben, maar dat is natuurlijk persoonlijk. Daarnaast denk ik dat het verstandig is om eerst met je man op één lijn te komen en daarna een gesprek aan te gaan met je zwager. Aangezien hij langere tijd in het huis zal zijn, maakt hij deel uit van het gezin. Het is heel erg belangrijk dat hij ook weet wat jullie wel/niet van hem verwachten. Je kan hem niet ergens op aanspreken als hij niet weet dat jij dat niet wilt.
Hij woont nu praktisch in jullie huis dus vind dat hij dat mag doen. Maarrrr jij begon, jij had al 3x nee gezegd dus vind dat hij het jou had moeten doen. Ziet hij als eerste iets dat niet mag dan moet hij het afmaken. Zijn er andere in jullie huis en jullie zijn thuis dan vind ik dat alleen jullie moeten opvoeden.
Wij hebben een kleintje van ongeveer een meter doorsnee, zit een stang aan, zodat de jongste zich eraan kan vasthouden en de andere hangt op haar kop of doet kopjeduikelen eraan. Zo stabiel is dat ding! Hier ook apen hoor Maar nu springen ze daar, ipv op de bank.
Nee, en al helemaal niet als ik er mee bezig ben. Vind het ook hoogst irritant als ik ergens mee bezig ben en mijn moeder of iemand anders gaat zich er tegenaan bemoeien. En dat weet ze 😁 Mijn man en ik zijn haar ouders, wij corrigeren haar.