Ha meiden, Net vijf weken zwanger van de tweede en toch gebeurt er weer hetzelfde als bij mijn eerste zwangerschap, terwijl ik me nog zo had voorgenomen..... Het lijkt wel alsof ik niet meer realistisch kan denken. Bij mijn eerste zwangerschap bang voor allerlei infecties, toxoplasmose, listeria, noem het maar op. En nu lijk ik me te richten om CMV. Vorige week had mijn zoontje van 2 wat verhoging en lichte koorts zonder verdere klachten. Daarna werd hij verkouden. En ja, jullie kennen het wel, een veeg snot in je gezicht of mond bij het huilen dat is zo gebeurd. Heb ik me in mijn hoofd gehaald dat hij misschien wel een CMV infectie heeft, mij besmet heeft en dus de meest vreselijke gevolgen voor mijn ongeboren kindje. En dan ga ik natuurlijk te fout in door de gaan googlen. Bijna 60% van de kinderen die naar het kinderdagverblijf gaan (zoals mijn zoontje) is besmet met CMV en 50% van hun moeders raken binnen een half jaar dan ook besmet. Het lijkt gezien deze cijfers bijna onmogelijk om met een kleintje thuis tijdens je zwangerschap níet besmet te raken. Gevolg: ik kan het niet van me afzetten, zie het al bijna als een voldongen feit en ben dus nogal gestresst. En ik ben nog maar vijf weken ver..... Ik vind het echt erg dat mijn gevoel voor realisme zo ver te zoeken is. Iemand tips/tricks/een nuchtere blik/hart onder de riem?
Wat naar dat dit gevoel zo overheersd! Wat ik vaak zelf probeer te denken; als het gebeurt dan gebeurt het en kan ik daar niks aan veranderen. Ik kan beter proberen te genieten dan me druk maken om dingen die ik zelf niet in de hand heb. Helpt mij altijd wel relativeren.
Uhm ja het klinkt heel raar, maar ik herken dit. Ik heb lang problemen gehad met angst. De truc die ik heb geleerd is zet er een reele gedachte tegen over. Hoe aannemelijk is t dat jij zon infectie hebt ? Het is echt manier van denken. Je mag me PBen als je wilt. Sterkte
Ik had dit heel sterk tijdens mn eerste zwangerschap en ging letterlijk zieke mensen uit de weg. Als iemand heel erg hoestte over de telefoon, was dit voor mij reden om een afspraak af te zeggen . Nu met een kinderdagverblijf peuter, midden in de winter is het gewoonweg onmogelijk om alles te vermijden. Mn dochter niets en proest in mn gezicht en geeft me natte kusjes en alles wat je op het kinderdagverblijf aanraakt (trapleuningen, deuren) zitten ongetwijfeld ook de nodige bacteriën op. Ik merk dat ik daarom nu noodgedwongen iets relaxter aan het worden ben. Hopelijk houd je dit niet zo sterk gedurende je gehele zwangerschap!!
Ergens ben ik wel blij dat een aantal meiden dit herkennen, al wens ik natuurlijk niemand dit soort angstige gevoelens toe. Ik moet inderdaad echt proberen er een reële gedachte tegenover te zetten en het los te laten. De moeilijkheid is wel dat in mijn hoofd de kans dat ik nu besmet ben met CMV echt heel reëel lijkt te zijn. En ik weet ergens ook dat ik het ook nooit helemaal zal kunnen voorkomen. Een kleintje van twee wil je ook gewoon kunnen troosten als die verdrietig is, zonder dat je bang bent voor allerlei infecties. Ik merk dat ik voor alsnog toch nog een groot deel van de dag met deze mogelijke infectie bezig ben helaas. Wat is mijn hoofd toch af en toe lastig!
Heb ik ook. Wat mij gerust stelt, soms, is dit: Als het echt allemaal zo vaak voor zou komen en de kans zo groot zou zijn, zouden er HEEL veel miskramen en mismaakte kindjes ter wereld komen. Dat is gelukkig niet zo. (Kijk mij stoer praten terwijl ik deze buien ook heb...)
@Kevertje: Als het op dit moment vooral CMV is, waarom vraag je je HA dan niet of je mag laten testen of je hier antistoffen voor hebt? De meeste volwassenen hebben CMV al eens gehad en als je hoort dat je wel antistoffen hebt kun je je angst misschien loslaten. Desnoods bied je aan om het zelf te betalen. Ik denk dat zo'n test niet veel meer dan 50 a 100 euro kost. Omdat je zoontje al 2 is, is er ook een grote kans dat je vorige winter/herfst CMV juist al hebt gehad via de opvang als je het al niet eerder hebt gehad. Ik had deze angst tijdens mn eerste zwangerschap in het extreme met waterpokken. Mn moeder wist niet of ik deze gehad had en ik ben tijdens mn eerste trimester een aantal keer per ongeluk in aanraking gekomen met kindjes met beginnende waterpokken. Achteraf bleek al deze angst volkomen voor niets, want toen mn dochter ze vorig jaar zelf kreeg, bleek dat ik ze dus allang had gehad. Wat had ik het fijn gevonden als ik dit eerder via een bloedtest had gehoord en me niet wekenlang zorgen had hoeven te maken! Helaas kwam het niet bij me op om het te laten testen.
Heel herkenbaar, ik ben de hele dag bang van alles op te lopen en sla er enorm in door... Het is vreselijk en ik weet ook absoluut niet wat ik er aan kan doen.... Ik hoop echt voor je dat het verder in de zwangerschap beter met je gaat! Succes! Ps hoe ben jij uiteindelijk je vorige zwangerschap doorgekomen ?
@Nephthys Dat klopt op zich helemaal wat je zegt! Mijn vader zegt me ook altijd, kind, als het was zoals jij dacht, dan kwam niemand meer gezond op de wereld... Ik moet die gedachte alleen nog een goed in mijn systeem zien te branden. @Nana33 Ik heb inderdaad ook al zitten nadenken of ik misschien met 11 weken als de hele rits bloedtesten er aan komt, te vragen of CMV meegenomen kan worden. Maar ik zit erg in dubio. Of er komt uit dat ik al immuun ben, dan ben ik gerustgesteld. Of er komt uit dat ik niet immuun ben, maar het ook niet heb. Dan ben ik enigszins gerustgesteld, maar blijf ik denk ik er panisch over nadenken, mezelf kennende of ga ik denken dat, gezien een mogelijke incubatietijd van 12 weken, het nog tot uiting gaat komen in mijn lijf. Of er komt uit dat ik een recente infectie heb. Dan is de paniek denk ik compleet. Er schijnt ook regelmatig uit te komen dat er sprake van een recente infectie is, terwijl dat dan misschien al een half jaar geleden is. Die resultaten schijnen moeilijk te interpreteren te zijn en dan maak ik me helemaal gek om niets misschien. En als er wel degelijk echt sprake is van een recente infectie, dan is er schijnbaar 40% kans dat het kindje het ook krijgt en van die 40% geïnfecteerde kindjes heeft 'maar' 15-20% relatief ernstige symptomen en komt er een aanzienlijk deel gezond ter wereld. Ik weet niet zo goed wat ik met zo'n uitslag zou moeten. Echt ernstige afwijkingen aan bijv hoofd en hart zien ze denk ik ook wel op een 20 wkn echo? Nou ja en zo maal ik dus door in mijn hoofd. Ik weet niet waar ik goed aan doe en hoe ik mezelf het beste kan helpen. Het lijkt wel alsof ik niet echt te helpen ben met dit probleem. (Ik had dit stukje gevonden: Systematisch screenen voor CMV tijdens de zwangerschap wordt afgeraden. Ongeveer 50 % van de vrouwen op reproductieve leeftijd zijn niet immuun tegen CMV. Dit wil zeggen dat 50% onnodig ongerust zal worden gemaakt. Immers bij seroconversie, wat bij 2% van de zwangere vrouwen wordt vastgesteld, kan men geen verdere therapeutische maatregelen nemen. De kans op een symptomatische congenitale CMV is veel te laag (1 op 30) om een zwangerschapsonderbreking voor te stellen. Prenatale diagnose van foetale besmetting via serologie en virologisch onderzoek op amniosvocht en bloed, verkregen via chordocenthese, is onbetrouwbaar en geeft onvoldoende uitsluitsel over de aan- of afwezigheid van een symptomatische congenitale infectie (7).) @Dame28 De vorige zwangerschap ben ik erg moeilijk doorgekomen wat betreft het angst-aspect. Op de dag dat ik er achter kwam dat ik zwanger was, was er iets met mijn katten gebeurd waardoor ik dacht dat ik misschien wel toxoplasmose had opgelopen. Ben diezelfde dag nog getest op antistoffen, daar kwam uit dat ik niet immuun was. Ben toen met 11 wkn en 16 wkn nog een keer getest en toen was ik nog steeds niet immuun dus had ook geen infectie opgelopen. Maar de angst bleef behoorlijk bestaan, want misschien was de achterham van de slager wel niet goed gekookt of er lagen ergens een paar korrels kattengrind op de grond waar ik dan met blote voeten per ongeluk in liep enz enz. Tja en ook overal kon zo ongeveer listeria in zitten. Dus aan het einde van de zwangerschap at ik vrijwel alleen nog maar kaas op mijn brood, zaten er wel 50 kloven in mijn handen van het handen wassen en durfde ik absoluut niet buitenshuis te eten. Na de bevalling werd het gelukkig langzaam weer beter. Maar het is lastig dat ik nu hetzelfde weer ongeveer zie gebeuren met mezelf. En omdat ik nu een peuter thuis heb lopen die ook naar het kinderdagverblijf gaat, lijkt CMV nu hoofdmoot te worden helaas.
@kevertje83: Het is bij jou net alsof ik mijn eigen verhaal lees, ik ben nu ook zover dat ik de hele dag mijn handen was en moeilijk eet en zeker niet meer buiten de deur. Ik kan me zeker voorstellen hoe lastig het voor jou nu ook is met vooral de angst voor CMV ( die ik nu dan niet heb omdat ik zwanger ben van de eerste) en de keus om te testen op antistoffen... Ik heb mezelf laatst toch nog laten testen op toxoplasmose in de hoop de antistoffen te hebben, maar helaas.... Ik denk ook echt dat het de hormonen zijn die dit veroorzaken, ik ben nooit zo bang geweest. Helaas heb ik dus ook geen advies voor je aangezien ik zelf ook niet weet wat er aan te doen... Ik vind het fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit soort angsten, maar het is absoluut iets wat je niemand gunt!
Lijkt het niet fijn om hier wat hulp bij te krijgen ? Kijk eens onder hypochondrie.. Ik zelf heb heel veel hulp gehad aan mn psycholoog.. Is bij mij zo erg gedaald dat ik er bijna geen last meer van heb
Ik heb in dezelfde situatie gezeten ivm cmv. Ik ben in contact geweest met cmv ziekte via mijn werk in de gezondheidszorg. Ik heb al die tijd in spanning gezeten omdat ik helaas geen antistoffen heb. Na 12 weken bleek de test gelukkig negatief. Maar door die ervaring met die cmv ben ik voor alles bang geworden. Ik zou als ik jou was inderdaad antistoffen laten prikken. Ook al is de kans groot dat je het al gehad hebt. Omdat je natuurlijk je kindje al langer verzorgt terwijl die op de creche zit. De kans is heel klein dat je het oploopt. Kleiner dan 1 % geloof ik. Maar ik ken je angst maar al te goed.
Realiseer je je ook dat je meer dan 50% kans hebt dat je CMV al eens bent tegengekomen en dat je gewoon door je eigen immuumsysteem beschermd bent? Dat betekent dat de kans dat het bij je ukje komt al een stuk kleiner is. Daarnaast lijkt me het stressen hierover slechter voor je ukkie. Probeer het los te laten. 90% van de zwangerschappen komt gewoon door het eerste trimester heen en CMV, griep, listeria, toxoplasmose en weet ik veel wat niet allemaal worden gewoon meegenomen in deze cijfers. Dus je kansen zijn goed.