Yeaaaah @Noxe ! Gefeliciteerd! Je geduld is beloond @kikker1 ik herken dat gevoel, NU AL! Haha hoewel mijn familie en man vinden dat de baby nog maar mooi ruim 3 wk moet blijven zitten. Met welke termijn zijn jouw andere kindjes geboren? @kellox aj dat is akelig zo dichtbij!
Meen je? Mijne werd 3200 gram met 35 weken geschat. De gyn deed er niet zo spastisch over.. moest ook even suikertest doen maar geen zwangerschapssuiker. maar aankomende woensdag weer groeiecho op eigen verzoek. Drankje viel mij echt reuze mee! T is gewoon heel erg zoet. T wachten vond ik wel lang duren.
@Noxe gefeliciteerd met jullie zoon!! @Zonnebloem92 ik snap niet waarom je zo laat in de zwangerschap nog een suikertest moet. Mijn vlk zei dat het niet echt zin heeft omdat de suikers toch wel schommelen. Ik hield dagcurves bij. @kikker1 ik herken die teleurstelling. Hier ook elke ochtend teleurgesteld haha.
Ow wat een flinkerd! Ben benieuwd naar je volgende echo. Hier overigens ook een groeiecho op eigen verzoek, aangezien mijn dochter ook ruim 2 weken voor liep qua buik. Toch wel gek, eigenlijk zou ik groei echo's moeten omdat ik ondergewicht heb maar ze besloten dat niet te doen omdat mijn kids niet klein waren bij de geboorte en dan nu dit. Kregen jullie dat drankje ook thuis? Ik dacht dat dit altijd in het ziekenhuis gebeurde. @lautjuh85 Oh is dat zo? Ik las inderdaad bij anderen dat dit al eerder gebeurde... nu zou dit op zijn vroegst volgende week zijn dus ben ik 33 en halve week.
Ik word elke dag nog wakker met 'Hèhè, wéér wat slaap erbij, mooi!' Niet dat ik zo goed slaap hoor (I wish!). Maar dat teleurgestelde gevoel herken ik ook niet van de vorige 2 zwangerschappen. Ik weet welk slaapgebrek er komen gaat, dus alle slaap die ik krijg is fijn meegenomen. Het suikerdrankje vind ik erg vies, maar ik hou ook niet van zoet. Als je af en toe kunt genieten van een reep chocolade, overleef je dit ook wel weer. Ik word na 2 happen al misselijk zeg maar. Ik ben vooral van hartig. En in een zwangerschap al helemaal.
Hier met 35 week ook suikertest gehad. Maar ze zei wel dat als ik nu met 37 weken weer een groeiecho heb waar die de p99 lijn aantik ze niet weer een suikertest gaan doen.
de vlk zei toen tegen mij dat als suikertest afwijkend is dat je dan toch dagcurves bij moet houden. Dus we hebben die hele suikertest overgeslagen. Ik had hiervoor 2 baby’s boven de P97 lijn.
Hoop dat ik hier even mijn hart kan luchten na een zware week! Vanaf vorige week maandag ging mijn bloeddruk ineens flink omhoog en daarna weer omlaag waardoor ik iedere dag langs het ziekenhuis moest voor onderzoeken. Ik ging van 160/110 naar 143/85 in een paar uur tijd. Mijn bloeddruk blijft nu heel erg schommelen waardoor ze geen medicatie kunnen geven tegen een hoge bloeddruk omdat dat gevaarlijk is wanneer mijn uit zichzelf ook al zakt. Gelukkig is mijn bloed en urine goed, maar hou wel ineens heel veel vocht vast, hoofdpijn en benauwd. Ik moet nog 9 dagen tot de 37 weken, wat voor de artsen wel een streefmoment is. Ik zou zelf heel graag tot minimaal 38 weken doorlopen zeker omdat ons kleintje wel wat aan de kleine kant is (P18). Ik had mijn moeder voor het laatst gezien in December. Het deed me veel pijn dat ze, buiten wat whatsappen om, weinig betrokken was bij de zwangerschap. Alles ging maar via foto's via whatsapp. Iedere keer als ik langs wilde komen, bleek ze weer de deur uit te zijn en als we een afspraak hadden, werd deze steeds op het laatste moment afgezegd. Afgelopen zondag was ik zo boos en verdrietig tegelijk dat ik naar mijn ouders' huis ben gereden en net zolang gezeurd tot mijn moeder mij te woord wilde staan. Toen ze uiteindelijk toezei om naar beneden te komen (wederom via whatsapp) duurde het nog ongeveer 25 minuten voor ze daadwerkelijk beneden was. Mijn hart brak dat ik haar zag. Mijn moeder is dus blijkbaar in Augustus gediagnostiseerd met ALS en ze heeft sindsdien behoorlijk verstoppertje gespeeld. Ze kan niet meer praten, amper lopen, rechterarm doet niks meer, linkerarm een klein beetje, 1 vinger kan ze nog gebruiken om te whatsappen. Eten blijkt ze ook al een tijd niet meer te kunnen want ze kan bijna niet meer slikken en daardoor is ze de hele tijd aan het kwijlen. Ik kon echt niet meer stoppen met huilen. Waarom heeft ze zo verstoten ipv ons te laten helpen? Nu blijkt dus dat ik echt in haar laatste levensfase haar heb kunnen overtuigen om me te zien. De artsen willen niet eens meer sondevoeding geven of iets anders om het overlijden uit te stellen aangezien de ziekte zo progressief is dat het geen nut meer heeft. De deur bij mijn moeder staat nu op een kiertje maar ze schaamt zich heel erg voor hoe ze er uit ziet en hoe vervallen ze is. Daarbij heeft zij zicht zorgen gemaakt dat ik dit tijdens mijn zwangerschap zou moeten dragen aangezien zij bij 5 zwangerschappen ernstige vergiftiging heeft gehad en 1 kindje verloren is bij 38 weken. Ze heeft er dus alles aan gedaan om mij dit te besparen terwijl het juist zoveel verdriet gaf dat het leek alsof ze helemaal geen interesse had in mijn zwangerschap. We hebben afgesproken dat ze volgende week nog 1 nachtje bij mij komt slapen, als een soort van afscheid. Maar waar ik me nu heel erg zorgen om maak, is dat er een mogelijkheid is dat de dag dat mijn kindje geboren gaat worden, misschien ook wel de dag is dat mijn moeder overlijdt. Haar levensverwachting is maximaal 1 maand en ik ga uiterlijk 5 juli bevallen van mijn kindje... Dus hoe graag ik wil dat ik mijn kindje tot minimaal 38 kan gaan dragen, is er een klein stemmetje in mijn hoofd die aangeeft dat zodra mijn kleine geboren is, het in ieder geval niet op de dag is dat mijn moeder overlijdt... Snappen jullie dat?
Ik kon gister gewoon niet slapen omdat ik zo pissig was dat de baby nog niet geboren is haha. Ik merk ook echt dat mijn lijf het zwaar heeft en ik maak me zorgen over het herstel straks.
Wat een heftige tijd voor je zeg! De artsen zullen ook liever tot 38 weken wachten, dat lees je hier ook vaak terug maar als het gevaar voor je baby groter is zullen ze liever ingrijpen. Ergens fijn dat je weet dat je moeder toch zo aan je denkt. Dat laatste snap ik heel goed, ik heb vergelijkbaar meegemaakt met de oma van mijn man (niet zo dichtbij als bij jou natuurlijk maar ik ken het gevoel). Zij is overleden toen ik 39 weken zwanger was uiteindelijk. Als het zou gebeuren op dezelfde dag kun je er misschien iets moois in zien.
Jeetje wat erg ook dat ze zich er voor schaamt, dat hoeft toch helemaal niet? Heel veel sterkte met je moeder ❤️ en met alles eromheen
@d1nd1n Ik wil je heel veel sterkte wensen. Het is vanaf december vast niet makkelijk geweest om zo weinig contact te hebben gehad, gelukkig staat de deur nu op een kier en heb je haar toch nog even bij je. Zou het onbewust druk maken over het weinige contact Misschien de schommelingen in je bloeddruk kunnen veroorzaken?
@d1nd1n jee wat heftig allemaal zeg! Aan de ene kant wel 'fijn' dat je nu weet dat ze om een (voor haar bewuste) reden zo weinig contact zocht, echter heel cru dat die reden zo heftig is.... Ben blij voor jullie dat de deur nu wel op een kiertje staat en jullie nog even samen kunnen zijn. Begrijp heel goed dat je nu de angst voor die sterf/geboortedag hebt, echter kan het anderzijds ook iets moois zijn. Nieuw leven... in je kleintje leeft je moeder voort. Héél veel sterkte en denk aub ook goed aan jezelf. Dikke knuffel!
@d1nd1n jemig ben er helemaal stil van en weet eerlijk niet zo goed wat ik moet zeggen. Wat heftig voor jullie. Gelukkig is de deur weer op een kier. Heel veel sterkte de komende periode en een dikke knuffel.