Los laten.

Discussie in 'De bevalling' gestart door MamR, 14 sep 2014.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. MamR

    MamR Actief lid

    10 sep 2014
    207
    0
    16
    Adm. Medewerker Mondriaan
    Naaldwijk
    Hallo allemaal :)

    Mijn bevalling is niet gegaan zoals het zal moeten en ik kan het maar niet los laten. Vandaar dat ik het even van mij af wil schrijven. Het is een lang verhaal.

    De verloskundige vertelde dat ik 3 cm ontsluiting had en dat het niet lang meer kon duren. De volgende dag voelde ik me niet zo lekker, ik had heel erg hoofdpijn en een heel benauwd gevoel. en besloot toch maar even te bellen, ik mocht gelijk langskomen. Mijn bloeddruk werd gemeten en deze was enorm hoog, in mijn urine werden eiwitten gevonden en mijn bloed was niet goed. Er werd zwangerschaps- vergiftiging geconstateerd. Ik werd door gestuurd naar het ziekenhuis en kreeg gelijk een infuus.

    De verloskundige vertelde dat ik moest worden ingeleid. Ik vond het fijn om zowel mijn man als mijn moeder bij de bevalling te hebben. Mijn vliezen werden gebroken en de bevalling kon beginnen. Na heel wat weeenopwekkers en rugweeen wist ik me geen houding meer te geven. Mijn moeder wilde dat er iets gedaan werd tegen de pijn omdat ze zag dat ik een beetje in paniek raakte. Ik kreeg een morfine pomp, ik werd weer een beetje rustig. Na ongeveer 8 uur had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik persen. Alleen had ik helemaal geen persweeen. Toch moest ik persen van de verloskundige. Ik deed dit met al mijn kracht en raakte uitgeput. Na ongeveer anderhalf uur zette de verloskundige het bed omhoog zodat ik in hurkstand zal bevallen. Ik heb bij elkaar 2 uur geperst en daar kwam hij eindelijk na een knip die uitscheurde tot een totaal ruptuur. Ik wilde hem vastpakken maar hij werd gelijk meegenomen. Mijn kleine jongen was helemaal grauw van kleur en ademde niet. Ik raakte een beetje in paniek en vroeg mijn man om bij hem te blijven.

    Ondertussen werd ik zelf heel duizelig en viel een beetje weg. Ik zag de verloskundige aan de navelstreng trekken. Alles ging heel vlug en binnen een paar seconde stond de hele kamer vol met dokters. Ik had een fluxus (een luie baarmoeder die niet wilde samentrekken). Ik werd met spoed naar de operatie kamer gereden omdat er ook nog stukjes van de placenta achter bleven. Ik ben in totaal 3 liter bloed verloren. Toen ik weer wakker werd zag ik dat ik bloedtransfusies had hangen. De dokter vertelde mij dat ik er bijna niet meer geweest was.

    Ik keek op het tafeltje naast mij en zag een foto van een baby. Ik sprong gelijk overeind en wilde meteen weten waar mijn baby was! De dokter vertelde dat de baby op de foto mijn baby is. Hij had maar 20% zuurstof bij de geboorte en moest met spoed aan de beademing. Ook moest hij in de couveuse blijven en kreeg hij sondevoeding. Ik wilde hem maar al te graag zien maar dit mocht niet. Ik had zoveel verdriet.

    Ongeveer 6 uur na de bevalling mocht ik eindelijk mijn baby zien. Ondanks de medicatie had ik nog wel een beetje pijn. Ik werd met bed en al naar de neonato afdeling gereden. Daar was hij dan eindelijk, mijn mooie kleine perfecte jongen. Hij had een soort van kapje op zijn neusje en er hingen allemaal slangetjes om hem heen. Het ging al een stuk beter met hem en ik mocht hem voor het eerst op mijn borst. Alle pijn verdween als sneeuw voor de zon. Wat was ik gelukkig! Na een paar dagen ging het echt een heel stuk beter en mochten we allebei naar huis.

    Het is nu 10 weken geleden dat ik ben bevallen ben en wij zijn er weer helemaal bovenop. Ik merk wel dat ik heel beschermend ben tegen over hem en dat ik hem moeilijk uit handen kan geven. Ik wil hem zo veel mogelijk bij me houden zodat ik goed op hem kan letten. De familie is ook echt heel lief voor hem maar ik doe het toch liever allemaal zelf. Ik weet dat ik het moet loslaten en dat ik andere mensen ook moet toe laten maar dit vind ik nog best moeilijk.
     
  2. Julia1979

    Julia1979 Fanatiek lid

    1 jun 2014
    1.885
    1
    36
    NULL
    Drenthe
    Lieve Mamr,

    onderschat je verhaal niet.. je hebt behoorlijk wat moeten verwerken..
    Ik heb pas laat ondekt dat mijn eerste bevalling me gewoon een post traumatisch stress syndroom had opgeleverd.. Na ruim een jaar eindelijk hulp gezocht en het een plaatsje kunnen geven.. Het blijft anders rondspoken. Sterkte
     
  3. Kiekeboe4

    Kiekeboe4 Niet meer actief

    Ik herken wat je schrijft.

    ook ik heb een heftige bevalling gehad waarbij mn krummel zijn sleutelbeen had gebroken en zijn tweede nekwervel was verschoven.

    Hij is nu 4 maanden en ik vind het nog steeds moeilijk om hem uit handen te geven. Anderen wisten toch minder goed hoe er mee om te gaan.Ik zou eigenlijk ook niet weten waarom je dat zou moeten. Je bent pas kort geleden bevallen en hoe het is gegaan vind ik dit heel normaal. Voel je nergens toe verplicht en laat het lekker zoals jij denkt dat het goed is. Alles op zn tijd.

    Naarmate hij nu ouder wordt merk ik dat ik het vanzelf beetje bij beetje makkelijker ga vinden. Dus het komt vanzelf wel. No pressure!
     
  4. joma87

    joma87 Actief lid

    11 mrt 2009
    305
    0
    0
    verpleegkundige
    Heftig verhaal. Ik schoot helemaal uit mijn slof toen mijnen schoonmoeder na drie weken zkh op de Nicu/high care bij thuiskomst zei je moet hem wel loslaten. Je hebt je kleine jongen de 1 e minuut na zijn geboorte al los moeten laten dus helemaal niet raar dat je hem nu dichtbij je wikt houden, het moet niet krampachtig worden, worden, maar je hebt hem al lang genoeg los moeten laten.
     
  5. MamR

    MamR Actief lid

    10 sep 2014
    207
    0
    16
    Adm. Medewerker Mondriaan
    Naaldwijk
    Bedankt voor de reacties! Het is inderdaad zo dat ik nog extra voorzichtig wil zijn.
    @ kiekeboe4 jeejtje ook dat is heftig!Is alles nu wel weer goed?
     
  6. Wintersun

    Wintersun Fanatiek lid

    14 jan 2014
    2.091
    0
    0
    omgeving Utrecht
    Wat een heftig verhaal. Fijn dat nu alles weer goed is met jullie. Het is allemaal nogal wat en dat zal tijd nodig hebben voordat je het een plekje kan geven. Ik vind het niet zo gek dat je je kleine man niet los kan laten, en denk ook niet dat dat nu een prioriteit is. Geniet van hem dat is het belangrijkste. Misschien kan je overwegen om eens met iemand te gaan praten om je te helpen om het een plekje te geven, maar dat is helemaal aan jou.
     
  7. junior1

    junior1 Bekend lid

    21 feb 2010
    649
    1
    18
    Oh meid, wat een verhaal! Onderschat het inderdaad niet. Wat anderen ervan denken... Jij moet nu even lekker doen wat voor jou goed voelt. En als dat is om je mannetje lekker bij je te houden, dan moet je dat doen. Vertrouw op je eigen instinct en je eigen gevoel. Ik denk dat dat ook gaat helpen bij de verwerking van je bevalling.

    Mocht je na een tijdje merken, dat het toch niet beter gaat, dan zou je aan EMDR kunnen denken. Daar heb ik goeie verhalen over gehoord, zeker bij verwerking van dit soort zaken.

    Heel veel sterkte! En natuurlijk van harte gefeliciteerd met je mooie mannetje!
     
  8. marievs

    marievs Fanatiek lid

    16 sep 2013
    2.035
    263
    83
    Wat heftig zeg. Gewoon lekker je kleine man beethouden. Veel liefde geven aan hem.

    Geniet lekker van je mannetje.
     
  9. xxessiexx

    xxessiexx Actief lid

    2 jun 2010
    427
    12
    18
    Jeetje meid wat een verhaal!
    Gelukkig zijn jullie beide weer opgeknapt.

    Enne over het loslaten? Ik had een "gewone" bevalling en echt niet dat anderen al gauw iets van mij konden overnemen hoor!
    Ja mijn man natuurlijk wel. En sommige mensen hebben de baby ook wel vastgehouden tijdens kraamvisite. Maar zoals luiers verschonen of eten geven deden alleen mijn man en ik. Lekker bij je houden is goed voor jullie band dat loslaten kan je zijn verdere leven nog oefenen. Begint al sneller dan je denkt. ;)
     
  10. MamR

    MamR Actief lid

    10 sep 2014
    207
    0
    16
    Adm. Medewerker Mondriaan
    Naaldwijk
    Wat een lieve reacties! Bedankt x
     
  11. marievs

    marievs Fanatiek lid

    16 sep 2013
    2.035
    263
    83
    Yep, hier ook essie. Ik vond het ook moeilijk om mijn dochter af te geven en had ook een bevalling zonder complicaties. Mijn bevalling ging weer heel snel en daardoor vond ik het moeilijk om haar uit handen te geven. Ineens was ze uit mn buik.

    Komt echt goed mamR. Lekker van genieten hoor en lekker veel vasthouden. De eerste zes maanden kun je een kleintje niet verwennen. Volgens mij kv dan ;).
     
  12. MamR

    MamR Actief lid

    10 sep 2014
    207
    0
    16
    Adm. Medewerker Mondriaan
    Naaldwijk
    Hihi nou ik vind het helemaal niet erg om hem te verwennen, ik vind het zelf ook prettig om te knuffelen, wiegen, veel bij me houden etc.
     
  13. Ly1

    Ly1 Fanatiek lid

    1 mrt 2012
    1.148
    3
    38
    Drenthe
    Ik ben geƫmotioneerd van je verhaal. Ik ben een complete buitenstaander en ik kan me dus niet eens voorstellen hoe heftig het voor jullie zelf is geweest. Het is heel erg logisch dat je zo beschermend bent voor je kleintje. Daarnaast heeft iedereen altijd een mening over hoe je dingen doet en weetje, kan jou het schelen, het is jullie kindje en het gaat zoals jullie het willen! Bij mij is alles goed verlopen en heeft ook alleen de naaste familie heeft ons zoontje vast mogen houden.. wij hebben hem altijd in bad gedaan, en wij zijn de enigen die hem gevoed hebben. vind het zelf niet zo nodig dat anderen dat soort dingen doen. Doe wat goed voelt in je hart, ze worden zo snel groot en het is noodzaak dat jullie je er goed bij voelen. Het is mooi als mensen het begrijpen en respecteren maar dat is bijzaak. Ga lekker genieten van jullie mannetje en laat anderen lekker denken wat ze willen, dikke vinger of ze het ermee eens zijn of niet ;)

    Knuffel!
     
  14. MamR

    MamR Actief lid

    10 sep 2014
    207
    0
    16
    Adm. Medewerker Mondriaan
    Naaldwijk
    Ik ben heel blij dat ik mijn verhaal hier kwijt kon. Ik was heel bang voor negatieve reacties. Gelukkig reageren jullie hartstikke lief! Bedankt!
     
  15. Gul1

    Gul1 Fanatiek lid

    1 mrt 2014
    1.561
    0
    36
    Huisvrouw en moeder :D
    Het is inderdaad een heftig verhaal. Het wekt wel veel emoties op.
    Zoals de anderen ook hebben gezegd vind ik ook dat je je niks van de anderen moet aantrekken en gewoon moet doen hoe jij je prettig voelt.
    Ik wens je veel geluk met je kleine mannetje :)
     
  16. MamR

    MamR Actief lid

    10 sep 2014
    207
    0
    16
    Adm. Medewerker Mondriaan
    Naaldwijk
    Dankjewel!
     
  17. MamR

    MamR Actief lid

    10 sep 2014
    207
    0
    16
    Adm. Medewerker Mondriaan
    Naaldwijk
    Mijn kleine man is alweer 3 maanden! De tijd is super vlug gegaan. Het gaat hartstikke goed. Mijn verlof is inmiddels voorbij maar gelukkig heb ik nog 5 weken vakantie :D Ik werk de ene week 2 en de andere week 3 dagen. De oma's passen dan op. Ik denk dat ik dit nog wel even moeilijk vind. Even oppassen vind ik niet zo erg meer. Laat het ook steeds meer los. Maar een hele dag vind ik wel vervelend. Krijg al tranen bij de gedachte dat ik hem de hele dag moet missen :) hihi. IMG_20141006_002621.jpg
     
  18. poisson1987

    poisson1987 Bekend lid

    23 okt 2013
    643
    0
    0
    Huisarts in opleiding
    't Gooi
    Ik heb even getwijfeld of ik dit topic wel moest openen voordat ik zelf ga bevallen. Toch gedaan (beetje spijt, want jeetje wat een heftig verhaal!).

    Maar wil je toch even hart onder de riem steken. Want volgens mij doe je hart hartstikke goed! Heb je al over de bevalling nagepraat met gynaecoloog/VK oid? Zij kunnen misschien nog wat extra info geven over wat jij niet meer weet. En, probeer er sowieso veel over te praten en/of schrijven. Hoe duidelijker jou verhaal in je hoofd, des te beter kun je het een plaatsje geven denk ik....
     
  19. MamR

    MamR Actief lid

    10 sep 2014
    207
    0
    16
    Adm. Medewerker Mondriaan
    Naaldwijk
    Bedankt voor je reactie! Om je een beetje gerust te stellen, de artsen vertelde mij dat het niet veel voor komt. Elke bevalling is natuurlijk anders! Nu ben ik achteraf heel erg trots dat ik het gewoon heb gedurfd.

    Kort na de bevalling hadden we een afspraak vanuit het ziekenhuis bij een psycholoog. Voor zowel mijn man als mij. Mijn man en ik hebben hier goed over nagedacht en hebben uiteondelijk besloten om dit niet met een psycholoog te willen bespreken. Wij willen het graag samen doen, en het gaat nu eigenlijk wel heel erg goed! Dit willen wij graag zo houden. Om eerlijk te zijn hadden we ook weinig tijd om er echt samen naartoe te gaan.
     

Deel Deze Pagina