Bedankt dames. Nu ik mn man alles zo zie voorbereiden, begint de spanning wel te stijgen. Maar ja aan de andere kant ook wel lekker dat ik mn beentjes nog ff kan scheren. Mn moeder vanavond al kan komen om te blijven slapen, en de kids morgen opvangt. Mn man de slaapkamer nog ff poetst, bed verschoont en babybedje opmaakt. Mn zus die alvast heeft kunnen regelen dat ze twee uurtjes eerder klaar is met der werk zodat zij en mn neefje de baby gelijk kunnen komen bewonderen. Aan de andere kant ben ik wel juist weer heel erg rustig, omdat ik denk: morgen ligt mn kleine veilig in mn armen. Dan hoef ik niet meer paniek te hebben als ik even geen beweging in mn buik voel. Had verwacht dat ik ook wel emotioneel zou zijn om t idee dat t mn laatste dag ooit is met een kindje in mn buik omdat dit echt onze laatste is. Maar dat heb ik echt totaal niet. Ja ik heb genoten van t leven weer in me voelen groeien. Maar de paniek heeft t helaas gewonnen en ik accepteer dat. Gezinsuitbreiding is echt t doel geweest en niet 'nog een keer' zwanger willen zijn. Klinkt beetje grof en hoop dat niemand t verkeerd opvat. Maar ik ben iemand die echt een groot gezin wilde, en had een adoptiekind bijv net zolang geduurd als een zwangerschap had ik dat ook overwogen. Nog even en ik heb t grote gezin waar ik van gedroomd heb. Vijf in mn hart. Vier om voor te zorgen. En in de toekomst als de kleinste naar school gaat dan ben ik 35 en gaan we ons inschrijven voor crisis pleegzorg opvang.
O dat lijkt me ook heel dubbel idd. Aan de ene kant alles rustig voorbereiden maar aan de andere kant ook wel weer spannend nog 1 nachtje slapen en dan
Hier een dagje Triage gehad. Gisteravond gaf mijn thuisbloeddrukmeter 147/91 aan en na overleg met de vk zou ik lekker naar bed gaan en in de ochtend langskomen om opnieuw te meten. Vanmorgen zat ik op 139/92 en aangezien PE bij mij in de familie zit, wilden ze toch dat ik naar het ziekenhuis zou gaan voor een hypertensie-onderzoek. De ctg was goed, de baby was constant aan het bewegen en ze hadden het over dat ze een ‘jogging foetus’ is, kan geen kwaad maar erg zwaar voor de baarmoeder en daardoor steeds pijnlijke harde buiken. Daar was mijn bloeddruk 140/92, geen eiwitten in urine en bloed was goed, gelukkig! Morgen gaan ze een groeiecho maken want ondanks dat het 3 weken geleden p31 was, vonden ze vandaag mijn buik wel echt te klein. Ook morgenochtend opnieuw bloeddruk meten en als die hetzelfde is als vandaag zal ik worden overgedragen aan de gynaecoloog. Beetje dubbel allemaal, aan de ene kant hoop je op een zorgeloze zwangerschap en aan de andere kant wil je bij problemen de beste zorg. Mijn moeder gaf bij haar 3e zwangerschap een verhoogde bloeddruk en vanuit het niets overleed haar kindje bij 38 weken, placenta was ineens heel slecht geworden. Ik begon met een hele lage bloeddruk aan deze zwangerschap dus had me nooit gerealiseerd dat hypertensie een mogelijkheid zou zijn. Iemand ervaring met een hoge bloeddruk die goed onder controle te houden was? @Babyvijf Succes morgen! Hopen op een voorspoedige bevalling! @Kimberley92 Gefeliciteerd!!
Jeetje @d1nd1n dat is wel even schrikken! Klinkt wel als een tegenstelling, kind op p31 en kleine buik. Vreemd. Ben benieuwd naar hoe het verder gaat verlopen bij de gyn.
Ik had pas later een hoge bloeddruk maar ik weet wel dat ze super alert en voorzichtig zijn met een hoge bloeddruk en dat je echt goed in de gaten wordt gehouden. Ik kan je op een briefje geven dat ze je sowieso niet to 40 weken laten lopen. Geef ook zeker aan wat er bij je moeder gebeurd is mocht je dat nog niet gedaan hebben.
Van mijn moeder heb ik al aangegeven zij vinden dat ik me daar niet teveel op moet focussen omdat ze tegenwoordig alles veel beter kunnen monitoren. Dus daar hou ik me maar aan vast. Zou het ook nog kunnen dat mijn bloeddruk uit zichzelf weer gaat zakken? Weet iemand dat?
Ik heb er ook een hele dag ziekenhuis opzitten... Werd gisterochtend wakker met pijn tussen mijn schouders. Echt een nare pijn. En voorweeën erbij die pijn deden. Ben gaan douchen en toen ging het weg, maar die pijn kwam later weer terug. Daarbij bleek ik ook 3kg te zijn aangekomen in 2 dagen en waren mijn enkels verdwenen. Dus ik had toch wel een beetje zorgen over mijn bloeddruk. Nou vandaag had ik intake anesthesie ivm de keizersnede. Dus ik had vanochtend meteen gebeld naar gynaecologie en dit verhaal verteld. Zij zeiden dus kom even naar ons toe na die intake. Ik naar die intake. Bloeddruk was daar 120/80 wat voor mij heel hoog is maar niet alarmerend. Toen naar de gynaecologie en daar moest ik aan de CTG. De eerste CTG was niet goed, baby te rustig en mijn hartslag te laag (47) en dus moest ik er nog eentje. Die was wel goed. Toen moest ik nog naar de gyn. Die hoorde alles aan en ging nogmaals m’n bloeddruk meten. Die was nu lager, 115/65. Prima. Maar toch durfde ze me niet naar huis te sturen vanwege die pijn tussen mijn schouders. Want tja... was het geen longembolie? En omdat ik een heeeeeel dik dossier heb, inclusief stollingsafwijking durft niemand mij zomaar naar huis te sturen. Dus ze wilde dat ik naar de internist ging. Oké is goed. Ik zei al tegen haar is het niet gewoon m’n maag? Maar ja ze weten het niet zeker dus ze wilde toch checken. Was ondertussen lunchpauze dus ik moest weer wachten want ze kreeg niemand te pakken. Ik had gelukkig 2 sultana’s in m’n tas gegooid dus snel eentje gegeten. Na een half uur kwam ze vertellen dat ik naar de eerste hulp moest. Daar heeft ze me toen naartoe gebracht. Nou daar duurt alles helemaal heel lang. De arts die kwam die wilde beginnen met een hartfilmpje van mij en bloedonderzoek. Nou dat gedaan. En toen moest ik wachten op de uitslag. Dat duurde bijna 2 uur. Ondertussen werd ik gebeld door de planning van de OK dat ze de datum van de keizersnede echt compleet wilden veranderen (ik zeg niks haha) en toen moest ik opeens ook nog van alles proberen te regelen. Mijn man lag te slapen die had nachtdienst en het was bijna tijd om de kinderen op te halen. Maar ik kreeg m niet te pakken. Ik dacht als ik de uitslag van het bloedonderzoek zo heb mag ik naar huis. Nou toen kwam ze dus, en was er 1 uitslag niet goed. Die was dubieus, en kón wijzen op een longembolie. Ze dachten van niet, maar omdat ze geen verklaring hadden voor mijn pijn wilden ze het toch uitsluiten en mocht ik niet naar huis. Ik moest eerst een CT scan met contrastvloeistof Ppff Daarna werd gelukkig mijn man wakker en kon ik hem inlichten en ondertussen antwoordde ook mijn stiefmoeder dat ze op de kinderen kon passen op de nieuwe datum van kzs dus kon ik alles regelen. Toen alleen nog infuus prikken nou daar ben ik dus panisch voor maar gelukkig kon dit in mijn elleboogplooi. Helaas was ik daar al net geprikt dus het is nu een bloederige zooi, maar goed whatever. Nou.. weer wachten en uiteindelijk dus de CT scan gehad. Van die vloeistof werd ik een beetje naar maar was goed te doen. Toen weer wachten en toen eindelijk de arts die kwam vertellen dat ik: *tromgeroffel*: niks had haha Daarna nog 30 minuten gewacht tot iemand het infuus er weer uit kwam halen en toen als een gek eten gaan halen want ik verhongerde ondertussen. Was al 17:30 en ik begon om 9:45 in het zkh vanochtend. Dus het was me het dagje wel!
Onprettig, wel misselijk maar niet van overgegeven (op t randje maar kwam ook omdat ik toen uberhaupt HG klachten had). Ik had aangegeven dat ik graag een rustig plekje wilde ipv 2 uur wachtkamer. Toen mocht ik op hun kantoortje, met een fijne stoel en ik kon zelfs even gaan liggen als ik wilde. Vond ik wel een geruststellend idee. @Nuage och jeetje wat een gebed zonder end! Gelukkig vals alarm maar een half dat ziekenhuis. .. de tijd gaat daar altijd zo langzaam als je veel moet wachten (vind ik). En dan ook nog alleen. Terwijl het ook best wel spannend is. Kan ik me voorstellen
Pfoei, wat een lange dag zeg! Maar gelukkig dus wel 'goed' kunnen afsluiten. Ik snap wel dat ze alles dubbel willen checken, moet op zich ook wel een fijn gevoel geven toch?
Als je Als je dat in je achterhoofd hebt zitten van je moeders kindje dan is t maar beter dat je goed onder controle staat nu. Sterkte ermee
Ik moest de tweede zwangerschap wél overgeven, maar ik hou ook absoluut niet van zoet. Deze derde zwangerschap heb ik de glucosetest geweigerd en kreeg ik het alternatief om een dagcurve te doen. Maar waarom moet jij hem nu pas doen? Meestal rond de 27 weken?
Jeetje wat een dag voor jou zeg. Je zult wel helemaal op zijn nu. Maar vind t wel heeeel goed dat ze alles onderste boven halen om zeker te weten dat alles ok is. Liever dat ze dat doen, dan je naar huis sturen en er later echt iets mis blijkt te zijn.