Wat zal dat een ontzettend spannende en heftige dag worden! Hebben ze enige verwachting van hoe snel zijn herstel daarna zal zijn? Denk aan jullie en ga keihard duimen dat alles goed gaat en jullie mannetje snel weer opknapt na de operatie!
@Wolfmother wat een mooie maar moeilijke tijd moet je toch meemaken. Je moet normaal op je roze wolk zitten te genieten maar toch gaat dat niet. niet leuk om te horen dat het met ups en downs is. Ik wens je veel sterkte nog de komende dagen en ik geef je een dikke knuffel! @bozoe jammer te horen dat je dochter zo reageert op haar broertje. Hoe doet ze het nu? @Annabella86 welkom! Hier nog steeds niets... gisteren dacht ik echt dat er iets op til was! Onbehagelijk gevoel, buikpijn, misselijk,... maar nee niets... als ik voor 4 na 5 vanmiddag niet bevallen ben dan ben ik het langste zwanger van allemaal de kids Vanmiddag gaan we toch nog proberen een filmpje mee te pikken met de kids.
@Wolfmother wat zitten jullie in een emotionele rollercoaster tussen geluk en spanning en ongelofelijke zorgen. Kijk hoe sterk hij nu al is en jij/jullie ook. Jullie doen het maar wel even. Dinsdag word een moeilijke dag. ik ga flink duimen meid en hierbij een dikke knuffel
Ontzettend bedankt voor het delen van je ervaring. Knap dat je voet bij stuk houdt en wat ontzettend jammer dat de laatste weken van je zwangerschap ingevuld worden met zulke vervelende gesprekken waarbij jullie keuze eigenlijk niet gehoord wordt en je constant in de verdediging moet. Vreselijk, dat gevoel! Hier gaat het tot nu toe precies hetzelfde: de vk begon over een draaipoging en vindt dat vanzelfsprekend. Door de manier waarop ze het bracht ben ik gaan bedenken wat ík eigenlijk zou willen en zo objectief mogelijke informatie gaan opzoeken. Ik kwam erachter dat ik wel degelijk een keuze heb. Het voelt voor mij niet goed, omdat ik geloof dat hij niet voor niets zo ligt (we hebben veel extra onderzoeken ivm twee bloedvaten ipv drie in de navelstreng dus veel echo's gehad en hij ligt al zeker sinds 20 weken altijd dwars of in stuit) en omdat zijn hartslag idd sterk kan dalen tijdens en na de ingreep. Ook is de slagingskans relatief laag. Het voelt zo tegennatuurlijk. Er zijn risico's mbt de placenta en de navelstreng (waar bij onze zoon dus al een afwijking in zit). Er wordt gezegd dat je goed in de gaten wordt gehouden tijdens de ingreep. Dat geloof ik meteen en dat zal best geruststellend voelen. Maar ook de volgende dag(en) kan ik minder leven voelen en bij zorgen moet ik dan bellen. Maar hoe weet ik dan of het "gewoon" van de draaipoging komt of dat er iets aan de hand is? Wanneer bel ik wel en wanneer niet? Doodeng! Het zegt mij dat het voor de baby ook erg ingrijpend is, als hij de volgende dag nog zoveel last kan hebben en een onregelmatige hartslag. Daarbij heb ik een traumatische eerste bevalling gehad (in hetzelfde ziekenhuis, mn tweede bevalling woonde ik in een andere stad en dat ging heel anders) waar veel medisch ingegrepen werd zonder dat ik daar controle over had of over geïnformeerd werd voor mijn gevoel. Gedurende de hele bevalling (26 uur waarvan de laatste 12 in het ziekenhuis) werden er beslissingen genomen zonder dat ik daarin betrokken werd. Pas na een jaar kon ik dat een plaatsje geven, na veel gesprekken en veel tranen. Een van de dingen waar ik destijds nog lang last van heb gehad, is dat er vlak na de bevalling, omdat de placenta niet snel genoeg loskwam begreep ik later, ook zonder uitleg of wat dan ook, met 3 volwassenen op mijn buik is geduwd terwijl ik mn baby in mn armen had. Met hun hele gewicht. Ik voelde me een koe of nog minder en toen de gynaecoloog opgeroepen werd om de placenta te verwijderen dmv trekken aan de navelstreng (wat wel lukte) vond ze mijn vragen en roep om geïnformeerd te worden duidelijk heel irritant. Ruim 2 uur na de bevalling ben ik onverdoofd gehecht en toen ik vroeg om verdoving omdat ik elke steek voelde, zei de gyn dat ze het ook open kon laten als ik dat liever had. Dát gevoel kwam nu meteen weer terug. Onmacht maar ook strijdlust. Ik beslis en niemand anders! Toen ik samen met mn man een filmpje op YouTube keek van een (overigens geslaagde) draaipoging, draaide mijn maag om en voelde ik paniek. We zijn het er over eens: dat gaan we niet doen. Maar ik zie nu al op tegen het traject wat ons dan te wachten staat, want ik verwacht hier in het ziekenhuis ook veel weerstand. Maar goed, baby heeft nog even de tijd om te draaien en we kunnen ook nog moxa therapie proberen dus wie weet..
@bozoe gefeliciteerd met de geboorte van jullie 2e dochter! Jammer dat je dochter zo reageerde, maar komt vast helemaal goed. Is ook even wennen natuurlijk. Ben benieuwd hoe jullie eerste nacht is verlopen. @Wolfmother, wat een mooie en moeilijke periode tegelijk voor jullie. Ik hoop dat dinsdag alles goed verloopt en hij goed en snel hersteld. Sterkte! @Relax Jeetje, wat heftig zeg. Dat klinkt echt verschrikkelijk. Ik kan mij heel goed voorstellen dat er nu dan weer dat soort emoties boven komen.. Ik hoop dat de reactie in het ziekenhuis meevalt en ze zonder tegenstribbelen een keizersnede inplannen. Vind het eigenlijk ook van de zotte dat jij je keuze zo moet verdedigen, je hebt je goed ingelezen en kent de risico's van beide kanten, dan is de keuze aan jullie, lijkt mij. @Orchidea tegen jou wil ik eigenlijk hetzelfde zeggen. Te gek voor woorden dat jullie je keuze zo moeten verdedigen. Het is jouw lichaam dus jouw keuze. Hopelijk gaan ze er met de volgende afspraak anders mee om. @HarleyQuinn ben je al zenuwachtig voor morgen? Heb hier eindelijk een hele nacht geslapen, zonder ook maar 1 keer eruit te gaan. Dat doet goed.
Wat slapen betreft.. Had ik eindelijk heeeerlijk slaap.. Werd ik wakker van dochterlief... Daarna door mannetje.. Dus maar weinig slaap gepikt vandaag.
Nee dat valt eigelijk nog wel mee. Maar denk eerder dat het komt omdat het nog niet 100% zeker is.... weet pas rond 19u of ik door mag naar de verloskamer.... dus zal me wel kunnen bezig houden overdag met de laatste zaken en dan gaat de tijd goed vooruit
Jeetje wat een heftige verhalen over stuitligging, medische ingrepen en akelige gesprekken. Jullie doen het hartstikke goed hoor dames. Voor jezelf en je kindje opkomen. Jullie hebben je goed ingelezen en de voordelen tegen de nadelen opgewogen. Echt super goed, als ik het zo lees zou ik precies hetzelfde willen. Gelukkig is onze baby nog gedraaid, maar met 31 weken lag hij ook niet in stuit dus de kans werd steeds kleiner. Ik had ook geen draaipoging gedaan, veel te eng! @bozoe hoe is jullie eerste nacht gegaan? Beetje kunnen slapen? Hoe voelt het nu zonder dikke buik? Ben je meteen op het been ‘gedoken’ en op je buik gaan liggen? Dat deed ik de vorige keer haha. @Wolfmother pff verdrietig hoor! Heel veel succes en sterkte dinsdag. Ik duim voor jullie!! Hopelijk valt het alles mee en is alles snel weer goed. @HarleyQuinn wat knap dat je zo relaxed bent nog. Lekker afleiding zoeken inderdaad. Ik ben nu al zenuwachtig terwijl ik woensdag of donderdag wordt ingeleid. Ik wil af en toe van de daken schreeuwen whaaaaaa het is bijna zover! Ben zo ontzettend nieuwsgierig naar deze baby maar ook hoe mijn bevalling zal gaan. Zie er tegenop en tegelijkertijd kijk ik ernaar uit. Lekker dubbel he
Echt ronduit belachelijk dit! Je had hiervoor echt een klacht in kunnen dienen tegen het ziekenhuis. Zorg dat je nu alles heel duidelijk op papier hebt en duidelijk met je partner doorspreekt hoe en wat JIJ wil! Hij is op dat moment echt degene die zn mond open moet trekken, Het zijn maar artsen he, niet meer dan dat. Zij moeten naar jou luisteren en jou informeren, dat zijn ze verplicht! (Man komt vaak in ziekenhuizen om er te werken, dus geloof me, je kan echt je mond open trekken. Zo brutaal als die gyn tegen jou deed hoef je echt niet te pikken). Kan me wel voorstellen dat je door dit alles niet relaxed tegen je bevalling/keizersnede aan kijkt. Maar zorg dat je voor jezelf duidelijk weet wat je wil en bespreek dit ook al van tevoren. Ik moet deze bevalling ook medisch bevallen. Ze wilde me aan het infuus hangen en na afloop preventief wee-opwekkers geven via het infuus. Heb dit geweigert, beiden mogen ze niet doen. Dit in goed overleg met de vk. (Mag van hen zelfs thuis bevallen). Maar er kan zoveel meer dan je denkt. Vandaar zorg dat je het voor jezelf en je man duidelijk hebt
Meiden wat een heffige verhalen.. heb er geen woorden voor. Ik vind jullie echt sterk!! @HarleyQuinn Goede spirit hoor! Naar welke film gaan jullie nu?
Dank je! Mijn tweede bevalling is al heel anders verlopen omdat ik toen sterker in mn schoenen stond en duidelijk heb gemaakt wat ik wel en niet wilde. Je hebt niet alles in de hand, maar je kunt minstens geinformeerd worden over wat er gebeurt en waarom. Op mijn 2e bevalling kijk ik met een heel tevreden gevoel terug, dus ik heb ook vertrouwen in de komende bevalling, of dat nou een ks gaat zijn of niet. En door gesprekken met een psycholoog heb ik ook die eerste traumatische bevalling een plekje gegeven. Overigens is dit ook allemaal bijna 9 jaar geleden gebeurd, ik was ook nog erg jong en onervaren.. had geen idee van bevallen en liet het over me heen komen. En ik had destijds ook een lamlul van een partner, nu heb ik een goeie Als de gyn nu zoiets zou zeggen dan was de klacht al ingediend voor we überhaupt thuis waren Enne, terecht dat je niet zonder reden een infuus wilt en preventief wee-opwekkers. Als het nodig is oké, maar dit klinkt weer als een onnodige medische handeling. Fijn dat je vk je steunt!
Wij gaan naar hotel transilvania 3 kijken. Enige minpunt is dat ik net enorm misselijk ben geworden. Hoop van “honger” en dat het snel over is... alhoewel ik vanalles in mijn rug voel trekken nu ook... ik hoop dat het doorzet maar Dan liefst van al na de film pas Kids zijn hier enorm druk en voel wel dat ik het allemaal niet kan hebben. Liefst van al kruip ik in mijn cocoon en moeten ze me allemaal gerust laten. Ik voel wel een enorme drang om alles toch nog klaar te hebben tegen morgen dus straks na de film ga ik me op mijn huishouden storten denk ik
Jeetje, wat een verhaal... ik schrik hier echt van, en ik weet niet wat ik moet zeggen, heb er gewoon echt geen woorde voor. Begrijpelijk dat je die onmacht voelt, niet je eigen keuze kunnen maken, en dat je niet voldoende geïnformeerd werd tijdens je vorige bevalling. Ik heb nu drie maal dit vervelende gesprek gehad, en de laatste keer bij de gynacaloog werd ik gewoon zo chaggerijnig, dat het ook vanaf mijn gezicht af te lezen was en dat uiteindelijk na 20 minuten de Gynacaloog zei dat het “dan maar een keizersnee” ging worden. Ik hoop dat het bij jou mee valt, het aankomende gesprek maar wil je wel graag voorbereiden op het ergste, ze gaan het namelijk proberen en ik heb meer het idee dat je HEN moet overtuigen dat je een keizersnee wilt. Niemand wilt een keizersnee uiteraard, maar je kindje kiest voor die stuitligging, en je wilt de veiligste manier voor je kindje. Heel veel succes alvast met je gesprek en doe rustig aan!
Wat een vervelende verhalen Stuitligging: Gevoel is echt zooooo belangrijk! Voor mij voelde het idee van natuurlijk bevallen gelijk goed. Ik had er direct vertrouwen in. Ook al kon ik nergens positieve verhalen vinden hierover. Daarom heb ik toendertijd een stuk hier geplaatst over de stuitbevalling. Want die ging super bij mij Draaipoging vond ik eigenlijk meteen al niks, maar wilde het toch proberen. Helaas was dat dus niet succesvol. Toen ik