Is ook echt niet leuk! Ik heb me 2x vergist... 1x bij een vriendin, heel lang geleden. Ik had haar al lang niet meer gezien en ze had zo'n tuniek aan.... ik heb het haar niet rechtstreeks gevraagd, maar ik vroeg het aan haar bff, toen ook een vriendin van me. Ik zei er nog bij: Niet tegen haar zeggen hoor! Ze was niet zwanger en ik wilde niet dat ze zich er slecht door zou voelen. Nou, die griet had het dus wel verteld... Kei lullig! Ik voelde me inderdaad rot. Die niet-zwangere vriendin ook... En pas geleden nog... Was onverwachts langsgegaan bij een oude bekende van dit forum. We stonden buiten en ze zei iets, wat ik verkeerd interpreteerde, waardoor ik dacht dat ze insinueerde dat ze zwanger was.... En het had gekund, want ze heeft niet echt en platte buik... maar toch... kon wel door de grond zakken. Zo'n lieve meid en ik wilde haar niet beledigen of zo! Of überhaupt de aandacht naar haar figuur brengen... Ik denk dat zij het ook niet leuk vond, maar ze lachte het weg... Als je dit leest: Sorry lieverd!
Ik heb dat ook meegemaakt vorig jaar op m'n werk in het rookhok nota bene! Een collega van een andere afdeling die uit het niks (terwijl we een sigaret rookten!) vroeg hoe lang ik nog moest?? Ik was echt zo met stomheid geslagen dat ik echt dacht dat het een grapje moest zijn, maar aan de ongemakkelijke oh sorry die erop volgde toen ik zei absoluut niet zwanger te zijn wist ik dat het echt geen grapje was!
Ik heb het zelf nog nooit aan iemand gevraagd omdat ik inderdaad bang ben dat die persoon niet zwanger is maar gewoon dik. Maar ik vraag het mij zeer zeker regelmatig af. En dat is vanuit interesse, uit blijdschap voor de betreffende persoon. Een zwangerschap is tenslotte goed nieuws! En ja.. soms dan wordt er onterecht gefeliciteerd.. ik kan mij voorstellen dat dat vervelend is om te horen.
Misschien dacht ze dat je iemand anders was waarmee ze al eens een praatje had gemaakt... En dat ze nu eigenlijk niet eens naar je buik had gekeken? Zoiets zou ook nog kunnen haha
Nee ze kent me wel. Ken haar nog van toen ik daar vroeger weekendhulp was. Dus die vlieger gaat niet op haha
Ik vind het vrij lomp als mensen zoiets zeggen. Maar ik had het een tijdje terug ook. Ik had een jasje aan die je met een ceintuur aan moet snoeren net onder de borsten, dat in combinatie met een buikje van mezelf leek het blijkbaar dat ik zwanger was want een vage kennis kwam naar me toe in de supermarkt, kijkt naar mijn buik en zegt: 'Goh, wat leuk, een tweede?' Ik deed ook lacherig en zei: 'Welnee, spekbuik.' Ze bood daarna wel drie keer haar excuses aan. Maar ik was gekwetst, al liet ik dat niet merken. Het jasje heb ik overigens niet meer aangetrokken.
Ik heb het jaren geleden een keer gehad. Het was een zomerse dag, had iets wijds aangetrokken (en ben van mezelf al niet de slankste). Ik moest mensen voor mijn werk even bij het hotel ophalen en naar het station brengen. Ik was nogal gehaast, dus 'gezonde blosjes' op mijn wangen. Het toeval wil dat ik die dag vreselijk ongesteld geworden was en wat buikkrampen had. Ik stond op die mensen te wachten in de lobby en wreef wat over mijn buik heen om de pijn te verzachten. Toen kwam ik een oud-collega tegen die ik jaren niet gezien had. Even kort gesproken, want we moesten allebei verder. Toen belde deze man me na het weekend op het werk. Het is een man die altijd met hele zwevende woorden praat. Hij belde me op dat hij gezien had dat er iets moois aan het gebeuren was met mij. Ik wist echt niet waar hij het over had (was zelfs nog bang dat hij misschien mij wilde versieren of zo..). Toen zei hij dus dat hij gezien dacht te hebben dat ik zwanger was (blosjes, stralende blik, hand op de buik enz.). Toen moest ik dus zeggen dat dat niet het geval was. Er viel een enorme stilte en ik voelde bijna de stoelpoten onder die man vandaan gezaagd worden. Hij wist zich geen houding te geven (en ik vond het in eerste instantie vooral erg vervelend voor hem). Heb er toen maar een draai aan gegeven dat ze altijd zeggen dat vrouwen op hun mooist zijn als ze zwanger zijn en ik blijkbaar nu al een schoonheid was. En heb hem maar vriendelijk aangeboden dat ik hem zal gaan bellen als het wel zover was. Later kwam bij mij pas het rotgevoel omdat iemand mij voor een zwangere aanzag.
Yep, hier ook een keer gehad. Onze zoon was toen nog vrij klein en we gingen een dag weg, maar waren de buggy thuis vergeten toen we naar het hotel vertrokken waar we de nacht van tevoren sliepen. Die waren toen toevállig in de aanbieding bij Kruidvat, dus haalden we daar een nieuwe. Daarna ging mijn man nog even naar een andere winkel, maar omdat het zo onhandig was om die nog ingepakte buggy mee te slepen, bleef ik even op straat staan wachten. Toen kwam er ook een oud mannetje die tegen me begon te praten. Eerst had ik helemaal niet door waar hij het over had, maar toen werd me duidelijk dat hij dacht dat ik zwanger was en dat ik die buggy voor de baby had gekocht.. Ik schaamde me zó dat ik heb gezegd dat ik al 26 weken zwanger was, dat het een meisje was, etc.. Wij waren toen (net) met vruchtbaarheidsbehandelingen bezig en in de auto heb ik zó hard gehuild Maar goed, ik was destijds ook wel écht heel erg dik en gezien ik daar met een nieuwe, ingepakte buggy stond die in de ogen van dat mannetje voor baby's was, kon ik het hem eigenlijk ook niet echt kwalijk nemen.. Maar ellendig voelde ik me wel..
Ik heb die opmerking ook meerdere keren gehad. Mijn overgewicht zit ook echt op m'n buik en door mijn houding (holle rug), heb ik vaak m'n buik naar voren. Ik heb een periode gehad dat ik in een korte periode meerdere keren de opmerking gekregen. Bleek achteraf dat ik een cyste van ruim 5kg aan m'n eierstok had (de gynaecoloog vergeleek het met een zwangere buik van 6 maanden). Die opmerkingen zijn niet fijn, maar houd altijd maar in gedachte dat het voor diegene die de opmerking maakt nog veeeeel onprettiger is.
Niet bij mij zelf maar wel bij een collega. Een mw met dementie denkt elke keer dat ze zwanger is. Nu laat ze het maar en zegt ze dat ook want collega krijgt het niet uit die mw. Best een stevige collega is het die iets wat strakke kleding draagt. Maar opmerkingen over gewicht zijn altijd klote. Weet er alles van en voel mij dan ook erg beroerd. Wel altijd een motovatie om af te vallen wat ik vervolgens niet doe Ik had overigs toen ik 20 weken was al best een zwanger buikje maar toch hadden veel mensen het niet door. Ook niet leuk want ze zien mij dus voor dik aan ( ben ik ook dus ze hebben gelijk)
Ik snap dat je je rot voelde, maar bedenk dat deze man juist aan andere dingen dacht te zien dat je zwanger was.... En dat wrijven over de buik.... in combinatie met alle andere dingen... Daar zou ik ook intrappen...
Zelf gelukkig nog zo'n opmerking gemaakt naar iemand. Maar toevallig laatst dat een collega aan mij vroeg of ik zwanger was van de tweede. Zat mijn navelpiercing goed te doen waardoor ze dacht dat ik over mijn buik aan het wrijven was. Vind mijzelf niet dik dus me eigenlijk er niks van aangetrokken. En 3 jaar geleden riep mijn tante mij apart en vroeg of ik misschien zwanger was... zaten in de mmm en ik. Ons het heel vreemd dat ze dit vroeg aangezien ze zelf ook zwanger is geraakt met behulp van de mmm. Maar boeide me verder niet.
Gelukkig nog nooit gehad. Ik feliciteer altijd iemand als ik van die persoon zelf of uit betrouwbare bronnen heb gehoord dat ze zwanger is. Anders niet. Lijkt me een hele pijnlijke vergissing.
Ik heb ooit aan een collega gevraagd of ze zwanger was. Ik twijfelde al een aantal weken of ze zwanger was. Tot ze een keer een vestje aan had die ze alleen bij haar borsten had geknoopt. Ik vroeg dus ook of ze al bijna uitgerekend was😖 Ik schaam me nog steeds als ik er aan terugdenk. Sindsdien mezelf voorgenomen om nooit meer zoiets te vragen en alleen iemand te feliciteren die zelf aangeeft zwanger te zijn.
Dit nooit meegemaakt (gelukkig) maar wel de andere kant. Ik was al een week of 26 zwanger toen ik het er met een collega over had, een andere collega ving het op en zei ik durfde het niet te vragen want ik twijfelde of je wat was aangekomen of dat je zwanger was. Vind het achteraf best lief dat ze er zo voorzichtig mee omgingen, had ook geen grote buik.
Ja, 1 keer gehad dat een docent dat vroeg. En 1 keer in de underground in Londen dat iemand voor mij opstond. Daar heb ik wel misbruik van gemaakt
Ja een keer gehad een half jaar geleden ofzo. Toen zei ik dat het mijn bierbuik was. Aan mijn ex collega werd het echt vaak gevraagd. (Werk in een winkel). Dat was best sneu voor haar. Ze was niet de slankste en het zat vooral aan haar buik. Maar zoiets vraag je toch niet als je het niet zeker weet!
Ja ik heb het ook gehad. In m'n zwangerschap zelf durfde niemand iets te zeggen, tot een week of 35. Maar een jaar postpartum wenste iemand me succes met de rest van m'n zwangerschap haha. Ik vond het gezicht van de man die het zei wel erg vermakelijk toen hij hoorde dat het niet zo was. Bovendien kreeg hijnog een boze blik van zijn vrouw