28 weken zwanger en net terug van een weekje reis... Het klinkt fantastisch. Maar helaas moet ik me de laatste dagen vooral inhouden om niet in huilen uit te barsten en ik vind het vreselijk. We zitten wel in enorm grote verbouwingen, zonder badkamer, zonder keuken, ... Dan voel ik een plotse paniek dat ik alles af wil werken, een babykamer wil inrichten wat nu totaal nog niet aan de orde is, tussen de werken door ook geboortekaartjes en doopsuikers uitzoeken, ... Ook wil ik mekker zwanger zijn en daar vooral gaan van genieten nu. Hoewel ik normaal echt realistisch en positief ben lijkt dit nu plots zo zwaar in mijn hoofd... En voor mijn man helaas moeilijk te begrijpen... wat ik volledig snap! Zijn er nog mensen die hier ervaring mee hebben? En tips ? Ik vind mezelf nu zo zwak omdat het echt als verdriet aanvoelt, maar zonder reden...
Ooooooh puppy reclame 'brul' Ooooooh krantenartikel over een poes die een vogel helpt 'brul' Ooooooh mijn zoon aait mijn buik 'brul' Ooooooh die pokkeherrie van de verbouwing wordt mij na een uur al teveel 'brul' Hormonen....zo leuk. En voor die tijd kon ik de zieligste films kijken, zelfs Hachi deed mij niets! Klussen vliegt mij aan, ik kan in de stress raken over de naam terwijl ik pas in januari ben uitgerekend etc. Gelukkig weet ik dat maanden na de geboorte weer rustig wordt met de hormonen. Tot die tijd, hoort het erbij.
Ja die hormonen ook... Voor mij wel reden om nooit vanalles tegelijk te doen, geen verbouwingen, nieuwe banen, trouwen etc. tijdens een zwangerschap. Maar daar heb je nu niks aan natuurlijk.
Heeeeeel herkenbaar. Hier gaat het sinds de laatste 2 weken wat beter, maar ik heb ook vanaf 27 weken tot 32 weken heel veel gehuild. Soms om iets: zielig liedje, zielige reclame, film, omdat mijn zoontje zo lief doet, of on dat hij juist niet lief doet, om de spanning rondom de nieuwe baby etc. En soms ook gewoon om helemaal niks. Dan begonnen mijn ogen ineens te lekken en dat stopte niet meer. En ook op elke plek. Niet alleen thuis. Gezellig avondje met vrienden? Huilen. In de auto naar de supermarkt? Huilen Onderweg naar het ziekenhuis? Huilen. Soms zomaar 1 dag en dan weer een paar dagen niks. Soms dagen achter elkaar zo'n 3.5 tot 4 uur per alleen maar huilen. Ik werd er op een gegeven moment zo neerslachtig van dat ik het heb aangegeven bij de vk en die heeft me doorgestuurd naar maatschappelijk werk. Heb nu elke 2 weken een Bel afspraak met maatschappelijk werk en moet zeggen dat dat best helpt. Gewoon even spuien tegen een onafhankelijk iemand. En zij heeft de praktijkondersteuner bij de huisarts alvast op de hoogte gesteld voor na de bevalling mocht het nodig zijn. Het helpt voor mij enorm dat er een vangnet achter me staat mocht het mis gaan. (Vorige keer een half jaar bij de psycholoog gezeten omdat ik te laat door had dat het mentaal niey zo best met me ging) Moet zeggen dat het de afgelopen 2 weken best goed gaat. Heb 1x gehuild om een liedje (waar ik nog steeds niet tegen kan en mijn man heel leuk vind om me daar mee te pesten... eikel...) En 1 avond omdat ik heel erg nerveus was voor een 2e suikertest (Die achteraf gewoon wederom goed was) Dus ja. Ik herken je verhaal. Tip: laat het gewoon lekker stromen. Lucht op. Niet inhouden. Krijg je alleen maar hoofdpijn van. Een kennis van mijn pa zei altijd; huil maar kind, dan krijg je geen waterhoofd. En als je merkt dat je echt neerslachtig en down wordt, niet twijfelen en met je vk bespreken. Daar zijn ze voor.
Ik moet elke keer huilen als ik Arcade hoor van Duncan Lauwrence. En ik vind t een prima nummer hoor, maar zonder hormonen zou ik er echt niet om hoeven huilen. Maar zodra ik nu de eerste klanken hoor, dan ga ik al En laat dit nou precies het favo nummer van mijn zoon zijn Overigens had ik t bij de eerste met oceaan van Racoon. Zelfde verhaal. En bij reclames die zielig zijn (of niet), bij films, bij sportprestaties (zelfs van sporten waar ik normaal niet warm of koud van wordt... zilver bij het schoonspringen bijvoorbeeld). En normaal huil ik zelden (Zeg maar nooit)... Gewoon lekker laten gaan, het hoort er bij de meeste zwangerschappen bij en als het voor je gevoel erger wordt, trek dan op tijd aan de bel. Overigens vind ik het in jouw situatie met al die verbouwingen helemaal niet gek hoor. Hele fijne zwangerschap nog toegewenst!
Ik heb dat dus bij dat nummer van Marco Borsato en davina michelle. Ga maar kijken hoe het danst. Zoiets. Echt de eerste klanken en ik sta al te snotteren
Dat doet deugd bedankt voor jullie lieve reacties en leuk om te lezen dat ik niet alleen ben! Vandaag al een betere dag. Hadden deze middag een afspraak bij de gynaecoloog en ze zei " Er komt vast wel nog eens zo een dag, dat is niet raar". Dus goed dat de man dit ook eens kon horen En gelukkig alles goed met de baby, uiteindelijk is het dat wat telt!